Een tik

Aïda

Ik hoop dat je dreigement alleen al voldoende is om dit te stoppen.
Ik snap je gevoel compleet (alleen het idee al maakt me razend).

Of het echt beter gaat worden als je aangifte doet vraag ik me af. Maar aan de andere kant: heb je veel te verliezen?

Vervolg (lang)

oke vanavond kwam ex met vriendin de kinderen halen om de naar een verjaardag te gaan.
Ik liep naar de wagen omdat zij daar in zat, waarop ex zei: dat zou ik niet doen..
Ik deed het wel, vroeg vriendelijk of ex verteld had dat ik een gesprek wilde, waarop zij bevestigend antwoorden, en ik dus vroeg of zij daar geen behoefte aan had... Nee daar voelde ze niets voor.
Waarop ik dus enigzins wat bozer, maar nog altijd kalm, vertelde dat ik er niet van gedient ben dat zij mijn kinderen een tik geeft. Waarop zij heel opgewonden begint te roepen dat ik een verhaal hoor en haar dus al schuldig heb verklaard. En dat daarom een gesprek geen zin heeft.
Waarop ik dus nogmaals vertel dat dat ik het niet accepteer, en wanneer het nog eens gebeurt ik dus aangifte ga doen. ze reageerde niet maar wilde wel de autoportier dicht trekken. Maar hier stond ik tussen en vroeg haar of ze me goed begrepen had, waarop ze harder aan de deur begon te trekken, en ik dus er tussen bleef staan en nogmaals vroeg of ze me begreep, waarop ze alleen maar schreewde dat ik weg moest.
Toen heb ik nog 1 maal verteld dat ik dus aangifte doe als ze mijn kinderen nog 1x aanraak.
En ineens komt ze half uit de wagen pakt me vast en begint te duwen en trekken en ze geeft me een 2 of 3 klappen. Nou eigenlijk werd het dus een ordinaire duw partij waarop ik vraag of ze wel spoort??
Ik zeg dat ze gek is en gewoon in de auto moet gaan zitten. Mijn ex stond erbij en keek ernaar. Riep dat ze alleen maar een tik op de hand van dochter had gegeven.
Nou ze duikt weer de auto in en ik heb de portier dicht gegooid.
Ik vertel ex dat hij de kinderen nu niet meekrijgt met die gek.
ik ga naar binnen en na 5 minuten staat ex weer aan de deur, hij wil de kinderen mee hebben. Nou dacht het dus niet, ik vraag aan hem of hij met haar er over gehad heeft dat de kinderen bang voor haar zijn, Waarop hij antwoord dat het onzin is. Ik ben inmiddels zo boos door alles, dat ik oudste vraag haar verhaal aan vader te doen. Zij doet dat en ex begint dus te schreeuwen dat ze liegt en niet wijs is. Waarop oudste helemaal overstuur raakt. Ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat ik dit niet tolereer, volgende keer aangifte doe, en dat hij als vader zijn plicht moet doen.

Nou heel lang verhaal, na een half uurtje heb ik de politie gebeld, daaraan mijn verhaal gedaan en gevraagt wat ik hier mee moet. Ik wil niet tussen de kinderen en hun vader staan. Maar dit tolereer ik niet. Agente heeft heel rustig naar mijn verhaal geluisterd verteld dat dit beide (van dochter en mij) strafbaar is. Ik kan aangifte doen, maar wil ik dit?? Zij stelde voor even kalm te worden, er een paar dagen over te denken en om even het juridisch loket te bellen en daar advies te vragen.
Ik heb besloten dit te doen, ik overleg vanavond even met mijn partner. Wacht af wat er volgend weekend gebeurt als de kinderen daar zijn. En ga maandag het juridisch loket bellen..

Pff het was me het avondje wel, ik krijg klappen van vriendin van ex. Ex staat erbij en kijk ernaar. binnen 2 geschrokken dochters... oudste was even bang dat papa terug zou komen en wat zou er dan gebeuren. Middelste vond het wel spannend allemaal wilde helemaal weten hoe stief dat dan deed, en wat ik dan deed.
Ik heb ze proberen duidelijk te maken dat dit dus niet hoort, zeker niet als volwassenen. Dan hoor je gewoon de dingen normaal uit te praten, maar blijkbaar kan stief dat in haar onmacht niet.

Nou maar proberen te gaan onspannen met the voice

Vic

Ik had een gesprek aangevraagt en daar stonden ze niet voor open. Mijn kinderen stonden binnen en hebben niets gezien, alleen gehoort (net zo erg!)
Dit is niet het enige wat er gebeurt is, er heeft al meer dingen gespeeld.. Elke keer ging ik vragen wat er gebeurt was, en altijd werd alles ontkend en later toch toegegeven... Elke keer ging ik er open in, wanneer we nu een gesprek hadden gehad, was het ook anders gelopen.
Ik weet ook dat kinderen weleens dingen zeggen om ouders tegen elkaar uit te spelen.. Maar ik wist nu 100% zeker dat de kinderen geen verhaal ophingen, dus ja ik had haar veroordeeld bij voorbaat. Ik heb ook niet gevraagt of het waar was. Want ik had geen zin in weer ontkenning.. Ik heb alleen duidelijk verteld dat ik het niet tolereer en volgende keer aangifte doe. Waarop zij dus reageerde zoals ze deed.

Dus slim van mij?? misschien niet, maar aangezien zij mij mijd en uit de weg gaat het gesprek niet aan wilde gaan, moest ik het nu wel zo doen..

Nou eerst maar eens rustig worden

daar had de agente gelijk in. Vic heeft ook gelijk in het feit dat je je verhaal niet moet halen waar de kinderen bij zijn maar ja, als je heel boos bent doe je soms onhandige dingen. Ik zou dit doen: Gooi er maar een mail overheen naar ex waarin je dingen duidelijk stelt:
- je wilt niet dat je kinderen geslagen worden
- je wilt niet dat je zelf geslagen wordt
- je geeft aan dat je bij voorkomend geval hiervan melding doet bij de politie
- je wilt duidelijk overleg met een mediator, iemand van het mw of een gezinscoach erbij. Daarin moeten dit soort afspraken nog eens duidelijk gemaakt worden en haar kant van het verhaal wordt gehoord
- je geeft aan dat de escalatie van vanavond niet handig was, van beide kanten niet (vooral niet voor de kinderen) en dat je dat in de toekomst wilt voorkomen door het invullen van bovenstaand voorstel.

Zo dan heb jij je van je goede kant laten zien maar waar duidelijk gemaakt waar je staat.

sterkte en houd je rustig

Top

Top dat je voor je kinderen bent gaan staan! Wat een lamlendige l*l van een vader... En nee, natuurlijk is het superonhandig dat dit gebeurde waar de kinderen bij waren. Dat begrijp je zelf ook wel.

Wat moet je inderdaad anders als madam meent je kinderen te mogen slaan en er niet over in gesprek wil. Hallo?? En jij bent niet begonnen met slaan en duwen, jij bent verhaal gaan halen. Maar nu... Zo rot voor de kinderen, ik zou proberen zsm weer on speaking terms te komen. Een mail, duidelijk gesteld en vooral gericht op kinderen voorop, jullie gezamenlijke belang zeg maar, lijkt me een goed idee.

Sterkte!!

Vic,

"Stief heeft er helemaal gelijk in dat je haar hebt veroordeeld zonder wederhoor."

Ze stond dus niet open voor een gesprek, dan had zij haar kant van het verhaal willen doen.

Maar een kind slaan? Daar is geen enkel excuus voor, wat er ook is gebeurd.

Voor het overige ben ik het met je eens.

Andersom

Ik vind dat een kind een tik geven in sommige gevallen nog wel te verdedigen is (al heb je ook dan het volste recht om te eisen dat het ophoudt), maar slaan onder volwassenen wijst erop dat deze dame zichzelf niet in de hand heeft.

Een ultimatum gevolgd door aangifte bij overtreding lijkt mij de juiste aanpak.

Jade

Ik ben tegen slaan, en toch is het me wel eens overkomen. Wat mij betreft heeft een vreemde (dus ook een stief) nog minder het recht om mijn kind te slaan, maar in dit geval had moeder het verhaal nog maar van een kant gehoord. Ik vind dat de vader (dus partner van stief) al had moeten ingrijpen toen de situatie zich voordeed. Dat hij er nu een beetje lullig bij stond begrijp ik ook wel weer. Hij wil zijn vriendin te vriend houden, en op zich is het een goed teken dat hij haar niet in bescherming nam tegen zijn ex. Hoewel het bepaald intimiderend is om een autoportier open te trekken en er tussen te gaan staan. Dat soort aanvaringen wil je niet.
Ik zou zelf niet rechtstreeks naar de stief zijn gegaan, maar had het met ex besproken. Hij moet ervoor zorgen dat zijn partner de kinderen niet slaat. En daar zou ik dan ook wel wat stevige taal voor gebruiken.

Hombre

"maar slaan onder volwassenen wijst erop dat deze dame zichzelf niet in de hand heeft."
Aïda trok de auto open en ging tussen portier en auto staan, en tegen de stief schreeuwen. Stief was in paniek en wilde het portier dicht hebben, gevalletje noodweer.

Vic

Uit Aïda's verhaal lijkt de politie daar heel anders over te denken.

En bovendien is dat nog geen reden om te gaan slaan. Handtastelijk worden is altijd een grens overschrijden.

Ik ben het eigenlijk wel met Hombre eens. Dit lijkt een dame te zijn die de handjes wat los heeft zitten.

Maar goed

Het gaat niet om de schuldvraag. Het is een goed plan om die mail te sturen en ik zou voorlopig alleen nog maar met exen onderling communiceren (en daarnaast ieder met zijn eigen partner). En voor wat betreft de kinderen, handjes thuis, en de ouder blijft eindverantwoordelijk (ook voor het 'aansturen' van de stief).

Vic

Even ter verduidelijkheid. Ik heb niet tegen haar geschreeuwd.. Ik heb pas 'geschreeuwd" toen zij een mep verkocht toen heb ik geroepen dat ze gek is.

En voor de goede orde, er is al heel veel aan vooraf gegaan. Elke keer ging ik vragen wat er waar was van het verhaal..

Wanneer er dan elke keer gezegt word dat je kinderen liegen, dat zij niets heetf gedaan, en ik hoor dan later van ex dat ze het nadat ik was weg wel toegaf. Dan heeft een goed gesprek dus ook weinig nut.

In november heb ik een heel gesprek met ex gehad, waarin ik aangaf dat de kinderen bang voor haar zijn. Hij wuift dat weg als onzin, slaat nergens op, is nergens op gebaseerd. Hij/zij hebben geen fouten, alleen de kinderen en ik. In sommige verhalen geloof ik mijn kinderen oprecht. En niet omdat zij het vertellen maar omdat ik doorvraag. Na een paar dagen kijk of het verhaal nog hetzelfde is, of veranderd is. Ik vertel dat ik het na ga vragen (altijd gedaan alleen gisteren dus niet) En merk je aan je eigen kind echt wel of ze je iets op de mouw spelden of dat ze de waarheid spreken.

Vader vind het niet goed om vriendin aan te spreken op haar fouten waar de kinderen bij zijn, hij doet dit dus ook niet. Pas wanneer de kinderen weer naar huis zijn, dan gaat hij met haar het gesprek aan wat er eventueel fout is gegaan. Dat betekend dus dat zij kan slaan zonder dat hij er iets van zzegt op dat moment.
Daarbij m aakte hij mij gisteren duidelijk dat hij vind dat ze het mag doen. Hij vind dat zij dat recht heeft.
Toen ik zij dat ik het van mij partner niet accepteer, en of hij het dan ook goed zou vinden als mijn partner het zou doen, toen gaf hij aan daar geen moeite mee te hebben. Ik heb toen gezegt dat hij zich eens als vader moet gaan gedragen met de daarbij horende plichten..

Helaas kan ik het allemaal alleen mijzelf verwijten, ik weet wie en hoe hij is. Heb toch 3 kinderen met hem op de wereld gezet, en kan ze doordat ik wilde scheiden niet meer elk moment verdedigen..

Maar of het nou slim was of niet, ik kom onvoorwaardelijk op voor mijn kinderen, wanneer dat nou is wanneer hij tegen zijn kind zegt dat hij niet wil dat zij dat weekend ook meekomt met de andere twee, wanneer zij de jongste van toen nog twee, eten in de mond propt en vervolgens haar mond dicht houd zodat ze wel slikken moest, wanneer zij 1 van mijn kinderen slaat of wat er nog komen gaat..

Toch zelf ook over de lijn

Ik vind het goed dat je een grens hebt getrokken. Zelfs het naar de auto toegaan kan ik me nog voorstellen, juist omdat ze op dat moment de kinderen kwamen halen.
Maar ik denk dat je alleen je verhaal had moeten doen. En dat je niet had moeten aandringen op een bevestiging dat ze je begrepen had en dat nog bij herhaling. Dat is (dominant) gedrag dat voorkomt bij een stevige discussie tussen een ouder en een kind. Niet bij een gesprek tussen twee volwassenen.
Ik zou heel kwaad worden als iemand mij zo aan zou spreken (maar niet gaan slaan). Het is vernederend en bovendien niet nodig. Je bereikt niets als ze 'ja' zegt. En zonder die 'ja' heeft ze je ook wel gehoord.

Tja...

Aïda is ook over de schreef gegaan door zich dominant op te stellen (het 1x aangeven of ze het heeft begrepen is voldoende, maar ik kan me zo voorstellen dat je toch een antwoord wilt hebben, als teken dat ze je heeft gehoord).

Maar hoe de stiefmoeder heeft gehandeld vind ik fout. Zij had Aïda niet mogen slaan, zelfs niet toen ze zich geïntimideed voelde, haar ex is ook fout bezig door het gedrag van zijn vriendin weg te wuiven en uit de verdere postings van Aïda proef ik dat het nieuwe gezin van vader een zeer onstabiel gezin is.

Aïda, goed dat je voor je kinderen opkomt, hun vader doet dat niet. Ik zou een mail sturen met de voorwaarde dat zij niet meer gaat slaan en mocht dat wel gebeuren dat jij dan aangifte gaat doen.

1 woord

dramadriehoek.

Oke

Even wat dingen ter verduideling..
Ik heb niet geschreeuwd, ik heb niet ineens de portier open getrokken, ik heb eerst geklopt. En ik stond tussen de deur omdat hun bus vlak achter mijn auto stond en het portier maar een klein stukje open ging. Daarom stond ik tegen de buitenrichel van het protier.
En ja ik had het anders moeten doen, en ja ik zal vast intimiderend zijn geweest.. Dan nog blijft zij iemand met een zeer kort lontje..

Alle gesprekken die ik gehad heb waren met exman, die verteld het thuis weer op zijn manier, in ons huwelijk nam hij het nooit zo nauw met waarheden, afspraken zijn niet met hem te maken.. Dus nu ook heb ik weinig vertrouwen in hem.. Ik bespreek dingen die voor de kinderen heel belangrijk zijn. Zoals dat oudste twee bang zijn voor stief, en hij bespreekt dit dus niet met haar, heeft hij zelf gezegt. Ik vind dit voor mijn kinderen wel belangrijk.
In het verleden heb ik 2x een gesprek met haar gehad, 1x vertelde zij haar verhaal en ik begreep haar volkomen, heb ik ook gezegt tegen haar. Haar toen ook eerlijk verteld dat het om mijn kinderen gaat en ik er dus emotioneel anders instaat dat zij. Dat was een goed gesprek, later heb ik een keer gevraagt wat er waar was van een verhaal, zij ontkende toen in alle toonaarde.. Maar een week later vertelde ex dat ze nadat ik weg was, had toegegeven dat het wel was gebeurt, en dat zij daar afspraken over hadden gemaakt (ging over eten in mond proppen) oke toen heb ik er verder niets meer over gezegt.
En dan nu dit verhaal, ik heb een gesprek aangevraagt, dit werd geweigerd. Zij gaat mij volkomen uit de weg.
Bijv dag na kerst kwam zij de kinderen thuis brengen omdat vader moest werken, zij stopt dan bij de buren en laat de kinderen dan alleen naar de deur lopen en rijd zelf al weg. (ik heb daar geen probleem mee, maar meer om aan te geven dat ze mij volledig mijd)

Ik vind dit vooral erg voor de kinderen, want helaas gaat het elke keer zo dat wanneer ik iets met ex bespreek dat de kinderen in zijn weekend een preek krijgen over dat ze niet alles tegen mij mogen zeggen. De kinderen krijgen dan ook te horen dat het hun schuld is dat vader en moeder ruzie krijgen.. Vader en ik heb na de scheiding 1x ruzie gehad en ik hebe mijn kinderen heel erg vaak moeten vertellen dat het niet hun schuld was. Als ik ruzie maak m et iemand is dat mijn eigen schuld, en nooit van de kinderen.
Opzich kan ik best goed met ex door 1 deur, maar nee ik pik het niet dat een ander zijn of haar handen gebruikt.
En ik vind het belangrijk dat de kinderen daarin weten hoe ik daar over denk, en vooral wil ik dat zij weten hoe ik erover denk.

Maar goed over hoe dit heeft kunnen gebeuren heb ik nu wel genoeg gezegt denk ik zo..
Wonderlijk wel dat ik hier op het forum altijd lees dat geweld uit den boze is, handen moeten thuis gehouden worden, hele pittige discusie's over je kind wel of niet een tik mogen geven. En wanneer er dan een vraag komt over een stief die een tik uitdeeld en wat jullie zouden doen in deze kwestie en het vervolg dat stief nu ook mij begon te meppen. Dan trekken de meeste de conclusie.. eigen schuld dikke bult. En word er op een paar na niet gereageerd op dat stief, mijn kind dus een tik geeft..

Wanneer iemand zich in twee dagen dat de kinderen er zijn zich niet kan beheersen dan vind ik dat er bij die gene een steek los zit!

Aida

Je reageert heel defensief op wat jij als aanvallen voelt. Maar reageer nu eens positief op constructieve voorstellen. Ik en anderen hebben hele gerichte positieve dingen voorgesteld maar daar reageer dan niet op. Dus: wat ga je nú doen om deze zaak te verbeteren?

Maria

je heb gelijk dat ik nog niet gereageerd heb op jullie voorstellen.
Eerder schreef ik al dat ik erover denk/dacht om juridisch advies in te winnen.

Inmiddels ben ik eruit wat ik ga doen.
Ik ga juridisch advies inwinnen, en ik ga op gesprek op het politiebureau om me goed te laten voorlichten wat gebeurt er wanneer ik aangifte doe, en wat betekend dit voor mijn kinderen.
Na deze gesprekken maak ik een mail, die ik dan eerst even door mijn partner laat lezen, en daar stel ik dan heel duidelijk in dat ik niet tolereer dat mijn kind(eren) door stiefouder geslagen word, dat ikzelf niet geslagen wens te worden. Wanneer dit nogmaals gebeurt ik aangiften doe.
Voor mijn ex een duidelijke zin dat de opvoeding en de daarbij horende straffen onder zijn verantwoording vallen.
Daarna zal ik het verder laten rusten. Ik ben ook niet het type ernaar om ex as dinsdag wanneer hij jongste komt halen voor zwemmen, weer aan te spreken op wat er gebeurt is. Vrijdag is er genoeg gezegt, ik wens dochter veel plezier met papa.. En wanneer ik vrijdag de kinderen voor het weekend breng en haar toevallig tegen het lijf zou lopen, dan zou ik ook de confrontatie niet aangaan. Ik heb vrijdag heel duidelijk mijn punt gemaakt, en we zullen zien wat zij ermee doet.

Eens met hombre

Op zich vind ik een tik uitdelen, hoe fout ook, geen reden om meteen maar heel boos te worden maar deze vrouw geeft inderdaad de indruk losse handjes te hebben, gezien het recente auto-incident en het door de strot duwen van eten.

Sancy?

Toevallig ook nog concrete tips voor Aïda om uit deze vermeende dramadriehoek te stappen?

Of vind je het gewoon leuk om Ouders Onlines laatste modewoord weer even op te werpen?

Rosase

Er is niets vermeend aan, het is een dramadriehoek. Door de situatie ook zo te beschouwen en dan de goede adviezen hier te volgen, kan TO de situatie verbeteren.

Misschien wel sancy

Maar ik persoonlijk denk dat een woordje meer aan uitleg, iets vriendelijker was geweest.

Ik hoop voor TO dat je gelijk hebt.

Verschil in opvoeding?

Eigenlijk vraag ik me af of je aangifte kan doen tegen een tik van de partner van je ex. Het klinkt dat je ex anders denkt over opvoeden. En dat een tik geoorloofd is. En dat zijn partner dus ook het recht heeft deze uit te delen.
Ben benieuwd wat de uitkomst is van het gesprek op het politiebureau.

Ik begrijp overigens dat jij het niet accepteert. Ik vraag me alleen af of de politie daarop in actie komt.

Ja nien

Ja politie maakt in ieder geval verbaal op. Het valt onder kindermishandeling. Zij mag volgens de wet geen tik geven. (ouders mogen volgens de wet ook de kinderen geen tik geven).

Ik heb me vandaag goed laten informeren door een jurist.
Die stelde veel dingen voor zoals hier ook al is benoemt.
Samen om de tafel en wanneer dat niet helpt er een mediator bij. duidelijk maken dat volgende keer aangifte word gedaan. Ex op het ouderschapsplan wijzen, wat daar instaat is rechtsgeldig, kan gezien worden als contract waar beide partijen zich aan hebben te houden. En samen of met mediator het ouderschapsplan aanvullen over wat een stiefouder mag. Wanneer dit in goed overleg kan dan er samen uitkomen, en anders laten vastleggen bij de rechter.

Vanavond wanneer de kinderen op bed liggen er goed voor gaan zitten en een brief(mail) maken. En dan kijken hoe ex erop gaat reageren.
Gesprek met agent gaat nog plaats vinden, maar dat is meer om me voor te laten lichten wat het voor de kinderen inhoud wanneer ik die stap neem.

De kinderen zijn namelijk de enige slachtoffers in dit verhaal!

Melding

je kan in ieder geval melding maken.

kinderen zijn idd altijd slachtoffer in deze gevallen.
succes

Aida

Natuurlijk is het heel naar voor de kinderen en slaan mag niet, iedereen zal je gelijk geven hierin, maar doe dr es wat aan is weer een heel ander verhaal. Als ex-vrouw heb je daar niet de beste papieren voor om daar je zin in te krijgen. En bovendien geen politieagent of hulpverlener die in de woning van je ex 24 uur per dag gaat observeren of er al dan niet geslagen wordt. Dat zijn gewoon moeilijk bewijsbare zaken en dan is het jou verhaal tegen hun verhaal.
Misschien is het handig om de wijkagent in te schakelen dat die een gesprekje kan voeren met je ex en zijn vriendin, dan weten ze in elk geval dat ze in de gaten gehouden worden.