Ex met psychische problemen wil kinderen weghouden bij vader. hulp nodig maar wat voor hulp?

Medisch

Op medisch gebied kun je niets en je vriend ook niet. Je kunt een ex niet op een of andere manier een diagnose of een behandeling opleggen.
Op het gebied van de kinderen kun je wel iets. De afspraken zijn mondeling, ze lopen nu niet goed. Dan zijn er wel mogelijkheden. Je vriend kan bij zijn ex aangeven dat hij niet tevreden is over hoe het nu loopt.
- Ze kunnen de afspraken alsnog vastleggen; als dat in onderling overleg goed gaat is er geen probleem;
- hij kan voorstellen om samen met een mediator eruit te komen, zodat de afspraken vastgelegd worden (als ex niet alleen met hem wil praten);
- en hij kan aangeven dat hij bij de rechter een verzoek tot omgangsregeling gaat neerleggen. Als ex weigert om hieraan mee te werken kan de rechter alsnog mediation opleggen, als de situatie ernstig is kan de rechter de raad voor kinderbescherming verzoeken tot een onderzoek. Dat laatste brengt natuurlijk een zeker risico met zich mee, maar het is beter dan niets en ook beter dan de kinderen zomaar in deze situatie laten zitten.

Misschien schrikt het perspectief van rechter/raad haar wel zodanig af dat ze vrijwillig afspraken wil vastleggen. En zich eraan wil houden.

Tsjor

Regie

Een zeer sterke eigen wil lijkt mij meer in de richting te wijzen van een rigide persoonlijkheid.
Dan kun je een paar zaken proberen.
Concretere afspraken maken. Leg het voor en laat haar in alle redelijkheid beslissen - ze begrijpt heus wel dat vader ook belangrijk is voor de kinderen. En benoem ook de uitzonderingen tot in detail, bij vader tenzij er een vriendinnetje jarig is of een wedstrijd gespeeld moet worden. Bij moeder tenzij moeder andere afspraken heeft. En andersom.
Tekst kort en concreet maken. Vat het concreet samen. Doe korte concrete voorstellen waar ze dan wel ja, danwel nee op kan zeggen. Geen spreekwoorden, symbolisch taalgebruik of dubbele of enkele ontkenningen.
Biedt je hulp aan als het haar niet lukt. Afspraken kunnen mogelijk niet door gaan omdat het haar niet lukt andere belangrijke zaken eerst af te ronden. Biedt aan de kinderen te halen, sta niet op je stuk maar kijk waar je hulp kunt bieden.
Houdt het neutraal en niet emotioneel of verwijtend. Schrap alle mogelijke kritiek.
Neem het niet persoonlijk op, zie het als onvermogen waar jij wat aan kunt doen.
Mogelijk dat dreigen met de kinderbescherming helpt. Zou ik niet doen. Zeker niet het dreigement waarmaken. Kinderen noch ouders hebben wat aan jarenlang gedoe met de instanties.
Mogelijk dat vriend dit kan bespreken met familie of vrienden die hij vertrouwt en met wie hij een goede band heeft en die hem en de situatie met zijn gezin begrijpen.
En dat kan veel vragen van vriend. Mogelijk draaien de rollen om en komt er veel meer tijd bij hem te liggen. Daar moet je dan ook klaar voor zijn.

Juridische hulp

Aangenomen dat het borderline is: je kunt geen medisch-psychiatrische hulp inschakelen voor iemand anders die daar zelf niet om vraagt. Pas als de zaken heel ernstig uit de hand lopen, wordt dat mogelijk. Laten we hopen dat het zover niet komt. Dat gezegd hebbende. Je kunt eigenlijk alleen iets in het juridische domein. Ik zou zeggen: zoek een advocaat die met dit bijltje gehakt heeft. Misschien kan een organisatie als Labyrint In Perspectief, een belangenorganisatie voor familie en andere betrokkenen bij psychiatrische patiënten, je daar bij helpen.
Het zou ook zinvol zijn om een tijdje met een 'partner van'-groep mee te draaien. Dan krijg je inzicht in de dynamiek van omgaan met een borderliner. Als hij het heel moeilijk vindt om haar grenzen te stellen, zou het ook zinvol kunnen zijn om zelf in therapie te gaan om te kijken hoe dat komt. In mijn ervaring word je door een borderliner voortdurend uitgedaagd om je grenzen te verleggen en is er sprake van (emotionele) manipulatie en bedreiging als je niet doet wat de borderliner wil. Het is heel moeilijk om daar helder in te blijven, zeker als je er emotioneel bij betrokken bent omdat het over je kinderen gaat. Maar het is mij in het contact met mijn ex, enigszins tot mijn verbazing, duidelijk geworden dat het veel beter werkte om heel strikt mijn grenzen aan te geven, heel zakelijk te opereren, niet te marchanderen, mijn eigen emoties niet meer te laten zien, hem niet meer 'zijn zin te geven', geen gesprekken meer te voeren zonder (2) advocaten.Het manipulatieve gedrag doofde daardoor uiteindelijk uit.
Een mediator, daar zie ik met een borderliner niet zoveel in omdat in een dergelijke setting nog heel veel ruimte is voor manipulatief gedrag. De mediator is in feite afhankelijk van twee redelijke mensen en dat is een borderliner per definitie niet als het loos gaat.
Heel concreet over het contact met de kinderen zou ik zeggen: sla spijkers met koppen. Ga niet zitten afwachten. Schakel eventueel familie in die nog iets bij haar kan bereiken om het contact met de kinderen weer op gang te brengen. Start zo snel mogelijk een procedure om een omgangsregeling vastgelegd te krijgen. Maak een dossier waarmee de vaderkan aantonen dat er tot voor kort sprake was van co-ouderschap en dat dat éénzijdig is beëindigd. Neem in dat dossier documentatie op waaruit blijkt dat vader er herhaaldelijk op heeft aangedrongen dat de omgangsregeling zou worden hervat. Neem alle documentatie op waaruit blijkt dat hij een gezinsleven heeft met zijn kinderen en dat dat goed loopt. Of het ook zin heeft om situaties op te nemen waarin moeder agressief of destructief gedrag heeft vertoond, zou een gespecialiseerde advocaat je kunnen vertellen.
Heel veel sterkte! Groet, Jo Hanna

Nuttige tips

Bedankt voor alle nuttige tips. Jo Hanna heeft zo te lezen een zeer vergelijkbare ex. Ik hoor net dat de situatie er vandaag niet beter op geworden is. Ik heb al aangeraden om een vriendin en de leraren op school in te lichten. Maar er zal echt een advocaat aan te pas moeten komen. Ik ga maar eens het internet afstruinen naar een gespecialiseerd iemand.

Vergeet niet.....

....dat jij bevooroordeeld bent. En dat kan er wel eens toe leiden dat je je vriend helpt, maar dan naar beneden.

Ik ben een omgangsweigerende moeder en heb daar zeer goede redenen voor. De keren dat ik borderliner ben genoemd en beticht ben van de dingen die jij hier ook schrijft.....Vrienden en familie namen het voor ex op, want die valse Emine toch....Niemand had er oog voor dat die schat van een ex van mij en mijn kinderen ernstig had mishandeld en daar pas mee ophield toen ik vertrok. Om zijn spel via rechtszaken voort te zetten.

Wat ik in het hele verhaal gemist heb, is mensen die het voor de kinderen opnamen. En dan niet alleen door te roepen dat er contact moest zijn en dat ik mijn borderline-gezeik moest houden. Maar door te willen voorkomen dat ze opnieuw mishandeld werden. Als dat er was geweest, als zijn vrienden en familie daarop hadden ingestoken in plaats van op stijd met dat 'pleuriswijf' dan was het anders gelopen. Dat weet ik zeker. Mijn ex is nl zeer beinvloedbaar en het algehele beeld van gemene moeders die hun exen geen omgang gunnen en zijn vrienden die hem aanraadden mij hard aan te pakken en zijn familie die hem geen ruimte gaf voor iets positiefs met mij, hebben de situatie gigantisch verergerd. Om nog maar te zwijgen over de instanties die niet meer geleerd hebben dan dat omgang in het belang van het kind is. Dat er soms meer problemen om de hoek komen kijken die dat beletten, dat komt niet bij ze op. Dat is zonde. Want problemen zijn er om op te lossen, maar als er overheen gewalst wordt, dan kan een moeder niet anders dan de kinderen zelf beschermen.

Ik zeg niet dat het bij jullie perse zo is, maar ik zeg wel dat je moet uitkijken met een massale strijd tegen moeder. Want die gaat dan met haar kinderen op zoek naar een plekje uit de wind.

Emine

Bedankt voor jouw visie. Ik kom hier al jaren en ik weet wat voor afschuwelijks jij hebt meegemaakt. Maar nee, dat is echt niet het geval! Nogmaals, ik wil niet te veel op een openbaar forum gooien. Het is ten slotte de zaak van de ouders. Maar ik kan vertellen dat het een tijd redelijk goed ging, zo lang ze maar in alles haar zin kreeg. En nu is ze om iets kleins en onzinnigs zo boos dat ze besloten heeft dat hij de kinderen niet meer mag zien. Kleine kinderen. Ik ben heel bang dat ze onherstelbare schade aan het aanrichten is.

Vriendin

Ik bedoelde ook niet te zeggen dat je vriend de kinderen iets aangedaan heeft ofzo, al kan ik me mijn bericht teruglezend wel voorstellen dat het zo over komt. Ik bedoelde te zeggen dat ik denk dat je enorm moet oppassen met een blok tegen de moeder vormen en haar -ook al is het terecht- als zwaar psychisch ziek te bestempelen.

Ik denk dat een opbouwende aanpak veel meer vruchten afwerpt. Dus meer: ik begrijp dat je het moeilijk hebt, maar de kinderen hebben recht op contact. Hoe kunnen we dat ook voor jou zo dragelijk mogelijk maken. Of kunnen we jou helpen je paniekreacties te hanteren. Zoiets. Als deze vragen mij gesteld waren dan had het niet hoeven lopen zoals het gelopen is.

En vriendin, ik wil het je toch zeggen. Als ze wil dan kan ze jaren en jaren zorgen dat hij de kinderen niet ziet. Terecht of onterecht. En daarom denk ik dat je moet kijken of je de vliegen met stroop kunt vangen ipv azijn, hoe onredelijk dat misschien voor jullie ook is.

Rechtszaak

Het klinkt alsof de beste oplossing een rechtszaak is, die je extreem simpel houdt: Je wil een opmgangsregeling, ex blokkeert die. Dus wil je een omgangsregeling. Want er is geen reden waarom omgang niet zou kunnen.

het is daarbij volsgane contraproductief om te beginnen over psychische toestand van je ex, als je pech hebt, luistert de rechter niet naar je en geeft ex gelijk. Als je ietsje minder pech hebt, dan komt er een langdurig onderzoek van de Raad voor de Kinderbescherming, waar nix uit zal komen, maar dat ervoor zorgt dat je ondertussen je kinderen niet ziet, maar wel voortdurend naar de rechtszaal moet.

Rechtszaak

Vriend moet een advocaat zoeken die eerst even de ex vriendelijk doch dringend aanschrijft en probeert afspraken te maken over omgang. Komen die afspraken er, dan is het zinnig om ze door de rechter te laten vastleggen (advocaat dient verzoek in conform de afspraken, ex 'refereert zich'). Dan ligt het maar vast. Komen er geen afspraken - dat is in dit geval waarschijnlijk - dan moet de advocaat gewoon een verzoek omgangsregeling indienen zoals vriend dat wil. Ondertussen kan er nog volop onderhandeld worden, en als alsnog de harmonie uitbreekt dan pas je het verzoek aan en refereert ex zich alsnog.

Breekt de harmonie niet uit, dan is de kans groot dat de rechtbank probeert naar een mediator door te verwijzen. Vziw kan opleggen niet, want mediation is op basis van vrijwilligheid, dus als een partij niet wil dan moet de rechter de knoop gewoon doorhakken. Komt er mediation maar mislukt die, dan moet de rechter ook de knoop doorhakken.

Twee tips:

1) Nieuwe-partners-van moeten zich in dit soort zaken op de achtergrond houden. Er is maar weinig wat zo'n irritatie oproept bij alle overige betrokkenen als de vader of moeder die duidelijk wordt ingefluisterd door de nieuwe vlam, of, nog erger, nieuwe vlammen die gaan bellen/het woord gaan voeren in plaats van de ouder om wie het gaat (alleen in de rechtszaal gebeurt dat laatste nooit, want daar mag je niet naar binnen). Ik zeg niet dat je een opdringerige nieuwe vlam bent hoor, maar ik waarschuw maar

2)ga niet lopen roepen dat de ex een psychiatrische aandoening heeft, tenzij je een verklaring van een behandelaar hebt of een receptje van de antipsychotica hebt liggen, bij wijze van spreken. In mijn cynischer buien heb ik wel eens geroepen 'moeder roept altijd dat vader sexueel grensoverschrijdend gedrag vertoont, vader roept altijd dat moeder gek is' (ik heb beroepshalve enige ervaring met dit soort zaken). Als ik zoiets in mijn cynische buien roep is de kans aanzienlijk dat er ook rechters zijn die diep gaan zuchten bij dit soort beweringen.

Ik sluit me dus geheel bij Tinus aan: vriend heeft recht op omgang, hij krijgt het niet, er zijn geen contra-indicaties voor omgang, dus omgang moet er komen. Niet moeilijker doen dan dat.

Groeten,

Temet

Mediation doordrukken

Temet:
"Vziw kan opleggen niet, want mediation is op basis van vrijwilligheid, dus als een partij niet wil dan moet de rechter de knoop gewoon doorhakken."
Of t officieel niet mag, wete ik niet, maar mediation wordt geregeld doorgedrukt door de rechter, ook als partijen er geen zin in hebben.

Mediation dwingen kan niet....

...simpelweg omdat partijen dit zelf moeten betalen.

Tinus

Daar kan je best gelijk in hebben, alleen zal die mediation vervolgens mislukken. Waar geen wil is, is ook geen weg. Dus ik mag hopen dat de rechters die van de doordrukbeweging zijn van hun dwaalweg terugkeren.

De tussenvariant is natuurlijk: rechter suggereert mediation, partijen gaan met tegenzin accoord omdat ze niet de kwaaie pier willen zijn, en de mediation mislukt vervolgens alsnog.

Of misschien slaagt het ook wel eens als mensen er met forse tegenzin aan begonnen zijn, dat lijkt me in principe niet onmogelijk maar ik ken geen voorbeelden.

Groeten,

Temet

Geen mediation

Ik kan mij slechts aansluiten bij wat Jo Hannah al heeft gezegd; ook ik heb ervaring. Mijn ex is manisch depressief en heeft een stevige persoonlijkheidsstoornis (en ja, dat is bekend in het psychiatrisch circuit, is niet zo maar een aanname).
Mijn ervaring is dat mediation met iemand met een dergelijke aandoening geen enkele zin heeft. Mediation is bedoeld om twee weldenkende mensen afspraken te laten maken, waarbij de mediator er alleen voor moet zorgen dat de emoties niet de overhand nemen en de (ex) partners wel blijven denken. Een borderliner (of welke aandoening dan ook)is, hoe je het ook draait of keert, nu enmaal geen 'weldenkend mens'. Zeker wanneer er geen ziekte-inzicht is. Wij hebben mediation geprobeerd maar dat mislukte dus inderdaad (in mijn geval omdat ex opnieuw werd opgenomen in de kliniek). Ik heb goede ervaringen met stichting Labyrinth, die Jo Hannah ook al noemt. Deze stichting (voor familie van mensen met schizofrenie of pscychose) heeft veel ervaring op dit gebied. Ze hebben me een advocate aangeraden en aan haar hulp heb ik veel gehad.
Overigens ook daarin heb ik dezelfde ervaring als Jo; wanneer je consequent gedrag laat zien, uiteraard begripvol maar wel uitermate zakeljk, dan draait de ander vaak mee. Mijn ex bleek het uiteindelijk wel fijn te vinden dat ik de regie volledig over nam, waarbij ik hem uiteraard wel in z'n waarde liet. Daardoor bleek bij ons de Raad van Kinderbescherming uiteindelijk niet nodig te zijn. Het kan dus wel.

Succes, Arawen