discussie financien
ik zal in het kort mijn probleem voorleggen:
mijn heeft 2 kinderen van 17 en bijna 20 en ik 1 kind van 15.
mijn man zijn ex-vrouw betaalt geen cent aan haar kinderen terwijl de kinderen wel bij haar komen om het weekend en door de weeks soms smiddags uit school, verder zijn zijn kids 80% bij ons en hebben wij de meeste kosten aan zijn kinderen, mijn man betaalt de alimentatie aan zijn dochter sinds ze 18 is en voor zijn zoon de alimentatie aan zijn exvrouw, zijn exvrouw betaalt helemaal niks voor haar kids zijn we sinds kort achter, hoe moet ik hiermee omgaan? mijn man wil de discussie niet aan met zijn exvrouw terwijl ik haar kinderen ook onderhoud indirect, ik vind het niet eerlijk en vind dat mijn man hier wat aan moet doen...!we hebben hier dus flinke discussie onenigheid over...
Tja
Gelukkig maar dat je man wel voor zijn kinderen wil betalen. Anders zouden ze helemaal niets meer hebben. Ik zou er geen ruzie over maken. Ja, het is flauw dat zijn ex er op een koopje vanaf komt, maar over een paar jaar is die hele alimentatie niet meer aan de orde.
Ik snap het niet echt
Hoelang zijn jij en je man als samen? Hoelang speelt dit verhaal al? Zoals ik het lees, en ik kan het natuurlijk verkeerd interpreteren, is de situatie niet nieuw. Wat is dan de reden dat jij je er nu zo druk over maakt?
Als de jongste van je man 18 is, dan wordt het geld toch naar de jongste overgemaakt?
Overigens
Als de kinderen bij jullie staan ingeschreven en daar feitelijk wonen, hoef je in principe geen alimentatie aan ze te betalen. Dan is jullie bijdrage de kost en inwoning, plus wat eventueel door DUO wordt berekend als ze studeren. Dat geldt overigens ook als de kinderen bij moeder staan ingeschreven. Als moeder weigert om ook maar iets bij te dragen, zou ik niet op mijn strepen gaan staan en ook maar niets betalen (ofzo). Het lijkt me dat je dan toch wilt bijdragen wat mogelijk is.
Als nieuwe partner moet je dat gewoon accepteren. Ik heb ook samengewoond met een man die meer aan alimentatie betaalde dan wat ik per maand verdiende. Dan brengt hij dus een stuk minder in in jullie huishouden dan wat hij zou doen als hij die verplichting niet had. En dat is erg balen ja, maar ook iets wat je weet voordat je eraan begint.
Niet over discussieren, geniet van de kinderen
Mijn man zijn kind woont ook bij ons, 90%, en moeder betaalt helemaal niks. Daarnaast heb ik ook twee kinderen die 90% bij ons wonen en mijn ex betaalt oneerlijk weinig voor zijn kinderen. Wij betalen dus nagenoeg alles en het komt ons echt niet toewaaien.
De ex van mijn man is een kale kip en daar kan je niet van plukken. Om de alimentatie van mijn kinderen te herzien moeten we opnieuw een procedure opstarten met alle emotionele gevolgen voor mijn kinderen, omdat de ervaring is dat mijn ex hen er niet buiten houdt en dat vinden we het niet waard.
Ook al is het oneerlijk in jouw ogen, als je man niet de discussie met zijn ex wil aangaan, heeft dat een reden. Ik denk dat je die moet respecteren. Het is zijn ex, hij kan de situatie juist inschatten, als hij het de discussie niet waard vindt, dan zal het wel zo zijn.
Mijn man en ik zien het maar zo: onze exen missen zoveel van de kinderen, wij zijn in de gelukkige omstandigheid dat we ze bijna altijd om ons heen hebben, hun verdriet en plezier delen, wij zien ze opgroeien, voeden ze op en hebben alle lusten van ze, dus ook alle lasten. Als het onze gezamenlijke biologische kinderen waren geweest hadden we het ook moeten op hoesten. Die ene financiële druppel af en toe bij mijn ex vandaan, daar zijn we dan maar blij mee.
Allimentatieplicht
Volgens mij heb je alleen recht op het aanspreken van de moeder voor allimentatie, als dit door de rechter zo is bepaald.
Dan kun je ook stappen ondernemen om het te laten innen.
Als de rechter geen allimentatieplicht heeft opgelegd wordt het een moreel verhaal.
Je kunt opnieuw naar de rechter stappen om deze plicht te eisen.
Kinderallimentatie stopt, zover ik weet, bij 18 jaar.
Voordat een rechtszaak voorkomtis het kind ws al de 18 gepasseerd.
Misschien
Gevoelsmatig denk ik dat er meer aan je verhaal kleeft dan je in je posting vertelt? Wat ik niet zo goed begrijp is hoe die geldstroom zo haaks op het verblijf is gaan staan. Dat is toch niet van de ene op de andere dag? Of betaalt je man Partneralimentatie? Want als het over kinderalimentatie gaat betaalt hij als het goed is de oudste rechtstreeks en de jongste binnen een jaar ook rechtstreeks dus dan zou ik me nog even verbijten en dan opgelucht ademhalen dat dat voorbij is.
Kun je goed praten met je man hierover? Want dat is in mijn ervaring de sleutel. Niet alleen over het rationele maar ook over het emotionele aspect. Welk gevoel geeft de huidige situatie jou? Heb je het idee dat jouw dochter tekort komt? Dat soort dingen.
is het wel zo?
Ik vraag me ook af wat 'alle lasten'zijn. Vriendin had laatst tijdens visite een discussie met iemand anders (beiden gescheiden) over co-ouderschap en alimentatie. Vriendin heeft co-ouderschap en die ander vond dat je bij co-ouderschap de portemonee dicht zou moeten houden (dus geen allimentatie). Bij vriendin is dat niet zo. Ex betaald een x-bedrag. En daarvan betaald zij de ziektekostenverzekering+andere verzekeringen en dingen als schoolkamp, schoolspullen etc.etc. En ze stort een bedrag voor kind als zak en kleedgeld. Eigenlijk is de alimentatie dan 'op'. De rest van de 'lasten' betaald ex. Dat is b.v. sportclub. De alimentatie gaat dus 'schoon op' ook al is kind de helft van de tijd niet bij haar. De sportclub is een extraatje van haar vader. Dus wat zijn 'alle lasten'?
Eten en drinken? Een keer een jas en schoenen? Of ook een sportclub die je partner eigenlijk kado heeft gegeven? Ik denk ook dat als je partner écht zou willen hij dat zelf moet beslissen. Niet jij.
groeten albana