Ex wil gesprek (vermoedelijk over kinderalimentatie)
Mijn ex wil een gesprek vanwege 'wijzigingen in zijn persoonlijke omstandigheden die hij wil delen'. Aangezien hij vorige week aan ons kind (16) heeft gevraagd naar de hoogte van haar zak- en kleedgeld, vermoed ik dat hij de kinderalimentatie ter discussie wil stellen. Daar hebben we de afgelopen jaren wel discussies over gehad omdat hij niet betaalt wat is afgesproken in het convenant, en hij vindt dat hij teveel betaalt.
Hij heeft goede banen gehad maar kon deze nooit lang houden. Van ons kind begreep ik dat hij inmiddels een diagnose autisme heeft 'gehaald' (= geen verrassing, maar voor hem misschien een 'excuus' waarom werk steeds mislukte). Inmiddels verdien ik dus meer dan hij, maar daar werk ik wel ft voor terwijl hij een beetje freelancet. Gezien die omstandigheden ben ik dus eigenlijk niet geneigd om akkoord te gaan met een lager bedrag (ik krijg al jaren 250 euro, nooit geïndexeerd), maar ja als hij formeel om herrekening vraagt via de rechter krijgt hij waarschijnlijk toch zijn zin.
Is het verstandiger om maar akkoord te gaan met welk voorstel dan ook, of maak ik nog wel enige kans als het voor de rechter komt? Het zou heel goed kunnen dat zijn inkomen maar 500 euro per maand is, en daar blijft natuurlijk geen draagkracht van over ;-(
Rechtstreeks aan kind betalen?
Misschien voelt hij zich beter bij het betalen van zakgeld, kleedgeld en schoolgeld aan kind. Eventueel nog contributie voor sportclub of andere verplichtingen die rechtstreeks aan kind te koppelen zijn.
Of je maakt er een rond bedrag van waar kind voortaan al die dingen van moet betalen.
Vanaf 18 jaar moet hij sowieso rechtstreeks aan kind betalen. Dan bereid je dat hiermee voor.
Als je weet dat hij bij een herberekening gelijk krijgt, zou ik erin meegaan.
Je kunt hem op geen enkele manier dwingen om een baan te houden en om meer geld te verdienen.
Negatief
Jemig Mara, wat ben je negatief.
'Van ons kind begreep ik dat hij inmiddels een diagnose autisme heeft 'gehaald' (= geen verrassing, maar voor hem misschien een 'excuus' waarom werk steeds mislukte).' Ik neem aan dat je met (=geen verrassing) bedoelde dat jij dat al langer vermoedde en dat het wellicht ook de reden is voor de scheiding? Maar als het om 'werk' gaat is het plotseling een excuus.
'Inmiddels verdien ik dus meer dan hij, maar daar werk ik wel ft voor terwijl hij een beetje freelancet.' Het zou kunnen zijn dat bij een herberekening jij dus alimentatie aan hem zou moeten betalen. Dat lijkt me dan ook wel redelijk. Alimentatie is geen man/vrouwdingetje. Wil je applaus om dat je fulltime werkt?
Sorry, maar je klinkt echt als het prinsesje dat onderhouden wil worden door rijke man en teleurgesteld is dat hij dat niet doet. Of nee, vooral boos is dat hij dat niet doet.
'Het zou heel goed kunnen dat zijn inkomen maar 500 euro per maand is, en daar blijft natuurlijk geen draagkracht van over ;-(' Dus je meent het echt, dat je zonder enig blozen van iemand die 500 euro per maand heeft 250 euro per maand aan kinderalimentatie 'eist' en boos bent dat het niet geïndiceerd is. Oh ja, dat zal wel gaan over 'ik doe alles voor mijn kind'.
Ik hoop dat hij naar de rechter gaat en dat er een herberekening komt.
Tsjor
Tsjor
Ik ben niet heel negatief, maar je hebt goed gezien dat ik me wel erger. Er is natuurlijk geen sprake van het onderhouden van dit prinsesje omdat die 250 euro gewoon zijn deel van de bijdrage in de kosten voor ons kind is, ooit op ongeveer 50/50 basis afgesproken ondanks dat ik toen veel minder verdiende. Het had me een goed idee geleken als hij dat gewoon tot en met de studietijd was blijven betalen (na 18 jaar rechtstreeks aan ons kind). Volgens mij is hij niet zielig want er komt in dat gezin voldoende inkomen binnen.
Ik vind dat jij onterecht zo onaardig tegen me doet, het is nu ook weer niet zo dat hier bergen binnenkomen en ik mijn ex het vel over de oren trek. Als zijn bijdrage lager wordt moet ik gewoon dingen schrappen.
Ondanks dat hij een lager inkomen
heeft, hoeft dat niet te betekenen dat hij geen bijdrage meer aan jou hoeft te betalen.
Dat ligt namelijk ook aan de zorgverdeling en de behoefte van jullie dochter.
Wat wijsheid is, is moeilijk te zeggen. Op het moment dat hij aangeeft dat hij nog maar 50,- per maand wil/kan betalen, dan zou ik een herberekening afwachten, zeker als jij het grootste deel van de zorg voor jullie dochter hebt. De kans is dan namelijk zeer klein dat jij aan hem zal moeten betalen en hij zal dan zijn inkomen moeten aantonen. Misschien dat je het een beetje kunt rekken, zodat je de belastingaangifte van 2014 erbij kunt nemen. Dat is in mijn ogen de meeste eerlijke manier om naar zijn inkomen te kijken.
Sterkte!
Misschien is Tsjor's toon wat hard
Maar ik vind de wijze waarop je schrijft ook niet heel lekker overkomen. Je doet alsof je ex bewust kiest voor banen niet kunnen volhouden en nu freelancen terwijl ik uit je beschrijving opmaak dat er echt wel een element overmacht in zit. Het zal voor hem echt niet leuk zijn dat het hem niet lukt om die betere banen vol te houden. Ook schrijf je dat er 'genoeg geld binnenkomt in dat gezin' dus ik vermoed dat je ex een partner heeft die aardig verdient? Tsja helaas pindakaas komt het hebben van een (samenlevings) partner jou wel ten goede maar als diegene veel verdient komt dat jou niet ten goede.
Ik vind de suggestie om direct aan kind te laten betalen een goeie. Of misschien kan je dochter vaker naar haar vader zodat jouw kosten dalen?
Eerlijk gezegd vind ik je beschrijvingen onredelijk en egoïstisch overkomen, en ook al is je dochter al groot, ik hoop dat je tegen haar anders praat over haar vader.
kan hij niet
een variabel bedrag gaan betalen al naar gelang zijn inkomen? Zou fijn zijn als hij zelf in betere tijden een potje aanlegde natuurlijk, maar als hij dat niet doet dan doet hij dat nu eenmaal niet. Misschien kun jij het dan doen, laat hem extra betalen als hij weer een goedbetaalde baan heeft?
50/50
Hoe kun je nu verwachten dat iemand met een inkomen van 500 euro 250 euro aan alimentatie kan betalen?
Natuurlijk is er zorgplicht, maar dit gaat toch wel erg ver. Als een alleenstaande vrouw zelf te weinig geld heeft, dan gaat ze naar de voedselbank, vraagt vrijstelling aan van belastingen, krijgt kindgebonden budget, krijgt tweedehands kleren, vraagt bij de gemeente een laptop voor schoolgaand kind en krijgt een sport en plezier bedrag erbij. Met andere woorden: vrouwen die een minimuminkomen hebben (wat twee keer zo hoog is als die 500 euro), daar wordt niet van uitgegaan dat ze zo'n bedrag letterlijk op tafel leggen voor het kind.
Hoe zag die 50/50 er dan uit van jouw kant? Stortte jij elke maand 250 euro op een rekening, en je man ook? Of kocht je eten voor jezelf en je kind van het geld van hem en claimde je dat als jouw bijdrage aan je kind?
Er zijn al heel wat berekeningen voorbij gekomen als het gaat omd e kosten van een kind, maar 500 euro per maand, alleen voor het kind, dus niet ook nog voor jouw onderdak, energie en telefoonrekening en voor jouw eten en drinken, dat lijkt mij bizar veel.
Reëler is dan om te kijken wat de overheid rekent als zij vinden dat je moet bijdragen aan kost en inwoning (jeugdwet). Dat is ongeveer 132 euro. Gedeeld door twee, dan zou het 66 euro zijn voor ieder. En dan is het nog reëel om dat naar inkomen te doen, dus als jij meer verdient, ondertussen kindgebonden budget etc. krijgt, dan mag jouw bijdrage hoger zijn en zijn bijdrage lager.
De opmerking 'er komt genoeg geld binnen in dat gezin' is een lelijke opmerking, maar blijkbaar heb je er geen moeite mee, dat een onbekende vrouw voor jou en je kind gaat betalen.
Ik hoop dat je ex naar de rechter stapt. Het enige 'voordeel' dat jij hebt van de nieuwe relatie van je ex is, dat zijn woonlasten lager zijn omdat hij samenwoont met iemand anders; daardoor is zijn draagkracht lager, maar elk mens heeft recht op het sociale minimum en daar zit zijn inkomen ver onder.
Tsjor
Andere situatie
'Ondanks dat hij een lager inkomen heeft, hoeft dat niet te betekenen dat hij geen bijdrage meer aan jou hoeft te betalen.
Dat ligt namelijk ook aan de zorgverdeling en de behoefte van jullie dochter.'
Voor 'zorgverdeling' wordt niet betaalt, met andere woorden je betaalt geen oppasgeld of zorgsalaris aan de andere ouder van je kind. Dat bestaat simpelweg niet.
Voor kinderen moet je wel zorgen, maar zoals ik boven al aangaf: als dat niet met geld kan, dan zijn er talloze voorzieningen waar mensen op terug kunnen vallen. Het is onredelijk om van een ma te eisen dat het met klinkklare munt gebeurt. 'Zorg' kan op heel veel manieren, dat hoeft niet met geld.
Ik begrijp inmiddels dat ex een nieuwe relatie heeft en dat de partner van ex werkt. Anders zou het kunnen zijn dat ex een beroep moest doen op de bijstandswet en dan had de sociale dienst wel degelijk gekeken naar het inkomen van de ex, ook al is die ex een vrouw. Het is sekseneutraal, die regeling. Dat eindigt na 12 jaar scheiding.
'laat hem extra betalen als hij weer een goedbetaalde baan heeft?' 'Laat hem....' het is niet zo dat je als exen op deze manier met elkaar om kunt gaan: laat hem betalen.... Je kunt hooguit kijken wat je kunt afspreken bij sterkwisselende inkomsten. Maar dat geldt ook als de andere partner meer is gaan verdienen en dus zelf meer kan bijdragen aan de zorg voor het kind.
Ondertussen kan een kind van 16 ook zelf wat gaan doen om geld te verdienen voor bepaalde wensen.
Tsjor
Tsjor
Die 12 jaar geldt voor partner alimentatie. In dit geval gaat het om kinderalimentatie. Daar gelden die 12 jaar niet voor. Of er wel of geen partneralimentatie moet worden betaald is een heel ander verhaal en hangt ook van andere afspraken.
Overigens lijkt me 132 euro in de maand voor een kind bijzonder weinig. Het gaat ook om energie kosten, eten (16 jarigen kunnen behoorlijk wat verstouwen) en dergelijke.
Mara
Ik zou het naar hem toe zakelijk proberen te houden. Als je denkt dat er genoeg binnenkomt in zijn huishouden (inkomen van partner telt deels ook mee inderdaad) dan zou ik niet akkoord gaan met een lager bedrag. Als je denkt dat de rechter wel degelijk een lager bedragen zou toekennen zou ik proberen dat gedoe voor te zijn door bijvoorbeeld akkoord te gaan met een bijdrage van 200 euro of iets dergelijks. Als je denkt dat het hem vooral om macht/controle gaat zou ik hem voorstellen dat hij jou een kleinere bijdrage geeft en de rest aan kind zelf of door bepaalde zaken te betalen waar hij ook achter staat.
Ik zou proberen de emotie er zo veel mogelijk buiten laten. Als hij heel weinig inkomsten heeft dan is dat nu eenmaal zo. Jij kan zijn leven niet beinvloeden verder.
Ik zou echter alleen met die lagere bijdrage akkoord gaan als ik in zou schatten dat de rechter het ook toe zou kennen. Anders mag hij fijn een rechtzaak beginnen. En dan zien we dan wel weer verder.
Jaina
Het gaat dan inderdaad om partneralimentatie en de sociale dienst heeft niets te maken met eerder gemaakte onderlinge afspraken. Maar de partner van ex verdient, dus dat zal nu niet aan de orde zijn.
Het inkomen van de partner van ex telt alleen maar mee voor zover daardoor de woonlasten verlaagt kunnen worden. Verder niet. In principe heeft iedereen recht op het sociale minimum voor een alleenstaande en het inkomen van ex zit daar nog ver onder.
Ik zou ex ook zeker adviseren om een rechtszaak te beginnen, al is het maar om duidelijk te maken dat het hier gaat om recht en niet om al dan niet toegeven aan emotionele druk van inhalige ex.
Tsjor
132 euro
Dat is de eigen bijdrage die ouders moeten betalen als hun kind opgenomen is in een instelling en zij dus de kosten van energie, eten en drinken etc. niet meer hebben.
Wat je kunt aanvoeren is dat zaken als kleding, fiets, mobiel etc. niet door de instelling worden betaald en dat ouders daarvoor nog zelf moeten opdraaien.
Tsjor
Afwachten
Gelukkig is die opmerking over 132 euro al rechtgezet, dat dekt natuurlijk bij lange na niet alle kosten (alleen aan school en vervoer ben ik al een stuk meer kwijt). De zorgverdeling veranderen zie ik ook niet gebeuren. Onze dochter zit nu al voornamelijk hier als ze eigenlijk bij haar vader zou 'moeten' zijn. Dan gaat ze alleen daarheen voor het avondeten en om te slapen, volgens de regeling. Ik ga haar natuurlijk niet wegsturen als ze hier de kasten leeg komt eten (bij vader mag ze na school alleen een boterham of appel).
Verder baal ik er vooral van dat ik maar moet afwachten wat er gebeurt. Het is natuurlijk vreselijk rot voor hem dat het niet loopt zoals hij gehoopt had, maar ik heb wat moeite met een mogelijke verandering van arrogante betweter die verbaal agressief reageert als het minder begaafde plebs (zijnde 99% van de mensen) zijn superioriteit in twijfel trekt, naar een autist die dan niet zou kunnen werken. Het lijkt me namelijk niet dat een rechter erin mee gaat als een alimentatiebetaler gewoon zomaar besluit om huisman/vrouw te worden en een inkomen van 0 krijgt.
Maar goed, misschien verrast hij me en komt hij helemaal niet over geld praten. Ik wacht het maar even af.
Tsjor
Ik weet niet of een bijdrage aan het wonen in een instelling gelijk kan staan aan het wonen bij een gezin thuis. Veel zaken zijn goedkoper als je zeer groot inkoopt zoals bij instelling wat betreft voedsel en dergelijke het geval is. Ik heb ook geen idee of die kosten dekkend behoren te zijn voor het verblijf in de instelling. In elk geval staan die kosten niet gelijk.
132 euro in de maand eet een kind al met gemak alleen op in een gewoon huisgezin.
En inderdaad zoals je zelf al aangeeft alle rechstreekse uitgaven zoals sportclubjes, transport van en naar school, kledng en meer telt ook niet mee.
66 euro aan alimentatie lijkt me dus ook een erg laag bedrag.
Als de vader niet meer kan bijdragen is het natuurlijk een andere kwestie maar dat is in dit geval dus helemaal niet duidelijk.
En de situatie waarin kind 50% bij beide ouders woont is ook weer anders want dan kan je veel kosten tegen elkaar wegstrepen. Als een kind echter voor 80% bij de ene ouder woont (ik noem maar wat) dan is er toch een signifcant verschil in hoeveel elke ouder kwijt is voor het kind.
Maar
Als hij zich heeft laten diagnosticeren dan is er blijkbaar nu toch wat zelfreflectie. kan me vooratellen dat dat zuuris als hij naar jou toe altijd de ik weet alles beter figuur geweest is. Maar het is juist dan natuurlijk wel knap om zo iets te aanvaarden en blijkbaar ook met je kind te delen. Dus ik zou mijn frustratie over het verleden proberen wat in te slikken in dat gesprek (makkelijk gezegd als het niet jou ex is 
Mijk
Die arrogantie
Zo'n heftige reactie en gevoelens van eigen superioriteit kan een overdekking zijn van het tegendeel, juist een klein kwetsbaar ego moeten overschreeuwen. Maar ook niet zien wat er allemaal aan intelligentie en prestatie omgaat in het hoofd en het leven van een ander. Ook moeten mensen met autisme vaak heel erg op hun tenen lopen. Van jongsaf aan leren ze om extreme doorzetters te worden, anders komen ze er niet, onder de druk van de omgeving die van hen 'gewoon' verwacht dat ze buitengewoon veel moeite kost.
En verder zong ik voor zoon altijd het plaatje 'tis moeilijk bescheiden te blijven als je zo goed bent als ik'. Dat doet hij nu soms ook voor zijn vrienden. Bovendien is hij van alles onder woorden aan het brengen zodat de juiste verklaring voor dit soort arrogant en intimiderend (afwerend) gedrag een dezer dagen wel besproken zal worden.
Want het kan een opvallend trekje zijn bij mensen met autisme, hinderlijk als je het je persoonlijk aantrekt, maar dat moet je niet doen. Het is voor mij juist een teken van stress, rigiditeit en extreme kwetsbaarheid. Niet nodig en niet nuttig.
Niet om van alles goed te praten maar veel mensen zijn of worden werkeloos op dit moment. En niet de minsten. En juist mensen met autisme hebben vaak niet zo'n populaire persoonlijkheid dat ze makkelijk weer ergens binnenkomen.
Mijn ex met autisme is ook al weer jaren werkeloos met wat oproepwerk voor een schijntje.
Gelukkig kan hij extreem zuinig leven en draagt bij aan de kinderen op zijn manier.
Je boosheid is denk ik wel begrijpelijk maar niet handig.
Je kunt in elk geval aan je exman vragen om op zijn eigen manier bij te dragen.
Ik wou zeggen al is het maar zakgeld, maar dat zou hier geen goede reden zijn, het moet nuttig zijn en verantwoord anders zou het niet lukken. Dus het bedrag, al is het tijdelijk, verminderen, lijkt me wel gepast.
Het krijgen van een diagnose kan komen omdat je ex tegen een burnout aanzit, leven met autisme kost veel extra energie waar een ander vaak geen besef van heeft, en je gaat niet zomaar naar de dokter, en dat kan ook weer een reden zijn dat het met werken op het moment niet zo heel erg goed lukt.
Annej
Ik weet niet wat hem ertoe heeft gebracht om zich te laten onderzoeken. Misschien dat bij hem het kwartje viel toen een paar van zijn kinderen ASS bleken te hebben, of misschien heeft zijn vrouw hem ertoe aangespoord.
Ik vind het heel knap dat jij over je ex kunt praten op de manier waarop je dat doet. Bij mijn kind kan ik dat prima, maar mijn ex was tot een paar maanden geleden nog gewoon een zelfingenomen betweter. Vergt wat omdenken dus.
Jaina
Het bedrag is gebaseerd op wat de overheid denkt dat ouders minder aan kosten kwijt zijn. En als je meer kinderen in de jeugdzorg hebt (wat soms gebeurt) dan is het een onwaarschijnlijk hoog bedrag. Zeker als je geen kinderbijslag en kindgebonden budget krijgt.
Tsjor
Dat is ie waarschijnlijk nog steeds Mara
Alleen weet je nu mogelijk waar dat door komt. Helpt dat niet een beetje?
Voor de rest krijg ik nu niet echt het idee dat je ex op een houtje moet bijten, dus ik zou ook niet al te veel bereid zijn om heel veel water bij de wijn te doen. Ze worden er niet goedkoper op als ze gaan studeren, en eenmaal geld eraf is er niet zomaar weer geld bij.
Tsjor
Voor een pleegkind van 16 krijg je 653 euro per maand. Waar is dat dan op gebaseerd? (Het lijkt mij hoog hoor, daar niet van).
Ach kom nou Tsjor
132 euro per maand per kind, ik zou er voor tekenen...
Ben per kind al meer kwijt aan bso, studiebegeleiding en eten. Ik geloof zomaar dat er hier per kind 500 euro per maand doorheen gaat. En dan doen wij echt geen gekke dingen.
Mara
Het is goed dat je je realiseert dat jij ook moet omdenken. Als ik AnneJ begrijp (zij weet er meer van dan ik) dan kan het best zijn dat hij nog steeds de uitstraling heeft van zelfingenomen betweter. Wat voor jou dus als een rode lap op een stier werkt.
Ik weet niet of je af moet wachten, je kunt ook het initiatief nemen en een afspraak maken als die nog niet staat.
'Het lijkt me namelijk niet dat een rechter erin mee gaat als een alimentatiebetaler gewoon zomaar besluit om huisman/vrouw te worden en een inkomen van 0 krijgt.'
Er is hier wel eens het verhaal voorbij gekomen van een man met een goede baan, die rond de echtscheiding besloot om ZZP-er te worden en zijn baan opzei, om vervolgens veel te weinig inkomen te hebben voor enige vorm van alimentatie. Daar zal een rechter niet intrappen, dan is er zo duidelijk 'eigen schuld' en zelfs opzet in het spel.
Maar ik denk niet dat je zo'n verhaal over je ex rond krijgt. Je hebt zelf al aangegeven dat hij regelmatig goedbetaalde banen had die elke keer weer mislukten. Het kan zijn dat het nu weer een keer is mislukt en dat hij die constante stroom van mislukkingen zat was. Het lijkt me ook geen pretje om steeds in zo'n stroom van opnieuw beginnen en weer mislukken te moeten zitten. Alleen maar omdat jij als man het geld binnen moet brengen voor vrouw en kind. Ik denk niet dat je een rechter zult vinden die jouw man, met zon arbeidsgeschiedenis en zo'n diagnose gaat dwingen om te werken om alimentatie te betalen voor zijn kind. Nogmaals: als een vrouw niet in staat is om te werken of voldoende te werken, dan zijn er allerlei voorzieningen waar ze gebruik van kan maken. Ze wordt dan ook niet gedwongen om klinkklare munten op tafel te leggen.
Tsjor
Ginny Twijfelvuur
Als je twee of drie kinderen hebt en een fulltime baan op minimumniveau (1300 netto), dan betaal je echt geen 500 euro per kind per maand. Dat kan niet eens. En het kan erger: meer kinderen en bijstand. En toch moet je dan die 132 euro betalen. Dat was in elk geval zo bij de jeugdzorg en nu is het ook zo voor kinderen die opgenomen zijn in een psychiatrische inrichting. Ondanks het feit dat je ondertussen veel geld kwijt bent voor vervoer, gesprekken, telefoonkosten etc. Terwijl het feitelijk dus niet kan dat je zoveel geld aan je kind uitgeeft.
Vandaag op radio 1 http://www.radio1.nl/item/261044-Eigen%20bijdrage%20GGZ.html
Tsjor
Nee Tsjor
Maar daar is hier ook geen sprake van.
Bovendien krijg je dan allerlei toeslagen waar wij ook niet voor in aanmerking komen. En TO mogelijk ook niet.
132 euro per maand per kind is dan echt een schijntje. En tuurlijk hoeven ze niet per se op paardrijden of naar studiebegeleiding. Maar dat is natuurlijk wel aan mij om dat te bepalen, niet aan een fictieve ex die vrolijk is doorgegaan met zijn eigen nahuwelijk en vind dat ik daarom maar op een houtje moet bijten of dat mijn kinderen maar op bijstandsniveau moeten gaan leven, om maar eens iets in te vullen.
En ik ken de discussie over de eigen bijdrage in de Jeugdzorg. Maar echt eerlijk waar: kunnen we het daar ook eens een keertje niet over hebben?
Niet over jeugdzorg
Ginny, ik had het helemaal niet over jeugdzorg, maar ik noemde het bedrag, omdat dat het geld is waarvan de overheid denkt dat ouders dat besparen als het kind niet in huis woont. Niet alleen voor jeugdzorg, ook voor kinderen die opgenomen zijn in een psychiatrische instelling. Je kunt het beschouwen als een 'objectief' bedrag (dus onafhankelijk van wat voor inkomen ouders krijgen). Dat de wensen hoger liggen snap ik ook wel.
Tsjor
Mara
Andere discussie, maar dat vraag ik me ook af. Als ik dat als ouder per kind had moeten opbrengen was ik al lang failliet.
Tsjor
Om het beeld wat completer te krijgen
Wat is de omgangsregeling? Officieel bedoel ik.
Ginny
'Voor de rest krijg ik nu niet echt het idee dat je ex op een houtje moet bijten, dus ik zou ook niet al te veel bereid zijn om heel veel water bij de wijn te doen.'
Nou nee, wat je nu schetst is helemaal niet relevant. Omgekeerd: ex kan ook niet redeneren: nou, zoals ik het zie zit ze er warm genoeg bij, dus ik stop de alimentatie. Dat soort onderbuikredeneringen zijn echt niet van belang en kunnen mensen alleen maar boos maken.
Er is zoiets als 'draagkrachtberekening'. Als iemand met een nieuwe liefde samenwoont en die nieuwe liefde heeft inkomsten, dan wordt de draagkracht hoger, omdat de woonkosten lager zijn (kunnen worden gedeeld). Als ex inkomsten heeft, dan zou het kunnen zijn dat de kinderalimentatie daardoor hoger wordt. Maar als ex geen inkomen heeft, of lager dan het sociale minimum voor een alleenstaande, dan is er niets te halen. En dan gaat de alimentatieverplichting niet over naar de nieuwe relatie van ex.
Tsjor
Werken
Moet je dan maar niet werken als je dat niet zo goed trekt of als je daarmee jezelf geweld aandoet? Ik denk dat dat voor veel mensen met een zware rotbaan geldt. Mijn ex heeft van de laatste 20 jaar waarschijnlijk zo'n 15 jaar een baan in loondienst gehad, met een ruim bovenmodaal salaris. Dat viel hem wel altijd zwaar, sowieso ervaart hij het leven als heel zwaar. Ik weet niet hoe dat hem de laatste jaren is vergaan, want daar hebben we het nooit over.
Ja maar tsjor
Die 132 euro zijn helemaal niet relevant hier. Andere situatie, ander gemiddelde. Afgesproken is 500 euro. Punt.
En ik geloof prima dat de de kosten voor een kind zijn. 17% van het totale gezinsinkomen was het toch. Dan kom ik op een 3000 netto. Nou das echt niet heel gek veel hoor.
Ik snap dat TO niet zomaar van plan is haar ex zijn zin te geven. Het is en blijft hoe dan ook zijn kind. En 500 euro is wel heel erg weinig qua inkomen. Een grote krantenwijk levert haast nog meer op....