ex betaalt kinderalimentatie niet

Tja

Wat hebben jullie afgesproken in het convenant? Daar kun je hem aan houden en evt het LBIO inschakelen. Dan is wel je relatie verpest. Ik zou zeggen dat ik er niet blij mee ben en erop reken dat hij vanaf november weer normaal gaat betalen. Kan hij niet een deel betalen? Hij zal ook wel snappen dat kinderen niet van lucht leven en nu wellicht hun zakgeld moeten missen.

waarom niet vertellen aan kinderen

kan hij het fijn aan henzelf uitleggen. ..
gr Angela

Niet zelf

Ik zou het zelf niet vertellen aan de kinderen, maar ik zou het de vader laten vertellen aan de kinderen.

Vertellen

Ik zou het niet aan de kinderen vertellen en het aan de vader overlaten of hij het vertelt. Kinderen komen in een loyaliteitsconflict met de vader en dat is schadelijk, hoe erg het ook is voor jou dat hij niet betaalt. Zijn argument naar de kinderen toe kan zijn dat het betalen niet verplicht is/was. Leg het eerst maar eens vast met hem en maak echte afspraken, op papier. Later kan je altijd nog aan je kinderen uitleggen hoe het zit.

Karin*

"Maar hoe zit dat dan, als je expartner vertikt om te gaan werken? Dan hoeft hij dus niets te betalen, en moet ik alles alleen ophoesten?"

Ja, daar komt het wel op neer. Tenenkrommend, maar het komt dan helemaal op jou neer. Ik heb het ook meegemaakt. Er zal toch iemand moeten zijn die de verantwoordelijkheid op zich neemt, toch?

Werken

het ligt eraan wat hij binnenbracht tijdens jullie huwelijk. Dat is zijn minimale verdienmogelijkheid. Als hij weigert om te werken, dan kun je wel bij een rechter eisen dat er gerekend wordt met die draagkracht. Als die dus heel laag is, heb je pech.

Op dit moment ligt er nog geen verplichting om 40 uur te werken als je een gescheiden ouder bent. Persoonlijk vind ik het ook erg vreemd. Met kinderen tot 12 jaar snap ik het. Wel ben ik van mening dat als de jongste 12 jaar is, dat het niet eerlijk is dat de verzorgende ouder er mee wegkomt om maar bijvoorbeeld 2 dagen in de week te werken, en de niet verzorgende ouder eigenlijk wordt verplicht om 40 uur te blijven werken.

Er wordt wel heel hard gewerkt om het huidige systeem van alimentatie aan te passen naar een rechtvaardige en transparante manier van berekenen. Nu heb ik het wetsvoorstel gelezen en persoonlijk vind ik dat het niet afdoende is, maar dat terzijde.

Probeer het los te laten

Ik heb ook zo'n ex. Als ik met het LBIO of een deurwaarder aan kom zetten, zegt hij gewoon zijn baan op. Dan valt er nergens beslag op te leggen. Ik denk dat ik inmiddels zo'n 11.000 euro van hem tegoed heb.
Ik betaalde jarenlang alles voor dochter. Inmiddels is ze 19 en heeft ze een bijbaantje, dus ze betaalt nu haar eigen sport en kleding. Ze weet hoe de vork in de steel zit, maar eigenlijk pas sinds haar 15e. Het is hier altijd prima gegaan qua geld, we hebben niet veel nodig en ik verdien redelijk. Soms moesten er dure dingen worden betaald, zoals een paar jaar geleden de Griekenlandreis van school. Als ik dat ruim van tevoren wist kon ik ervoor sparen. Soms lukte dat niet en dan was het schipperen. Als dochter dan verwend reageerde, zei ik rustig dat ze maar even bij haar vader langs moest om te vragen wat hij wilde bijdragen. Dat zette haar weer met beide benen op de grond. Ik doe mijn best, meer kan ik niet doen.
Dochter kent de waarde van geld en is niet te beroerd om te werken. Dat zie ik om me heen wel anders. En ik heb ex niet nodig. Het is heel zuur, maar het is je energie niet waard. Af en toe baal ik nog even en dan vertel ik hem dat hij een ongelofelijk sneue sukkel is. Dan noemt hij mij een zeikwijf en dan zien we elkaar weer drie maanden niet. Lekker rustig.

geld lenen

Nou ja.....dat geld lenen snap ik dan weer wel. Ze hebben samen een relatie gehad en in die relatie hebben ze samen besloten dat het oke was dat hij bijna niets verdiende, want anders ga je in zo'n relatie niet zover dat je ook kinderen krijgt enzo. Dus ik snap best dat als ze uit elkaar gaan dat het wel zo netjes is hem goed achter te laten, althans om minimaal iets kleins te kunnen kopen/huren en op te knappen. Hoe is het met de spullen en de waarde van de opknapkosten enzo van het huis wat hij verlaten heeft gegaan? Is daar een vergoeding voor hem gekomen of heeft hij de helft van de spullen meegenomen?

altijd je mening Tsjor

Tsjor, deze mening verkondig je vaak en ik kan me er enerzijds wel deels in vinden. Je kunt verder niet (desnoods 'niet meer') gaan over wat de ander doet.
Maar altijd dat 'de vader is geen geldautomaat' en dat iemand (de moeder doorgaans) het maar 'zelf' moet betalen, klinkt mij heel ongelijkwaardig in de oren. Hoezo 'zelf', is de andere ouder dan niet mede-verantwoordelijk? Het is toch logisch dat beide ouders voor kind(eren) zorgen? Liefst in tijd en in geld.
Kijk, als het niet te beinvloeden is, dan moet ze natuurlijk wel nóg veel meer gaan betalen. Maar als de moeder ervan baalt dat het zo ongelijk is en ook niet wat (mondeling) was afgesproken, ziet ze die man toch niet per se als geldautomaat? Hij heeft die kinderen toch net zo goed op de wereld gezet?

Ik vind het vaak wel (nogal) onverstandig klinken als alles maar mondeling af was gesproken. En dan gaat het dus mis op een dag...

Anyway, er is toch wel een minimumbedrag dat bij een laag inkomen wordt vastgesteld (25 euro per kind of zo?)?

eens met Bosbes

Ik vind tsjor ook wat makkelijk. Vader betaalt niet. Moeder moet dan maar tering naar de nering zetten want vader is geen betaalautomaat. Maar hij is toch wel de vader van de kinderen?

Een paar open deuren dan

'Als je gescheiden bent moet je je niet gedragen alsof je nog getrouwd bent'.
Of 'Als het niet kan, dan kan het niet.' Zoals TS dat voor zichzelf ook weet: de bodem van de spaarrekening is in zicht, dus daarna kan het niet meer verder gaan zoals het tot nu toe ging.
Dat wil niet zeggen dat ze het dan maar zelf moet betalen, maar wel dat je dan naar andere oplossingen moet zoeken.
Nog een: 'Wat was is niet zoals het altijd zal blijven'.

Ik ben het met je eens dat er een gemeenschappelijke verantwoordelijkheid is, maar ik ben het niet met je eens dat die zich moet uiten in geld. Er zijn nog veel andere manieren. En er is een grens. Als iemand ADHD heeft en niet goed kan plannen tijdens de relatie, dan kun je niet verwachten dat dat na een scheiding allemaal geen rol meer speelt. Of dat er geen crisis is geweest. Of dat een bestaan als ZZP-er geen onzeker bestaan is. Dat alles wordt niet opgelost na een scheiding. En ik vind echt dat je kinderen daarmee niet mag belasten, alsof het nuttige informatie is voor hen over hun vader. Ze mogen wel weten dat het niet meer allemaal kan, maar of dat nu komt doordat je minder bent gaan verdienen, minder uren werk kunt vinden, vader niet meer betaalt of de prijzen zijn gestegen, dat is verder niet zo relevant.

Tsjor

Vader

Ja, en hij is een ADHD-er, die niet kan plannen, een ZZp-er, fotograaf, die nu geen opdrachten meer heeft. Dat is de vader. Hij is geen postbode.

Tsjor

Nee, hij is geen postbode

maar als vrouwen met hun kinderen niet rondkomen wordt uitgerekend vaak gezegd: dan ga je toch toch post lopen want je hebt nog verdiencapaciteit. En eerlijk vind ik dat je dat ook tegen iedere man met kinderen met moet zeggen.
De verantwoordelijkheid van beide ouders tov hun kinderen is idealiter zowel in zorg als in financiën. Dus ik vind dat vader daar in dit geval op aangesproken mag worden en dat dit niet betekent dat hij gereduceerd wordt tot geldautomaat.

Ik vind ook dat je als ouder de wijste moet zijn en de gehele verantwoordelijkheid op je moet nemen als de andere ouder die verantwoordelijkheid niet neemt. Als de ander zich niet laat dwingen, sta je machteloos.

En alhoewel het wel normaal is de ene ouder de verantwooijkheid neemt hoef je niet leuk of normaal te vinden als de ander zich drukt en de last eenzijdig neerlegt. En je mag wat mij betreft dan best steun inroepen of tips vragen om te kijken of je de ander nog op een andere manier bij zijn/haar verantwoordelijkheid zou kunnen bepalen.
Want scheef is het wel.

Aagje

tja Karin

Maar toen zat je nog in een relatie..

tsjor

ADHD pleit je niet vrij van alles hoor. Zoals dat je niet beneden je stand zou hoeven werken. Wat ex van TS schijnbaar vindt. Dat is een argument dat mij totaal niet aanspreekt. Ik vind het wel aan je stand als ouder verplicht dat je ook (financiele) zorg draagt voor je kinderen.

apart

Zodra het hier over betalen gaat wordt de man vaak in bescherming genomen. Heeft dat te maken met eigen ervaringen van dierbare ex-echtgenoten, zonen misschien? (oprechte vraag).
Ik heb namelijk zelf de ervaring dat mijn ex-man echt veel werd opgevangen en in de watten werd gelegd.
Vrouwen die voor hem gingen koken, schoonmaken, boodschappen doen.
Alsof het iemand was met ineens een ernstige lichamelijke en/of geestelijke beperking door zijn scheiding.
Hij werd gezien als zielig, ik werd gezien als de heks.
Terwijl hij toch echt degene was die de oorzaak was en daarnaast van mij huis en de hele inboedel mocht houden plus 9 x maal zoveel te besteden had als ik. En dat interesseert me niet, maar ik begrijp werkelijk niet waar het vandaan komt.

Verschil in perceptie

Een scheiding lost de problemen uit een huwelijk niet op. Vaak worden deze problemen alleen maar groter, zeker op het gebied van geld en opvoeding van kinderen. Een knop omzetten naar een ander leven is voor veel mensen erg moeilijk. Vaak blijven mensen hangen in een bepaalde competitiestrijd met de andere ouder. Deze moet er eigenlijk niet zijn, uiteindelijk heb je allemaal hetzelfde doel: de kinderen een fijne jeugd te laten hebben en te laten opgroeien tot fijne volwassenen.

Zelf ben ik daarom een groot voorstander van gelijkheid van beide ouders. Dat betekent dat beide ouders voor de helft van de tijd zorgen en daarnaast de kosten op zo'n manier verdelen dat er rekening wordt gehouden met het inkomen van beide ouders. Hierdoor hebben beide ouders namelijk ook evenveel 'last' van de moeilijkheden die elke ouder tegenkomt bij het opvoeden van kinderen.

Als ik kijk naar mijn situatie, dan zal de vader van mijn kind overal verkondigen dat zijn ex (ik dus) niets bijdraagt. Zo ziet hij het. Wij hebben namelijk een gelijkwaardige verdeling van de tijd, maar onze dochter woont officieel bij haar vader. Daarbij betaal ik geen kinderalimentatie. Hierdoor vind hij dat alle verblijfsoverschrijdende kosten ook 50/50 verdeelt zouden moeten worden.
Bij het beter kijken zie je ineens een heel ander beeld ontstaan. Ik betaal namelijk niet een vast maandelijks bedrag aan mijn ex-partner, maar wel de kosten van de mobiele telefoon, schriften/pennen/rugtas voor school en meer dan de helft van het kleedgeld. Daarbij komt dat het inkomen van mijn ex ongeveer 4x mijn inkomen is (een heel goed boerende ZZP-er). Een 50/50 verdeling van alle kosten is dan ineens minder rechtvaardig.

Wellicht heb je daar nog een mogelijkheid Karin*. Dat de vader niet bijdraagt in harde euro's, maar bepaalde kosten van jou overneemt. Op die manier zal zijn weerstand misschien minder worden.

Tris

Je begrijpt iets verkeerd. Het is niet 'de man in bescherming nemen' maar de vrouw (vragenstelster) in bescherming nemen tegen onoplosbare onvrede die je leven behoorlijk kan verzieken. Het is een poging om onafhankelijkheid te bewerkstelligen, niet meer afhankelijk te zijn van je ex., niet verwachten dat na een scheiding zaken die voorheen onoplosbaar bleken wel opgelost kunnen worden. Een andere insteek nemen, waardoor er voor jezelf meer lucht vrij komt en je je eigen leven weer in eigen handen hebt.
Bijvoorbeeld: Paddington heeft last van het onterechte (naar haar mening) gezeur van haar ex over geld, ze doet genoeg, vindt ze. Maar dat is blijkbaar niet zichtbaar. Hoe kun je dat zichtbaar maken dan, zodat duidelijk wordt wat ze doet en het gezeur van ex ophoudt? Daar kun je over nadenken. Dat kan bijvoorbeeld een kindrekening zijn, waar ze elke maand wat geld opzet om daar vervolgens de kosten die ze toch maakt van te betalen. Of iets soortgelijks.
Ik vind haar tip erg goed: 'Dat de vader niet bijdraagt in harde euro's, maar bepaalde kosten van jou overneemt. Op die manier zal zijn weerstand misschien minder worden.' Als hij dan geen geld heeft, omdat er geen opdrachten zijn, wordt in elk geval duidelijker wat er niet meer kan voor de kinderen. Dan kan hij zelf daarover nadenken of en hoe het anders kan.
Wees gerust, mijn zonen zijn nog in de fase van verliefdheid en nestjes bouwen. Maar toen een kind in aantocht was merkte je wel, dat de vriendin meer behoefte had om zich thuis in te nestelen en zoon onrustiger werd over zijn verdiencapaciteiten. Ze hebben het uitstekend opgelost overigens: beiden werken 4 dagen en hebben 1 dag, waarop ze voor hun kind zorgen.

Tsjor

oma Tsjor

"Ze hebben het uitstekend opgelost overigens: beiden werken 4 dagen en hebben 1 dag, waarop ze voor hun kind zorgen."

Ja, je hebt die opvoeding er natuurlijk ingerámd, hij durfde niet anders!