Flexibiliteit in co-ouderschema

Niets

Je kunt je bezwaren aangeven, maar anders heb je het er gewoon mee te doen. Ik heb er ervaring mee, dus het is niet zo dat ik je simpelweg afscheep

Idee

Zou het mogelijk kunnen zijn dat zoon met zijn vader meegaat naar Frankrijk voor die weken? Als school toch nog grotendeels online is en hij zijn spullen al heeft en mee kan nemen, kan het wel een goed gezamenlijk avontuur zijn en vader maakt zich er niet vanaf.

En de klas heeft een leerling minder om op te letten. Wie weet.

Jij kunt op afstand nog schoolse zaken met hem afstemmen, waar nodig.

Praat eens met de school of dat mogelijk is en daarna met vader en zoon.

En anders zou ik er over ophouden. Het gaat altijd zo en je kunt je zoon geen speelbal laten worden van de ouderlijke zorg.

@phryne

je bedoelt: vader vertrekt en laat zoon alleen achter? Vind je dat vader dat kan maken? Ik ben van mening dat wanneer vader vertrekt zoon dan onder mijn verantwoordelijkheid valt. En als ik niet wil dat hij dan alleen thuis is dan gaat het niet door. En zal ik idd 'bakzeil halen'.

Waarom ik het allemaal zo lastig vind is dat ik kostte wat kost in belang van zoon de verhoudingen optimaal probeer te houden. We zijn al ruim 10 jaar uit elkaar....
Daarom heb ik tot nu toe zo vaak ja en amen gezegd (op allerlei gebied). Mijn 'poot stijfhouden' gaat gelijk op met de angst dat het de verhoudingen erg zal schaden. Daarom steeds dat innerlijke ge-emmer tussen doen wat mij goed lijkt en wat vader wil.

@annej

Jouw idee is idd geen optie vanwege fysiek onderwijs (en bijbaan etc).

Ik zou

in ieder geval ernaar streven dat vader, als hij drie weken gaat, in twee van jouw weken gaat en een van hem en niet andersom. Maar ik krijg de indruk dat vader dat niet zal doen, als hij dat niet toch al van plan was. Net als Phryne gok ik kan zoon anders toch bij mij zijn.

ik zou

Is er een reden dat je zoon niet thuis kan hebben?
Ik snap best dat vader achter elkaar tijd wil doorbrengen als hij zo ver weg moet. Wat is je argument om er niet gewoon mee akkoord te gaan?

als je bijelkaar bent

is je kind toch ook fulltime thuis/bij jou?
Is het zo erg om je kind bij jou te hebben?

Gezien de ADD van zoon

Zou een vaste plek om te wonen niet beter zijn? Met daarnaast voldoende contact met de ouder waar hij niet woont?

Van elastiek...@juf Ank

Kan het écht niet? Natuurlijk niet, als puntje bij paaltje komt ben ik van zeer rekbaar (te rekbaar volgens mijn omgeving) elastiek. En natuurlijk: ik heb mijn zoon graag bij mij. Ben niet moeder geworden om die taak maar halftijds te vervullen. Maar nu het is zoals het is, moet kunnen dan altijd het criterium zijn? Uiteindelijk gaat het daar dan ook niet om maar meer om het volgende:

- het weer terug brengen van de broodnodige rust en ritme in het leven van zoon. Daar hoort wat mij betreft een helder ritme bij wat niet net na de start van het schooljaar alweer op de helling gaat.
- ook ik heb die regelmaat nodig vanwege opstart nieuwe eigen werkzaamheden. Ik had mijn rooster daar ook op ingepland waarbij de week met zoon er anders uit moet zien dan die zonder. Dat zou dan ook weer veranderd moeten worden.
- verder zit er de vraag; wie is er verantwoordelijk voor de consequenties van de keuze de kantoorjob op te zeggen en huizen te gaan verhuren?

Aleid

Je houdt dit al 10 jaar vol. Dan kunnen die laatste 3 jaar er vast ook nog wel bij. Nog even en je zoon is oud genoeg om langere tijd alleen thuis te blijven of zelfs om op kamers te wonen. Ik zou er voor die paar jaar geen principezaak van maken en gewoon je zoon opvangen.

en als vader zich ook niet veel aan hem gelegen laat liggen

Helpt dat zoon niet om de knoop door te hakken? Hier hadden we het geluk dat vader zelf inzag dat een vaste plek beter zou zijn, hij vond dat ook lastig, maar ook hier een baan bij mij die beter combineerde met kind dan in zijn geval.

Aleid

Misschien kwam het over alsof ik jou iets verwijt of kwalijk neem. Maar ik snap best dat het ergerlijk is als je ex partner gewoon lekker zijn eigen gangetje probeert te gaan en jij je maar aan moet passen.
Maar....ik vind dat er vooral gegaan moet worden van het belang van het kind. In dit geval een ADDer. Die boven alles structuur en aansturing nodig heeft. Die zit op de laatste plaats te wachten op een afwezige vader waarbij hij wel kan gaan eten bij de vriendin die beneden woont. Dat gaat gewoon niet werken kan ik me zo voorstellen. Ik heb zelf een zoon met ADHD; ik kan me er alles bij voorstellen.
En deze laatste jaren op school zijn vaak nog zo doorslaggevend voor zijn verdere school en werk carrière.
Dus vandaar mijn tip: probeer te kijken naar in hoeverre jij je aan kan passen. Doe het voor je zoon. Niet voor die @#$%^die het maar wat makkelijk vindt als de vrouwen in zijn leven zijn verantwoordelijkheden overnemen.

Flexibel

Als ik goed begrijp gaat het nu om een eenmalige afwijking van het schema? Ik zou daar flexibel mee omgaan. Zeker met een 15-jarige. Het is geen kind dat je op tijd naar/van school moet brengen en bso moet regelen.
Maar ik heb makkelijk praten want zowel ex als ik zijn flexibel en zolang wij duidelijk zijn vinden de kinderen het ook prima

3 weken weg

Ik heb het nog eens gelezen. Drie weken weg betekent dat je zoon maar een week extra bij jou hoeft te zijn, toch? Levert dat al onoverkomelijke problemen op met je werk?
Mijn ex gaat regelmatig een weekje of langer weg. Hij probeert dat altijd wel te plannen zodat het zoveel mogelijk in ‘mijn’ tijd met het kind valt. Mijn dochter is 15, dus tijdens ruime kantoortijden hoef ik niet per se thuis of in de buurt te zijn, ze redt zich wel. Een week alleen thuis zou ik echter ook niet doen, zeker niet als ze gewoon bij de andere ouder kan zijn.
Vaders gaan nu eenmaal makkelijker weg dan moeders. Sorry voor de generalisatie, maar dat zie ik echt overal. Als ik eens een paar dagen zonder kind op vakantie ga, plan ik dat altijd in een schoolvakantie, of met hooguit de maandag erbij. Mijn ex gaat gewoon en rekent erop dat ik het gewoon opvang.

Geen principezaak

Ik zou er geen principezaak van maken. Hoe meer tijd je met je kind kan doorbrengen hoe beter, zeker op deze leeftijd. Gebrek aan structuur omdat hij tijdelijk niet week op week af gaat, lijkt me een beetje ver gezocht. Geniet gewoon van de extra tijd met je kind, en laat hem weten dat je blij met hem bent.

Neemt niet weg dat je ex zich als een eikel gedraagt, maar goed.

Probleem

Het gaat om een week je kind is 15 .....sorry ik zie het probleem niet zo in.

Zijn week

In zijn week is hij verantwoordelijk. Als hij dat oplost door hem "bij" de onderbuurvrouw/vriendin achter te laten, met veel vrijheid dan is dat aan hem. Ik zou het niet doen, maar er zijn veel meer dingen die andere ouders anders doen dan ik. Heel erg schadelijk is het ook niet, dus je zal het moeten accepteren. Ik vind het nog schappelijk dat jij de eerste keuze voor de opvang bent.
Zijn jouw werkzaamheden dan zo ingewikkeld gepland, met allemaal nachtdiensten enzo, dat dit zulke problemen geeft?

Ruilen

Moeilijk. Hij gaat zonder te overleggen hoe het prettig te doen is voor iedereen en draagt een oplossing aan, kind alleen en eten bij onderbuurvrouuw, die niet werkt. En jij kan het opknappen. Is het een idee dat hij 3 weken gaat in een periode dat kind 2 weken bij jou is en dat jullie die week ruilen? Dat zoon bij terugkomst een langere tijd bij zijn vader is.

Gaat dit echt over ritme en regelmaat?

Als ik heel eerlijk ben, denk ik tussen de regels door te lezen dat dit eigenlijk niet om zoon en behoefte om ritme en regelmaat gaat maar om de principe kwestie dat je niet door vader geringeloord wil worden.

Er is namelijk niets beter voor het ritme en regelmaat dan gewoon op 1 plek zitten, dus 3 weken (of definitief) bij moeder lijkt mij eerlijk gezegd beter voor jouw zoon, zeker in het begin van het jaar als hij nog moet opstarten. In 1 huis kan hij veel makkelijker gewoonten gaan ontwikkelen. Het argument dat het onrustig is klinkt mij wat gezocht in de oren en is vermoedelijk vooral ingegeven door irritatie dat vader gewoon zijn gang gaat en verwacht dat iedereen zich daarin schikt. Die irritatie vind ik overigens heel begrijpelijk, maar het lijkt mij niet verstandig om dit te laten spelen in een discussie die gaat over wat nu eigenlijk in het belang van jullie zoon is....

Groeten kaatzo

Interessant

Jullie reacties komen er grof gezegd op neer:
1. vader is een ergerlijke eikel, maar leg je er maar bij neer.
2. Of: ik snap niet waar je je druk om maakt.
3. Of: ik twijfel bij je overwegingen.

Twee en drie zegt vader natuurlijk ook. Tel daar reden 1 bij op en je snapt waarom ik jarenlang zo flexibel als wat ben geweest. Uit zorg om de lieve vrede waar zoon uiteindelijk de dupe van zou kunnen worden.

Maar ik zag ook de verwarring bij zoon wanneer hij niet na een week weer wisselde. Langer bij mij was, daaraan wende en weer terug naar vader ging. Zich schuldig voelde als hij na ern langere periode hier, eigenlijk niet ook een langere periode bij vader wilde zijn (zoals vader wenste), maar liever meteen weer over ging op het gewone schema.

Wat is dan in het belang van zoon hè. En mag ik mn eigen belang ook nog ergens mee laten tellen?

Dat zijn de vragen waar het om gaat.

Tja

Je kunt vader niet sturen, dat is een beetje het probleem. Wil je dan hard tegen hard, dan moet je dus gewoon niet thuis geven. Met het gevolg dat vader kiest voor een oplossing waar je helemaal niet achter staat. Is dat in jouw belang? Ik kan dat niet over mijn hart verkrijgen.

Wat vindt zoon?

Zoon is 15 jaar oud en heeft hier vast ook een mening over? Stel dat vader toch gewoon 3 weken weggaat: hoe zou zoon het dan het liefste zien? Die 3 weken bij jou en daarna gewoon weer week op, week af? Kan hij dat aangeven bij vader? Of durft hij dat niet zelf? Dit lijkt mij een belangrijke kans om zoon zelf een woord te geven in hoe dingen geregeld zijn en zeg voor zijn belangen op te komen. Als vader bepaalde keuzes maakt, zal vader ook met bepaalde gevolgen moeten leven: dus misschien dat zoon daarna niet 3 weken bij hem komt omdat zoon dat niet prettig vindt.

@kaatzo

Belangrijk punt. Geen idee hoe zoon daar nu instaat. Het zal je niet verbazen dat we wat mij betreft rond vaders afwezigheid vast houden aan het gewone schema. Ik heb dit ook aangegeven bij vader dat in geval hij vertrekt, daar mijn voorkeur ligt. Hij begon onmiddellijk te steigeren. Vorig schooljaar wilde zoon zelf ook het liefst zsm weer terug naar gewone schema maar durfde dat niet zelf aan te geven. Wat mij betreft mag zoon ook nu weer aangeven hoe hij het wil. Zonder dat hij het gevoel heeft dat er aan hem wordt getrokken.

De goed verstaander heeft begrepen dat ik ondertussen mede door jullie input van mening ben veranderd en verder afzie van hard tegen hard. Afhankelijk van wat vader gaat doen en zoon vervolgens wil zal ik er dus rekening mee houden dat het schema voorlopig op zn gat ligt.

Die lieve vrede toch....

Frustrerend

Ja ik denk dat je insteek klopt. Maar het schema ligt op zijn gat, vader gaat vrolijk weg, zoon is rustig bij jou en als er een volgende keer (die zeker komt) weer zoiets is dan zegt vader: "de vorige keer kon het ook" of gaat er van uit dat de afspraken veranderd zijn. Hier is een heel ouderschapsplan, dat toch best eenvoudig was opgesteld, op deze manier totaal waardeloos geworden. Dat is zó frustrerend. Natuurlijk belang van de kinderen staat voorop maar als de ene ouder zich rot voelt omdat de andere ouder zaken doordrukt dan is dat ook niet fijn voor de kinderen. En een oplossing voorstellen door vader die eigenlijk geen oplossing is dat is zo grrrr.

Er wordt hier gezegd dat als je niet gescheiden bent je de kinderen ook full-time hebt maar dat is het nu juist je bent gescheiden en staat er alleen voor. Als ik voor mezelf spreek in het begin vond ik het zwaar als de kinderen een weekend naar hun vader gingen maar nu moet ik zeggen dat ik het echt nodig heb om af en toe even alleen te zijn en niet alles van 2 pubers en 1 tiener constant mee te krijgen naast mijn werk, huis, tuin en alles er rond om heen. Maar goed inmiddels ligt het schema hier ook op zijn gat en kijken we wel hoe het loopt m.a.w we passen ons aan aan schema van vader.

Klopt niet

'Er wordt hier gezegd dat als je niet gescheiden bent je de kinderen ook full-time hebt'

Dat wordt gezegd, maar er klopt niets van. Als je niet gescheiden bent, kun je veel makkelijker even weg (sporten, even naar de buurvrouw) of iets later thuis komen van je werk of wat dan ook, omdat je partner er dan is.

Juist ElenaH

Of dat er iemand gewoon meedenkt met alle puberproblemen en schoolkwesties of de boel relativeert. Als de kinderen klein zijn is het vooral logistiek en als ze groot zijn is het vooral meedenken en aanhoren. Bovedien als je alleen de kost verdient is het ook niet altijd haalbaar om allerlei hulp in te huren. Kort gezegd.