Ex dreigt en communiceert helemaal niet

Ook als je niet getrouwd bent geweest

kun je via de rechter een officiele omgangsregeling laten opstellen.

Lees dit bericht anders dan knurf

Wat ik lees is dat ex zeer dwingend is en zijn dwingelandijk ook nog eens een keer grotendeels via een kind laat lopen. Ik las laatst hier in een draadje een reactie van iemand die zei: "onderschat niet hoe dwingende persoonlijkheden de mensen in hun omgeving in de tang kunnen hebben." Dat was mij uit het hart gegrepen: mensen gaan meestal uit van 'het normale' en hebben vaak (gelukkig, zou ik bijna zeggen) geen zicht op hoe dingen uit het lood kunnen raken als gedrag van een (ex-)partner niet 'normaal' is.
Dat gezegd hebbende, en als dat hier inderdaad het geval is: ex moet in de gaten krijgen dat zijn dwingende gedrag geen resultaat heeft. Dat betekent dat je het moet begrenzen. Ik zou zeggen: verplaats dit conflict naar het juridische domein. Dat formaliseert het contact en laat hem weinig ruimte om te wrikken. Dat zal in eerste instantie waarschijnlijk leiden tot het verhevigen van de emotionele chantage maar hopelijk uiteindelijk leiden tot het uitdoven van het manipulatieve gedrag omdat het niet meer wordt bekrachtigd door reacties. Het vaststellen van een vaste omgangsregeling (die in tijd niet minder hoeft te zijn) geeft ook duidelijkheid en ook in dat verband, zal er na een tijdje minder ruimte zijn voor discussie en gedoe.
Erg moeilijk in deze situatie is dat het kind middenin het spervuur staat. Dat zal veel steun moeten krijgen om daar chocola van te maken!
Succes & groet, Jo Hanna

Angst voor escalatie

Heel herkenbaar. Ik kan je niet zeggen dat het vast wel mee zal vallen. Dat is door niemand te voorspellen namelijk. Ik kan je alleen iets over mijn ervaring vertellen. Ik ben heel verbaasd geweest dat het extreme gedrag bij mijn ex juist door een hele strikte begrenzing vrij snel uitdoofde nadat alle emotionele reactie daarop ophield. Het was alsof hij juist gevoed werd door mijn overduidelijke tekenen van onzekerheid, boosheid, gekwestheid etcetera. Ik voelde die emoties natuurlijk nog wel maar ben op een gegeven moment helemaal gestopt ze naar hem toe te uiten. Negatief gedrag dat hij vertoonde ben ik gaan negeren of waar nodig juridisch gaan aankaarten. Dit haalt het uit het persoonlijke. Ik heb dat ook zo gecommuniceerd: als wij er samen niet uitkomen en alleen maar conflicten blijven genereren moet een derde maar voor ons een beslissing nemen. Dus niet: ik zal jou wel eens even pakken.
En over de angst voor het beeld dat je kind krijgt van zijn/haar vader. Dit is een heel pijnlijk aspect. Het gedrag dat je ex nu vertoont naar je kind toe is ook beschadigend. En omdat jij er een wankelmoedige houding tegenover aanneemt, kan de verwarring (is dit in orde? moet ik dit normaal vinden? moet ik dit oplossen?) voor je kind ook grote vormen aannemen. In mijn houding naar mijn kinderen toe maak ik heel duidelijk dat ik zie dat a) hun vader hun vader is, dat hij van ze houdt en dat hij bepaalde dingen heel goed en leuk met ze doet en b) dat bepaald grensoverschrijdend gedrag dat ze waarnemen geen fantasie is en dat ze dat niet fijn of normaal hoeven te vinden. Dat is soms een lastige spagaat maar het is wel simpelweg allebei de realiteit. En ik denk dat mijn kinderen er het meest gebaat zijn als ik omga met wat de realiteit is in plaats van te handelen op grond van idealen die niet bij de werkelijkheid aansluiten.
Heel veel sterkte met je beslissing.
Groet, Jo Hanna

Praten met kind

Hartverscheurend is dat, als je je kind moet uitleggen waarom papa zo 'ongewoonzaam' (de term die mijn dochter er zelf, toen 4, aan gaf) doet. Ik zeg trouwens niet vaak letterlijk dat gedrag niet door de beugel kan. Ik geloof dat ik me daar maar een keer expliciet over heb uitgesproken: toen had hij getierd en geschreeuwd dat hij hun vader niet wilde zijn. Verder geef ik vooral veel bevestiging dat ik me kan voorstellen dat bepaalde dingen voor haar moeilijk of vervelend zijn en vraag ik haar wat ik kan doen om haar te helpen daarmee om te gaan. Wij maken tekeningen, verzinnen fantasiefiguren die mee naar papa gaan om bij haar te zijn, zingen liedjes, dat soort dingen. Ik vind grapjes maken ook nog wel eens werken, bijvoorbeeld heel theatraal zeggen: nooou DAT kan toch echt absoluuuuut niet. Zijn motivatie voor gedrag vul ik trouwens niet zo concreet in zoals jij dat doet. Ik hou het wat oppervlakkiger: papa vindt het moeilijk, papa is een beetje in de war, verdrietig, voelt zich niet zo lekker, dat soort dingen. Ik geef daarbij inderdaad ook aan dat hij het wel anders zou doen als hij het zou kunnen. Overigens is mijn oudste ook wel zo opmerkzaam dat ze zelf heel veel ziet en kan benoemen. Zo verraste ze me eens met de mededeling dat 'papa altijd boos is op jou als hij jou ziet', terwijl er al maanden geen onvertogen woord meer was gevallen. Maar ja, die spanning is 's mans nek he. Dat ziet/voelt zij dan gewoon. Mijn ervaring is dat kinderen veel meer weten en zien dan je denkt en dat ze zelf vaak ook heel goed weten wat ze nodig hebben, als je eraan denkt om het ze te vragen
Ja, het is lastig omgaan met agitatie en inschatten wat er zal gebeuren. Ik heb heel wat in diepe angst gezeten. Gelukkig achteraf is er nooit veel meer gebeurd dan wat geschreeuw, geduw en getrek en wat gesmijt met spullen. Maar ja, dat is achteraf.
Groet, Jo Hanna

Nicolao,

"Hij zal ons kind nooit iets aandoen, maar wat voor een beeld krijgt het kind van een vader die (misschien) zo tekeergaat?"

Wat voor een beeld heeft hij nu dan van zijn vader?? Ex dreigt en communiceert via jullie zoon........ik kan me niet voorstellen dat dat geen invloed op hem heeft.

Tip

is het misschien een idee om een schriftje te maken,waarin je dingen schrijft over je kind als het bij jou is,en waarin je ex dingen schrijft als het kind bij hem is?
zoals: kind heeft huiswerk voor morgen,kind is ziek geweest,kind moet vanmiddag om 3 uur sporten.

zo hoeft je ex niet te praten met je ,maar kunnen jullie wel de dagelijkse dingen over het kind uitwisselen.

Nu ben ik niet geheel neutraal, maar....

.....als je hier dus echt korte metten mee wilt maken, dan stop je de omgang, komt als het goed is gedonder van en stel je ofwel de eis dat hij meewerkt aan mediation waar de regeling en voorwaarden op schrift worden gesteld, ofwel je wacht af tot hij een rectszaak tegen je begint om de omgang te krijgen, waar je dan aangeeft dat het niet is dat je geen omgang wilt, maar dat er een hoop problemen omheen zitten, die een goede uitvoer in de weg staan, en hopelijk leidt een zaak dan eveneens dat de regeling op papier komt en de voorwaarden gesteld worden.

Ik denk namelijk dat er geen enkele verandering komt zolang je ex ongestoord door kan gaan. En dat kan hij blijkbaar. Ik zou echt die ruimte niet meer bieden.

En een tijdje geen omgang hoeft voor je kind helemaal neit schadelijk te zijn als hij daardoor onthouden wordt van allerlei wangedrag en er op termijn wel een leefbaar iets voortvloeit.

Emine
(als gezegd niet onpartijdig, omdat ze al jaaaaaren strijd tegen een omgangsregeling met een niet-spijt-hebbende en ontkennende kinder -en moedermishandelende ex die zijn dreigementen en onveranderde wangedrag tot op de dag van vandaag voortzet over de hoofden van de kinderen)

Zachte heelmeesters

Wij kunnen natuurlijk niet inschatten of de rigoureuze aanpak van Emine in deze situatie noodzakelijk is maar ik moet zeggen dat ik zelf in dit soort contexten inmiddels ook het adagium zachte heelmeesters maken stinkende wonden aanhang. Mensen die volkomen emotioneel losgeslagen reageren, zijn nauwelijks op een andere manier tot orde en duidelijkheid (=veiligheid!) te bewegen. Daarvoor kan een hele forse reset nodig zijn.
Groet, Jo Hanna

Nicolao

dan zou ik zelf beginnen met mijn kind een schriftje meegeven als het naar papa gaat.
daarin schrijf je dat je alleen via dit schriftje communicatie wilt,dat je niet meer gaat reageren op smsjes,en hou dat ook vol.
gewoon elke week weer alle info over je kind er in zetten,en verder niet meer reageren.
wie weet gaat het kwartje dan eindelijk vallen bij je ex.
succes ermee.

Over je kind verdriet doen....

..als je even de omgang stil legt en dat je ex verder wel een leuke vader is.

Nou wat een fantastische vader zeg, om voor zoveel spanning en angst te zorgen! Als je kind daar nu al niet onder zou lijden, dan is het wel een zeer slecht voorbeeld voor de toekomst en kun je wachten op problemen. Of hij wordt bang en angstig of ook agressief. Moet je opletten wat er gebeurt als die jongen het helemaal beu wordt en het voor zijn moeder opneemt op de manier zoals zijn vader hem leert dat normaal is. Dan heeft hij zo een strafblad.

Halt toeroepen, ex reseten! Dit kan niet.

Emine

Ik mis een punt

Ik denk dat het grootste probleem van ex is dat hij niet weet wat zijn rol als opvoeder/vader in deze nieuwe situatie nog zal zijn. En dat is ook een groot probleem. De nieuwe vriend staat klaar om de rol over te nemen(zo lijkt het dan van buitenaf) en niemand staat klaar om te zorgen dat hij nog een plaatsje heeft. Knap bedreigend dus.
Tegelijkertijd lees ik dat vader en zoon een gemeenschappelijk punt hebben dat voor beiden van belang is en dat is sporten. Misschien moet je je ex op dat gebied juist een duidelijk plek geven: hij gaat over de sporten: halen en brengen, welke sporten, sportkleren, abonnementen etc. Daar bemoei jij je niet mee en je vriend al helemaal niet. Dat is gewoon zijn terrein. Daar staat dan tegenover dat andere aspekten, zoals school, voeding, kleding jouw terrein zijn. En dat je wel een vriend hebt, maar dat die nooit de vader zal worden, maar wel gewoon met het kind in huis mag leven en aardig mag doen tegen het kind. Haal ingewikkelde dingen als kadootjes eruit, tenzij het om verjaardagen of sinterklaas gaat. Over een paar jaar zijn dat soort dingen geen heet hangijzer meer, nu nog wel.
Laat zelf ondertussen je kind ook niet als boodschapper functioneren, maar bespreek met hem wat het voor hem betekent als hij dit soort dingen hoort, wat hij ermee kan en wat niet en help hem om hiermee zo goed mogelijk om te gaan. Wat het voor jou betekent is een ander verhaal, daar moet je je kind niet mee belasten.
De SMS is blijkbaar voor jullie allebei een manier van communiceren die escalerend werkt. Vreselijk. Niet doen, stoppen, alleen hele korte dingen die niet anders kunnen.

Overigens: als jullie allebei evenveel verdienden hoeft er geen partneralimentatie betaald te worden, wel kinderalimentatie en dan is 100 euro voor een kind een vrij normaal bedrag. Gezien de nieuwe leefsituatie zou je je zelfs kunnen afvragen of het niet beter is om daar anders mee om te gaan en het aan hemzelf over te laten hoe hij het besteedt aan het kind, bijvoorbeeld door sportclubs, sportkleding, halen en brengen, sportkampen etc. te betalen. Kan hij eindelijkw eer als een volwasenen vader zijn en niet iemand die als een dummie geld moet afstaan, terwijl zijn ex alles bepaalt en uitmaakt en hij maar moet afwachten wat hem nog gegund wordt. Daar wordt je recalcitrant en dwingend van, andere mogelijkheden heb je namelijk niet of je moet ervan houden om braaf als een zwerfhondje af te wachten of er nog wat bot overblijft.

Tsjor

Tsjor

Vraagje

Ik reageer wel eens tegendraads voor het noodzakelijke evenwicht. zo ook hier: een andere -maar wel gemeende- reactie dan de rode draad die meer adviseerde in de richting van: afmaken die ex. Er komen dan geen reacties meer. Is dat omdat mijn verhaal alles dichtslaat, of omdat het waar is, of omdat er een soort verlegenheid ontstaat (zou zo moeten, maar ja, we zijn zo gewend om ex-man ook meteen ex-vader te maken).
Ik vroeg het me af: zit er wel enige zin in mijn vorige reactie over het punt dat ik miste?Zijn er ex-en die het anders doen of die ervaring hebben met vader een eigen plaats geven na de scheiding?

Tsjor

Bewaren

Bewaar mijn reactie dan maar en lees die af en toe eens door, om op koers te blijven waar je naartoe wil. Ik heb daar ooit een training voor moeten volgen: een ander neemt net zoveel ruimte als jij hem of haar geeft. En hoe je dat an kunt beperken. Eén van de facetten is dat je zelf duidelijk bent over waar je naartoe wil. Die training ben ik alweer vergeten, alleen herinner ik het me weer als het verkeerd gaat en ik mensen teveel ruimte laat, om me daar dan vervolgens weer aan te ergeren.
Ik denk ook wel dat je het een keer via een advocaat of iets moet regelen of in een ouderschapsplan of zo. Wellicht is dat een insteek. Als je zelf dan helder hebt dat het er niet om gaat dat hij nu eindelijk eens afleert om jouw leven te bepalen (die fase ben je met de scheiding voorbij), maar dat het erom gaat dat jij en hij houvast hebben bij de invulling van ieders rol.

Succes ermee! Ik ben al blij dat je hem dat positieve mailtje gestuurd hebt.

Tsjor

Radiostilte

Ik ben sinds feb. gescheiden en woon inmiddels met mijn kids bij mn nieuwe partner in, nee ik heb hem niet bedrogen.

Ik ben ook jaren door mijn ex gestuurd en de buitenwereld zag dit niet.
Ik wende eraan maar wist dat het niet normaal was.
Bij ruzie was het schreeuwen, duwen en gooien met spullen, de kinderen zijn hier ook weleens getuige van geweest.

Ik ben van de een op de andere dag weg gegaan met de kinderen nadat een ruzie was uitgelopen tot handgemeen en slaan.
10 weken was het radiostilte en dat beviel mij prima.
Tot ik hem perongeluk aan de telefoon kreeg.
Mails heen en weer en weer zeggen wat ik zou moeten doen met de kinderen. Ideen mijnerzijds werden de wind in geslagen en er was volgens hem niets aan de hand met 1 van onze kinderen.

Nu merk ik dat doordat ik hem teveel info heb gegeven, dit averechts werkt op de kinderen. Ik heb nu besloten voor mezelf, mijn partner en vooral de kinderen, alle communicatie te stoppen.
Hij wil dat we een afspraak gaan maken met een mediator, ik zou niet weten waar dat goed voor is. Wil hem niet zien en niet spreken.
Dus ik ga vanaf heden niet meer reageren op mails of wat dan ook. Als er iets ernstigs aan de hand is met de kinderen hoort hij dit en verder niet meer.
Nooit heeft hij zich met ze bezig gehouden dus nu dan ook maar niet.

Hij kan mooi weer spelen naar de buiten wereld en verhalen zo draaien dat het allemaal aan mij ligt en niet aan hem.
Nooit zal hij uit zichzelf zeggen dat het hem allemaal spijt en hij ook fouten heeft gemaakt, ik heb dat wel gedaan ook richting de kinderen. Ik moest hem vertellen dat hij dit ook zou moeten doen om de geloofwaardigheid van zijn kinderen weer terug te krijgen.
De kinderen hem hem horen schreeuwen tegen mij, ze hebben gezien dat hij me wilde slaan en dat hij liegt.
Ik heb ze dit niet verteld.

Ik ga ervanuit dat ik het kan loslaten en me niet meer verplicht voel om me te verantwoorden richting hem, hij is uit mijn leven en blijft nu uit mijn leven, helaas is hij de vader van mijn kinderen en zullen we daardoor deels verbonden aan elkaar blijven maar niet meer dan strikt noodzakelijk.

Zi dit lucht even op

Pardon?

Knurf lees ik goed dat jij het erop vind lijken dat deze moeder voorbij gaat aan de belangen van haar kind en haar ex door zichzelf en haar gezin te beschermen tegen hem?

Ten eerste weten we niet precies wat er gebeurd is, zoals je zelf al zegt. Ten tweede zijn de belangen van kind en ex niet altijd dezelfde, dus om die nou in een adem te noemen....En ten derde, er zijn echt gevallen dat het beter is geen contact te hebben hoor. Hiervoor is zelfs een clausule opgenomen in de wet.

Natuurlijk, er zijn gevallen die het kind voor zichzelf willen houden en zo de andere ouder uitschakelen, die moesten zich diep schamen, want daardoor is er nu een vrij rigide beleid en maatschappelijke visie, dat een kind altijd contact zou moeten hebben met beide ouders, wwat de achtergronden ook zijn. En als je aangeeft dat er factoren zijn waardoor contact moeilijker ligt, wordt je meteen weggezet als rancuneuze bitch. Bah.

Voorleggen

'Hiervoor is zelfs een clausule opgenomen in de wet.' Dat is ook zo, Emine, en dat betekent dat je het aan een rechter kunt voorleggen. De belangen van kind en ex vallen niet samen, de belangen van moeder en kind ook niet. Het is gelukkig niet aan moeders voorgehouden om eigen rechter te spelen. Als je goede argumenten hebt heb je de wet aan je zijde. Buiten de wet niet.

Tsjor

Reactie

De kinderen gaan elke 2 weken naar hun vader en elke vakantie ook voor de helft, ze zien hun vader dus wel degeliujk.
Alleen vader wil blijven sturen in dit verhaal en ik laat mij na jaren te zijn gestuurd, niet meer sturen.
Laat ik het zo zeggen, vader woont inmiddels ook samen met nieuwe vriendin en kinderen, het is een partnerruil verhaal met echt alles geruild.
Vader heeft mij voor een aantal jaren geleden bedrogen met mijn ( dacht ik) beste vriendin en wilde toen met haar verder gaan maar zij heeft dit toen niet egwild en de relatie is beeindigd en wij zijn verder gegaan.
Als het vertrouwen is beschadigd komt dit dus nooit meer goed.
Ook ben ik later achter nog meer zaken gekomen en voel me flink genaaid en bedrogen.
Hij heeft nog nooit echt uit zichzelf sorry gezegd en probeerd mij nu dus nog te sturen en daar pas ik nu dus voor.
Ik ben bij hem weggegaan omdat ik niet met hem verder wilde met of samen met nieuwe partner, dat is een keuze die ik toen heb gemaakt en nu maak ik de keuze het contact zo minimaal mogelijk te houden omdat het alleen maar voor onrust zorgt.
Tja tuurlijk zijn er nog meer dingen gebeurd maar dat hou ik maar voor mezelf. Laten we zeggen dat de kinderen er last van hebben en toch deels zijn beschadigd ( ja ook mijn schuld geweest ) maar wel wil ik dat ze contact met hun vader blijven houden, zolang ik dat dus maar niet hoef.

Ja maar onbekend

onbekend:
"Vader heeft mij voor een aantal jaren geleden bedrogen met mijn ( dacht ik) beste vriendin en wilde toen met haar verder gaan maar zij heeft dit toen niet egwild en de relatie is beeindigd en wij zijn verder gegaan. Als het vertrouwen is beschadigd komt dit dus nooit meer goed."
Hoe erg dat bedrog voor jou ook is, met de omgangsregeling hefet dat niet zoveel te maken.

Knurf (ot)

Ten eerste Knurf, dank voor je toelichting, ik voelde me nogal geraakt omdat je bericht voor mij aaqnvoelde alsof het altijd maar het beste is als kinderen contact hebben, in wat voor situatie ook, zelfs de mijne. En dat maatschappelijk vastzittende idee, zorgt ervoor dat wij op dit moment amper een leven kunnen hebben: ex regeert, hij blijft omgang eisen en alles hobbelt er achteraan. Ook al is inmiddels 3 x vastgesteld dat de kinderen het niet aankunnen, als hij rioept dat hij het wil laten herbekijken gebeurt dat en worden we weer lastiggevallen, proberen de instanties ons zeer dwingend tot omgang te bewegen en worden we financieel en emotioneel leeggeslurpt. Vandaar mijn reactie, ik stond misschien wat kort. Helaas is de opmerking dat wie goede argumenten heeft het recht aan zijn kant heeft, voor mij weinig waar. Ik hoop zo op een kentering, dat een omgangsregeling en contact met beide ouders eens niet meer universeel is, maar daar waar kan wordt toegepast en daar waar het niet kan, de beschermende ouder en de kinderen worden beschermd. Maar daar is wel voor nodig dat iedereen met een kulreden ophoudt om kinderen bij ouders weg te houden, puur omdat ze deze ouder zelf uit het leven willen bannen. We zijn het denk ik gewoon eens.