Ex van lief uitnodigen voor een bakkie koffie?
Vraagje aan mijn mede-forummers:
Ex van lief zegt tegen kinderen (van 9 en 13) dat ik helemaal niet aardig ben en dat ik stom doe tegen haar. Ik zou niet weten wanneer dit gebeurd moet zijn want ik zie de beste vrouw nooit, maarrrr..... het gevolg is dat de kids daardoor niet willen dat ik langskom bij mijn lief. Terwijl het daarvoor gewoon gezellig was.
Is het nou handig om die ex een berichtje te sturen met de vraag of we een keer zullen afspreken omdat ik het fijn zou vinden als we hier een keer face to face over praten ipv via de kids?
ps: ik heb er helemaal geen zin in, het liefst heb ik helemaal niks met zo iemand te maken maar om de angel eruit te halen lijkt het mij wel een goed idee. Maar misschien zie ik het helemaal verkeerd?
nee
dit is iets aan je lief en zijn ex. Blijf daarbuiten.
Zou ik ook niet doen
Lijkt mij dat jouw lief dit moet bespreken met zijn ex.
Verder moet je niet meedoen met het uitspelen over de kinderen. De kinderen zijn 9 en 13, die kunnen echt wel zelf bepalen of ze jou aardig vinden.
Blijf erbuiten en probeer een leuke relatie op te bouwen met de kinderen van je lief.
Misschien haal ik dingen door elkaar
Maar was jij diegene wiens vriend lang heeft gewacht met zijn kinderen vertellen over jullie? Of was dat iemand anders? Sorry hoor..
Met andere woorden; je schrijft dat het contact eerst gezellig was. Wisten de kinderen toen ook dat jij de nieuwe vriendin bent?
Ik zou met je vriend bespreken hoe jullie jouw rol naar de kinderen zien, in welke mate watvoor contact je zou willen en hoe je dat kunt bewerkstelligen. Dan kan hij eventueel met zijn ex bespreken als hij daarin iets van haar nodig heeft. Verder vooral vriendelijk doen als je haar ergens ziet en aardig over haar praten naar de kinderen toe en naar wederzijdse contacten.
Zou ik ook niet doen.
Een jaloerse ex die het speelt via de kinderen, wat moet je ermee.
Ik zou neutraal over haar zijn tegen de kinderen, niet in de verdediging.
De kinderen gaan in de toekomst zelf bepalen of ze je aardig vinden of niet. Jij kan ze het gevoel geven dat ze geen partij hoeven te kiezen. Ze hebben al een moeder en jij kan een lieve volwassen vriendin zijn.
Dat de kinderen niet willen dat je langskomt is een taak voor je vriend.
Maan
Wat Maan zegt daar moet ik ook aan denken.
Wat verwacht je van een gesprek met de Ex? Stel dat het van een gesprek komt, dan lijkt mij de uitkomst klein dat ze van mening verandert. Zij hoeft jou namelijk niet aardig te vinden, ookal zou zij dat wel vinden (en jij) als jullie elkaar onder andere omstandigheden hadden leren kennen. Jij bent namelijk niet haar keuze. En dat hoeft ook niet. Jij bent vaders keuze.
Jullie hebben namelijk allebei een andere rol en andere belangen die onder bepaalde omstandigheden tegenstrijdig kan zijn. Hoe meer jij je wenst te mengen door een rol op te eisen of respect, begrip te eisen, hoe minder je geaccepteerd zal worden. Hou je je wat afzijdig, vriendelijk en neutraal en je zal sneller opgenomen worden. Dan krijg je een rol van de anderen itt het eisen van een rol. Dan groei je in een rol.
Maar verwacht niet dat je de ster wordt aan hun hemel.
Jouw voorstel heeft een hoog gehalte -op gesprek komen- (met een opening naar -want er bevalt me iets niet: jij moet eens goed luisteren-). Misschien niet zo bedoeld maar zo kan het al snel overkomen.
Laat gaan
Zij zit blijkbaar met 'iets' en jij bent in geen geval de aangewezen persoon om daar iets aan te veranderen. Hopelijk wordt het mettertijd beter als je je afzijdig houdt en gewoon vriendelijk doet naar de kinderen of naar ex als je haar eens tegenkomt.
ik vind het
juist een sympathiek idee van je.
Je intenties klinken goed, daar gaat het om en dan kun je dit zeker proberen als je dat wilt. Ik zou wel partner betrekken.
(Ga ook niet gelijk uit van jaloerse ex, het zijn misschoen jaloerse kinderen)
zo iemand
Ik vind het op zich ook een sympathiek idee, maar je noemt de ex "zo iemand" met wie je eigenlijk liever niets te maken mee wil hebben. Ik neem aan dat ze dat wel voelt bij jou en dan lijkt me je actie al bij voorbaat mislukt.
Tenzij je vreselijk goed kan toneelspelen natuurlijk 
De kans is ook groot dat ze dit aanbod uit beleefdheid aanneemt, het is natuurlijk ook weer niet netjes om te weigeren. Kortom: ik sluit me aan bij de vorige schrijfsters: niets meer aan doen, gewoon blijven glimlachen
Daar zeg je wat- tussen de regels door
Lees ik helemaal geen goede bedoelingen. Venijn zit in een klein hoekje: de beste vrouw, zo iemand, face to face ipv via de kinderen spelen (maw, de uitnodiging is om uit te leggen hoe het heurt), nee, kom eerst maar weer even in balans voordat je in gesprek gaat.
Hoe ben je hier achter gekomen? Heeft je vriend gezegd dat zijn kinderen hebben gezegd dat zijn ex heeft gezegd? Zo ja; spreek een avondje af met vriend en kinderen en speel doorfluisterspelletje. Om daarna gezamelijk tot de conclusie te komen dat via via via berichten een heel bijzonder fenomeen zijn en hooguit in een vitrinekastje horen maar niet in je hart.
Maan
Wat jammer dat je zo reageert. Ten eerste lees he het hele verhaal met een negatieve inslag en ten tweede ken je me helemaal niet.
Het is niet de bedoeling iemand op het matje te laten komen. Als ze een hekel aan me heeft heb ik liever dat ze dat tegen mij zegt ipv tegen haar kinderen.
Dus jouw advies om 'eerst maar eens in balans te komen' en je denigrerende 'ga maar doorfkuisterspelletje spelen' sla ik maar even in de wind
Tevens .....
..wens ik me helemaal niet te mengen en al helemáál geen rol op te eisen. Het was gewoon een vraag. Dus iig de andere danes bedankt voor jullie objectieve mening!! Top!
Eerst
Voor je zoiets overweegt, vraag je eerst eens af wat het doel is (en of het doel haalbaar en verstandig is). Je gaat ervan uit dat zij jou niet mag, misschien valt dat wel mee. Je hebt het ook maar van horen zeggen PLUS jouw eigen kijk en interpretatie op. Ben je, kortom, niet eigenlijk de bevestiging aan het zoeken van je eigen onzekerheden?
Waarom zou het je storen dat zijn Ex mogelijk een hekel aan jou heeft? Waarom maakt dat jou zo onzeker dat jij de bevestiging van zijn Ex zoekt? Zoek je daarin erkenning of bevestiging van je relatie? Of vind jij haar juist wel leuk. Ben je nieuwsgierig? Kortom, waarom houdt het je bezig. Waarom is haar mening belangrijk voor jou?
Want, uiteindelijk: who cares?!
Ik heb, net als Maan, vraagtekens bij jouw motivatie. Om twee redenen: het draait in je verhaal met name om jou en de keuze van je woorden geven je insteek weg. Het is duidelijk dat het je niet gaat om de kinderen, het draait vooral om dat zij (een mogelijke) hekel heeft aan jou. En dat pik jij niet. In je verhaal maak je de kinderen het decor en zij en jij zijn de hoofdfiguren.
Er is wel een belang
" het gevolg is dat de kids daardoor niet willen dat ik langskom bij mijn lief. "
Het zou natuurlijk prettiger zijn als Hollie gewoon langs kan komen bij haar vriend en nu moet ze er blijkbaar rekening mee houden als de kinderen er zijn.
Kinders
Nou het gaat me weldegelijk om de kinderen. Ik vind het echt heel verdrietig dat er zo'n commotie is ontstaan en dat 1 van de 2 helemaal hysterisch werd. Ik heb misschien verkeerde woorden gekozen..prima dat ik hier op het forum afgezeken word.... Belangrijker vind ik dat mijn lief weet hoe ik er in sta...hij weet dat ik om zijn kinderen geef en dat ik het een hele verdrietige situatie voor ze vind. Wat ik niet begrijp, is dat zijn ex zo onnadenkend kan zijn en haar kids op zo'n manier belast met haar ongenoegen. Ik wilde haar op de koffie vragen om elkaar te leren kennen, om misscshien iets uit te spreken wat er dwars zit bij haar. Ik heb zelf ook ooit zo'n gesprek gehad (waten geen kids bij betrokken, ging alleen om de nieiwe vriendinvan/ en de ex van) en dat was eigenlijk heel verhelderend
Belang
" het gevolg is dat de kids daardoor niet willen dat ik langskom bij mijn lief. "
Ja precies, haar eigen belang. Het is niet prese in het belang van de rest, want die willen nog even pauze.
Zoiets verandert met de tijd wel, vanzelf, als de kinderen de vriendin langzaam toelaten. Tenzij de kinderen met de tijd een reden (ervaring) hebben om dat niet te doen, hun eigen persoonlijke redenen. Feitelijk heeft de Ex niets met die situatie te maken. Moet de Ex nu echt gaan zorgen dat zij en lief elkaar kunnen zien, met de kinderen erbij? Twee volwassen mensen? Als ze dat al zou kunnen, laat staan, zou willen.
Ik zou het gewoon de tijd geven. Maar ik krijg het idee dat ts daar geen trek in heeft en net zo lang doordramt tot mensen op een gegeven moment echt geen zin hebben. Maarja, of dat tzt dan zo belangrijk is....
Sinaspril
Ik ben aan het doordrammen? Wat bedoel je precies?
Twijfel
Ik twijfel daar ook wel over. Soms kan een gesprekje wel helpen. Dan heb je elkaar even gezien en je goede bedoelingen laten zien en openheid gegeven. Hopelijk kan iemand daar wat mee. Als dat wel lukt heb je wel veel gewonnen. Misschien moet je, in overleg met je vriend, dat risico gewoon nemen en aan de exvrouw vragen of ze je wil ontmoeten omdat jullie indirect wel met elkaar te maken hebben? En je wilt zaken gewoon een beetje leuk en normaal voor elkaar brengen.
Goede bedoelingen
AnneJ, ja jij zit wel redelijk dichtbij wat ik bedoel. Nogmaals, en dit klinkt een aantal medeforummers kennelijk heel bot in de oren, ik hoef zeker geen vriendinnen met haar te worden. Maar nu gebeurt dit, volgende keer is het weer wat anders....en voor je het weet zit je in een situatie waar je nooit van zn lang zal zn leven meer uit komt. Dan ontwar ik het liever in een vroeger stadium. Of in ieder geval: dan heb ik het liever in een eerder stadium geprobeerd.
Maar zoals andere danes ook zeggen: afzijdig houden en lief voor je vriend zijn.... Zit ook wat in.
Wachten
Ik vind het aan de ex om te bepalen of zij al dan niet met de nieuwe partner om wil gaan cq koffie wil drinken. Nu moet ik zeggen dat mijn ex gewoon een keer met nieuwe partner bij mij voor de deur stond om onze dochter op te halen, zonder veel gedoe. Gelukkig ben ik een makkelijke ex (volgens mij), en wij hadden helemaal geen wrok naar elkaar na de scheiding, dus zij heeft van mij gewoon koffie gekregen. De ex van mijn vriend heeft er na heel wat jaar nog steeds geen behoefte aan om normaal met mij om te gaan (of met haar ex, dus het ligt niet aan mij). Vervelender is dat dat ook zijn weerslag heeft op de kinderen. Die komen tegenwoordig gelukkig wel graag bij hun vader (waar ik dan niet bij ben).
lastig
zelf wilde ik als ex van wel dat gesprek. Vooral omdat er heel snel getrouwd werd door ex..(binnen een jaar) en er een kind van nog geen 2 bij betrokken was.
Hier zijn de kinderen een stuk ouder, ik zou van de vader verwachten dat hij het gesprek aan gaat met de kinderen en zijn ex aan gaat. het resultaat kan zijn dat jij en zijn ex op neutraal terrein een afspraak maken.
Maar in dit geval ben jij zeker niet degene die dat moet initieren.
ik zou het doen
Ik zou zeker eens wat beter kennis willen maken met de ex. Prima idee! Of je nu wilt of niet, jullie zijn een beetje in elkaars leven gekomen. En er zijn kinderen in het spel, en jullie hebben beide met die kinderen te maken. Het getuigt alleen maar van volwassenheid om eens een kop koffie te drinken. En je kunt dan gewoon benoemen dat je het best lastig vindt om jouw positie te bepalen. Dat je huiverig bent om stoorzender te zijn, of zo iets.
Ik snap die afzeikreacties in deze draad dan ook helemaal niet. Wat zijn jullie argwanend en negatief!
neuh
'Dan heb je elkaar even gezien en je goede bedoelingen laten zien en openheid gegeven. Hopelijk kan iemand daar wat mee.'
Als ex nu al zegt dat de nieuwe vriendin helemaal niet aardig is en dat ze stom doet tegen ex, zal ze echt niet zitten te wachten op een gesprekje met die nieuwe lief. Het klinkt in ieder geval niet alsof ze de nieuwe lief best wat beter zou willen leren kennen.
'Ik zou niet weten wanneer dit gebeurd moet zijn want ik zie de beste vrouw nooit'
Heb je haar echt nooit eerder gezien, gesproken, gebeld, geappt, de telefoon opgenomen bij je nieuwe lief toen zij belde?
O dear
Schiet ie in t verkeerde keelgat? Dat was niet de bedoeling hoor. Er zit echt wel iets in om doorfluisterspelletje ff in je achterhoofd te houden bij dit soort dingen. Of was je erbij toen ex tegen de kinderen zei dat jij zo niet leuk bent dat ze jou niet meer zouden moeten willen zien? Misschien was ze wel kwaad op haar kinderen omdat ze brutaal hadden gedaan en flapte ze er iets stoms uit over jou in de trant van:" tegen haar zijn jullie vast nooit brutaal en ze is niet eens zo aardig/ lief voor jullie als ik". Ik verzin maar ff wat...
Maar je maakt me wel nieuwsgierig; was jij dat nou, dat de kinderen het een poos nog niet wisten? Dat kan nl best eea verklaren lijkt me...
Kennismaken is prima
Meld gewoon dat je graag een keer contact wilt omdat je haar kinderen thuis meemaakt en dat zij misschien ook wel wil weten wie je bent.
Met heel jonge kinderen lijkt me dat nog belangrijker.
Doe het verzoek wel via je vriend. Dan heeft zij meer ruimte om nee te zetten.
Ik zou de kennismaking niet gebruiken om duidelijk te maken wat je dwars zit. Houd het neutraal. Dat levert het meeste op.
diverse antwoorden
@Maan; ok sorry, ik dacht dat je het serieus negatief bedoelde. Ik was inderdaad degene waarvan de kids het nog niet wisten. Vriendlief heeft het verteld en het was toen eigenlijk heel gezellig. Daar eten, ook met mijn kind er bij...de grootste lol. En toen ineens dit. Kind van lief gebruikte exact dezelfde woorden als ex, die eerder over mij geklaagd had bij lief.
@Katniss, Oh ja dat heb je ergens eerder geschreven... dat jij er nog steeds niet bij bent als zijn kinderen er zijn.
@Miraya, ik zat toentertijd ook niet te wachten op een gesprek, ik was enorm gekwetst. In eerste instantie smste ik toen ook terug 'sorrry, dat zie ik niet zitten.' Een paar dagen later realiseerde ik me dat het een handstrekking was en dat ik eens volwassen moest doen. Ik heb haar toen nog een sms gestuurd, dat ik mijn excuses aanbood dat ik 'nee' gezegd had maar dat ik het gewoon best heel moeilijk vond. En of we toch nog een keer af zouden spreken. We zijn toen koffie gaan drinken in een kroeg. En zoals ik eerder aangaf, het was heel verhelderend. Ex van lief kent me van gezicht, als we elkaar (sporadisch) tegenkomen zeg ik gewoon 'hallo' maar ze kènt me niet.
Weet je
Mijn ervaring (inmiddels 12 jaar stief) is dat het gewoon echt de nodige zelfreflectie en schaduw overspringerij vraagt. Accepteren dat er geen gouden pad is, geen waarheid, wat voor mij het beste werkt is flexibel op mijn doel af koersen en het doel is het is zo goed mogelijk doen voor stiefkind. En op weg naar dat doel delft mijn ego geregeld het onderspit. So be it, kind is t waard, ego veert wel weer terug.
andere kant...
Vriendin kreeg relatie met een pas gescheiden man. Ook kennis gemaakt met ex voor de kinderen. Ex weet nu dat vriendin het beste voor heeft met de kinderen. Inmiddels gaan ze samen wel eens naar sport vd kinderen kijken.....
Wat ik bedoel, je kunt het, in overleg met je vriend, altijd eens proberen. Werkt het niet dan moeten jullie een andere manier vinden om dit probleem op te lossen.
positief houden
Het is ook lastig te oordelen vanaf hier, want we kennen jou niet (alleen lezen jouw woorden) en die ex niet. Op zich vind ik het een hele goede actie, om het ijs te breken, tenslotte moeten jullie iets met elkaar of jullie nu willen of niet. En het gaat om de kinderen. Jullie hoeven elkaar niet aardig te vinden.
Als je het positief kan weten te houden (en kan inschatten dat zij eea al verwerkt heeft) zou ik het een kansje wagen, in het belang van de kinderen.
Verloopt het stroef kan je altijd gaan voor plan B: afwachten en vriendelijk blijven. Dan is het voor haar nog te vroeg.
bij nader inzien
vind ik de situatie toch wat vreend.
Je wordt betrokken (of betrekt jezelf) in gedoe tussen partner en zijn ex.
Ik begrijp nu dat je zijn kinderen nog maar net kent?
Ik krijg een beetje het gevoel dat jij zaken voor je partner wil oplossen.
Het kan goed gaan
Het ligt er helemaal aan hoe je er zelf naar kijkt.
De vriendin van mijn ex heeft ook een poging gewaagd. Een paar maanden daarvoor maakte ze mij nog uit voor slechte moeder. Daar ik geen behoefte had om dat nog een keer te vernemen heb ik aangegeven dat zij haar goede bedoelingen kan bewijzen door het leven van mijn kind bij mijn ex fijn te maken. Helaas heeft ze dat laatste nog steeds niet aangetoond. Voor mij daarom nog steeds geen reden voor een gesprek. Woorden zeggen veel meer dan daden.
Ik ben trouwens niet negatief over haar tegen mijn kind, net zo min als ik negatief ben over mijn ex tegen mijn kind.