De mindere kant van een huwelijk: Het eind

Pennestreek schreef op 18-08-2022 om 08:41:

[..]

Tja, ik snap dat je je woede naar haar wil uiten, maar wat Anna Cara ook al zegt, zeggen dat je niet gelooft dat ze er nog wat van wil maken is niet een goed gesprek aangaan. Je kapt daarmee meteen elk antwoord van haar af wat een beetje in de goede richting zou kunnen gaan. Wees nieuwsgierig. Wat gaat er in haar om? Wat heeft ze nodig? Van jou, van anderen, van het leven? Geef aan dat jij er alles aan wil doen om de relatie te laten slagen.

Ik gaf in het draadje Verder na ontrouw vandaag al aan dat de bedrogen partij ook meestal wel wat werk te doen heeft. Ontrouw is natuurlijk never nooit goed te praten! Maar als je goed luistert naar de ander, en ook bereid bent kritisch te kijken naar je eigen aandeel in de relatie, dan is er eigenlijk altijd wel ruimte voor verbetering. In je eerste posts gaf je er ook wel blijk van dat je naar jezelf kunt kijken. Dat is mooi, zonder dat kun je het denk ik sowieso wel vergeten. Ik weet niet of het voor jou een optie is, maar misschien kun jij voor jezelf in therapie gaan? Al was het alleen maar om handvatten te krijgen om met deze situatie om te gaan, het niet verder te laten escaleren. Dan laat je haar echt concreet zien dat jij bereid bent ook aan jezelf te werken. Maar wellicht krijg je er ook inzicht door in de processen binnen jullie relatie. Want ergens gaat er iets mis, zit er iets niet helemaal goed. Daar ben jij ook een factor in, al ben je je daar nu misschien niet van bewust.

We hebben je er hier al eerder op gewezen dat je overkomt als een goed gebekte, ietwat dominante man. Het kan heel goed dat je dat niet _bent_, en je zult jezelf zeker niet zo zien, maar dat is wel de indruk die je wekt met je posts. Als je vrouw jou ook zo ervaart, dan snap ik wel dat je vrouw het moeilijk vindt om met jou echt in gesprek te gaan. Daarom, vraag haar wat ze van jou nodig heeft. Nu, maar ook om de relatie weer vlot te trekken.

Hoe dan ook, logisch dat je er weinig meer van snapt. Maar ik denk echt dat zij er zelf ook weinig van snapt. Misschien moet je het eens over een andere boeg gooien? Geen ‘zware gesprekken’ maar het gewoon gezellig proberen te maken, samen met de kinderen? Of juist samen eens weg gaan. Na de vakantie natuurlijk. Ga samen eens iets heel nieuws doen. Indoor flying voor mijn part. Kom uit je comfortzone en maak nieuwe herinneringen.

Het is heel lastig om te bepalen waar je nou goed aan doet. Ik heb ook echt letterlijk alles geprobeerd. Ik kan je wel vertellen wat mijn potion was, maar mijn situatie is de jouwe niet. Ik kan je alleen zeggen wat mij opvalt en wat ik denk dat er aan de hand is.

Maar probeer oprecht naar jezelf te kijken en echt naar haar te luisteren. Wees nieuwsgierig naar haar binnenwereld, en probeer je gekwetstheid tijdens gesprekken te parkeren. Vul niet in. Gebruik LSD, luisteren, samenvatten, doorvragen. Vraag naar haar gevoel, en geef aan haar terug wat jij denkt dat ze zei. Vraag of je dat goed begrepen hebt. En luister dan ook echt naar wat zij zegt.

Wat hier ook nog wel eens werkte waren van die vragen op gesprekskaartjes uit bijvoorbeeld de serie Openhartig. Je moet in het gesprek echt naar een laag dieper, naar de verbinding in plaats van de verwijdering. Had ik al gezegd dat onze therapeut werkte volgens de EFT, Emotionally Focussed Therapy? Google daar eens op.

Als je je verdiept in hoe relaties werken, laat je ook aan je vrouw zien dat je verder kunt kijken dan het (al dan niet, want het is tot nog toe alleen nog bij appen gebleven, toch?) vreemdgaan. Dat je je trots opzij kunt zetten en bereid bent ook echt te investeren en kritisch naar jezelf te kijken. Daarmee laat je zien dat je haar en jullie relatie serieus neemt. Bovendien groei je er zelf ook van. En dat is altijd winst. Of het nou is dat jullie scheiding beter verloopt of dat je er in een nieuwe relatie profijt van hebt. Ik ben in ieder geval een beter mens geworden door het leerproces van die periode. Ik had het graag geleerd zonder de bijbehorende pijn en verdriet, maar blijkbaar gaat het niet zo in het leven. Zonder wrijving geen glans…

Wederom bedankt. Het is verfrissend om je kijk hier op te lezen.

We hebben menig gesprek gehad waarin ik.haar inderdaad gevraagd heb wat ze nodig was van me. Of wat ik kon doen. Tijd. Ze moest van ver komen gaf ze aan. Oké, doen we dat. En dan gaf ze aan dat het beter ging, om vervolgens echt dagenlang kut te doen. Of zoals op der verjaardag me echt gigantisch voor schut zetten. Tot op een punt dat zelfs mijn schoonouders naar mij toe kwamen en iets wouden zeggen en vroegen wat er aan de hand was. Daar hebben we de volgende dag dan over gepraat. Aangegeven dat als ze rust wil, dat prima is. Maar dat ik niet zo behandeld wil worden als ze gedaan had. Nou daar was ze het wel mee eens. Om vervolgens een dag later er op terug te komen en aan te geven dat ze zich in een hoek geduwd voelde. Vanaf dat punt ging het slechter. Dat is ook het punt waarop het appen met die gast begonnen is, weet ik. Want de naam waaronder ze die vent in de telefoon had staan, zag ik vanaf dat moment op haar nieuwe horloge binnen komen. 

Overigens ben ik, als ik er zelf over mag oordelen, niet een dominante man. We zijn gelijkwaardig in onze relatie en zijn allebei niet oo ons Bekkie gevallen. Ik kan dat echter beter op een rustige manier dan dat zij dit kan. Toen ik achter die appjes kwam, ben ik ook heel rustig gebleven, maar wel duidelijk. Ik wou nu weten wat het verhaal was, wie het was. Zelfs toen wou ze dat niet vertellen en was ze er meer mee bezig dat ik niet in de relatie van die vent ging stoken, dan dat ze me vertelde wie het was. Eerlijk, ik heb gezegd dat ik naar huis zou gaan als ze het niet zou vertellen. Mar ze heeft alleen toegegeven wat ik gelezen heb. Dat ene berichtje. Voor de rest zou het allemaal emotioneel contact zijn geweest. Ik heb duizenden redenen om aan te nemen dat het in elk geval niet bij dat ene appje is gebleven, en dat er echt wel meerdere sexuele getinte berichtjes zijn gestuurd. Maar dat lat ik maar voor wat het is. Zoals gezegd, ze heeft direct alles verwijderd.

Ze zegt dat het bij appen gebleven is inderdaad. Maar de manier waarop dit gebeurd is en de geraffineerde manier waarop. Ze wou dus voor der verjaardag een smartwatch. Dat houd in dat de meldingen op de telefoon uitgezet worden en het alleen nog binnen komt op de telefoon, het veranderen van der telefoon code, de naam, noem het allemaal maar op. Ik zeg eerlijk: ik weet niet of ik dit nog wil. Ja, ik ga zodra we thuis komen in therapie. En wonderbaarlijk genoeg hebben we 2 hele goede dagen gehad waarin we met de kids ook even lekker een mooi visserstadje bekeken hebben.

Maar er bekruipt mij steeds meer het gevoel, dat mijn gevoel heel erg veranderd is door de manier waarop ze dit gedaan heeft. Het appje op zich, dat is vervelend. Daar had ik wat mee gemunt, als ze het allemaal direct op tafel gegooid had. Maar de manier waarop dit gegaan is, mij voor rotte vis uitmaken toen ik het voor de vakantie aanstipte. Sterker nog. Een week voor dat we weg gingen betrapte ik haar al op het versturen van een foto naar die nam. En toen ik haar daarmee confronteerde, loog ze en uiteindelijk gaf ze aan dat mijn wantrouwen de druppel was en ze wou scheiden. Dat was de aanleiding van dit topic. En dan de manier waarop ze op vakantie, onze laatste vakantie als gezin waarschijnlijk, gewoon door is gegaan met appen en het gewoon open en bloot bij de kinderdisco doet, waar mijn kinderen bij zijn, die kunnen lezen en vaak meekijken op onze telefoons. Dit allemaal zorgt er voor dat er een steeds groter stuk van mij begint te voelen dat ik dit niet wil. Dat een groot gedeelte van ons, wat mij betreft, nu echt stuk is. Respect voor de mensen die het kunnen, maar ik begin dat steeds meer te voelen. En gek genoeg maakt me dat de laatste 2 dagen steeds rustiger.

We maken deze vakantie af op deze voet. Dan hebben de kids een goede herinnering aan deze periode. Daarna zullen we afspreken hoe we de komende tijd zonder elkaar gaan leven ( dat was namelijk al de afspraak) en fa ik haar vertellen dat ik 1. Naar een therapeut ga om dingen over mezelf te leren en over wat hier gebeurd is en dat ik 2. Zelf niet happig ben om hier nog wat van te maken. Dat we inderdaad erg veel opgebouwd hebben om te verliezen, maar dat dat niet langer opweegt tegen onze sores. 

Titiv schreef op 18-08-2022 om 18:50:

Mijn man deed dat ook tijdens 't vreemdgaan kreeg ik naar m'n hoofd geslingerd dat ik te wantrouwend was, hem niet met rust liet, teveel was, dat ik hem verstikte maja hallo ik wilde weten wat er aan de hand was, waarom stond z'n telefoon opeens dagen uit als hij op reis was, waarom lag zijn telefoon met het scherm naar beneden, en die sms'jes naar zijn vriend over vrouwen en feesten, nee dat stelde niks voor dat was die vriend die zo was en niet hij zelf, ik moest nergens iets achter zoeken en ik moest hem maar tijd geven. Hoe jij over je vrouw verteld, ik herken alles. En ik vraag mij soms ook af waarom ben ik eik gebleven en mijn gevoel en respect is ook veel minder hoor. Ik bekijk hem nu anders. Maar hij is wel gestopt met die ander toen 't uitkwam. Anders had ik wel m'n spullen gepakt. Ik snap niet hoe ze nu gewoon verder doet met die ex. Heeft ze nog wel een hart?? Dat doe je toch niet... Wat wil ze, 2 mannen hebben? Ik snap dat je 't al op wil geven, ik zou idd afwachten wat er thuis verder gebeurd en hoe 't zal aflopen wanneer jullie apart wonen. Meer kun jij nu niet doen. Ze zet je gewoon aan de kant zonder uitleg. Dat klopt niet.

Vooropgesteld dat ik niet zeker weet of ze het nog doet. Ik heb geen zin meer om het te checken. Maar sommige dingen blijven opvallend. Kom ik van de wc weer iets te snel, zit ze weer heel snel te tikken op die telefoon. 

Afijn, met die gast heeft ze geen toekomst. Tenminste, niet eentje waarin haar ouders er nog voor der zullen zijn. Lijkt me. Dat maakt het lastig te begrijpen. Maar misschien moet ik het ook maar niet meer willen begrijpen. We gaan het allemaal wel zien. Het plan is om volgende week zondag een en ander te bespreken voordat de kids eer naar school gaan, dan zal ik der ook vertellen dat ik hulp ga zoeken om het een en ander te kunnen verwerken, maar dat ik niet weet of ik dit nog wel wil. 

Pennestreek schreef op 22-08-2022 om 16:18:

Wat naar dat ze zich nog steeds zo gedraagt Elpisto. Dat ze niet eens het fatsoen op kan brengen om in deze vakantie niet te appen. En wat je vertelt over die telefoon en horloge, zeer doortrapt vind ik dat. Ik hoop dat jullie de laatste dagen nog een beetje gezellig door kunnen komen. Maar geloof maar dat de kinderen voelen dat er wat speelt. Ik zou daarom niet heel lang wachten, maar het maar zo snel mogelijk vertellen als jullie thuis zijn. En dan ook in ieder geval direct na het vertellen apart gaan slapen. Wat zouden jullie/zou ze ermee winnen om dat pas na het weekend te doen? Zij maakt deze keus, dan zijn dit de consequenties. Ik zou haar ook zeker vragen om zo snel mogelijk het huis uit te gaan. Laat haar maar logeren bij haar ouders, familie, vrienden, desnoods in een B&B (buiten het seizoen zijn die wat betaalbaarder, zeker als je er langer verblijft is er vaak wel wat mogelijk met de prijs, heb ik ook gedaan destijds). En misschien kun je alvast een begin gaan maken met het op papier zetten van wat er allemaal geregeld moet worden bij een scheiding. Print wat voorbeeld convenanten uit, bekijk (voel) wat jij zou willen. Verdeling van de zorg voor de kinderen, hoe gaan jullie het financieel regelen, dat soort dingen. Tip: zet zo snel mogelijk op papier (download bankafschriften) wat jullie bezittingen en schulden zijn, en zet daar allebei je handtekening onder. Zo weten jullie wat er te verdelen valt. En voorkom je dat een van beiden ineens het spaargeld wegsluist van de gezamenlijke rekening...
Misschien realiseert ze zich dan ineens op wat voor leven ze afstevent. Maar dat is natuurlijk geen garantie. Ik zou mezelf er in ieder geval op instellen dat die scheiding er gaat komen.

Sterkte, het is vreselijk als je je relatie zo ziet eindigen. Je staat erbij en je kijkt ernaar en je kunt er niets aan doen. Behalve hopen dat ze tot inkeer komt. Maar wat je zegt, er is al best veel stuk. Hopelijk ziet ze in waar ze mee bezig is als jij haar zegt te vertrekken uit het huis. Ze heeft hoe dan ook zelf dringend behoefte aan therapie, als je het mij vraagt...

Ik kan het nu in elk geval niet meer bewijzen. Of laat ik zeggen: als ze het nog doet, is ze een stuk voorzichtiger nu. Maar idd, de manier waarop dat tot stand is gekomen maakt me echt pislink. En dat ze het niet gewoon op tafel gegooid heeft, nog linker. Ze wist het risico. Ik heb echt op de meest normale manier gereageerd vind ik, maar ik had echt wel direct naar huis gewild. Het feit dat ze dat weet en dat risico genomen heeft, zegt mij iets. Dat dit niet zo onschuldig is als ze het doet voorkomen.

Zoald gezegd, we zouden na de vakantie afstand nemen. Toen maakte ze gisteren een opmerking over slecht slapen omdat ik veel buiten slaap in de stoel ( warmte hier in zuid Frankrijk). Toen zei ik: wen er maar alvast aan. Hoezo, vroeg ze me? Nou, omdat ik straks een tijdje zowiezo niet naast je slaap. Haar antwoord: dat weet ik zo net nog niet. Ik vraag: hoezo? Nou ja, de afgelopen daGen had ze erg fijn en gezellig gevonden. En ze wist niet of ze wel tijd zonder elkaar wou door brengen.

Zeg het maar. Weet niet zo goed wat ik hier van denken moet. Ik blijf erbij, dat hoewel ik zeker het spannende karakter begrijp van dat app contact, ze met dit soort berichtjes een bom onder ons huwelijk gelegd heeft. En dat weet ze. En dat zou ze niet doen, als ze zoals ze zegt, niks bedoelt met die appjes.

Maar dan komt het weer: je verstand zegt wat anders dan je gevoel. Het liefst wil ik dit redden. Maar ik vraag me wel steeds meer af of ik daarmee mezelf niet voor de gek hou.

Wenzouden overigens eerst apart gaan wonen thuis. Dus ik in de blokhut, zij in huis. Zo krijgen de kids niks mee. Kids op bed = ik die mij terug trek. Maar geen idee of dat werkt. Ik krijg weinig antwoo dennvan haar over wat ze wil. Ik heb het idee dat het allemaal te doen is om geen vervelende scheiding te hebben. Maar dan is het van haar wel erg dom om dit soort appgedoe te starten. 

Rhonda schreef op 22-08-2022 om 23:15:

mij lijkt dat je eerst zelf moet beslissen wat je wil.
1: sowieso verder met haar? Dan moet er dit en dit gebeuren.
2: kijken of jullie verder willen en kunnen? Dan moet er iets van relatietherapie komen.
3: jij bent haar gelieg zat en wil scheiden? Dan moet er dit en dat gebeuren.
Nu draaien jullie om elkaar heen, zeggen beiden niet watje wil, zij appt met een ander, maar wil met je slapen, jij wil duidelijkheid en apart slapen, maar zegt dat niet duidelijk tegen haar. Zij blijft maar de touwtjes in handen houden. Zo kom je niet verder en blijf je onwetend en ongelukkig.
en mocht je gaan scheiden: een tip, maak meteen duidelijk dat je geen om-het-weekendpapa wordt. Gewoon een verdeling van 50-50, dan realiseert ze zich meteen wat scheiden inhoudt.

Eens, ik zal inderdaad zelf moeten beslissen wat ik wil. En dat is iets waar ik nu nog niet op antwoorden kan. Als ze alles op tafel gegooid had, was het wellicht een makkelijkere keuze geweest. Maar het feit dat ze denkt dat ik gek ben en nog steeds appt als ik net even weg loop. Maakt me echt gek.

We gaan donderdagochtend naar huis en dan zullen we nog wel een vervelend gesprekje hebben. Maar dit wil ik niet meer..