Gemis
Sinds een maand is mijn man thuis weg en heeft hij de echtscheiding aangevraagd. Het kwam voor mij erg onverwachts, maar gezien hij erg goed was voorbereid was hij er al lange tijd mee bezig.
Ik ben geschokt , maar ook erg gekwetst.
Maar, wat ik zo raar vind, ik zit 's avonds toch te wachten tot hij weet thuis komt, ik mis hem heel erg.
We hebben nu vooral contact via telefoon en vooral zakelijk.
Ik verlang eigenlijk gewoon weer naar het "oude".
Dat ik bij hem kan zijn en gewoon een gesprek of overleg kan hebben of vasthouden.
Man heeft hier dus geen behoefte aan, ook logisch.
Maar hoe ga je met deze gevoelens om?
Ik kan een relatie na 15 jaar toch niet zo maar vergeten of doen dat er geen gevoelens meer zijn.
Ondanks dat ik weet dat hij 's avonds niet alleen is ( heeft vermoedelijk een relatie of in iedergeval een vrouw die zich als goede vriendin voordoet) heeft, zou ik hem graag terug willen.
Ben ik nu gewoon bang voor veran dering of is die liefde er nog ?
Scheiden
is als rouwen. het is logisch denk ik dat je hem mist. en ondanks dat je weet dat er een ander in het spel is je hem terug wilt.
het zijn een soort fases waar je doorheen gaat. erover praten kan misschien helpen. misschien is het daarom wel handig om iemand daarvoor te benaderen?
en misschien wel samen met je exman. dan kan je in de gelegenheid komen om iets af te sluiten.
heel veel succes en sterkte
Maatschappelijkwerk
komt ie weer. Ik ben destijds door mijn leidinggevende doorverwerzen naar bedrijfsmaatschappelijk werk. En nu 3 jaar later ben ik haar daar nog steeds dankbaar voor.
Juist die gesprekken met een neutrale derde hebben mij geholpen alles op een rijtje te zetten. Zij gaf ook aan dat dat hele vewerkingsproces best 2 tot 3 jaar kon duren. En ze had nog gelijk ook. Pas sinds dit jaar merk ik weer dat ik open sta voor een nieuwe relatie.
Mijn ex daarentegen was na een jaar al hertrouwd en heeft in middels 2 kinderen erbij. Wij gaan zeer vriendschappelijk met elkaar om. Ik denk ook dat dat mogelijk is doordat ik zo goed begeleid ben.
dus zoek hulp, ga praten met de huisarts, of als je werkt met de arbo arts er is veel mogelijk.
Marie
Allereerst, weet dat ik met je meevoel...
Als het voor jou als een donderslag bij heldere hemel is gekomen, is het echt niet raar dat je hem nog mist en hem nog terug wilt. Ook al ben je gekwetst.
Bang voor verandering of liefde? Ik denk allebei, omdat je nog van hem houdt (dat weet je zelf het best) wil je die verandering niet...Je wilt je leven nog met hem delen. En dat is juist waarom je verdriet hebt.
Heeft je man redenen gegeven waarom hij niet met je verder wil? Hebben jullie kinderen? Kan hij aangeven waarom hij alles achter laat?
Misschien heb je het draadje hierboven, over mijn situatie maar ook veel over verwerking/doorgaan etc, al gelezen? Daarin is al heel veel gezegd waar jij ook wat aan kunt hebben.
Na 15 jaar kun je niet zomaar iemand loslaten, denkik, en ik kan me heel goed voorstellen dat juist de afstand tussen jullie (figuurlijk) zoveel pijn doet. Dat is juist wat jij niet wilt.
Ik wens je heel veel sterkte. Heb je mensen om je heen waar je mee kunt praten?
Liefs
Madlief
1 maand
je man is 1 maand weg,hij ging voor jou onverwacht,je had het niet zien aankomen.
heel begrijpelijk dat je een verbroken relatie die 15 jaar geduurd heeft niet in 1 maand kan verwerken.
Of je hém mist ,of je vertrouwde leven,op die vraag kan jij alleen antwoord geven.
neem je tijd ,je hele leven is de afgelopen maand veranderd,zoek hulp om dit een plekje te geven.