Ex communiceert niet

Nou

Je gaat er niet over wat je kind eet bij vader, daar zou ik me ook niet mee bemoeien. Uberhaupt denk ik dat je er teveel van verwacht en ik denk dat het jou juist moeilijk lukt om je in te leven in een ander. Het lijkt me namelijk geen kwaliteit van chronische vermoeidheid.
Vader doet ondanks zijn ziekt alle moeite om dochter bij zich te hebben en te verzorgen en dat moet ook voor jou genoeg zijn.
Ik vind het ook maar gezeur in de marge.
Als je kind ziek is, kan ook zo weer over zijn, kun je dat bij de overdracht ook kenbaar maken. Tenzij er eerste hulp kwesties zijn, hoef je je daar echt niet mee te bemoeien.
Overigens zijn aardappels ook groente.
Ik denk dat je je hier te opdringerig opstelt en dat je dan ook juist kunt bereiken dat vader nog minder gaat communiceren.
Laat het liever wat los en je ziet het wel weer als je kind weer terug is.

Tja

Eerst maar inlezen in ME/CVS dan , want dat is er absoluut geen symptoom van.

Verder..als jij pizza eet, mag hij ook eten wat hij wil. Lijkt me stug dat je van een paar dagen makkelijk eten zo ziek zou zijn.

Overleg is handig maar niet afte dwingen. Als ze bij hem is is ze bij hem.
Dat jij veel overlegt betekent niet meteen dag hij dat ook moet doen. Het is wel handig, maar niet het ruzie maken om waard. Je bent niet de betere ouder als alles op jouw manier moet.
Kortom: laat hem een ouder zijn en probeer positiever te sturen dan te focussen op hoe het volgens jou moet of hoort.

Samantha

Hij gaat haar echt niet anders te eten geven omdat JIJ er een toestand van maakt. Waarom gaf je haar zelf pizza en waarom zorg je niet dat daar groente bij zit? Laat zelf het goede voorbeeld zien en denk niet dat een bakje appelmoes bijvoorbeeld nou zoveel verschil zou maken. Er zijn zo ontzettend veel kinderen groot geworden zonder elke dag groente.

oja

en als ik pizza maak kan ik dat heel goed zelf vers met heel erg veel groente er op

samantha

en wat ik nog erger vind is dat je inderdaad niets weet van m.e. tenminste: dat je dit schrijft: "Hij heeft m.e. (chronisch vermoeid) en 1 van de kenmerken daarvan is dat het voor die persoon moeilijk is om zich in te leven in een ander"
want daarmee verwijt je hem dus nog veel meer dingen dan alleen dat eten. . . .
echt dit komt de situatie niet ten goede, hou het feitelijk zou ik zeggen.
gr Angela

Ja, Samantha

Jullie zijn gescheiden, dat betekend automatisch dat jij geen invloed meer kunt uitoefenen op zijn beslissingen in zijn tijd met jullie dochter.

Je kind wordt echt niet ziek van een paar dagen anders eten, zolang ze voedselallergie heeft. Het was natuurlijk ook niet handig van jou om de dag voordat ze naar haar vader zou gaan voor een weekend om pizza te eten.

Ik verneem nooit iets van mijn ex-partner. Ik hoor niet als ze ziek is bij hem, of ze wel of niet naar sport gaat en zelfs niet of hij er zelf is of dat ze het moet doen met zijn vriendin en haar kinderen. Dit is niet hoe ik het graag zou willen, maar dit is wel waar ik het mee moet doen.

De ex van mijn vriend levert ook graag commentaar op wat wij hebben gegeten. Komt ook omdat de kinderen maar de helft vertellen. Bijvoorbeeld: wij eten wel eens gekookte bietjes en in plaats van een stuk vlees, eten wij een frikandel. Zij vertellen bij hun moeder: wij hebben zaterdag frikandel gegeten en zondag pizza. Ze vertellen niet dat ze zaterdag voornamelijk bietjes (vaak nog een andere groente erbij) hebben gegeten en dat de pizza zelfgemaakt was met ook weer heel veel groente erop.

Mijn advies is: laat het los. Je zult op je ex moeten vertrouwen dat hij het beste voor heeft met jullie dochter. Zij moeten elkaar al zo vaak missen, het is dus best logisch dat je ex zijn dochter een beetje wil verwennen.

klopt

"Oke oke.. dus in feite wat jullie zeggen maar gewoon los laten wat daar gebeurd... en alles maar goed vinden hoe hij er mee omgaat.. en wat hij haar daar te eten geeft."

Ja. En nee, dat is niet makkelijk, helemaal niet. Maar je hebt geen keuze. Je hebt geen relatie meer met die man, je gaat er niet meer over. Dat is het lot van gescheiden zijn. Draai het eens om. Wat zou jij ervan vinden als hij aan jou gaat opleggen wat je zou moeten doen? x minuten per dag naar buiten bijvoorbeeld. Of x stuks fruit per dag. Of hooguit x minuten beeldschermtijd per dag. Of uiterlijk op een bepaalde tijd naar bed. Wel/niet op een bepaald clubje. Wel/niet bij een vriendje slapen.

Ja, het is ontzettend zuur, maar je hebt er niets over te zeggen. Natuurlijk kun je met hem in overleg, maar hij hoeft niet naar je te luisteren.

Dus mijn belangrijkste tip: schroef je verwachtingen terug.

In het belang van het kind lijkt me het wel handig als er gewoon duidelijk gecommuniceerd wordt. Zo kan ik ook met haar mee praten als ze iets bij haar vader heeft mee gemaakt. Stukje persoonlijke interesse.. mijn dochtertje verteld niet veel (ook niet wat ze bijv. Op school heeft gedaan) het eten is gewoon 1 dingetje.. er spelen wel meer dingen die daar gebeuren wat uiteindelijk invloed heeft hoe ze zich hier gedraagd.
Daar heb ik moeite mee ja. Mijn dochtertje klaagt ook vaak dat haar vader totaal niet naar haar luisterd en dat ze daar boos om wordt..

Het is lastig om dingen los te laten waar je zelf totaal niet achter staat maar waar je geen invloed op hebt

handig en wat er gebeurt zijn 2 dingen

Iedereen is het met je eens dat het handig is als er wel gecommuniceerd wordt. MAARRRR dat doet jouw ex niet.

En ja dat los laten is heel erg lastig. Gelukkig wordt je dochter ouder en zal ze meer gaan vertellen. Tot het moment dat je denkt: nou dat hoef ik allemaal echt niet te weten. (Denk aan het kleur dekbed dat je ex en zijn partner nu hebben)

Wat je wel kunt doen is op de dagen dat ze bij jou is zorgen voor gezond eten, dan maken de dagen dat ze bij haar vader is niet zo veel uit. Zo wist ik dat dochter bij haar vader op donderdag altijd frietjes at dus deed ik dat bijna niet. (Wij communiceren wel veel, maar niet over het eten)

Ik meld ook niet alle kwaaltjes of koortsjes, wel als mijn ex daar iets mee moet: medicijnen geven, tapen voor een wedstrijd. Ik weet heel zeker dat ik niet alle longontstekingen direct gemeld heb. Die las hij dan een week later in het schrift wel. Scheelde weer direct communiceren.

Misschien is dat een idee, om een overdrachtsschrift te introduceren. Maar als hij niet wil gaat dat ook niet werken.

handig

"In het belang van het kind lijkt me het wel handig als er gewoon duidelijk gecommuniceerd wordt."

Absoluut! En dat zal hier ook niemand tegenspreken. Maar het punt is: jullie zijn uit elkaar. En je kunt hem niet veranderen. Dat kon je al niet toen jullie nog bij elkaar waren, en nu al helemaal niet. Dus wat moet je doen als hij niet doet wat jij wilt? Er zelf anders mee omgaan. Dara ligt jouw invloed.

Nee, gescheiden zijn is niet leuk, en vaak al helemaal niet voor kinderen.

maak je alleen druk om de echte dingen

Samantha, iedereen in Nederland heeft zijn eigen opvoedstijl en punten die zij graag de kinderen willen meegeven. Maar ondanks al die verschillende stijlen komen gek genoeg bijna alle kinderen gewoon op hun pootjes terecht.
Volgens mij is het meest van belang dat een kind zich geborgen en veilig voelt. Bedenk daarom voordat je de strijd aangaat met je ex, wat nu echt van belang is en of het de strijd ook waard is. En dat is mijns inziens niet het eten, of dat ze ziek is geweest (als hij haar wel goed verzorgd heeft). Kortom als ze haar natje en droogje krijgt en hij haar voldoende aandacht geeft denk ik dat je het gewoon moet loslaten.
Wat je wel kunt proberen is je dochter te helpen hoe ze om moet gaan met haar vader als hij bijvoorbeeld niet luistert en zij kwaad op hem wordt. Dat is voor haar en voor jou een veel betere benadering, dan naast alleen je kind ook nog te pogen je ex op te voeden.

Niets aan toe te voegen

Maar toch wil ik je laten weten dat het min of meer gaat wennen. Hier min of meer de zelfde acties. Het eten eens per 2 weken bij de vader en zijn nieuwe gezin bestaat voornamelijk uit P-eten met als groentehoogtepunt komkommer. Ik ergerde me daaraan mede omdat ik zelf elke dag na een dag werk/school/bso mijn uiterste best deed gezond eten op tafel te zetten en vond dat hij in het weekend alle tijd had om te koken. Ik heb er ook een keer wat van gezegd maar dat had geen enkele zin. Inmiddels houd ik me er niet meer mee bezig, hij doet maar en ik zorg dan wel voor een inhaalslag.
Ik blijf het wel vreemd vinden dat mijn ex voorheen erg veel waarde hechtte aan vers en gezond eten en nu, zover ik het weet, niet meer maar ook dat is niet van belang. Nu ik dit schrijf realiseer ik me dat ik weer wat losgelaten heb, ik vind het ook moeilijk.

maar waarom

verwacht je nu dat hij gaat communiceren terwijl dat de reden van je scheiding deels was??

ik snap het wel hoor

Hier ook zo'n ex. Dochter heeft snel last van maag en darmen en letterlijk iedere keer dat ze terugkwam van haar vader was het of spugen of diarree. Toen ze groter werd leerde ze zelf nee te zeggen tegen bepaalde voedingsmiddelen (teveel vet met name). Nog vervelender was dat ex mij rustig om twee uur 's nachts uit bed belde omdat dochter ziek was geworden van het eten en dan keihard en zonder nog te stoppen om mij riep. Zijn nieuwe vrouw was daar niet van gediend en stond dan op de achtergrond tegen het kind te schreeuwen, dus kon ik opstaan om dochter op te halen (ex en vrouw drinken zoveel dat ik het niet verantwoord vond om hen te vragen haar naar huis te brengen). Vervolgens kon ik dochter weer oplappen.
Ex besteedde zo weinig aandacht aan zijn dochter toen ze kleuter was, dat zij hem begon te bijten. Dan gaf hij haar een klap, want bijten mag niet. Ik kreeg hem niet aan zijn verstand dat het een vorm van aandacht vragen was (bij mij en op school had ze nog nooit iemand gebeten).
Wat de anderen al zeggen, je kunt er helaas niets aan doen. Gelukkig worden kinderen steeds groter en mondiger, dus de tijd gaat je wel helpen. Spreek geen kwaad over je ex tegenover je dochtertje. Mijn dochter stopte op een gegeven moment mandarijnen in haar tas toen ze naar haar vader ging, want 'bij papa hebben ze geen fruit en fruit is gezond, dat eten we hier wel altijd'.
Mijn ex zei overigens bij alles wat ik met hem wilde bespreken: JE MOET NIET ZO ZEIKEN. Ik ben er dus maar mee opgehouden.
Dochter is inmiddels jong volwassen en heeft haar vader laatst aangesproken op zijn drankgebruik en het feit dat ze niet WEER Chinees wilde eten. Hij begon tegen haar ook iets te roepen over NIET ZEIKEN. Ze heeft haar jas aangetrokken en is naar huis gegaan. We aten broccoli

Och

Ik hoorde laatst een dergelijk verhaal van een collega die ook niet zo lekker gescheiden is. Hij maakte zich zorgen over zijn 7-jarige kind die bij moeder geen fatsoenlijk eten krijgt. Als voorbeeld, het kind maakt 's morgens zelf ontbijt en kiest dan 'natuurlijk voor een cracker met pasta in plaats van gezond brood'. Ik heb instemmend gehumd (want ook ik leer bij), maar bedacht dat als dit en soortgelijke voorbeelden van hem echt zo schrijnend zouden zijn, bij mij Veilig Thuis ook wel wat te doen heeft.
Mijn collega vertelde ook dat het bij hem vaak dikke strijd was om het kind aan de bruinbrood met pitjes te krijgen en zijn groente op te laten eten, en dat kwam allemaal door ex.

Oef

En wie moet ik dan de schuld geven van mijn op crackers, chocopasta en noodles levende 14- jarige dochter?
Ik doe mijn best namelijk om er wat groente in te krijgen en mijn man ook, maar het lukt ons maar matig

Ginny

Scheiden: dan heb je een ex om de schuld te geven