Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

snoesje_88

snoesje_88

06-07-2018 om 15:32

Complexe problematiek binnen samengesteld gezin, wie heeft er tips?

Ik maak deel uit van een samengesteld gezin.
Mijn man heeft een zoon en een dochter uit een vorige relatie en ik heb een dochter uit een vorige relatie.
Samen hebben wij nog een zoontje van 6 maanden.

In beginsel was de band met beide kinderen van mijn man goed alleen naar mate de tijd en de problemen vorderen wordt dit steeds een beetje minder, tevens de relatie met mijn man omdat de problemen tussen ons in komen te staan.

Ik weet niet zo goed waar ik moet beginnen en hoe ik het even kort samen kan vatten, het zijn gebeurtenissen van ongeveer een jaar die ik even moet samenvatten.

Hoe mooi de relatie in het begin ook leek, zo rooskleurig is het niet meer.
De zoon van mijn man heeft autisme (pddnos) wat voor de nodige spanningen zorgt binnen het gezin. Hij heeft heftige escalaties met veel geweld en agressie tot gevolg zoals het slaan en schoppen in mijn man zijn gezegd en spullen in huis slopen bijvoorbeeld tv's stopcontacten met deurstoppers gooien. Dit gebeurd wekelijks en soms wel meerdere malen per week(man heeft co-ouderschap) Ook schreeuwt hij de meest ernstige dingen naar mij en blijft hij de confrontatie opzoeken. Hij houd zich totaal niet aan de regels en geeft ook te kennen dit niet van plan is te doen. Wat tot gevolg heeft als je hem ergens op wijst wat de regel is dat hij weer explodeert en asociaal gedrag vertoond. In het begin kon ik hier nog wel doorheen kijken maar op een gegeven moment begon ik te merken dat dit een steeds groter irritatie punt is mede doordat ik merk dat de overige kinderen hier last van hebben. Ik vind dat mijn man hier een beetje soft in handelt omdat hij het vaak laat gaan om ernstigere boze buien te voorkomen, hij krijgt nadien dan ook geen straf als hij bijvoorbeeld heeft geslagen of spullen heeft vernield. Dit komt bij moeder vandaan want die heeft hier ook al een instantie over geïnformeerd tevens heeft ze vader daar zwart gemaakt. Nu is het ook nog zo dat het bij de beschermingstafel terecht is gekomen en er wellicht een onderzoek wordt ingesteld door de raad van de kinderbescherming ivm scheidenproblematiek.
Heeft iemand ervaring met de beschermingstafel?
Er worden gewoon allemaal leugens de wereld in geholpen.

Ik zit hier heel anders in en heb dit al meerdere malen besproken met mijn man maar hij wil er een soort niet aan dat dit absurd gedrag is. Op het moment dat ik hem aanspreek ontstaat er een discussie waarbij hij vind dat het allemaal wel mee valt of dat ik het allemaal te negatief bekijk.

Dan hebben we nog de ex van mijn man....
Ik en mijn ex kunnen gewoon normaal met elkaar omgaan als mijn dochter naar hem gaat of zij wordt thuis gebracht. Verder hebben we niet tot nauwelijks contact alleen over mijn dochter wanneer nodig.
Bij mijn man wil normaal met elkaar omgaan niet erg lukken door het gedrag van zijn ex.
Zij komt te pas en te onpas aan de deur en mailt, appt en belt meerdere malen per dag. Mijn man gaat hier in mee en kapt dit ook niet af omdat zij zoals mijn man zegt toch net zo lang door blijft gaan en haar zin wil hebben. Zij geeft als reden aan dat je met co-ouderschap moet communiceren en wil dan ook wekelijks of tweewekelijks afspreken met mijn man om dingen te evalueren over de kinderen. Ik vind het apart dat als je co ouderschap hebt je wekelijks of tweewekelijks moet evalueren en daarbij ook nog dagelijks meerdere malen moeten bellen en appen.

In het begin van onze relatie was dit een stuk minder tot het moment dat wij samen een kindje verwachtte. Toen kwam de ellende om de hoek kijken. Zij hebben een ouderschapsplan met afspraken en continu moet het last minute net even anders dan het is afgesproken van haar kant. Mijn man gaat hier dan uiteindelijk na een paar keer nee zeggen en haar zin doordrammen in mee wat tot gevolg heeft dat de hele planning omgegooid moet worden. Hier heb ik hem al verscheidene keren op aangesproken maar iedere keer komt het weer tot een discussie. Verder is het ook zo dat zijn kinderen steeds met hele lelijke verhalen thuis komen over ons maar in de meeste gevallen over mij. Dat mijn man en ik ze zouden slaan bijvoorbeeld. Ook maakt zijn ex geregeld problemen aan de deur in het bijzijn van de kinderen.

Wanneer ik met mijn man over deze zaken praat dan doet hij het voorkomen alsof het allemaal aan mij ligt omdat het voor hem allemaal vrij normaal is. Hij ervaart de bovenstaande punten niet als problemen. Dit is een kleine samenvatting van wat er zich allemaal afspeelt binnen ons gezin. Het pddnos verhaal en de situatie met mijn man zijn ex zorgen al maanden voor spanningen in onze relatie omdat we over veel van deze gebeurtenissen anders denken. Het geluk van wat we eerder hadden is op het moment best ver te zoeken door deze problemen. Ik weet niet zo goed wat ik hier verder mee moet. Wel weet ik dat ik niet nog maanden zo door wil leven want het gaat ten koste van mijn eigen geluk.

Iemand tips of ervaring met beschermingstafel?

Pennestreek

Pennestreek

06-07-2018 om 16:17

Geen ervaring met beschermingstafel

Wel met autisme. Ik raad je aan je te verdiepen in PDDNOS. Omdat je schrijft dat het gedrag van je stiefzoon niet gestraft wordt door je man. Straffen is ook absoluut niet de manier om ermee om te gaan. De jongen gedraagt zich zo omdat hij zich geen raad weet met de prikkels die hij binnenkrijgt. Niet om jou te zieken. Zjin gedrag is een schreeuw om hulp. Geef hem die.

Voor goede tips is trouwens zijn leeftijd ook wel belangrijk. En die van de andere kinderen.

AnneJ geeft vaak hele goede tips. Ook kan zij vaak een inkijkje geven in hoe het brein van iemand met autismespectrumstoornissen werkt. Ik hoop dat zij nog reageert.

Maar in ieder geval is consequent zijn, voorspelbaar, duidelijk, je houden aan regels en planningen belangrijk. Worden jullie en/of zijn moeder op een of andere manier begeleid? Krijgt je stiefzoon een vorm van begeleiding? Zo nee, dan zou ik daarmee beginnen.

Het is heel erg belangrijk dat dingen voorspelbaar zijn, dus houd je allemaal aan eenmaal gemaakte afspraken. Over wanneer hij bij jullie is en wanneer bij zijn moeder. Wanneer wie met wie op vakantie gaat, dat soort dingen. Dus ook de afspraken met moeder. Die zouden vast moeten liggen, zodat hij houvast heeft.

Heeft hij bij jullie een eigen kamer? Zo niet, regel een plek voor hem. Zorg dat hij zich terug kan trekken, als hij voelt dat hij gaat ‘ontploffen’. En laat hem daar tot hij zelf aangezet dat het weer gaat. Dat is het moment om met hem te praten over wat er is gebeurd, eerder niet, dat heeft geen zin.

Dit is wat me zo even gauw te binnen schiet.

Zoiets dus

LIjkt me prima Pennestreek. Niets op aan te merken.
Maar ik voel de zwaarte van het probleem. Want het vereist ook dat je zelf je benadering en je opvatting over opvoeden van kinderen verandert. En dat valt soms echt niet mee. Vooral als het niet je eigen kind is.
Wij hadden/hebben, de deuken zijn nog zichtbaar, een oud kastje waar men zich op mag afreageren bij extreme frustratie. En ontspannen blijft hier een voortdurend gespreksonderwerp. Het voorkomen van prikkels.
Rust en stilte in huis. Het kan echt wel wat extreme maatregelen vragen, zeker als een kind zich zo te buiten gaat als hier beschreven word.
Die jongen is ver weg en zou veel kunnen hebben aan goede begeleiding. Vooral van ouders die er wat van geleerd hebben, want je kunt zo'n kind niet uitbesteden en dan hopen dat hij zich beter gaat gedragen.
Je zult je zelf ook anders moeten gaan gedragen.

Misschien is dat wel niet mogelijk. Hopelijk zijn er goede mensen en hulpverleners omheen, in de buurt, bereikbaar, die wel wat licht kunnen laten schijnen.
Want anders zie ik het somber in.

Beschermingstafel

Soms zijn er goede mensen op grond van persoonlijke kwaliteiten of opleiding. Maar verder is het een protocollaire zaak die de situatie niet per se beter maakt.
Het dossier dat aangelegd wordt is gericht op foutjes (over autisme gesproken) echte en vermeende. En de hulp is ondermaats.

Ik hoorde van mijn zoon dat de UvA in het kader van functiebeperkte leerlingen met een ASS ook verwijst naar de Leo Kannerstichting. Bovenste plank.

Met jeugdbescherming krijg je de jongen mogelijk uit huis geplaatst, en is hij ergens doormodderend verder onder dak.

Maar ook dat kan tijdelijk wel een oplossing zijn voor het gezin. Maar een vertraagfactor en niet erg efficient voor ontwikkeling en opleiding voor het kind zelf.

Maar als je zelf contact zou willen leggen met de Leo Kannerstichting, de mogelijkheden leert begrijpen, de wachtlijsten te accepteren, dan heb je een goede kans om zaken te kunnen verbeteren op een goede manier. Kans dus.

Niet met de beschermingstafel. Hoewel je ze soms kunt inzetten om iets te bereiken op grond van een voorziening die jou wel belangrijk lijkt.

verder info

Wat fijn van die snelle reacties.

Kinderen van mijn man
Zoon pdd nos is 11
Dochter 8

Ik
Dochter 5

Samen
Zoon 6 maanden

Niet gestraft was misschien niet het goede woord. Nadat hij is afgekoeld, wat soms wel drie uur op zich kan laten wachten wordt er ook niet meer over gesproken omdat mijn man bang is voor wederom een escalatie.

Moeten we dan maar doen alsof er nooit iets gebeurd is? Mijn man is van mening dat dat het beste is. Ik, misschien mede, omdat het mijn eigen kind niet is heb wel de neiging uit te spreken wat zijn schrijnende opmerkingen met mij doen. Ik wil dat je dood gaat en ik hoop dat je van de trap valt en je baby dood is etc. Ook vind ik het totaal geen voorbeeld voor de overige kinderen dat mijn man wordt gestompt, geslagen en geduwd.

Er komen dus zaken voor die ik voor mijn eigen gevoel niet kan accepteren, ik kan voor mijn gevoel niet accepteren dat er met ijzeren deurstoppers wordt gegooid terwijl er andere kinderen door het huis lopen of het risico dat ik met de jongste van 6 maanden de kamer uitloop en er dan wellicht een deurstopper op zijn hoofd kan komen. Het begint vormen aan te nemen die niet meer houdbaar zijn. Echter mijn man is niet zo ver dat hij dat vind. Hij zegt het gaat gelukkig 5 van 7 dagen goed. Dit zorgt voor heel wat strubbelingen binnen onze relatie. Zeker ook omdat ik de dingen die gebeuren geen veilige omgeving vind voor de overige kinderen. Nu heb ik over zijn dochter niet heel veel te zeggen natuurlijk maar over mijn eigen kinderen wel op dat vlak.

Hij is 1 jaar, heeft een eigen kamer, heeft een planbord met picto's zodat hij van tijd tot tijd ziet wat er van hem verwacht wordt. Ook hebben we de afspraak wanneer hij ontploft of een ontploffing voelt aankomen hij naar zijn kamer moet echter komt hij daar dan steeds vanaf en gaat midden in de kamer staan en is voor geen mogelijkheid meer terug te krijgen naar zijn kamer. Alleen door hem vast te pakken en mee de trap op te sleuren, maar dat wil je ook niet. Ook is er een schema wanneer hij bij moeder is en wanneer bij vader.

Doordat mijn man zijn ex het nogal eens op haar heupen heeft en dan besluit de kinderen niet te brengen kan dat wel eens voor onduidelijkheid zorgen. Verder is de bechermingstafel aangemeld in verband met naar haar zeggen scheidingsproblematiek. Dat staat een beetje los van het pddnos verhaal.

Er is wel hulp geboden vanuit het wijkteam maar zelf ben ik van mening dat hulp vanuit een professionele organisatie meer tot zijn recht zou komen alleen is het wel zo dat mijn man dat moet aanvaarden, ik kan dat alleen beslissen.

Miekemieke

Miekemieke

07-07-2018 om 08:48

geen omgang

Zou het tot de mogelijkheden behoren dat de jongen niet meer bij jullie thuis komt maar dat zijn vader hem een keer per week een paar uurtjes mee neemt ergens heen?
Het lijkt mij voor zo'n jongen gewoon te heftig om in een druk gezin te zitten met een baby, een kleuter, een bonusmoeder en ook z'n zusje. Voor een kind zonder etiketje lijkt het mij al zwaar.

Paddington

Paddington

01-08-2018 om 12:16

Aanpassingen

De picto's is goed, net als zijn eigen kamer. Wat kun je verder doen?

- probeer te ontdekken wat zijn gedrag triggert, soms is een kleine aanpassing voor de rest van het gezin een enorm positief verschil voor het kind met PDD-Nos
- probeer samen met hem te kijken op welke momenten hij even rust moet nemen, of juist even lekker moet bewegen. Neem dat op in zijn dagelijkse schema.
- probeer samen met je man een plan te maken, natuurlijk aangepast aan het kind, wat jullie doen bij een ontploffing van zoon. Wellicht is het namelijk een idee dat jij met de andere kinderen even de kamer uitgaat, zodat vader en zoon kunnen zorgen dat zoon weer rustiger wordt.

Zomaar even wat dingen die jullie misschien kunnen helpen. Wees je daarbij bewust dat deze situatie voor zoon ook niet fijn is. Zeker jouw irritatie rondom zijn gedrag en dat van zijn moeder kan alles versterken.

Verder wil ik je heel veel sterkte wensen, het is een hele lastige situatie. Persoonlijk had ik er niet voor gekozen, bij ons is er voor de kinderen (alle drie met de diagnose PDD-Nos) van mijn vriend een weekendregeling. Een weekend is goed te doen, maar een hele week wilde ik mijn dochter niet aandoen. Het is al zwaar genoeg om van enig kind naar een kind met brusjes te gaan, laat staan als ze een hele week in een gezin met 3 broers met PDD-Nos moet leven.

Sammie

Sammie

01-08-2018 om 18:31

Ik ben geen AnneJ

Die is wmb echt de (ervarings)deskundige op dit gebied. Wellicht wil zij jullie komen coachen, als dar mogelijk was zou ik dat als ik jiu was met beide handen aangrijpen

Wat ik graag wil benadrukken, vanuit mijn ervaring met een samengesteld gezin, is het belang van hoe je kijkt naar de situatie.
Als je het perspectief vasthoudt van: mijn gezinnetje zou perfect zijn als pddnos en ex er niet waren geweest dan blijf je vast zitten in de put met alle frustraties en zal veel je blijven storen. Je streven is immers dat gezinnetje dat je voor ogen hebt.
Als je echter dat beeld in je hoofd een soort kan ‘herschrijven’ tot bv; in dit gezin is plaats voor allevier de kinderen, ieder met zijn eigen verhaal en problemen en wij proberen ze te geven wat nodig is en er t beste van te maken (of zoiets) dan heb je al een heel ander uitgangspunt in je hoofd. Als het je dan ook lukt om de onmacht van je stiefzoon te zien die achter dit gedrag zit dan denk ik dat je meer lucht krijgt om naar oplossingen te zoeken en je er prettiger bij zult voelen.
Beetje moeilijk uitleggen wat ik bedoel, hoop dat ik overkom

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.