Ex van partner blijft als vanouds in schoonfamilie
Hallo allemaal,
Mijn 1e post omdat ik graag eens zou horen hoe een buitenstaander hier tegenaan kijkt en ik wellicht iets van tips kan krijgen hoe hier mee om te gaan.
Sinds ruim 2 jaar een fijne relatie met vriend, beide gescheiden en kinderen.
Beide 3 jaar uit elkaar.
Mijn situatie, ex partner accepteert en ontmoet ook af en toe als het zo uit komt nieuwe partner, kids vinden hem leuk, contact gaat allemaal prima.
Bij mijn ex schoonouders ben ik niet meer welkom, geen enkel contact nadat ik de relatie verbroken heb helaas,mijn kinderen logeren er af en toe en tussen hen is het contact goed en dat probeer ik te stimuleren .
Mijn nieuwe partner heeft vrouw ook verlaten na lang samenzijn en hebben 2 kinderen. Kinderen heb ik na een klein jaar ontmoet en contact tussen mij en mijn kinderen is goed, doen geregeld leuke dingen samen.
Ik heb zijn ex nog nooit ontmoet , heeft zij geen behoefte aan,ook prima.
Echter blijft het bij mijn nieuwe "schoonouders" en zussen een probleem dat mijn partner de relatie verbroken heeft. Dit is nooit geaccepteerd en men probeert stug vol te houden aan wat geweest is.
Dit houdt in dat ik niet welkom ben op welke manier dan ook, een toevallige ontmoeting heb gehad met zijn ouders een jaar geleden en verder niet.
Mijn partner wordt voor elke verjaardag, feestje, sinterklaas, kerst,weekendje weg uitgenodigd maar hij kan mij niet meenemen aangezien zijn ex overal voor uitgenodigd wordt en dan ook komt en zij op geen enkele manier met mij geconfronteerd wil worden.
Ex partner heeft afgelopen jaar zelfs maanden bij zijn ouders ingewoond toen ze een ander huis wilde gaan kopen.
Mijn vriend kon dus nooit eens bij zijn ouders op de koffie zonder er zijn ex aan te treffen.
Aangezien zij de moeder van de kinderen is heeft zij volgens zijn ouders de meeste rechten en gaat zij voor.
Ik snap volkomen dat zij altijd een deel van de familie uit zal maken en zeker als er kinderen in het spel zijn.
Ik heb vaker aangeboden om eens kennis te maken om te zien hoe we deze situatie voor alle partijen kunnen verbeteren.
Geen reactie helaas, ook richting zijn ouders hebben we aangeboden om hier eens over te praten ook geen reactie.
Ik zou er geen probleem van maken als zij er met gelegenheden is en ik ook eens met mijn partner mee zal kunnen.
Partner ging heel in het begin alleen maar is er inmiddels zo klaar mee dat hij nergens meer verschijnt als ik niet welkom ben.
Dit vind ik heel erg, geen contact met je familie ivm je nieuwe partner.
Bij mij gaat dit zo anders, ex heeft wel eens contact met mijn ouders vnl met halen en brengen als het zo uitkomt met de kinderen,komt in de week na de verjaardag even langs met een bloemetje maar houdt zich op afstand.
Dit lijkt me vrij normaal als ik dat zo om me heen hoor.
Ex partners hoeven zeker niet uit beeld te verdwijnen maar is het zo raar om dan evt een nieuwe balans te zoeken in hoe de verhoudingen zijn onderling ?
Een broer van partner accepteert onze relatie welen daar zijn we welkom en spreken we mee af, hij vindt de situatie in ouderlijk huis abnormaal.
Deze zomer wilden we graag met elkaar en de kinderen een weekje weg,partner kreeg hier geen toestemming voor, ex vond dit te vroeg. Helaas kan je iemand niet dwingen dus gaan we een weekendje naar center parcs.
echter zij vroeg afgelopen weekend of hij een toestemming wilde tekenen of zij de kinderen mee kan nemen op vakantie met zijn ouders naar het buitenland.
Dit zette me wel aan het denken vandaar deze post.
Wat vinden jullie ?
dit staat niet tussen mij en mijn partner maar ik merk wel dat het gebrek aan contact met zijn familie hem pijn gaat doen en ben wel bang dat er tussenons frictie kan gaan ontstaan hierdoor.
iemand tips of ervaringen hoe hier mee om te gaan ?
Oei
De meeste ouders willen hun kinderen alleen maar gelukkig zien. Ik ga er van uit dat je partner al een tijd niet meer gelukkig was in de relatie met zijn (nu) ex en dat nu (met jou) weer wel is. Daar kunnen zijn ouders dus alleen maar blij mee zijn. Dit klinkt daarom alsof de ex nog erg veel wrok koestert en dat ventileert naar haar ex-schoonouders, die dat faciliteren en toestaan dat ze zich in haar slachtoffer-rol blijft rondwentelen.
Tja en wat doe je daar tegen.. ex moet los laten, pas dan zal ze inzien dat ze nu een andere positie heeft bij haar ex-schoonouders. En een stapje terug doen ten gunste van jou. Dat ga jij niet voor elkaar krijgen, ex moet zelf verwerken. Misschien als ze zelf ook iemand anders tegen komt en een nieuwe schoonfamilie krijgt.
Persoonlijk heb ik veel contact met mijn ex-schoonfamilie, zelfs samen met mijn nieuwe partner. Maar dat komt meer omdat ex zich zelf van zijn familie heeft terug getrokken en zijn ouders hem en hun kleinkinderen niet meer zagen. Ik ben toen in dat gat gestapt. Als ex het ooit zou bijleggen en weer over de vloer zou komen (met een nieuwe vriendin), zou ik me terug trekken.
Geluk van zoon?
Als ik het van een afstandje bekijk, zou ik haast denken dat de ouders het geluk van hun ex-schoondochter voor het geluk van hun zoon zetten. Dat vind is een heel bijzondere situatie. Voelt jouw partner dat ook zo? En zo ja, zou hij dat aan zijn ouders duidelijk kunnen maken? Dan hoeft hij het in eerste instantie nog niet eens over jou te hebben, maar het lijkt alsof ze de scheiding niet geaccepteerd hebben en hem daarvoor nog steeds willen straffen. Hoe lang nog? Hebben ze het ervoor over dat ze hun zoon door deze houding nog nauwelijks zien? Kan je man praten in ik-boodschappen, want dat kan misschien helpen. Jullie doen x, daardoor voel ik me zo, en dan doe ik y. Dus niet gaan verwijten, maar vertellen over acties en gevoelens daarbij.
Overigens kan de ex van jouw partner een vakantie niet verbieden. Als de kinderen bij vader zijn, mag vader die tijd zelf invullen. Ze kan zeggen dat ze het niet leuk vindt en jullie kunnen ervoor kiezen de knuppel niet in het hoenderhok te gooien (wat mij een goed idee lijkt), maar geef haar niet te veel macht. Ik zou persoonlijk ook niet dwars gaan liggen wat betreft haar vakantie. Gewoon tekenen en ze veel plezier wensen. Het goede voorbeeld geven. Hopelijk kunnen jullie volgend jaar dan ook op vakantie met de kinderen.
In mijn ogen
kan je niets doen aan deze situatie. Je bent geen speler in het geheel. Trek het je vooral niet aan want het gaat niet om jou, persoonlijk. Het gaat om jouw positie.
Zijn ouders kiezen voor het gezin en houden daarbij rekening met hun eigen gevoelen en de gevoelens van hun ex-schoondochter (en kleinkinderen). Het is voor hen kennelijk een lastige situatie. Dat kan met de tijd nog alle kanten op. De post heeft wat weg van wij-zij of zij-ik. Maar die gedachtes moet je echt zien te mijden. Het is niet persoonlijk zoals je het hier schetst, zij kennen jou nog niet. Ze staan er (nog) niet voor open. Het gaat om de situatie en in die zin ben jij als persoon inwisselbaar. Ook als het voelt dat er op de man (vrouw) wordt gespeeld. En zoals jezelf zegt, je kan mensen niet dwingen. Bedenk wel, zijn familie heeft een verplichting naar hem, niet naar jou (op dit moment). Mensen hoeven elkaar niet aardig te vinden als ze dat niet willen. Een vrijwillige insteek kan je niet dwingen of organiseren.
De kans is aanwezig dat alles wat door jouw vriend hierover gezegd wordt, jou aangerekend wordt. Dat wil je liever niet want dat soort dingen komen heel moeilijk goed. Wat je ook wilt vermijden dat vriend zich vanwege jouw gevoelens verplicht voelt iets te doen wat niet in zijn aard ligt. Dat soort dingen leveren alleen maar een groter verlies op voor het geheel en met name voor jouw positie.
Laat jouw vriend zelf uitzoeken wat hij met zijn familie aanmoet: het is zijn relatie met zijn ouders, zijn ex en hun kinderen en hij kent ze het beste. Alles wat hij op een natuurlijke wijze zegt of doet heeft ook veel meer impact. Het enige wat jij in de tussentijd kan doen is een stap achteruit en wachten tot mensen uit zichzelf een beweging naar jou maken omdat ze nieuwsgierig zijn of omdat de pijn en verdriet gesleten zijn en ze open staan voor een ontmoeting. Als jij daarop open, vriendelijk, neutraal kan reageren is het mooi. Dat lukt het beste als op geen van de personen een emotionele hypotheek ligt.
Misschien tijd nodig
Toen mijn man mij, voor mij totaal onverwacht, verliet voor een ander bleef ik met mijn kinderen meedraaien in de familie. Dit kwam door mij, het was tenslotte de familie van mijn kinderen en ik wilde dat mijn kinderen er regelmatig bleven komen, zo benoemde ik het. De eerste initiatieven om alles in stand te houden kwamen van mij, als ik direct weg was gebleven hadden ze het zo gelaten. In werkelijkheid wilde of durfde ik niet los te laten, ik hoorde er zo bij en wilde niet ook nog een hele familie verliezen. Ik heb, op één keer in het begin na met een schoonzusje die er zelf om vroeg, nooit over de scheiding met hen gesproken dat liet ik aan mijn ex over, ook zijn leugens daarover heb ik nooit recht gezet. Mijn schoonfamilie liet zich door mij hierin sturen, ik denk dat er medelijden was maar ook een soort respect omdat ik ex nooit zwart maakte en alle ellende eigenlijk alleen opving en oploste. Ik zat in die periode zo diep in mijn verdriet dat ik niet helder dacht. De nieuwe relatie van mijn ex hield geen stand maar zijn toemalige vriendin heeft hij nooit naar zijn familie meegenomen. Snel daarna kwam er bij hem een nieuwe vriendin die hij wel meenam na ongeveer een jaar. Voor mij werd toen duidelijk dat ik er niet meer thuishoorde en ik ben steeds vaker weggebleven, min of meer afgebouwd en nu kom ik er helemaal niet meer en dat voelt goed maar steekt soms nog wel. Dus ik hoop voor jou dat de ex van je man gaat inzien dat de tijden veranderd zijn en zij zich terug gaat trekken. Ik vraag me wel af hoe zij en de familie reageren als jouw man meer gaat aandringen, hij als zoon moet toch gewoon zijn partner kunnen voorstellen en mee kunnen nemen?
bedankt
Alvast bedankt voor de reacties allen.
Hun relatie was idd al langere tijd niet goeden er is een flinke periode aan relatie therapie aan voorafgegaan eer hij de knoop doorhakte om weg te gaan.
Uiteraard gaan de meesten vooral als er kinderen in het spel zijn toch veel proberen om de relatie alsnog te laten slagen.
Zijn ouders zijn volgens hem ook betrokken geweest bij het hele proces, veel gesprekken ed.
Ze zijn en blijven echter van mening dat je je gezin niet in de steek laat,slecht huwelijk is vervelend maar een basis voor de kinderen het belangrijkste.
Zelf in een scheiding gezeten en mijn mening is anders echter wellicht met mij nog meer.
De basis voor de kinderen was bij mij ook niet meer stabiel in een huwelijk dat voorbij is.
Ik voel het ook niet als iets persoonlijks, net als de reactie hierboven aangeeft, ze kennen mij niet eens dus kunnen in feite geen oordeel over mij als persoon vellen.
het had bij wijze van net zo goed mijn buurvrouw kunnen zijn.
Wbt de vakantie, helaas heb je voor een buitenlands tripje naar Mallorca wel de toestemming van de ex nodig.
Ruzie hierover is het het niet waard momenteel en dus onze trip aangepast helaas.
Partner heeft wel toestemming verleent voor haar buitenland reis in de hoop dat wat je geeft je wellicht uiteindelijk terug krijgt..
Hij wilde het zijn kinderen ook niet misgunnen.
Hard tegen hard bereik je uiteindelijk ook niks mee.
Wat hierboven al gezegd wordt dat het lijkt alsof het geluk van hun zoon minder belangrijk is dan hun ex schoondochter lijkt wel een feit.
Zij geven ook aan dat zij hun hulp nodig heeft aangezien hij weggegaan is en daardoor kunnen ze haar niet laten vallen en voor hen hoort zij bij de familie .
Daar hoort ze ook uiteraard als moeder van de kinderen zal ze altijd een plek innemen en dat lijkt me heel normaal en heb ik geen enkele moeite mee.
Het is ook aan haar om afstand te nemen of hier een redelijke oplossing in te kunnen vinden zodat iedereen een plekje heeft.
Ik heb er geen moeite mee om een stapje terug te doen, heb inmiddels nog geen stap gemaakt dus verandert er niet veel.
Wil hen ook alle ruimte geven als dit tijd kost.
Heb alleen wel moeite met de worsteling van mijn partner,we zijn zo gelukkig samen en hij kan het slecht verkroppen dat ze hem het geluk niet gunnen en stug ontkennen dat de situatie inmiddels anders is.
Hij mist toch de gezelligheid en het samenzijn thuis en voelt zich er zo niet meer thuis.
Gesprekken lopen vaak op niks uit, ze blijven stellig bij hun mening en hoe hij zich eronder voelt is van ondergeschikt belang lijkt wel.
Ik ben uiteraard niet bij deze gesprekken dus ga af op wat mijn partner mij vertelt.
Hij benoemt ook wel het gevoel dat hij erbij heeft en evt oplossingen die voor hem en ex goed zouden kunnen werken.
Voor mij is het belangrijkste dat hij weer een band op kan bouwen met zijn ouders, mijn plek komt later wel hoor.
Vanmorgen kreeg hij een screenshot doorgestuurd van een trouwkaart van zijn ouders door zijn broer.
Zijn ouders zijn over 2 maanden 40 jaar getrouwd en houden hier een groot feest van.
Op de kaart staan de kinderen partners en kleinkinderen met naam.
Naast de naam van mijn partner staat de naam van zijn ex.
Mijn partner zit voor werk in het buitenland dus weet niet eens of hij een kaart thuis in de bus heeft liggen maar is hier ontzettend boos over.
Hij wil bij thuiskomst het gesprek nogmaals aangaan dat dit voor hem gewoon onaccpetabel is.
Ik mag er niks van vinden en toch voel ik me er rot onder, dat onze hele relatie voor familie en vrienden zo doodgezwegen wordt en ik niet besta.
Zo zwart op wit komt hard aan.
Maar goed dat is mijn gevoel en kan en wil ik mijn partner niet mee lastig vallen.
Bedankt voor de tips en meedenken, ik geef het de tijd en steun mijn partner zonder een oordeel ergens over te vellen.
Dit is het niet waard om tussen ons in te komen staan, maar lastig vind ik het wel..
Oh wat erg!
Mijn hemel, die kaart is wel ontzettend taktloos van zijn ouders! Ik ben geschokt. Je zult maar zulke ouders hebben...
De beste reactie is volgens mij dat jullie samen prachtig aangekleed arm in arm stralend naar het feest gaan, maar ik gok zomaar dat dat niet de bedoeling is. Zo zetten ze hun zoon alweer voor het blok.
Mijn ouders hebben nog steeds een lauw contact met mijn ex, maar als ik ze zou vragen dat op een nog lager pitje te zetten, zouden ze dat onmiddellijk doen. En zo hoort het volgens mij.
Overigens, heeft de ex van jouw partner misschien geen eigen ouders meer, dat ze zo aan deze mensen hangt en zij zeggen dat ze voor haar moeten zorgen?
Wat betreft de vakantie heb je ook met de auto binnen Europa heel veel keuze zonder toestemming van moeder. Dan maar niet naar Mallorca, dan maar niet vliegen, er zijn zoveel mooie en leuke bestemmingen.
helaas herkenbaar
Hier ging het precies zo. De moeder van mijn (inmiddels) man zei op een gegeven moment dat ze niet wilde kiezen. Mijn man heeft daarop gezegd dat ze daarmee wel degelijk kiest, en een andere keuze maakt dan hij. Dat heeft weinig uitgemaakt. Zijn moeder is kort daarna overleden, zijn vader een jaar later. De ex heeft echter de gehele schoonfamilie 'ingenomen'. Mijn man heeft daardoor nauwelijks tot geen contact meer met zijn 3 broers en met neven en nichten. Ook de oude vriendenkring heeft ex weten te 'bemachtigen'.
Voor de statistieken: man is 10 jaar samen geweest met ex en inmiddels ruim 20 jaar samen met mij. Toch ben ik vanuit zijn familie gezien nog steeds de indringer. Bizar...
...
"Het is ook aan haar om afstand te nemen of hier een redelijke oplossing in te kunnen vinden zodat iedereen een plekje heeft."
Nee, vzviw gezien jouw verhaal, heb jij niets op haar te claimen. De nieuwkomer die nog geen strepen verdiend heeft die binnen komt met deze attitude.. zoiets valt niet goed.
Wat voor attitude
Met wat voor attitude kom ik dan binnen ?
Ik heb me op geen enkele manier ergens opgedrongen alleen aangeboden als ze kennis wilde maken dat ik daar volledig voor opensta en nog steeds doe.
Dat ik haar positie respecteer en haar plek in de familie .
In mijn omgeving is het heel normaal dat ex-partners en nieuwe partners eljaar en de nieuwe situatie een nieuwe plek proberen te geven.
Het d
Te snel
Te snel gedrukt
Het doet mij verdriet dat mijn partner gestraft lijkt te worden en zijn familie hierin kwijt raakt.
Ik heb geen enkel probleem met haar, heb haar niks middag, de relatie tussen hen was al een jaar over , als ik binnenwand komen vallen als homewrecker had ik er alle begrip voor gehad .
mariet77
waarom voel jij je verantwoordelijk voor een oplossing? ja het is inderdaad ontzettend rot voor je vriend. Maar het is zijn keuze en als jij ook nog eens meevoelt/schuldig voelt dan maakt dat niet makkelijker voor hem. ...
(en ja ik snap het wel maar het is handiger als je stopt met zoeken naar een reden/oorzaak/oplossing) (voor hem ook misschien minder 'belastend').
gr Angela
Dat is een goede ..
Wellicht voel ik me verantwoordelijk voor een goede oplossing idd
Ik denk dat er toch ook enig schuldgevoel van mijn kant bij zit omdat ik de reden ben dat het zo gaat.
Het 1e jaar na hun scheiding liep het beter, mijn partner kon het beter handelen dat zijn ex nog overal was maar naarmate de tijd verstreek en
ik in beeld kwam kreeg hij hier ook meer moeite mee omdat zijn leven doorging terwijl zijn oude leven met ex deels in stand gehouden werd .
Ik moet het me niet aantrekken idd en hopen dat naarmate de tijd verstrijkt de zaken er wellicht anders voor zullen staan .
Mischien als ex een leuke nieuwe relatie krijgt dat dan alles er ook weer anders uit zal zien.
Natuurlijk
"Mischien als ex een leuke nieuwe relatie krijgt dat dan alles er ook weer anders uit zal zien."
Ja natuurlijk, dat is meestal de beste oplossing. Een nieuwe partner zal het waarschijnlijk niet heel prettig vinden dat zij nog zo vaak bij haar ex-schoonfamilie zit. Plus dat ze dan gewoonweg minder tijd heeft om bij haar ex-schoonouders rond te hangen. Kom, wie kent er nog een leuke single vent? 
ik bedoelde..
Met die geciteerde zin kwam het over als jij van haar eiste dat zij een stap terug doet. Maar als ik het terug lees lijk je er meer mee te bedoelen dat deze stap nodig zou zijn om voor jou ruimte te creëren zonder dat het een eis is. Verkeerd geïnterpreteerd van mijn kant als dat zo is. Ik wilde zeggen dat als je het eist, je die kant van de familie tegen je in het harnas jaagt en van je vervreemdt.
Het gevoel voor deze situatie verantwoordelijk te zijn en de oplossing aandragen is de grootste valkuil. Die valkuil heeft twee kanten. Pak je de verantwoording op, pak je voor veel mensen vaak ook de schuld van de situatie op (de oorzaak en het voortduren ervan). Daarnaast kan het gezien worden als een bepaalde arrogantie, alsof je de oplossing wel weet en de rest niet. Men zal het niet snel zien als iets altruïstisch. Eerder als een bemoeial met een egotrip. Onterecht of terecht, dat maakt niet meer uit. En dat kan je al krijgen op het moment dat de familie jouw vriend niet meer herkent in zijn reacties want dan zou dat wel van jou kunnen komen. Stel dat je hem adviezen geeft en die hebben geen positieve uitwerking, kan dat als een boemerang naar je terug komen in de vorm van verwijt naar jou.
Dus, ja, je ziet meer dan de rest maar pas wat je er mee doet.
Verkeerd geïnterpreteerd
Dan hebben we elkaar verkeerd begrepen ava
Ik eis ook niets op weet ook dat dat averrechts gaat werken.
Stel me open op sta open voor toenadering en gesprek mochten zij dat willen en zo niet dan is er niets aan te veranderen .
Denk wel dat de houding van mijn vriend mij idd toegerekend kan worden alhoewel ik daar geen enkele verantwoordelijkheid voor draag.
Het zijn zijn ouders en het zou te zot zijn als ik daar tussen zou gaan staan .
Ik houd me neutraal kan ook geen oordeel vellen aangezien ik hen ook niet ken.
Heb wel gezegd dat ik hoop dat hij het contact met zijn ouders redelijk probeert te houden met name voor de kinderen
Papa hoort er toch gewoon te zijn als de familie Sinterklaas viert.
Daar ben ik absoluut van ondergeschikt belang .
Ik leg het naast me neer en hoop dat het in de toekomst beter zal gaan..
Toestemming voor vakantie in Mallorca?
Ik vraag het even, omdat ik me hierover verbaas: Mallorca=Spanje=Schengen. Heb je dan ook toestemming nodig? Wij wonen dicht bij de Duitse grens en gaan met gemak de Duitse grens over. als er een minderjarige bij is (bij mij wordt dat: kleinkind), dan zou daar dus steeds toestemming voor gegeven moeten worden?
Tsjor
Officieel?
Is je man ooit officieel getrouwd geweest met zijn ex en zijn jullie nooit officieel getrouwd? zou daar (gevoelsmatig) ook een verschil in kunnen zitten?
Tsjor
vervelend
Neemt niet weg dat het een bijzonder vervelende situatie is, die zeker door de kaart extreem scherp benadrukt wordt. Gelukkig dat zijn broer ook verontwaardigd is. Wellicht kan je man zijn reactie met zijn broer afstemmen: met jullie allemaal komen, of alleen maar beperkt komen (is er een receptie?) of helemaal niet komen. Jij kunt alleen maar aangeven dat je alles goed vindt.
Hebben jullie weleens familiefeesten (kerstmis, verjaardag van een kind, eigen verjaardag) waarbij zijn ouders uitgenodigd worden en dan niet verschijnen?
Ex zal zeker een rol spelen, maar mensen kunnen ook stevige opinies hebben over het huwelijk en daar is dan weinig aan te tornen. als de ouders van je man gelovig zijn zou een gesprek met een pastor of dominee erbij wellicht kunnen helpen, maar mijn ervaring is, dat dan de pastor buitengezet wordt en de opinies blijven. Geen garantie voor succes dus.
Tsjor
Toestemming
Officieel heb je toestemming nodig Tsjor van beide ouders om naar het buitenland te gaan. Schengen heeft daar niks mee te maken. De landsgrens wel. Nu denk ik dat de soep niet zo heet gegeten wordt met n dagje net over de landsgrens. Maar meerdere dagen dus wel. De leeftijd kan daarbij wel van invloed zijn. Baby peuter kleuter is er meer kans op zgn. kindontvoering. Pas na de 12 houden ze er ook rekening mee dat het kind er zelf ook mee instemt. Maar helaas moet je voor vijf dagen duitsland met kinderen boven de 14 ook toestemming hebben van de andere ouder. Anders zul je aan de rechter vervangende toestemming moeten vragen aan de rechter. En dat is een kostbare zaak.
Zelden
Maar Tsjor, ik bedacht me net nog dat hierboven beschreven sutuatie zelden voorkomt. En vooral voorkomt in een echtscheidingssituatie waarbij een van de ouders vind dat zijn of haar regels leidend zijn. Het is een manier om na t huwelijk macht uit te blijven oefenen. Pesten dus om de andere oude dwars te zitten.
Niet wat ik hier lees
https://www.defensie.nl/onderwerpen/reizen-met-kinderen
'De Koninklijke Marechaussee voert controles uit bij de grens. Zo vraagt zij om een geldig paspoort of een ander identiteitsbewijs. Zij controleert ook ouders die alleen met een kind het Schengengebied in of uit reizen. Het kan zijn dat u hiervoor toestemming nodig heeft. Dit doet de marechaussee om internationale kinderontvoering tegen te gaan.'
Dus alleen als je het Schengengebied in of uit gaat.
Tsjor
Maar waarom
Waarom is er dan officiele vervangende toestemming nodig vd rechter bij vakantie over de landsgrens? Waarom worden die rechtzaken dan gevoerd?
Toestemming
Het is niet helemaal strak geformuleerd op de website van defensie, maar je hebt ALTIJD toestemming nodig van de andere ouder om met je kind naar het buitenland te reizen, ook als je nog getrouwd bent en alleen reist met je kind, en ook als je kind met opa en oma meegaat op vakantie is er toestemming van beide ouders nodig.
Er kan overal gecontroleerd worden, dat weet je niet van tevoren.
Als je bijvoorbeeld een vliegreis maakt naar Mallorca, wordt er sowieso gecontroleerd.
Wat er kan gebeuren
Als je geen toestemming hebt kun je gecontroleerd wirden door de politie of de marechausee. Maar de ouder die geen toestemming heeft gegeven kan aangifte doen dat de kinderen zijn ontvoert door de andere ouder of de grootouders.
Victoria
Waar haal je dat vandaan, dat je altijd toestemming nodig hebt? Dus ook als moeder met kind gaat shoppen in Duitsland?
Tsjor
Grensgebied
Tsjor als je in het grensgebied winkelt met je kleinkind dan zal er echt niemand moeilijk doen. Maar kom je langs paspoortcontrole en douane en ben je honderden kilometers van huis dan is het handig om een toestemmingsverklaring bij je te hebben.
Pas echt een probleem heb je als je tegen de wil van een van de ouders in het buitenland bent en als die ouders aangifte gaan doen van vermissing. En dan wordt jij als oma beschuldigd van ontvoering. Maar zover zal t vast niet komen.
Victoria
Die pagina had ik ook gezien en ook enkele pagina's waar gesproken wordt over 'buitenland'. Maar sinds Schengen is dat geen eenduidige term meer: de binnengrenzen zijn weggevallen.
De website die ik eerder aanhaalde (ook van de overheid / marchausse, die doen de grensbewaking) is wat dat betreft duidelijker: de schengengrenzen gelden. Als je daar overheen gaat heb je een verklaring nodig van de ouder die niet meereist.
Tsjor
Interpretatie
T lijkt me stug Tsjor. Ook reizen naar landen binnen Schengen moet je n verklaring voor hebben. Waarom zouden er anders rechtzaken over gevoerd worden? Je interpreteert de tekst anders dan dat de wet is. Of je aangehouden wordt op 30 km van je landsgrens is te betwisten. Maar officieel heb je toestemming nodig.
Altijd denk ik
Als Tsjor een dagje met haar kleinkind naar Amsterdam gaat, loopt ze hetzelfde risico. Je hebt altijd de impliciete toestemming van de ouders nodig als je met het kind van een ander op stap gaat. En dat is nooit een probleem totdat een van de ouders er een probleem van maakt. Volgens mij is dat niet zo moeilijk.
Het wordt pas moeilijk als de ene ouder de andere ouder geen toestemming gaat verlenen.