Een eigen kamer voor "stiefdochter"?
Ik zit met het volgende dillema. Ik ben moeder van drie jongens en een leuke stiefdochter van twaalf.
Mijn jongens zijn zestien, dertien en tien. Stiefdochter komt een keer per week een avond, eens in de twee weken een weekend. Omdat ik het, gezien de leeftijden, niet meer vond kunnen dat meisje bij jongens zou slapen hebben wij haar hier in huis een eigen kamer gegeven toen ik ging samenwonen met mijn huidige man (haar vader).
In de praktijk maakt zij hier echter niet zoveel gebruik van. Soms brengt zij de avonden er door, maar doorgaans is zij "uithuizig", spelen met haar vriendinnen e.d. Nu barstte mijn middelste onlangs in tranen uit en vertelde mij dat hij het als zeer vervelend had ervaren dat wij zijn kamer "zomaar" hadden weggegeven (in zijn beleving). Ik moet er wel bij vermelden dat mijn jongste en mijn middelste zoon bijna altijd bij elkaar sliepen omdat zij dat van jongs af aan gewend waren. Middelste kreeg toen hij tien werd eigen kamer maar vond het gezelliger bij jongste te "logeren" en dat vond ik altijd prima. En in eerste instantie vond hij het ook prettig en gezellig. Maar nu is middelste iets ouder en wil eigen kamer. Niet meer een kamer hoeven delen met jongste. De kamer van stiefdochter staat de hele week leeg. Het voelt zo vervelend dat ik mijn zoon hier niet goed in kan helpen, er is geen ruimte in ons huis voor nog een kamer... Maar ... ik kan toch ook niet aan stiefdochter vragen of zij haar kamer op wil geven en dan maar moet "logeren" bij jongste op de kamer als zij hier het weekend is? Ik voel me schuldig naar mijn zoon .......
Voor allen
Tja, het klinkt goed en dat is het zeker ook maar ik kan je verzekeren dat dit niet zonder slag of stoot is gegaan. Zodra het gaat om de emoties van onze "eigen" kinderen wordt er iets geraakt in ons als ouder dat maakt dat wij er erg emotioneel van worden en ons moeilijk kunnen verplaatsen in de emoties van de ander. Alsof je "vecht" voor het "recht" van je eigen kind. Dit overkomt ons regelmatig. Ik wil zo graag het allerbeste voor mijn kinderen omdat ik het al zo naar en verdrietig vind dat ze zoveel hebben moeten ervaren (ook al verliep de scheiding redelijk harmonieus en is het contact met mijn ex ook nog goed) en zo voelt het voor mijn vriend natuurlijk ook. Problematiek van een samengesteld gezin....ik kan er een boek over schrijven 
Bedankt allemaal!!!
Gelukkig maar
Dat het voor jou als ouder en voor je vriend als ouder zo moeilijk vind als er iets van je eigen kind in het geding is. Dat gevoel kan je volgens mij alleen maar als ouder voor je eigen kind hebben. En zolang jullie daar oog voor hebben en je kan inleven in de ander kom je volgens mij een heel eind! Maar moeilijk is het......
Rowen
Waarom schrijf je er geen boek over? Ik denk dat daar echt behoefte aan is en vind dat jij heel mooi rekening houdt met ieders gevoelens en ook goed doorhebt hoe de loyaliteiten liggen.
Liora (deels opgegroeid in een samengesteld gezin)
Voor liora
Het zou mooi bij elkaar komen op die manier Ik heb altijd af schrijfster willen worden.... Wie weet ga ik dit wel doen.... Ik had er zelf ook wel een boek over willen lezen.....
Heeft nergens mee te maken maar..
..wat wordt jouw zoon snel oud. Het gaat inderdaad hard op die leeftijd, maar twee jaar ouder in 1 draadje, je kunt ook overdrijven..