Gescheiden, zelf gelukkig, maar mis het gezin ontzettend

Ik ben drie jaar geleden gescheiden, geen kinderen mee want die stonden op uitvliegen. Ik was dus nief alleen mijn partner, maar tegelijk mijn huis, kinderen en gezin kwijt.
De kinderen zijn er nooit tegelijkertijd dus van het gezinsgevoel heb ik nooit iets teruggehad. Het was er ineens niet meer. Op mijn verjaardag wel een avondje of middag samen en dan absorbeer ik dat familiegevoel.
Heb verder geen partner of vrienden dus dan tikt dat soms hard aan.

Gezin

Met je kinderen heb je toch ook een gezin? Een man erbij voor de andere ouderrol is toch meestal een schamel alternatief voor het kerngezin dat je niet meer hebt.

Ik snap het niet

Dat men zo snel alweer in een nieuwe relatie zit.
2 jaar gescheiden en alweer aan de tweede relatie bezig (?)
Leuk voor de kinderen lijkt mij.

Geen problemen mee

Maar tijdens mijn huwelijk was er ook niet echt sprake van een gezellig gezinsleven. Pas na de scheiding kwam er voor ons rust. We waren dan wel geen compleet gezin, maar toch nog steeds een gezin en we deden gezins-dingen alsof we geen "gebroken" gezin waren.

Wat ik minder leuk vond was dat alles op mij neer kwam. Overleg over bepaalde beslissingen of problemen kon ik met niemand (ex was alleen aanspreekbaar als het om iets makkelijks ging waarbij hij geen actie hoefde te ondernemen). Zeker als er sprake is van problemen bij een kind voelt dat zwaar, je mist echt iemand naast je met wie je het probleem deelt en met wie je kunt overleggen.

Maar het gezinsleven? Dat was prima! Nog steeds, ook al zijn de kinderen inmiddels de deur uit.

Ik heb geen relatie meer gekregen, had mijn handen meer dan vol aan werk, kinderen en mijzelf maar een partner die moeite zou hebben met het gezinsleven zou ook moeite met mij hebben gekregen. Wie een relatie met mij begint krijgt het gezin en alles wat daarbij hoort er gratis bij

na één jaar

Ik kwam na één jaar huidige partner tegen.... was er inmiddels ook wel aan toe. Ex was meteen vertrokken (hij had een vriendin, dat was de reden van de scheiding)
Het heeft nog zeker een half jaar geduurd voordat de kinderen mijn nieuwe partner leerden kennen.
Kinderen zijn 17 en 20 en wonen volledig bij mij, dus ik heb nog wel een gezinsgevoel, ookal is nieuwe partner er niet vaak bij (logistiek wat minder handig) we hebben het met zijn drietjes ook heel gezellig.

Denk je niet dat het ook komt omdat je in je oude huis terecht komt? Dat dat het gevoel versterkt van 'toen we nog een gezin waren'.....
Wat zou je willen doen aan 'gezinsdingen' die je nu niet doet dan? Of niet zo voelt?
Wij kijken nog regelmatig met zijn drietjes leuke films en series, maar het is natuurlijk nooit meer zoals vroeger, waarbij je met je partner bijvoorbeeld vertederd naar iets grappigs van jullie kinderen kunt kijken, want dat zal je niet hebben met je nieuwe partner die niet de vader van je kinderen is.

Ik mis het ook!

Wij zijn al 8 jaar uit elkaar en de kinderen waren de ene helft van de week bij mij en de andere helft bij hun vader. Er is nooit ruzie geweest en we hebben alle feestdagen en verjaardagen als gezin doorgebracht. Ook de opvoeding hebben we volledig samen gedaan wat heel goed ging omdat we altijd op 1 lijn zijn gebleven. Nu zijn ze een stuk groter en de oudste bijna het huis uit. Maar ik begin het gezinsleven steeds meer te missen lijk het. Ex en ik hebben ook nog steeds geen nieuwe partner. Ik heb wel korte relaties gehad, maar altijd buiten mijn kinderen om.

Mijn ex en ik hebben nu de tijd om onze eigen dingen te doen waar we plezier in hebben. Sport, reizen, muziek, uitgaan etc. Daar geniet ik wel van maar ik mis het samen dingen doen, met of zonder ex erbij. Misschien ligt het eraan dat ik net 50 ben geworden .

Iets meer plannen

http://wkp.in/
Ik heb lang geleden ook weleens gedacht dat een commune-achtige constructie ook wel leuk is of centraal wonen. Of een hofje. Maar dat vraagt wel wat investering.
En niet iedereen is er voor geschikt.
Voorlopig heb ik een wekelijkse vriendinnenavond en ik lunch wekelijks met een vriendin. Daar komen ook wel weer verjaardagen en meeleven met elkaar uit voort. Met kerst vraag ik een paar vriendinnen die ik ken via mijn kinderen, met hun kinderen. Die zie ik dan ook nog weleens buiten de feestdagen om.
Of we helpen elkaar met iets of we vangen iets voor elkaar op.
O, en ik heb een poes. Als de kinderen allebei weg zijn, wat steeds vaker voorkomt, heb ik toch aanspraak.

AnneJ (beetje OT)

Interessant, dat project! Weet je toevallig ook wat dat kost? Toen ik in scheiding lag heb ik het ook overwogen, maar het was koop of vrije huur, dus niet mijn budget. Ik heb geen plannen meer, woon zeer tevreden nu in mijn eentje met wat huisdieren, maar ik ben wel nieuwsgierig.

Geen idee Sally

http://www.omslag.nl/wonen/centraalwonen.html

Maar je kunt ook zelf het initiatief tot zoiets nemen. Of aansluiten bij bestaande initiatieven in opbouw. En het dan zo duur maken als je wil. Het vereist wat investering.
Er wordt op de website van Purmerend wel iets gezegd over de kosten maar zonder getallen helaas.