ex wil ineens op vakantie naar andere kant van de wereld

Wat kan er misgaan?

Ik vind het een prachtige kans en zou vader en dochters dit van ganser harte gunnen.

Ruzie gaat er vast wel komen. Die hebben wij in ons gezellige, warme kerngezinnetje ook elke vakantie. Dat is nou net heel gezond. Laat zo'n gedachte als dat dat erg zou zijn heel snel varen alsjeblieft. Het is normaal.

Wat kan er fout gaan?
Dat vader geen rekening houdt met de kinderen? Laat de kinderen van tevoren eens vragen wat vader zoal op zijn wishlist heeft staan. Hopelijk mogen de dochters er ook wat op zetten, dat heet delen in de voorpret, hartstikke leuk! Dit kunnen de meiden van tevoren peilen.
Dat de kinderen heimwee krijgen? Ook dat is geen ramp. Gebeurt hier ook (ik mis papa). Gewoon doorgaan. Je ziet papa na de vakantie weer, troosten, eventueel papa bellen en nu gaan we weer leuke dingen doen.
Dat de kinderen erachter komen dat ze papa niet zo aardig vinden? Ik kan het me haast niet voorstellen, maar het is hun vader, ze zullen er toch mee moeten leren omgaan. Hoe maak je het beste van een sub-optimale situatie? Lesje in geven en nemen. Daar zijn de oud zat voor.
Dat ze papa heel erg aardig vinden? Geweldig, gezond, fijn voor ze!

Ik vind het ook wel een verschil of de vriendin meegaat of niet. Maar dat weten we niet. Als ik de vader was: ja, vriendin mocht mee. Als ik de vriendin was: nee dank je.

geld, jaloezie, het hoeft niet.

De kinderen waren 0 en 2 toen ze uit elkaar gingen. Ze zijn niet anders gewend dan de weekenden die ze hadden. Vader toonde geen interesse in school/sport, had behalve die weekenden daardoor niet echt een evenredig grote rol in de opvoeding en kent zijn kinderen anders dan moeder dat doet.
Of moeder (poster)nu vader was geweest of omgekeerd.

Het enige dat ik raar vind, want ik gun de kinderen die reis wel en wellicht moeder ook, is dat er wordt gereageerd dat ze jaloers is.
Wie weet is ze gewoon heel rijk en maakt ze ook grote reizen. Maar waarom mag ze haar twijfels niet hebben?

Echt, er zijn gewoon mensen die niet jaloers zijn als een ander iets leuks kan doen. Maar nee, ze is vast jaloers. Ik snap die gevolgtrekking niet, maar misschien komt dat omdat ik zelf geen jaloezie ken, wie zal het zeggen.

plot

waarom trek je je dit zo aan? Je reageert een beetje alsof je je persoonlijk aangevallen voelt.

plot hou eens op

dit is wat TS schrijft:

"Ik heb zoiets van : je kijkt 14 jaar niet naar ze om (nooit op school geweest, nooit naar hun sporten of wat dan ook) en nu wil hij met ze naar Amerika. Aan de andere kant van de wereld.. Vindt het heel moeilijk, want ik weet diep in mijn hart dat ik wel mee moet werken. Maar wat vinden jullie ?"

conclusie: ze gunt hun vader de kinderen niet. Je kijkt 14 jaar niet naar ze om en nou wil je ze opeens twee of drie weken meemenen. Ammenooitniet.

En dan ga jij een beetje muggeziften over 'jaloezie' of niet.
Het is duidelijk dat ze emotioneel baalt en last heeft van jaloezie of soortegelijke gevoelens. En of het nou exact jaloezie omdat hij Amerika kiest en het gaat om de bestemming, of het gaat om jaloezie omdat ze hem de tijd niet met hen gunt dat boeit effe niet zo.

Dus doe niet zo moeilijk .

gr Angela

kijk

dat is weer een insinuatie waar ik de kriebels van krijg. Het is een oneerlijke manier van communiceren. Het oordeel ligt al klaar.

Ik kan er heel slecht tegen (understatement) als iemand iets vertelt en niet wordt geloofd en besloten wordt wat het dan wel is.
Vind je het dan gek dat TS niet meer terugkomt?

Angela

dat is jouw conclusie. Ik lees dat anders en dan neem ik het voor TS op. Je had er niet op hoeven reageren hoor.

insinuaties / plot

"dat is weer een insinuatie waar ik de kriebels van krijg. Het is een oneerlijke manier van communiceren. Het oordeel ligt al klaar."

Wacht effe. Er staat letterlijk in TS's posting: "Ik heb zoiets van : je kijkt 14 jaar niet naar ze om (nooit op school geweest, nooit naar hun sporten of wat dan ook) en nu wil hij met ze naar Amerika."

Conclusie van mij uit deze letterlijke tekst: ze gunt hun vader de kinderen niet. Je kijkt 14 jaar niet naar ze om en nou wil je ze opeens twee of drie weken meemenen. Ammenooitniet.

Wat lees jij daar dan in? Want jouw verklaring lijkt me dan net zo goed een 'insinuatie' toch?

Overigens heb ik nergens gezegd dat ik haar gevoelens niet begrijp, dat ik misschien niet precies hetzelfde gevoel zou krijgen en ook graag m'n emoties in een posting kwijt zou willen en reacties wil lezen.
Maar dat jij er iets positiefs in leest, dat zie ik dan weer niet.

gr Angela

afstand/duur

Ik heb helemaal geen verklaring. Ik snap dat het voor de kinderen leuk kan zijn als ze willen, dat het voor vader een kans is de banden aan te halen enz. Ik haal er alleen geen jaloezie uit. Ze vindt het moeilijk, op wat voor manier ook. Dat mag. Met het benoemen van haar reactie als zijnde jaloers sla je (algemeen) meteen het onderwerp dood en vel je een negatief oordeel over iemand die een vraag voorlegt, terwijl ik me nog zoveel andere oorzaken kan voorstellen waar je als alleenstaande moeder met het grootste zorgaandeel tegenaan loopt.
Bv de duur van de vakantie, de afstand als er iets niet goed gaat, heimwee van de kinderen die misschien gehecht zijn aan een situatie. Heeft niets met jaloezie of gunnen te maken.

De reactie van insinuatie was een reactie op Jippox, dat ik het me aantrok alsof ik me aangevallen voelde.

Temet

Ik ben het niet met je eens. Hier heeft vader kind ook meegenomen naar Egypte, wel georganiseerde groepsreis gelukkig.
Vaders zijn geen moeders. Vaders schoppen een kind de wereld in en nemen daarbij wat meer risico's (heel globaal gezegd). Het kan zomaar zijn dat deze vader dat met kleine kinderen niet aan zou durven, maar nu de kinderen wat groter zijn wel.
Weten wij veel.

Tsjor

Wennen

Bij ons ben ik degene die de kinderen soms mee neem op een verre vakantie. Ik kon me best voorstellen dat het de eerste keer best spannend was voor de vader (en nog steeds wel, maar wel minder). Niet omdat ik de kinderen weinig zie. Wij hebben co-ouderschap.
Maar gewoon omdat er veel meer afstand tussen hem en de kinderen zat dan wanneer ik ze mee naar Belgie neem. Als er wat in Belgie gebeurd ben je daar zo, de andere kant van de wereld is even anders.
Ik heb daarom vader al onze vluchtgegevens gegeven, en ook wat we van plan waren. Regelmatig een update van waar we waren, en we hadden een ipad mee zodat er regelmatig (bijna dagelijks) geskyped kon worden.
We hebben een paar dagen ergens gezeten waar we geen contact konden hebben. Dat liet ik van te voren weten.
Op deze manier konden de kinderen met hun vader delen wat ze hadden meegemaakt, en was voor vader de andere kant van de wereld toch niet zo ver weg.
Ik denk niet dat je vader kan tegenhouden, of kan zeggen dat hij moet oefenen door eerst een korte vakantie met de kinderen te houden. (hij is zelf toch geen kind meer) Je kunt wel laten weten dat je het spannend vind dat ze zo ver weg zijn en afspraken maken over wanneer en hoe er contact is.

Reis

Die kinderen zijn niet heel klein meer. Dat zijn al grote meisjes. Die kunnen dus prima zelf mee beslissen of ze dit willen. Ze kennen hun vader uiteraard heus wel. Ze zien hem niet vaak maar wel regelmatig.
Ik zie het probleem verder niet. Ik zou het zeker aanmoedigen.
Het is een mooie kans voor vader en dochters om meer tijd samen door te brengen en samen herinneringen te creëren.
Zullen ze misschien ruzie of heimwee hebben? Vast maar het zijn geen kleuters meer, ze hebben elkaar en ze zijn samen met hun vader. Ze komen er heus wel uit. Misschien dat niet de hele reis elk moment van de dag iedereen even blij zal zijn maar hier kan juist ook groei uit voortkomen in hun relatie en ze kunnen elkaar zo beter leren kennen.
Ik zie oprecht het probleem niet.

Tsjor (geheel ot)

"Vaders zijn geen moeders. Vaders schoppen een kind de wereld in en nemen daarbij wat meer risico's (heel globaal gezegd)."

jij kent overduidelijk mijn partner (de vader van mijn kinderen) niet.

Groeten,

Temet

uitzonderingen

zijn er om algemeenheden te laten bestaan.

Tsjor

Negatief

Tsjor erg negatief ingesteld, de man van Temet is namelijk geen uitzondering

vaders

Ik ben het met Temet eens dat vaders niet per se meer avontuurlijk of minder bang zijn. Daar gaat het hier ook niet over.
Het gaat er om dat een vader die zijn dochters elke twee weken een weekend ziet niet 3 weken met ze op vakantie kan gaan. Omdat pubers lastig kunnen zijn of omdat de vader ze niet genoeg kent. Of omdat de vader zo'n leuke vakantie met zijn dochters niet verdient omdat hij niet genoeg aandacht heeft gegeven? Of omdat dochters geen leuke vakantie met hun vader mogen hebben? Of omdat de vakantie misschien helemaal niet leuk is (best een risico met pubers maar ook als je 24/7 bij jou wonen). Kortom de reden waarom vader deze vakantie niet mag ondernemen wordt door TS helemaal niet duidelijk gemaakt. En dan gaan we tussen de regels lezen.