Getest! De meest hippe en kidsproof slaapbank, die ligt als een boxspring (en met kortingscode!)
Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Gedoe met moeder jongste kind


Panama831

Panama831

14-12-2023 om 21:52 Topicstarter

MamaE schreef op 14-12-2023 om 17:04:

Zij kan wel vinden dat kinderen eigendom van de moeder zijn, zo is het niet.
Kinderen hebben ook recht op omgang met de vader, ook na een scheiding. Dat zij vindt dat jij je oudste kinderen maar moet afdanken omdat je van hun moeder gescheiden bent...echt walgelijk.
En dat je bij haar moet blijven om je zoon te blijven zien...die vrouw spoort niet.

Daarbij lijkt het me goed om te stoppen met haar administratie te doen. Dat moet ze echt zelf gaan leren. Het is niet gezond om daarvoor afhankelijk te zijn van je ex.

Nee, zo werkt het niet. Ze wilde ook altijd heel geforceerd dat haar kinderen papa of vader tegen mij zeiden. Daar voelde ik me totaal niet comfortabel bij, ook al is hun vader compleet uit beeld. 

Ja, ook toen het beter ging vaak geprobeerd haar op weg te helpen zodat ze de administratie zelf kon doen. Maar ze komt daar simpelweg niet uit. Facturen blijven liggen, afspraken bij de tandarts e.d. worden om de haverklap vergeten...

Ze leeft echt van dag tot dag. Daarom is dat onderling overleg ook niks. Dat is dan echt vooral wanneer het haar uitkomt. En dan vaak op de dag zelf nog. Dan krijg je om 10 uur te horen dat ze om 12 uur ergens een afspraak heeft. 

Panama831 schreef op 14-12-2023 om 21:52:

[..]

Nee, zo werkt het niet. Ze wilde ook altijd heel geforceerd dat haar kinderen papa of vader tegen mij zeiden. Daar voelde ik me totaal niet comfortabel bij, ook al is hun vader compleet uit beeld.

Ja, ook toen het beter ging vaak geprobeerd haar op weg te helpen zodat ze de administratie zelf kon doen. Maar ze komt daar simpelweg niet uit. Facturen blijven liggen, afspraken bij de tandarts e.d. worden om de haverklap vergeten...

Ze leeft echt van dag tot dag. Daarom is dat onderling overleg ook niks. Dat is dan echt vooral wanneer het haar uitkomt. En dan vaak op de dag zelf nog. Dan krijg je om 10 uur te horen dat ze om 12 uur ergens een afspraak heeft.

Daar is dus niet op te plannen en ook geen stabiel leven omheen vorm te geven. Een omgangsregeling biedt ook duidelijkheid. Je weet wanneer je wel en niet de zorg voor je kind hebt en dus ook wanneer je een weekendje weg kunt plannen, kunt gaan borrelen, wanneer je oppas moet regelen of iets kunt plannen om met je kind te doen.

Nu moet jij je leven volkomen op pauze zetten voor het geval zij jou de gratie verleent om bij je kind te zijn. Maar als iemand jou belt om te vragen of je mee gaat sporten, of naar een feestje of een evenement, dan weet jij nooit of je kunt want misschien wil zij dat je bij je kind bent.

Haar afspraken zijn haar feestje. Niet jouw verantwoordelijkheid. Maar zeker als kinderen ouder worden, hebben ze zelf ook een planning. Zwemles, sportclubjes, kinderfeestjes, speelafspraakjes. Niet erg handig om al die dingen telkens te vergeten. 

Panama831

Panama831

14-12-2023 om 22:24 Topicstarter

Mija schreef op 14-12-2023 om 17:15:

[..]

Het is volgens mij erg ongebruikelijk dat de advocaat van de tegenpartij zo duidelijk zegt dat zijn/haar cliënt onredelijk is. Kennelijk hebben beide advocaten al snel door wat voor vlees ze in de kuip hebben. Ik zou aan jouw advocaat vragen wat jij kan doen om een rechter te overtuigen van de noodzaak van een weekendregeling voor moeder. Het is natuurlijk een ongebruikelijke regeling dus ik ga er vanuit dat je daar wel een zaak voor moet opbouwen.

Klopt het dat je bang bent voor haar woede en wat ze gaat doen als je de grens trekt? Als dat zo is snap ik dat. Ik had ook zo’n partner en ik heb lang geschipperd in de hoop dat het conflict daardoor niet hoefde te escaleren. Maar uiteindelijk werkt dat niet want je schippert nooit genoeg. Je bereikt nooit het moment dat je genoeg hebt toegegeven en je in harmonie verder kan leven. Het gaat namelijk niet om de kwestie die op dat moment speelt maar om de voortdurende, onstilbare behoefte macht over jou uit te oefenen. Het is niet gezegd dat ze dat expres of bewust doet. Maar het is wel wat er gebeurt. Er komt nooit een eind aan. Toen ik dat doorkreeg ben ik heel duidelijk geworden. Geen gemarchandeer meer. Ik heb alles wat ook maar een beetje gevoelig lag via advocaten laten lopen. Geen inhoudelijke reacties meer, ook geen afwijzende. “Oké, ik stuur het door naar mijn advocaat en die zal het dan wel met jouw advocaat opnemen”. Dat vond hij in het begin ‘niet fijn’ maar mijn ex is dat uiteindelijk wel gaan accepteren. Ik heb me gerealiseerd dat al dat heen en weer gepraat en getwijfel en gemopper en ‘dat wil ik niet’ of ‘dat accepteer ik niet’ en het dan ook toch doen of toelaten ontzettend onduidelijk is. Of eigenlijk niet eens want action speaks louder than words. Je denkt dat je aardig en coöperatief bent maar intussen ben je zelf net zo grenzeloos als die ander en als die niet in staat is om op de rem te trappen omdat er psychische problematiek speelt, kun je dat niet maar blijven afschuiven op die ander. Er komt een moment dat je moet gaan doen wat jij wel kan doen en dat is zelf de orde handhaven, afstand bewaren, grens bewaken, duidelijkheid scheppen in de chaos. Dat zal vast met ups en downs gaan maar er zit niks anders op. Ze is de moeder van je kind. Het klinkt heel paradoxaal maar het is mijn ervaring dat het heel sterk en consequent beperken van de speelruimte om discussies en conflicten aan te gaan voor mentale rust kan zorgen bij die ander, zonder dat die persoon zelf daar positief over hoeft te zijn trouwens. Mijn ex is mij altijd een heks blijven vinden, dat weet ik van derden. Maar onze relatie als ouders is, buiten een paar crisis-periooo, een stuk rustiger verlopen dan ik rond de scheiding had verwacht. Deels doordat ik geen enkel conflict meer rechtstreeks met hem besprak, nog geen drie zinnen. Ik kapte het meteen, vriendelijk, af zonder hem de schuld te geven: “Weet je, we komen hier samen gewoon nooit goed uit. Ik wil gewoon niet meer zulke gesprekken hebben want het leidt nergens toe. Ik wil het voortaan via de advocaat doen. Dan hoeven wij geen ruzie meer te maken” En als hij dan zei: “Ik kan best praten zonder ruzie te maken hoor!” zei ik: “Dat zou kunnen. Maar ik merk dat ik het niet kan dus dit is mijn beslissing.” En dan gewoon niet meer ingaan op tegenwerpingen: “Ik begrijp dat jij er anders over denkt, het vervelend vindt, het niet nodig vindt, etc maar voor mezelf zie ik geen andere mogelijkheid dus dit is mijn beslissing.” En dan niet alsmaar open blijven staan voor nieuwe bezwaren maar het gesprek afkappen. “Ik zie dat je het er niet mee eens bent maar ik heb er goed over nagedacht en dit is de keuze die ik heb gemaakt dus ik ga nu niet meer met jou ruziën hierover. Ik wil het echt niet meer. Dus zet maar een voorstel op papier en laat jouw advocaat het maar naar mijn advocaat sturen. En dan kom ik er via mijn advocaat op terug. En dan ook stoppen met het gesprek. Weglopen als dat moet. Toen de scheiding eenmaal geregeld was (dat was pas een jaar of drie nadat we uit elkaar waren gegaan) ben ik overleg zoveel mogelijk uit de weg gegaan. Gewoon niet haalbaar. Iemand anders noemde al parallel ouderschap volgens mij. Google daar maar eens op.

Je kunt geen bootje op het water houden waar die ander steeds maar dwangmatig gaten in blijft prikken. Je overschat jezelf. Jij denkt misschien: ‘ik moet dit oplossen, dat moet me toch lukken, als ik nou eens zus of zo doe…’ maar als je goed naar het gedrag van je vriendin kijkt, zie je dat dat niet gaat gebeuren omdat zij daar niet de wederkerige rol in kan spelen die ze als partner moet spelen. En jij kunt niet haar aandeel overnemen. Dat ligt buiten jouw vermogen. Buiten ieders vermogen.

Ja, in principe staat een advocaat voor de cliënt. En je laat al helemaal niet aan de tegenpartij merken dat je het er ook niet mee eens bent. Soms bleek dat zelfs uit een brief wel. 

Volgens mij advocaat zijn er best wel aanknopingspunten. Van het uitschelden heb ik bijvoorbeeld bewijs. En heb ook bewijs dat ten tijde van uit elkaar zijn normale communicatie niet mogelijk was. 

Wat ze dan gaat doen, dat weet ik wel. Dan zie ik mijn kind niet meer totdat een rechter anders beslist. De situatie met haar oudste kinderen was ik natuurlijk niet bij, maar hoe dat gegaan lijkt te zijn met hun vader belooft heel weinig goeds. Als je even heel "fout" denkt: puur voor het dossier zou dat natuurlijk geen hele slechte optie zijn. 

Na de eerste scheiding was het aanvankelijk ook een vechtscheiding. Uiteindelijk hebben een psychologe en haar nieuwe vriend haar ervan overtuigd dat "meneer gewoon heel redelijk is". Op zich was de situatie toen wel simpeler, omdat uit toen uit was en we het er allebei wel over eens waren dat het niet meer goed zou komen. Maar nu merk je dat ze de kinderen een leuke tijd met mij gunt. 

Discussies met de moeder van het jongste kind ontaarden vrij snel in geschreeuw en gescheld van haar kant. Komt er dan altijd op neer dat alles aan een ander (aan mij in dit geval) ligt, dat als ik haar goed zou kennen ik wel anders zou reageren... Gewoon een normaal gesprek is in elk geval niet mogelijk. 

Het is ook het type van "woorden moeten geen pijn doen"en "ach, dat heb ik in een boze bui gezegd, meen ik niet, maak je er niet zo druk om". Het enige dat een beetje werkt is er zelf ook met gestrekt been in gaan. Op de een of andere manier komt het niet over als je dat niet doet. 

Ik ben ook meer van "ik ga maar weg" als het ontaardt in geschreeuw en gescheld. Dat werkt dan ook weer als een rode lap op haar. Als ze haar zin niet krijgt, dan is het vaak opzichtig bokken. Daar heb ik dan ook geen zin in. 

En heb soms ook het idee dat rust in een relatie haar onrustig maakt. Ze lijkt verslaafd een ruzie. Als het even rustig is, dan moet er op de een of andere manier toch weer ruzie gemaakt gaan worden. 

 

Panama831

Panama831

14-12-2023 om 22:36 Topicstarter

MamaE schreef op 14-12-2023 om 22:10:

[..]

Daar is dus niet op te plannen en ook geen stabiel leven omheen vorm te geven. Een omgangsregeling biedt ook duidelijkheid. Je weet wanneer je wel en niet de zorg voor je kind hebt en dus ook wanneer je een weekendje weg kunt plannen, kunt gaan borrelen, wanneer je oppas moet regelen of iets kunt plannen om met je kind te doen.

Nu moet jij je leven volkomen op pauze zetten voor het geval zij jou de gratie verleent om bij je kind te zijn. Maar als iemand jou belt om te vragen of je mee gaat sporten, of naar een feestje of een evenement, dan weet jij nooit of je kunt want misschien wil zij dat je bij je kind bent.

Haar afspraken zijn haar feestje. Niet jouw verantwoordelijkheid. Maar zeker als kinderen ouder worden, hebben ze zelf ook een planning. Zwemles, sportclubjes, kinderfeestjes, speelafspraakjes. Niet erg handig om al die dingen telkens te vergeten.

Nee, daar is niet omheen te plannen. Natuurlijk wordt het flink ingewreven als ik een keer om 11 uur 's ochtends antwoord dat ik om 12 uur niet kan. Dan is het van "dan kun je hem zien en dan wil je het niet". En dat leverde dan ook weer "straf" op. Als ik dan vroeg of ik hem kon zien dan was het van "Gisteren kon het en toen wilde je niet, dus vandaag niet". 

Dat is het dus. Voor een deel verklaart dat ook de leegte in mijn leven. Soms zeg ik wat af omdat ik die dag mijn zoontje zie, maar je weet nooit hoe laat, hoe lang en of het überhaupt doorgaat. Dus het is ook weleens gebeurd dat ik bv. ergens naar toe met vrienden af heb gezegd om uiteindelijk mijn zoontje een uurtje te zien. 

En elke dag kan ze dus ook zomaar iets te doen hebben en met de vraag komen of ik hem op kan halen. Ophalen, want brengen wil ze meestal niet.

Soms zie ik zelf ook al dat ze haar planning nooit gaat halen. Dat je niet in een kwartier 40 km kunt rijden en nog de oudste zoon thuis ophalen voor een afspraak bij de tandarts. Dat soort dingen. Ze mist ook vaak afspraken, heeft bijna altijd haast... altijd alles op het laatste moment. Kan geregeld om 19:00 uur met een rammelende maag de koelkast open trekken en zien dat er niks in huis is...

Al bij al compleet onwerkbaar. 

Ja, dat is dus compleet niet werkbaar. Je bent volledig afhankelijk van haar grillen. Ze manipuleert je enorm en steekt. Je kind wel/niet zien is geen gunst of straf. 
Ze heeft jou nu in haar greep en dat geeft haar een bepaald zelfvertrouwen waarschijnlijk. Ze kan dit doen, omdat jij er in mee gaat. En ik snap het ook wel ergens, want je houdt van je kind. Maar zet een punt achter deze 'relatie' en achter voor haar zorgen.
Je bent niet verantwoordelijk voor haar. Wel voor je kind. En voor je andere kinderen.
Dit kun je bij een advocaat en ook in de rechtbank prima aangeven. Elk normaal weldenkend mens snapt dat je niet op elk moment op afroep beschikbaar kunt zijn.

IMI-x2 schreef op 14-12-2023 om 12:34:

Ik weet hoe het voelt, ik ben (nee, was!) ook zo. Maar ik heb een gouden tip. Schrijf al haar slechte eigenschappen en rotstreken op. Neem daar rustig de tijd voor. Schrijf daaronder: ik verdien een lieve, gelijkwaardige partner die net zo in het leven staat als ik.

Als je de neiging krijgt om de relatie weer nieuw leven in te blazen, lees je die lijst 3x hardop aan jezelf voor. Echt doen, niet gewoon even naar kijken, echt 3x voorlezen. Ik beloof je: dan ben je wel weer een tijdje genezen.

Heb je deze gezien, Panama?

MamaE schreef op 14-12-2023 om 22:51:

Ja, dat is dus compleet niet werkbaar. Je bent volledig afhankelijk van haar grillen. Ze manipuleert je enorm en steekt. Je kind wel/niet zien is geen gunst.


Dit kun je bij een advocaat en ook in de rechtbank prima aangeven. Elk normaal weldenkend mens snapt dat je niet op elk moment op afroep beschikbaar kunt zijn.

Inderdaad. Een rechter zal een omgangsregeling uitspreken, daar hoef je niet over te twijfelen. 

Ik vind het echt bizar dat je de rekeningen van je ex betaalt. Hoe lang wilde je daar dan nog mee doorgaan? Ze kan chaotisch zijn, maar ik neem aan dat ze niet achterlijk is. Dus laat het haar zelf doen. Tieners kunnen het, zij heus ook. Bij de bank kunnen ze haar helpen als ze instructies wil, dat hoef jij niet meer te doen. Als jij nu je handen van haar en haar regeldingen aftrekt, zal tegen de tijd dat de zitting is door de ontstane chaos waarschijnlijk wel duidelijk zijn dat het beter is dat jouw jongste minstens de helft of beter de meeste tijd bij jou doorbrengt.

Panama831

Panama831

14-12-2023 om 23:13 Topicstarter

MamaE schreef op 14-12-2023 om 22:51:

Ja, dat is dus compleet niet werkbaar. Je bent volledig afhankelijk van haar grillen. Ze manipuleert je enorm en steekt. Je kind wel/niet zien is geen gunst of straf.
Ze heeft jou nu in haar greep en dat geeft haar een bepaald zelfvertrouwen waarschijnlijk. Ze kan dit doen, omdat jij er in mee gaat. En ik snap het ook wel ergens, want je houdt van je kind. Maar zet een punt achter deze 'relatie' en achter voor haar zorgen.
Je bent niet verantwoordelijk voor haar. Wel voor je kind. En voor je andere kinderen.
Dit kun je bij een advocaat en ook in de rechtbank prima aangeven. Elk normaal weldenkend mens snapt dat je niet op elk moment op afroep beschikbaar kunt zijn.

Sinds we apart wonen heeft ze tijdens ruzies een vervelender toontje. Als ik in haar huis ben, kan ze me natuurlijk wanneer het haar uitkomt aan de deur zetten. Dat gaat dan ook nog eens op een vervelende manier, bijvoorbeeld opeens tegen ons zoontje "Zeg maar dag, want papa gaat nu naar huis". 

Ons kind is bij haar, dus kan hem alleen zien wanneer zij dat wil. En als zij vervelend wil doen, dan zie ik hem niet. 

Aan de advocaat al uitgelegd waarom ik van mening ben dat zij niet in staat is haar eigen leven op een normale manier te organiseren, laat staan om gewoon normale afspraken te kunnen maken m.b.t. de omgang. 


Panama831

Panama831

14-12-2023 om 23:16 Topicstarter

IMI-x2 schreef op 14-12-2023 om 22:59:

[..]

Heb je deze gezien, Panama?

Ja. Ben begonnen met een lijst met alle leuke dingen aan haar en alle dingen waar ik me aan erger. Hetzelfde voor de relatie: de voordelen van doorgaan en de nadelen daarvan. En dan nog een lijst met alle leuke momenten en alle vervelende momenten. 

IMI-x2 schreef op 14-12-2023 om 23:08:

[..]

Inderdaad. Een rechter zal een omgangsregeling uitspreken, daar hoef je niet over te twijfelen.

Ik vind het echt bizar dat je de rekeningen van je ex betaalt. Hoe lang wilde je daar dan nog mee doorgaan? Ze kan chaotisch zijn, maar ik neem aan dat ze niet achterlijk is. Dus laat het haar zelf doen. Tieners kunnen het, zij heus ook. Bij de bank kunnen ze haar helpen als ze instructies wil, dat hoef jij niet meer te doen. Als jij nu je handen van haar en haar regeldingen aftrekt, zal tegen de tijd dat de zitting is door de ontstane chaos waarschijnlijk wel duidelijk zijn dat het beter is dat jouw jongste minstens de helft of beter de meeste tijd bij jou doorbrengt.

Ja, inderdaad, dit viel mij ook op. Je moet stoppen met die regelzaken, echt je handen ervan aftrekken. Laat zij haar eigen boontjes doppen en waarschijnlijk iemand anders inschakelen (of weer een ex inschakelen, die ze kan inpalmen). Hoe competent is deze dame, die het liefst de hele dag op de bank tv kijkt, zijn het alleen haar heftige emoties en haar charmes die zo aantrekkelijk zijn? Als ik lees wat het over haar wordt geschreven, komt het bij mij heel borderline-achtig over (emotie regulatie stoornis, en geen (werk en gewone) relaties kunnen vasthouden). 

Panama831

Panama831

14-12-2023 om 23:27 Topicstarter

IMI-x2 schreef op 14-12-2023 om 23:08:

[..]

Inderdaad. Een rechter zal een omgangsregeling uitspreken, daar hoef je niet over te twijfelen.

Ik vind het echt bizar dat je de rekeningen van je ex betaalt. Hoe lang wilde je daar dan nog mee doorgaan? Ze kan chaotisch zijn, maar ik neem aan dat ze niet achterlijk is. Dus laat het haar zelf doen. Tieners kunnen het, zij heus ook. Bij de bank kunnen ze haar helpen als ze instructies wil, dat hoef jij niet meer te doen. Als jij nu je handen van haar en haar regeldingen aftrekt, zal tegen de tijd dat de zitting is door de ontstane chaos waarschijnlijk wel duidelijk zijn dat het beter is dat jouw jongste minstens de helft of beter de meeste tijd bij jou doorbrengt.

Dat zegt de advocaat ook en daar ben ik ook wel van overtuigd. Er zal best wel wat op mij aan te merken zijn, maar ik zorg ook prima voor mijn twee dochters. Dat vindt hun moeder ook. Die zegt ook gewoon tegen andere mensen dat haar kinderen een prima vader hebben. 

Het gebeurt mij ook niet dat ik een lege koelkast zie als ik 'm open trek om eten te maken. En al helemaal niet dat mijn zoontje hier meerdere keren per week friet zonder iets erbij, vissticks zonder iets erbij of een zak chips als "maaltijd" krijgt. En soms als ik daar in de koelkast kijk, dan staan daar dingen in die al weken over de datum zijn. Hier in huis is het in principe altijd netjes. Bij haar is het niet eens rommelig, maar meestal gewoon smerig. 

Ik hoef zelden een beroep te doen op mijn ouders. Als dat zo is, dan kan ik dat vaak ruim van tevoren aangeven. Als mijn zoontje hier vaker is, zal ik ook zeker geen beroep op haar hoeven te doen om bij te springen.

Als ik die niet betaal (via haar rekening), dan blijven ze gewoon liggen. Papieren die ze nodig heeft, kan ze dan ook nooit vinden. Maar dat soort dingen kan ik natuurlijk wel mee gaan stoppen. Zij doet tenslotte ook niet veel / niks voor mij. 

Als ik ergens wat van zeg, dan is het van "Ja, maar ik moet voor de kleine zorgen...". Tsja... als je 'm geen tijd met mij wilt laten doorbrengen. 

Misschien moet ik aan de lijst ook maar toevoegen wat ik voor haar doe en wat zij voor mij doet. De gemene deler bij al die dingen is dat het allemaal behoorlijk scheef loopt.

Als je toch met lijstjes bezig ben, deze tip van iemand die uiteindelijk ook de stekker uit een relatie met een borderliner heeft getrokken; 
' Wat mij daarbij heeft geholpen is een soort dagboekje. Ruziedagen e.d. noteren en dan kijken hoe gelukkig je gedurende een maand of kwartaal bent geweest' 

Labyrinth schreef op 14-12-2023 om 23:34:


' Wat mij daarbij heeft geholpen is een soort dagboekje. Ruziedagen e.d. noteren en dan kijken hoe gelukkig je gedurende een maand of kwartaal bent geweest'

Heb ik destijds ook gedaan. Superpijnlijk om nu terug te lezen, haast ondraaglijk, zo bizar en wreed werd ik toen behandeld. Maar het gaf me destijds wel inzicht. En dat hielp om los te komen.

Panama831

Panama831

14-12-2023 om 23:43 Topicstarter

Labyrinth schreef op 14-12-2023 om 23:17:

[..]

Ja, inderdaad, dit viel mij ook op. Je moet stoppen met die regelzaken, echt je handen ervan aftrekken. Laat zij haar eigen boontjes doppen en waarschijnlijk iemand anders inschakelen (of weer een ex inschakelen, die ze kan inpalmen). Hoe competent is deze dame, die het liefst de hele dag op de bank tv kijkt, zijn het alleen haar heftige emoties en haar charmes die zo aantrekkelijk zijn? Als ik lees wat het over haar wordt geschreven, komt het bij mij heel borderline-achtig over (emotie regulatie stoornis, en geen (werk en gewone) relaties kunnen vasthouden).

Ja, daar zal het waarschijnlijk dan wel weer op uit gaan draaien. Want zelf regelt ze niks en ik denk ook niet dat ze dat ooit gaat doen. 

Ze is er blijkbaar wel goed in om mensen stevig in te palmen. Zie mij. De ex kwam ook weer op eerste afroep op hangende pootjes terug, nadat hij jaren eerder maanden was belogen en bedrogen. 

Borderline heeft ze ook wel de nodige kenmerken van. Qua werk was het ook altijd paar maanden hier, paar weken daar, paar weken weer ergens anders...

Er bij haar ook weleens op aangedrongen om naar een psycholoog te gaan, maar dat weigert ze. Ze vindt dat ik persoonlijkheidsstoornissen heb. Ze heeft me zelfs meerdere keren uitgemaakt voor "narcist" met als argument dat ik veranderd ben. Dat ik veranderd ben klopt wel, maar vooral omdat ik moegestreden en moegebeukt ben. 

In het hier aangeraden boek over Gaslighting komt dat ook terug. Dat iemand die ge-gaslight wordt zich op een gegeven moment heel erg gaat ergeren aan banale dingen. Ook was en ben ik vaak moe als ik wat langer bij haar ben. 

Voor 750 euro per maand kan ze echt wel fatsoenlijk en gezond eten kopen voor hem hoor. Eet hij nooit fruit en groenten? 

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.