Dichtbij ex of juist niet?
Ik hoop dat er mensen zijn die ervaringen willen delen over wonen na scheiding. Juist bij elkaar in de buurt of een eind uit elkaar zodat kinderen niet zelf kunnen beslissen wanneer heen en weer te gaan? Wat zijn voor -en nadelen voor ouders en kinderen? Ervaringen met pubers, met kleine kinderen? Het missen van je kinderen, gevolgen voor ouders? Wat vraagt dit van contact tussen ouders,..etc
in de buurt of anders faciliteren
Het handigst is om bij elkaar in de buurt te blijven wonen. Kinderen worden steeds zelfstandiger en als je dan verder uitelkaar woont zul je beiden steeds moeten faciliteren om ze op de juiste plek te krijgen.
Feestjes in het weekend, sporten, baantje als ze dan niet makkelijk zelfstandig heen en weer kunnen zullen ze bij 1 van de 2 ouders minder gaan komen.
Even naar een 10 minuten gesprek of andere belangrijke schoolzaken: een viering, een presentatie gaan allemaal makkelijker als je bij elkaar in de buurt woont.
Je hoeft niet letterlijk om de hoek te wonen maar zelfstandig heen en weer kunnen binnen een beperkte tijd (30 min max) is wel heel erg fijn.
Ik heb alle fasen van dreumes tot nu tiener mee gemaakt en ik vind het nog steeds jammer dat mijn ex er voor gekozen heeft om verder weg te gaan wonen, hoeveel moeite hij en zijn vrouw en ook ik er in steken om dochter zo veel mogelijk te brengen en faciliteren zodat ze niets hoeft te missen omdat wij zo nodig moesten scheiden, het zou toch handiger zijn als hij dichterbij zou wonen.
ik zeg
hoe dichterbij, hoe beter
Geeft dit...
Geeft dit geen onrust voor kinderen? Zoeken ze dan niet altijd de beste situatie op? Vraagt dit een goede communicatie tussen exen, zodat kinderen de situatie niet gaan uitbuiten?
En waar blijf je zelf als de omgang met ex slecht is? Moet je jezelf dan toch wegcijferen voor de kinderen? Wanneer je ex tegenkomt brengt dit spanningen mee. Wordt die situatie beter? Ik vraag maar gewoon raak 
Dichtbij
Hier ook dichtbij. Ex raakt snel van de kook dus het was voor mij ook handig om in de buurt te zijn. Kinderen konden mij bellen als er iets mis was bij hun vader. Ex kon mij bellen en dan was ik er snel.
Doordat we bij elkaar woonden konden we ook nog veel dingen samen doen. Vader bracht de kinderen in mooie kleding naar het kerstdiner op school en ik zorgde voor de bijdrage aan de Kerstmaaltijd. Samen naar een optreden op de muziekschool. Met kinderen naar muziekles of paardrijles. Als vader uitviel kon ik het zo overnemen.
Het is nog steeds handig. Zoon gaat wel eens studeren in het huis van vader. Dat vind vader ook wel gezellig, zo heeft hij toch nog contact. Want dat is op deze leeftijd (jongvolwassenen) wel wat afgenomen. Jongeren gaan wel hun eigen weg.
Dochter ging een tijdje uit school koffiedrinken bij haar vader. Het is weer even over want die man is gewoon te moelijk soms, maar er zijn altijd opties.
Dichtbij
Nou dichtbij lijkt me het handigst. Dan blijf je in contact met de kinderen en kun je alsnog een flink aandeel in de zorg steken. Je hoeft niet voor allerlei activiteiten hele einden rijden.
Ex van een collega van mij woont op meer dan een half uur van haar. De kids wonen door de weeks bij haar en om het weekend zijn ze bij vader. De jongste heeft een soort van scouting op zaterdagochtend, het gebeurd dus nog weleens dat ze een dag scouting mist omdat pa dat teveel moeite vindt, je begrijpt dat dat niet in dank wordt afgenomen.
Communicatie
Zodra er kinderen in het spel zijn vraagt dit altijd om goede communicatie of je nu dicht bij elkaar woont of niet.
Jonge kinderen kiezen nog niet maar pubers wel maar dat is niet anders als in een kerngezin. Je zult in de band met kinderen moeten investeren.
Kinderen vragen niet om de scheiding, je zult jezelf altijd gedeeltelijk moeten wegcijferen om het contact met de andere ouder te faciliteren. Je zult gezamenlijke activiteiten hebben, sommige dingen kunnen niet 2x gedaan worden.
dichtbij
Alleen maar voordelen die hier al genoemd zijn. Ik zie geen nadelen. Ik woon op 5 minuten fietsen van mijn ex, maar ik kom hem zelden tot nooit tegen. Wat verder ook niet erg zou zijn, wij zijn geen bevriende naties maar hebben beschaafde betrekkingen.
Kinderen vinden het bij beide ouders prima. Uitbuiten van situatie is volgens mij niet zozeer plaatsgebonden als wel afhankelijk van relatie kind met ouder en van ouders onderling (beter laten die zich niet uitspelen tegenover elkaar).
Tot slot helemaal eens met wat Flavia zegt: kinderen hebben niet gevraagd om de scheiding dus ouders zullen moeten schikken en soms slikken om contact met hen beiden te faciliteren.
dichtbij
Mijn nieuwe partner is gescheiden en zijn kinderen woonden eerst 2 km bij hem vandaan en nu nog maar 500 meter. Nu is 2 km al heel dichtbij, maar 500 meter is nog idealer. Hij merkt het aan de kinderen. Ze komen makkelijker 'even' langs. (bij de 2km moesten ze toch de fiets pakken en met vies of koud weer hadden ze daar geen zin in) nu kunnen ze lopen. Soms zijn ze bij pa of ma iets vergeten en komen ze even snel lang wandelen.
Mijn partner merkt echt dat het allemaal wat closer is geworden nu, dus vindt het een stuk fijner. Zijn ex zien we bijna nooit, terwijl ze echt om de hoek woont. (en op zich gaan zij goed met elkaar om)
In welke situatie zit je zelf?
Je hebt veel vragen over uiteenlopende opties maar in welke situatie zit je zelf? Dat is makkelijker reageren.
Nu klink je meer als een journalist dan als een ouder.
Dichtbij
Mijn ex woont minder dan 500 meter hier vandaan. Toch zie ik hem zelden. Voor onze dochter was het wel heel makkelijk, vooral toen ze eenmaal op de middelbare zat en wel eens spullen uit het andere huis moest ophalen. Van uitspelen hebben we nooit last gehad, dat is ook wat je zelf toelaat. Wij hebben altijd vaste dagen gehad dat ze hier of bij vader was, al ging ze bijv wel eens daar leren (minder afleiding in haar kamer) of kwam ze hier de kasten leeg eten (hier ligt wel snoep/koek/chips) als ze eigenlijk bij de andere ouder was.
kies voor je kinderen
Mijn ouders zijn gescheiden in 1980, toen ik 4 was.
Er was co-ouderschap en ze woonden 3 km van elkaar vandaan. De een ietsje verder van school af dan de ander, maar allebei op makkelijke fietsafstand. In principe kwam ik vrijwel niet bij de andere ouder tijdens mijn tijd bij de één, die werelden waren gescheiden. Maar clubjes, feestjes, vriendinnen: die gingen vanuit beide ouderparen.
Ik wist vanuit school gewoon waar ik naartoe moest. Het was prima.
Toen een van mijn ouders 75 km verderop ging wonen op het moment dat ik bijna naar de middelbare school zou gaan (dus halverwege groep 8) was dat voor mij zeer moeilijk. Ik moest kiezen, ging verhuizen en de andere ouder verdriet doen en missen. Het was net alsof mijn ouders nogmaals gingen scheiden, echt een vrij traumatische tijd.
Moet ik je de conclusie nog laten weten?
Kies voor je kinderen. Jullie zijn de volwassenen. En blijf in principe vlakbij elkaar wonen. Op fietsafstand, dus max. 4 a 5 km voor basisschoolkinderen.
ik hou juist afstand
Mijn ex staat op het punt om met onze kinderen (basisschoolleeftijd) te verhuizen naar een klein dorp 25 km verderop. Ik heb er voor gekozen om te blijven wonen in de grotere plaats waar wij nu wonen. Het dorp is een gesloten gemeenschap waar ex vandaan komt. Ik zal altijd een buitenstaander blijven. Ook is de verstandhouding met ex niet echt goed. En die met haar familie (die daar woont) ook niet.
Natuurlijk heb ik overwogen om achter de kinderen aan te verhuizen. Maar ik ga daar niet gelukkig worden, ook zal zal ik dan meer spontaan contact met de kinderen hebben. Per saldo is dat voor mij en de kinderen niet goed. De afstand geeft duidelijkheid. Ze hebben straks een duidelijke plek bij ex en bij mij, in 2 verschillende plaatsen en ook 2 verschillende werelden. Om de week zijn ze een weekend bij mij, ik breng ze dan op maandag naar school. En iedere week zijn ze op dinsdagmiddag bij mij, ik haal ze dan uit school en breng ze op woensdag naar school. Zo blijf ik daar bij betrokken en zie ik met wie ze omgaan. Verder is het aan mij om een betrokken vader te blijven. Dat kost inspanning en tijd, maar dat heb ik er graag voor over. Ik denk (en vooral: hoop) dat onze kinderen hier het beste mee af zijn.
In de toekomst, als de kinderen naar de middelbare school gaan, zal het allemaal wel anders worden. Het fijne is dat ze voor de middelbare school zijn aangewezen op scholen in de plaats waar ik woon. Er is geen goede ov-verbinding, dus dat wordt fietsen. Ik hoop dat ze dan eens spontaan bij mij langs komen, voor een kop thee of wat te eten. De toekomst zal het uitwijzen.
Wanneer jij en je ex allebei in dezelfde plaats wonen en daar gelukkig zijn en blijven, heeft het denk ik wel de voorkeur om dicht bij de kinderen te blijven wonen.
co-ouderschap
Als je een vorm van co-ouderschap wilt dan is 25km nauwelijks te doen. Ik vind het een goed voornemen om ondanks die afstand een betrokken ouder te willen blijven zijn maar het wordt wel lastig. Ik zou zelf geen toestemming hebben gegeven voor een verhuizing 25 km verderop.
Co-ouderschap
Mijn ex en ik wonen ca. 13 km van elkaar af. Ik ben enkele jaren geleden naar een andere stad verhuisd, mijn kind zit nog steeds op de school in de stad waar mn ex woont. Voor ons heeft dit weinig problemen opgeleverd, op maandag, dinsdag en woensdagochtend brengt (en haalt) mijn ex ons kind op naar/ van school en is dan bij mijn ex.
Op woensdagmiddag pik ik mijn kind op en op donderdag en vrijdag breng ik mn kind naar school, dit is nog geen 20 minuten rijden. (vriendjes en vriendinnetjes kunnen altijd mee hiernaartoe of omgekeerd)
Het is zelfs zo dat ons kind een sport beoefend in mijn stad (op dinsdag, dus is dan bij mn ex), mijn ex heeft hier zelfs geen problemen mee. Bij ons is het gelukkig wel zo dat we vanaf het moment van de scheiding goed kunnen communiceren en overleggen, dat scheelt meer dan de helft. Echt alles is in het belang van het kind. En het allerbelangrijkste is dat ons kind zelf ook happy is hiermee en in beide steden vriendjes en vriendinnetjes heeft. Mijn kind is nu nog jonger dan 10, wat de toekomst brengt merken we vanzelf, overal is een oplossing voor te bedenken waar alle partijen happy mee zijn.
Ik zie het om me heen ook wel anders, ouders die dicht bij elkaar wonen maar elkaars hersenen wel in kunnen slaan (wordt een kind ook niet gelukkiger van), of waarvan de ene partner aan de andere kant van het land is gaan wonen en daardoor de kinderen nauwelijks meer ziet. Het zijn allemaal keuzes met de nodige consequenties, al dan niet ingecalculeerd.
Ik ben in elk geval tevreden met mijn huidige situatie 
Dankje voor alle reacties
Ik woon momenteel gehuurd in een dorp. Ik wil een huis kopen in de stad waar we destijds ook als gezin samen woonden en denk erover na waar. Voor de kinderen is misschien in dezelfde buurt als hun vader goed. Vooral mijn jongste dochter mist haar vader. Maar de omgang tussen ons is als gevolg van verbale -en soms ook fysieke agressie tijdens de relatie en daarna erg slecht. Ergens heb ik de hoop dat de omgang beter wordt, als de tijd erover heen gaat en omdat we geen relatie meer hebben. Maar dat weet ik dus niet zeker.
Er schieten ook van allerlei misschien egoïstische gedachten door mijn hoofd. Bijvoorbeeld: de omgangsregeling is dat vader de kinderen om het weekend ziet, op zijn verzoek, hij werkt veel uren. Dit brengt rust, maar ik merk ook dat dochter hem mist. Als ik dicht bij vader woon, zal ze dan bij iedere mogelijkheid bij hem zitten? Dit zal dan voornamelijk tijdens vakanties en weekenden zijn. Dan heeft hij voor mijn gevoel door de week volledige vrijheid om ontspannen te werken - ik ‘stress’ om alles rond te krijgen en goed te organiseren door de week - en op de ‘ontspannen’ tijden zitten ze bij hem? Dan heeft hij het goed voor elkaar...
Dichtbij
Mijn ex en ik wonen op minder dan 10 minuten wandelen van elkaar. Voor de kinderen is dat heel fijn. Als ze iets vergeten zijn, kunnen ze het zo even ophalen. Ik heb een bijv. goede printer, als ze iets moeten rpinten voor school, kan dat zo eventjes.
We hebben een week-weekregeling en daar houden we ons ook aan (met de nodige flexibiliteit). De kinderen zijn inmiddels pubers en ze mogen vanzelfsprekend bij de andere ouder langsgaan als ze dat willen. Ze moeten hda wel even melden zodat we weten waar ze zijn, eigenlijk net zoals wanneer ze naar vrienden toe gaan. In de praktijk betekent dat dat ze in de week bij vader regelmatig bij mij langskomen voor rust, een kopje thee (ik kom vroeger uit mijn werk), een babbeltje. Andersom gebeurt dat eigenlijk nooit. Als er ruzie is, mogen ze even afkoelen bij mij, maar dan moeten ze ook weer snel terug. Avondeten en slapen doen ze altijd bij de ouder waar ze verblijven.
Als jij weer in de buurt van je ex woont, kan je dochter misschien inderdaad wel wat vaker naar haar vader. Kan ze daar niet af en toe gaan eten 's avonds? Of juist lunchen, als hij in ploegendienst werkt? Het belangrijkste voor haar is dat ze een goede band heeft met beide ouders en van beiden het gevoel krijgt dat ze van beide ouders mag houden. Momenteel ziet ze haar vader voor haar gevoel dus te weinig, daar kunnen julie verandering in brengen.
Ik neem aan dat jij ook werkt, dus zijn argument dat hij moet werken gaat voor jou even goed op. Jullie kunnen ook een andere verdeling gaan proberen: 2-7-3-2 (weekend bij pa, volle week bij jou, maandag-woensdag bij pa, donderdag-zaterdagochtend bij jou - is wel erg vaak verhuizen voor dochter), 5-9, 2-5-5-2, 7-7. Een gelijke(re) verdeling geeft jou ook meer rust om te werken en je zaken op orde te krijgen. Ik vind onze week-weekregeling heel fijn. De week met kinderen is gezellig maar druk, daarna heb ik weer veel tijd voor mezelf. Dat heeft veel voordelen!