Goede advocaat voor vechtscheiding

Heu

En denk je, dat 'hardspelen' je iets gaat opleveren?

Heeft hij ook een toevoeging? Zonee, laat hem rustig doorgaan met dit gebeuk, waar hij niets mee bereikt, en hem scheppen met geld kost, terwijl jij gratis af en toe laat melden, dat je bereid blijft tot een redelijk gesprek. Doet t iha ook beter bij de rechter.

Tinus

Ik weet niet of hij een toevoeging heeft, kan hij dit krijgen met een eigen bedrijf?

Iig heb ik hem een mijns inziens na redelijk voorstel gedaan. Het gaat om de gemeenzame huisdieren, 4 het getal en ik heb probeert met hem af te spreken dat hij 3 van de 4 kan krijgen, onder de voorwaarde dat hij dochterlief's dier aan ons afstaat en dat wij allebei afzien van het bezoeksrecht naarmate de dieren opgedeelt zijn. Hij wil echter ook en vooral dochters huisdier, ik denk om haar te straffen voor het niet meer contact willen met hem.

Tsjor

Dochter is niet van hem, maar uit een eerdere relatie. Zij is 12 en heeft goede contact met haar biologische vader.

Zij heeft meegemaakt hoe stiefvader mij mishandelde, daarom wil zij niet meer met hem te maken hebben. En zij heeft het niet maar 1 keer gezien, maar herhaaldelijk.

Ik benijd je om hoe vredig het bij jullie gegaan is, maar dit is in dit geval helaas geen optie.

Vredig is hard werken

Het lijkt simpel, zo'n vredige echtscheiding. Maar in werkelijkheid is er heel veel gebeurd, moet je heel vaak je bakens verzetten, slikken, goed nadenken over je prioriteiten. En toch, een goede advocaat/mediator hebben. Dat laatste was ons geluk.
Maar het is vooraf vooral een mentale kwestie geweest. Daarbij heeft het boek dat ik aanhaalde mij enorm geholpen.

Vrede komt niet vanzelf, je kunt er zelf wel wat aan doen.

Tsjor

Niet in meegaan

Ik denk dat je van je advocaat wel mag verwachten dat hij jouw wensen op tafel legt, en je niet tegen je zin dwingt om zelf in gesprek te gaan met je ex. Zeker omdat jij er zo emotioneel in zit.
Heeft je ex trouwens gezag over je dochter? Wat wil hij zelf qua omgang? Als ik jou was zou ik mijn emoties bij de boedelverdeling even apart parkeren. Het uitgangspunt is dat qua waarde beide partijen evenveel krijgen. Als hij er dan genoegen in schept om alle dieren op te eisen, laat hem lekker gaan. Mijn ex wilde alle mooie spullen omdat hij ze allemaal uitgekozen had en ik toch geen smaak had. Ik was verder helemaal klaar met die man, dus hij mocht van mij alles wat hij wilde steken waar de zon niet schijnt.

Sterkte

Wat ik zo bijeenpuzzel van je berichtjes hier en in off topic ben je blij dat je van hem af gaat komen, je beschrijft hem niet echt als een fijne meelevende man... Als hij zo is als je hem beschrijft, laat hem dan wat hij wil, accepteer dat je weinig zult krijgen, maar ga er boven staan, dan kan hij je niet meer raken. Gezien het feit dat dochter niet van hem is en er dus waarschijnlijk geen co-ouderschap cq bezoekregeling door de rechter opgelegd gaat worden denk ik dat je hem na deze scheiding niet meer hoeft te zien, wel zo rustig, dan kun jij dit hoofdstuk afsluiten.

Vrede

Vechtscheiding of niet, het is niet iets waar je voor kiest maar als een van de twee dat pad op gaat, heb je geen keuze.

Je schrijft dat je advocaat aandringt op overleg tussen jouw (binnenkort) exen jijzelf. Dat moet je allebei willen. Een gesprek kan je nu eenmaal niet afdwingen met een mes op de keel. Ik zou constateren dat ik mijn advocaat niet tot het inzicht kan doen komen dat dit is wat het is en dat verder aandringen geen zin heeft. Misschien weet de advocaat het ook niet. Maar je moet wel het gevoel hebben dat je advocaat achter je staat, dat je er diverse opties bespreekbaar zijn, die met jou afgewogen worden. Soms is dat vechten, soms niets doen en afwachten. Maar als dat onbespreekbaar wordt, heb je een vertrouwensbreuk.

Ik weet geen advocaat voor je. Mijn ervaring: meestal zijn vrouwelijke advocaten gretiger en pittiger. Niet allemaal natuurlijk. Er zijn conflicten waar dat het passende medicijn is.

"Vrede komt niet vanzelf, je kunt er zelf wel wat aan doen."
Klopt als een bus: vrede is alleen mogelijk als het van 2 kanten komt. Je kan niet stellen dat er vrede mogelijk is als het van slechts 1 kant komt. Daarmee zadel je partij die wel zou willen met de verantwoording van het gedrag van de ander op. Je kan niet verantwoordelijk zijn voor je ex in zo'n geval.
Je moet er wel een antwoord opgeven anders kan je net zo goed vragen of je wel je eigen tandenborstel mag meenemen. De rest laat je dan maar daar. Wat het antwoord ook is, moet nieuwevrijheid met haar toekomstige advocaat bepalen.

Succes

Niet waar

Je hoeft niet al je rechten op te geven en je wang toekeren als je geslagen wordt, maar je hoeft zeker niet terug te vechten. Meeveren en 'tot hier en niet verder' werkt ook heel goed. Zeker als je een goede advocaat hebt, en het gevecht niet zelf aan hoeft te gaan. In een geval van een k*thuwelijk heb je al het voordeel dat je van je ex af bent. Beter met lege handen opnieuw beginnen, dan nog jarenlang dat leven hoeven te leven. Daarbij, ik neem aan dat de rechter gewoon zaken verdeelt als je daar zelf niet uitkomt.

Tis toch geen keuze

Tis toch geen keuze van of-of? Zo van, je mag blij zijn dat je van hem af bent en dus zie overal maar vanaf. Dat lijkt mij in elk geval de verkeerde boodschap.

Overleggen

Je kunt ook een convenant van internet plukken en dat invullen en dan je aanstaande ex laten corrigeren. Per mail dus. En dan heb je in elk geval die correspondentie ook op papier en laat jij je goede gezicht zien. Houdt het realistisch en vriendelijk.
Huisdier van kind is huisdier van kind. En verder probeer zoveel mogelijk ook op zijn manier te denken en spullen te verdelen, natuurlijk niet eisend of ruziezoekend, maar laat zien dat je hem wat gunt. Dat kan voor de rechter in je voordeel werken.
En scheelt in je portemonnee.
En wie weet, komen jullie er wel uit en het laatste stukje door de rechter.

Ik snap het niet

Je dochter is niet van hem. Er was mishandeling in het huwelijk. Je hebt er nu een punt achter gezet. Waarom vechtscheiden om wat spullen en een beest?

Sorry, maar ik kan er echt even niet bij. Of mis ik hier iets?

Je kunt ook met je dochter bespreken hoe fijn het is dat het nu voorbij is. En ja, van het beesie is het verdrietig, maar het belangrijkste is dat jullie nu veilig zijn en kijken voor een ander dier. Als hij slecht is voor het beest -maar dat denk ik niet want je laat er drie bij hem- kun je de dierenbescherming inschakelen, maar erom vechtscheiden?

Boodschap

Echtscheiding is geen bokswedstrijd, het is ook niet een staaltje van laten zien wie je bent, of de onbetaalde huwelijksrekeningen op tafel leggen. Echtscheiding is het besef dat de relatie voorbij is, inzien dan beiden opnieuw moeten beginnen, en dat beiden een nieuwe start moeten maken, waarbij er altijd pijn is en mensen nooit op hun best zijn, dus moet je eigenlijk ook geen waarde hechten aan wat mensen zeggen of doen in zo'n periode. DAt inzicht verwerven kun je in je eentje doen, maar het zou eigenlijk ok de basis moeten zijn van de communicatie voordat je iets gaat regelen.
Als beiden dat beseffen (en dat kan even duen), dan ben je al heel veel verder.
Je redt dat niet in je eentje,vandaar dat ik aangaf dat we een hele goede advocaat/echtscheidingsbemiddelaar hadden. Als je al twee advocaten hebt, dan heb je eigenlijk in de vorm al een bokswedstrijd.

Vooralsnog is het vooral focussen op waar je mee bezig bent en niet af laten leiden door details.

Tsjor

Tsjor

Dat is een mooie samenvatting hoor, over hoe het zou moeten zijn wellicht. Het ideaalbeeld. Maar iedereen heeft zijn eigen scheiding. Misschien is de jouwe in harmonie verlopen. Mooi. Maar dat is geen blauwdruk voor elk misgelopen huwelijk. Dat jij afstand van spullen hebt gedaan: kennelijk was je er echt niet aan gehecht en kon het je daarom niet zo veel schelen. En misschien heb je wel de dingen gekregen die wel belangrijk zijn.
Ik sta niet verbaast dat iemand die mishandeld heeft, zich zo opstelt in een scheiding, een beest wil gijzelen omdat het beest voor dochter belangrijk is. Dat is niet onder een noemer van wat spullen. Je moet niet over een nietmachine een rechtszaak aanspannen maar dat zal geen enkele advocaat je aanraden. En dat is prima iets dat je met een advocaat bespreken kan. Die advocaat kan ook op de achtergrond blijven, als toetssteen.

Nieuwevrijheid

Ik heb niet alle postings tot in detail gelezen, maar jouw openingsposting wel, en nu lees ik je laatste weer, en ik zit hier ongeveer achter mijn computertje hoofdschuddend te mompelen "doenounietdoenounietdoenouniet..."

Niet Doen!

Ik wil zonder discussie aannemen dat je ex een ellendeling is. Vergeet echter dat het zin zou hebben hem 'terug te pakken'. Vergeet dat het zin zou hebben om een advocaat in de arm te nemen die net zo hard blaft als de zijne blaft.

Enige overwegingen:
1) dit is vermoedelijk precies waar hij op uit is. Jij speelt zijn spelletje mee
2) dit kost jou net zo veel of nog meer als het hem kost, is het niet in geld dan wel in energie
3) Tinus heeft gelijk: rechters zijn niet blij met blaffende advocaten. De ene rechter kan de geërgerde zuchten beter onderdrukken dan de andere, maar geloof me: ze willen geen gekijf op de zitting. Partijen zelf laten ze dan voor de beleefdheid soms nog wel even uitrazen, maar denk maar niet dat ze luisteren. Ze denken er uiteindelijk toch het hunne van. En ik zit in de rechtshulp, dus ik heb wel enig idee waar ik het over heb.

Je trapt in de valkuil dat je denkt dat je de belangen van je kind alleen maar kan dienen door hem het leven zo zuur mogelijk te maken. Denk aan de volgende Engelse (of is het Amerikaanse?) uitdrukking: "the best revenge is living well". Laat de Ex from Hell in zijn sop gaarkoken, daar heeft hij het meeste last van. En richt je op andere manieren op je dochter. Dit gaat je niets opleveren.

Sterkte ermee

Temet

Verkeerd beeld

Judith-t, ja het is een ideaalbeeld, alleen wel een dat realiteit is. Ik ga niet uitweiden over mijn huwelijk en ook niet over alles wat er gebeurd is tijdens de scheiding, slechte herinneringen haal ik niet terug, maar ik zou zo mee kunnen zingen in het koor van de meeste vrouwen hier.
'Ik sta niet verbaast dat iemand die mishandeld heeft, zich zo opstelt in een scheiding, een beest wil gijzelen omdat het beest voor dochter belangrijk is.' Het dier wordt opge-eist omdat stiefvader contact wil met stiefdochter, maar stiefdochter wil dat niet, omdat zij volgens moeder de mishandelingen heeft gezien van haar door stiefvader. Ik proef daar een soort wanhoop uit, niet alleen gaat je relatie naar de knoppen, maar het kind waar hij wellicht jarenlang mee geleefd heeft, voor gewerkt heeft en wellicht ook voor gezorgd heeft verdwijnt ook uit zijn leven. Wellicht hoopt hij via het huisdier toch kontakt te kunnen onderhouden. Het kernprobleem is dan de (on)mogelijkheid van hem om kontakt te houden met stiefdochter.
Aangezien het niet zijn eigen kind is ligt de zaak iets ingewikkelder dan wanneer hij de biologische vader was. Zo is het de vraag of er sprake was van family-life, want op die basis zou hij recht kunnen hebben op kontakt. Anderzijds is het kind 12 jaar en heeft dus ook iets te zeggen, het kind kan zelf naar de rechter stappen, ook voor haar huisdier. Dat wil niet zeggen dat het kind altijd gelijk krijgt, maar ze kan wel zelf voor haar eigen belangen opkomen en de relatie tussen stiefdochter en stiefvader kan op die manier in een aparte rechtszitting worden geregeld. Dan is het duidelijker voor hem, voor stiefdochter en voor moeder.
Het emotionele belang dat aan het huisdier wordt gehecht door moeder (therapeutisch voor dochter) zou ze niet te hoog moeten laten oplopen, omdat je daardoor vervolgens niet meer in staat bent om het te relativeren en andere oplossingen te zoeken. En die mogelijk andere oplossingen zijn wel nodig als je daarna verder wil gaan met je leven. En dat laatste is weer in ieders belang, zeker ook in het belang van de dochter.
Dan het beeld van 'lieflijk' als het gaat over mediators. Ik snap waar het beeld vandaan komt, veel 'zachte sectoren' hebben zich vol liefde op het mediatorschap gestort, met alle ellende vandien. Mijn advocaat-mediator was zeker geen lieflijk persoon, maar een enigszins statige, wat oudere, ervaren heer met een leven achter de rug als advocaat in familierechterlijke zaken, aangevuld met een drie-jarige opleiding als advocaat-mediator en zelf fundtionerend als docent aan die opleiding. Zeer zakelijk, maar ook zeer helder, met grenzen en goede juridische inzichten.
Om de boedelscheiding te laten verloen zoals die verlopen is vond ik een vondst. Ik zou in het huis blijven en wat je ook weghaalt uit het huis, er blijft altijd meer op de vloer en aan de muur hangen, waardoor het toch het huis van mij en de kinderen zou blijven. Natuurlijk is het schrikken als je na een weekend ziet wat er weg is en natuurlijk zitten daar pijnlijke dingen bij. Maar die pijn is er aan de andere kant ook. Vrijwel alles is vervangbaar, al mis ik nog steeds mijn Nederlandse literatuur: dat boek had ik toch...., deze week nog en dan is het al 13 jaar geleden.
Grondregel is: aan de spullen van de kinderen mag je niet komen. Daar kan ook het huisdier van Nieuwevrijheid onder vallen.
Dan zou ik duidelijk zijn: het huisdier gaat niet mee in de boedelscheiding, want dat is van mijn dochter. Geen woord aan vuil maken. Wel een langdurig gesprek openen over de omgangsregeling. 'Dochter wil niet' uit de mond van moeder is onvoldoende grond voor een stiefvader die zich blijkbaar betrokken voelt bij dochter. Juridisch zitten er ook nog wat haken en ogen aan, dus dat zou uitgezocht moeten worden en met stiefvader en dochter besproken moeten worden een zodanige manier, dat beiden daarin een modus vivendi kunnen ontwikkelen.
Dat stiefdochter de regelmatige mishandelingen van moeder heeft moeten zien is ernstig, daarvan kun je de rekening bij stiefvader neerleggen, maar de helft van die rekening ligt ook bij moeder, zij heeft de relatie gestart en is bij hem gebleven tot voor kort. Zij heeft een aandeel in de ontwikkeling van die situatie en daarvoor draagt zij ook de verantwoordelijkheid.

Tsjor

Tjor

Al lezend krullen mijn tenen. Ai!
Wat mooi epistel om de liefde van stiefvader naar stiefdochter overeind te houden.
De "zaak" van het kind zoals jij zegt is heel simpel. Het is zijn biologische dochter niet en dochter wil niet. Daar hoeft zij niet eens een reden voor te geven. Het is nog altijd wel een kind. Niet het zijne, dat is waar.
Je kan geen relatie afdwingen, zeker niet als stiefvader. Ook niet door een dier niet te willen geven. Dat is geen liefde. Dat is chantage. Er staat iemand niets in de weg om het beessie aan dochter te geven met ik gun jouw, jouw beest, ik gun jouw wat rust en plezier. Behalve als je een groot EGO hebt. Het klinkt een vorm van mishandeling. Mishandeling ligt aan de dader, is niet eenmalig maar een structurele handeling van iemand. Mensen die mishandelen, isoleren hun 'onderwerp' graag. Moeder is niet meer aan te pakken, wat beter dan via een dier, de dochter aan te pakken.
Ik denk dat het moeilijk een rechter te vinden zal zijn die toestaat dat dit huisdier niet bij dochter komt.

En dan schrijf je dit Tsjor:
"Het emotionele belang dat aan het huisdier wordt gehecht door moeder (therapeutisch voor dochter) zou ze niet te hoog moeten laten oplopen, omdat je daardoor vervolgens niet meer in staat bent om het te relativeren en andere oplossingen te zoeken. En die mogelijk andere oplossingen zijn wel nodig als je daarna verder wil gaan met je leven. En dat laatste is weer in ieders belang, zeker ook in het belang van de dochter. "

Wat een taal: "belang, gehecht .. zou". Wanneer is dit draadje uitgemond in een 'ga zitten en wij vellen het oordeel over jouw scheiding, jouw relatie(s tot die en die) en vullen ook nog in wat jij al dan niet voelt.

Je stelt je op alsof jij boven de partijen staat. Er is advies gevraagd en het lijkt er op dat jij dat hebt als een uitnodiging opgevat om op te treden als regent of (scheids)rechter. Met als kwalificatie niet alleen een bewijs als ervaringsdeskundige maar een ervaringsdeskundige met een scheiding waar je een gouden medaille voor hoort te krijgen. Luister naar Tsjor en jouw scheiding loopt ook zo? Heb je zoiets ook voor relaties: luister naar mij en je relatie loopt ook zo. Je zou verwachten dat een ervaringsdeskundige met gouden ervaring een doorleefdere instelling heeft.
Ik zou als moeder, bij gijzeling van beest door stiefvader, zeer zeker opkomen voor mijn kind. Want dit is wreed van deze man. En een zeer gezonde manier is het laten blijken hier en niet verder of anders. Daar ontkom je niet aan bij iemand die door en door en door gaat.

De vraag is hoe ver deze man gaat. Als het beest uiteindelijk naar dochter moet, is hij in staat om het beessie nog levend naar dochter te laten gaan? Of krijgt ze 'm in een potje. Ik weet niet of dat zo is he.. maar de alarmbellen gaan bij mij af op het moment dat een volwassene denk zich kennelijk nog onverantwoordelijker als een kind mag gedragen en dat gedrag na verloop van tijd niet verandert. Als uiteindelijk officieel gescheiden is, ben je dan van deze man af of laat hij het er niet bij zitten? Ik denk niet dat het gaat om een scheiding, zoals zovele. Het lijkt mij eerder gaan om deze specifieke man met verwrongen hersenen die gaat scheiden. Het komt mij niet over als het type dat jou laat gaan en waar jij makkelijk aan ontkomt.

Ik vind het echt heel knap als mensen uit elkaar gaan en toch nog bevriend blijven omwille van de kinderen. Maar elke situatie heeft zijn eigen oplossing, die past in jullie stijl, jullie huis, jullie meubels etc.. Dat gaat alleen als je ex en jij nog enigszins met elkaar kunnen praten en elkaar wat gunnen. Deze man gunt zijn stiefdochter niet eens haar huisdier. Dat is niet zomaar iets, dat geeft de essentie van deze man weer.

En als laatste uitsmijter ga je over wie schuld heeft van het zien van een mishandeling. Wat de moeder natuurlijk had moeten doen is: lieve stiefvader van dit kind, ik begrijp dat jij mij nu graag wil slaan. Kan dat ook over een half uur? Dan ligt dit lieve kind namelijk op bed. Of mag het in de kelder? Zullen we een (hotel)kamer huren? Dank je voor dit begrip! En dat is moeder volledig aan te rekenen. Toch?!? Of vind je haar aan te rekenen dat zij geslagen mocht worden? Denk je dat zij er om gevraagd heeft? Denk je dat er iets mis met haar is en dat zij daarom slaag verdiende? Als zij dat had gedaan, was kind geen getuige geweest, had stiefvader misschien wel gedacht.. ach waarom slaan als we er kennelijk ook over kunnen praten! En dan hadden ze wellicht jouw scheiding wel over kunnen doen.

Misschien begrijp jij meer dan wie ook wat scheiden is. Maar hoe mishandeling werkt, blijkt hier niet uit.
Ik ben blij dat ik dit draadje niet begonnen ben. Zoveel onbegrip moet dan haast wel overkomen als iemand die zegt, jij verdient niet beter.

Onderwerp is hierbij uitge....

Het is een monster

een gijvelnemer, een mishandelend uitvergroot ego die dieren stukhakt en in een pan thuisbezorgt... dat helpt echt om een vechtscheiding te voorkomen.

'Wat mooi epistel om de liefde van stiefvader naar stiefdochter overeind te houden.' Nee, de stap zou moeten opleveren dat stiefvader zich realiseert dat dochter geen omgang meer wil en dus ook de relatie met dochter voorbij is. Dan is er geen voedingsbodem meer voor wat dan ook.
Maar denk jij dat het onmogelijk is dat een stiefvader van zijn stiefkind houdt? Waarom denk je dat en denk je dat voor alle stiefvaders? Kan het zijn dat hij ook, net als je moeder adviseert, als een leeuw vecht voor zijn stiefkind? En als het feit dat hij stiefvader is en niet de biologische vader nu plots een doorslaggevende rol speelt, hoe is het dan afgelopen jaren gegaan, hoefde hij toen ook niet voor moeder én dochter te werken/zorgen?

Een denktruc: bedenk, als je het verhaal van één kant hoort (de vrouw) dat de monsterachtige ex die zij beschrijft misschien wel eens jouw volgende liefde zou kunnen zijn en dat je dan van zijn kant heel andere verhalen zou kunnen horen. Of omgekeerd: bedenk bij alle vrouwen die hun nieuwe liefde beschrijven als een liefdevolle gescheiden vader dat er aan de andere kant ook ooit een aanstaande ex was die het bloed van deze man wel kon drinken. Dat maakt je in elk geval terughoudender in je oordelen.

'Ik denk dat het moeilijk een rechter te vinden zal zijn die toestaat dat dit huisdier niet bij dochter komt.' Dat denk ik ook en ik heb een paar redenen genoemd, o.a. dat je bij een boedelscheiding afblijft van de spullen van de kinderen. Ik heb ook een mogelijk onverwachte stap genoemd die moeder zou kunnen zetten: dochter dient zelf een verzoek in bij de rechter.
Ik denk echter ook dat een rechter niet overstag zal gaan als daar een moeder staat die ex beschuldigt van uitvergroot Ego, mishandeling van mij voor ogen van kind, die nu wraak wil nemen, of met het spookbeeld van een kapot gesneden dier in de pot. Ik denk dat een rechter dan denkt, wat een hysterisch mens.

En ja, mijn opmerkingen gaan dan wel degelijk over adviezen, over hoe je het voor elkaar krijgt dat het dier niet bij ex belandt; of dat dochter er niet aan onderdoor gaat en dat is eigenlijk nog het allerbelangrijkste. Het mooiste zou zijn als het dier bij dochter kan blijven, daarvoor heb ik mogelijkheden aangereikt. Maar mocht dat onverhoopt niet lukken (wat ik betwijfel), dan moet je als moeder in je hoofd de ruimte hebben om iets anders te bedenken. Dan pas ben je vrij van hem.

Bedankt voor je gouden medaille, maar het is teveel eer voor mij. Ik adviseer niet voor niets altijd een boek van Hoefnagels (samen getrouwd, samen gescheiden) dat de basis is voor de mediationpraktijken (alleen is 'mediation' inmiddels overgenomen door diverse zachte sectoren die er een heel sociaal-psychologisch spel van hebben gemaakt, tot grote eer en voeding van de eigen portemonnee). Het is een handleiding voor echtscheidingen, ook met partners die niet met elkaar willen praten.

De handleiding heeft een paar basisprincipes:

Gesprek: waarover zijn jullie het eens? Zijn jullie het eens over dat er een scheiding komt? De lastigste en moeilijkste vraag, maar als beiden daar 'ja' op zeggen heb je al heel wat gewonnen. Dus deze vraag vraagt tijd en aandacht. De rest wordt daarna gemakkelijk.
Zijn jullie het eens over kinderen, boedel, financiën etc. En dan de punten noteren waarover men het niet eens is, dat zijn de punten die in volgende gesprekken terugkomen.

boedelscheiding: degene die het huis verlaat mag als eerste kiezen wat hij/zij meeneemt, spullen van de kinderen blijf je vanaf. Stel je voor dat het zo had kunnen gaan bij Nieuwevrijheid? Dan had zij mét dochter én hond (spullen van de kinderen) het huis kunnen verlaten, om vervolgens te zien wat er overgebleven was.
De volgende stap is dan: zijn er spullen meegenomen waar de ander bezwaar tegen heeft (het lepeltje van oma) Daar kan dan over gevochten worden in het gesprek en afspraken over gemaakt worden.
En de derde stap: is er nog iets te verrekenen. Het gaat dan om waarde van de spullen die weggegaan zijn en de waarde van de spullen die achterbleven.
Als je daar doorheen bent ben je klaar.

Alimentatie: berekening maken volgens de tremanormen (vergeet de behoefteplaatjes, die leiden alleen maar tot jarenlange conflicten).

Je hoeft dan niet met elkaar te kunnen praten, je hoeft elkaar zelfs niets te gunnen, je moet alleen accepteren dat er een scheiding komt en dat die scheiding voor beiden verlies betekent.

Wat betreft het huren van de hotelkamer door moeder.... tsja, moeder heeft zelf de deur voor hem open gemaakt en het bed voor hem open geslagen. En gehoopt dat het beter zou worden. Of vergeven als het mis ging. Als vrouw van een mishandelende partner moet je je realiseren dat je daar deel aan hebt, dat je het hebt laten bestaan of laten ontwikkelen. Dat de puinhoop die er is mede door jouw beslissingen is gekomen. en dat je dan ook de verantwoordelijkheid draagt om het op te ruimen. En dan weet ik heel erg goed waar ik over praat, dondersgoed. Ik weiger alleen nu en altijd, om me aan te sluiten in het koor van huilende slachtoffers die het beeld van de vermoorde, lieftallige onschuld versus het afschuwelijke monster in ere willen houden.

Echtscheiding is ene goede manier om eruit te stappen als al het andere niet heeft gewerkt. En een goede echtscheiding is de beste manier om het achter je te laten.

Vooralsnog heeft Nieuwevrijheid van alle kanten te horen gekregen, dat het niet verstandig is een vechtende advocaat te gaan zoeken. Voorlopig kan haar advocaat vriendelijke briefjes blijven schrijven met verzoeken om een gesprek, dan moet zijn advocaat daar weer op reageren en die stuurt de rekening wel door naar aanstaande ex. Daar zit dan in elk geval een klein beetje genoegdoening en wraak in als je ervan kunt genieten. En verder geen paniek, de situatie is beslist niet hopeloos, de kaarten liggen aan haar kant, als ze ze maar verstandig uitspeelt.

Tsjor

Als de gevolgen van verlies dier zo erg zijn....

.....is het niet te hopen dat het beest op een dag dood in z'n kooi ligt, op het water drijft of onder een auto loopt...(weet niet wat voor beest het is, maar je snapt wat ik bedoel denk ik. Als het beest op een dag dood gaat, zul je ook daar op in moeten spelen.

Als deze man werkelijk zo vreselijk is als je beweert dan snap ik je echt niet. Begin dan opnieuw, het leed is geleden. Het is tijd om de brokken op te rapen. Het is wat Temet zegt, dit is wat hij wil. Dat jij met hem bezig bent. En wat Tsjor zegt: hij wil zo het contact met dochter afdwingen. Doe er niet aan mee. Het is niet eerlijk dat hij het dier niet afgeeft, maar laat hem dan oneerlijk zijn. Dat ga je niet veranderen, daarom ben je bij hem weg. Laat je nieuwgewonnen vrijheid en komende geluk niet stagneren om een dier. Ja, het zal lastig zijn voor dochter, maar ook als je gaat procederen gaat het allemaal nog heel lang duren. Als je het uberhaupt daarna wel terugkrijgt. Wie zegt dat het dier dan nog leeft? Of niet weggelopen is oid. Soms kun je echt beter genoegen nemen met de vervelende duidelijkheid dan met onduidelijkheid. Als je nu aan dochter uitlegt dat hij het niet af wil geven, maar vast goed voor beessie zal zorgen en jullie voor een neiuw beessie gaan kijken, dan denk ik dat je jezelf en vooral je dochter (die hoe dan ook last krijgt van alle energie die je op deze manier gaat weggeven) een hoop groter leed bespaart.

Emine

(Die echt weet waar ze het over heeft btw)

Goh, lees eens

Tsjor

Allerleerst even dit
"Maar denk jij dat het onmogelijk is dat een stiefvader van zijn stiefkind houdt? Waarom denk je dat en denk je dat voor alle stiefvaders? Kan het zijn dat hij ook, net als je moeder adviseert, als een leeuw vecht voor zijn stiefkind? En als het feit dat hij stiefvader is en niet de biologische vader nu plots een doorslaggevende rol speelt, hoe is het dan afgelopen jaren gegaan, hoefde hij toen ook niet voor moeder én dochter te werken/zorgen? "

Waar zeg ik dat (wat jij mij in de schoenen schuift over stiefvaders en houden van)? Ik heb het idee dat je met mijn tekst aan de haal gaat.

Maar om in te gaan over de rest van dit hierboven: stiefdochter wil GEEN contact. Natuurlijk kan stiefvader van haar houden maar hij is niet de biologische vader en dus zijn zijn rechten (en plichten) niet als die van een biologische vader. Ohja, ze wil dus niet.. misschien was je dat ontgaan. En aangezien het haar biologische vader niet is, zij al een band en omgangsregeling heeft met haar biologische vader (althans, zo heb ik dat opgevat) is er ook geen verplichting vanuit stiefvader, vanuit stiefdochter. En daarbij, ze wil niet.. had ik dat al verteld? Misschien niet onbelangrijk.
Waarom stiefvader een beest niet wil meegeven, snap ik al helemaal niet. Dat kan ik niet onder de noemer vatten van 'och hij houdt zo van het beest' of 'och hij houdt zo van zijn stiefdochter'. Daar krijg ik de indruk van dat het om iets heel anders gaat, nl om iets af te dwingen. Maar ze wil dus niet.. toch niet onbelangrijk.

Lees even mee dan

Ik citeer mezelf eens: 'Nee, de stap zou moeten opleveren dat stiefvader zich realiseert dat dochter geen omgang meer wil en dus ook de relatie met dochter voorbij is. Dan is er geen voedingsbodem meer voor wat dan ook.'

Geen omgang meer wil = ze wil niet meer.

Tsjor

Van een kant

"Hij wil echter ook en vooral dochters huisdier, ik denk om haar te straffen voor het niet meer contact willen met hem".
Dat weet je dus niet zeker, dat neem je aan. Met als gevolg dat je je daar boos over maakt en dat sommigen hier daarin meegaan.
Lijkt me eerst zaak eens duidelijk te krijgen welk dier hij zeker wil en waarom.
En ja het is pijnlijk om je te realiseren dat je ook een verantwoording hebt in het feit dat je dochter getuige was van de mishandeling. Maar wel waar. We kunnen wel allemaal meebrullen hoe slecht hij is maar dat helpt niet.
Voor hetzelfde geld was hij hier een draadje gestart over deze situatie met een heeeel ander verhaal, we horen nu alles maar van een kant.

Wow....

Tsjor, geweldig hoe jij het allemaal weet dat ik huis en bed voor hem geopend heb... Denk jij nu echt dat ik met hem was gaan trouwen dat hij vanaf begin zo geweest was????!!! Natuurlijk, achteraf zie je de red flags wel die er waren, maar gezien hij nogal een erg goede acteur is en het zelfst voor elkaar kreeg om professionals zoals psychologen en zelfstbenoemde geitenwollensokken-mediatoren om de tuin te lijden, kan ik mezelf hierover geen verwijten maken.

Dier in kwestie is nu trouwens nog bij ons, zijn persoonlijke goederen heeft hij allang uit huis mogen halen, hem is aangeboden dat hij de andere dieren zo kan afhalen. Huis is door voorlopige voorzieningen aan dochter en mij toegesproken en ex uit het huurcontract. Zijn meubels staan bereid om afgehaald te worden, veilig en droog, maar uit zicht van dochter en mij.

Verder heeft dochter allerlei mogelijkheiden om met hem in contact te komen als zij dat zou willen - MAAR ZIJ WIL HET NIET.

En nee, ik voel me ook niet schuldig dat ik na jaren van isolement en door hem gekozen vrienden (zijn vrienden) de keuze gemaakt heb om tegen zijn wil buitenshuis te gaan werken en eigene vrienden te vinden.

Toen begonnen de problemen namelijk. Toen ik niet meer compleet in zijn macht stond en ook dingen begon op te eisen. Niks groots hoor - gewoon dingen zoals toegang tot de gemeenzame bankrekening en de mogelijkheid om met een vriendin koffie te gaan drinken na werk. Wat slecht van mij zeg, natuurlijk heb ik hiermee zijn mishandelingen volledig verdient! En nee, hij is geen allochtoon, hij is gewoon van nederlands komaf.

En zeker is de vechtscheiding die nu lopende is ook mijn fout omdat ik uiteraard opstapte en de politie ging inlichten toen de situatie uit hand dreigde te lopen. My bad dat ik dan nog steeds tijd verspild heb om dingen via een mediator proberen te regelen inplaats van meteen een advocaat te nemen die hem het laatste shirt nog afpakkt.

In dit plaatje van superbitch past natuurlijk ook dat dochterliefs vader en zijn vriendin nu mijn closeste vrienden zijn. En dat ik met haar vader altijd mijn best gedaan heb om de verstandshouding goed te houden.

Poeh

Ik geloof echt dat je een vreselijke rottijd achter de rug hebt met je ex, maar veel reacties hier komen ook uit eigen ervaringen dus we weten echt wel waar we het over hebben. En met hard tegen hard kom je echt minder ver dan als je de coöperatieve (zakelijke) tegenpartij speelt. Waarom lees je niet de bruikbare dingen die genoemd zijn? Als je ex geen gezag heeft over je dochter is de kans minimaal dat er een omgangsregeling opgelegd gaat worden. Het huisdier van je dochter is van haar, dus in de regel wordt dat dan helemaal niet meegenomen bij de boedelscheiding. En hélemaal als dat beest nog gewoon bij jullie in huis woont. Prijs je gelukkig dat jullie een huurhuis hadden, dan heb je na je scheiding i.i.g. een dak boven je hoofd.

Ik ben ook verwikkeld in een vechtscheiding

en mensen in mijn omgeving vinden mijn advocaat te vriendelijk. Zelf heb ik het volste vertrouwen in haar. Het gaat allemaal niet snel. Ik ben al vanaf mei bezig en tot nu toe ligt alleen het echtscheidingsverzoek bij de rechtbank.
Wat er ook gebeurt en gebeurt is, uiteindelijk zijn er alleen maar verliezers. Er is geen winst te halen bij een scheiding. Ik vecht, ja, en mijn advocaat met mij. Ik vecht om ervoor te zorgen dat hij mij niet helemaal kapot maakt. Als ik geen kind met hem had gehad, had ik gewoon mijn boeltje gepakt en alles achtergelaten, behalve wat kleding en een paar hele persoonlijke spullen, zoals foto's van mij jeugd.
Wees zeker blij dat je een huurhuis hebt. Wij hebben een koopwoning dit op dit moment nog maar 2/3 waard is van de lopende hypotheek. Mijn ex wil mij uit het huis hebben, zodat hij het kan verhuren. Hij wil er niet in wonen, omdat mijn ouders in het huis ernaast wonen.
Ik weet ook het belang van dieren. Wij hadden twee honden en twee katten. Ik heb de honden gekregen en ik heb tegen hem gezegd, neem jij dan de katten. Op die manier heeft onze dochter bij beide huizen dieren om zich heen. Dat heeft wel 3 dagen geduurd. Toen werden de katten naar het asiel gebracht. Ik mocht ze nog wel terug hebben, maar financieel ging mij dat natuurlijk nooit lukken.
Nog steeds heeft onze dochter verdriet over de katten, ze was gek op ze. Dat is het gene dat mij het meeste verdriet doet. Haar verdriet. Het was niet mijn keuze om te scheiden, het was zijn keuze. Hij had al ruim een half jaar een verhouding met een ander en wilde met haar verder. Ze zijn nu dan ook al verloofd.

Op dit moment is de onzekerheid hetgene dat het meeste aan mij vreet. Mijn advocaat zie ik als een ijsbreker. Heel rustig en subtiel gaat ze op haar doel af. Haar doel is voor mij het beste eruit te halen. Het is bij ons ingewikkeld, vanwege de torenhoge schulden en het feit dat mijn ex zijn inkomsten haalt uit een eenmanszaak. Natuurlijk kan ik mij boos maken om alles wat mijn ex eist bij de rechtbank. Natuurlijk kan ik het liefste willen dat mijn advocaat er hard tegenin gaat. In mijn ogen kan je het beste redelijke eisen stellen. De kans dat de rechter kiest voor de redelijkheid is vele malen groter dan dat hij kiest voor de onredelijke eisen van mijn ex.
Bijvoorbeeld over de schulden, mijn ex eist dat ik de helft van de schulden ga afbetalen en dat hij de andere helft voor zijn rekening neemt. Dit is logisch, maar hij eist ook dat hij geen partneralimentatie hoeft te gaan betalen, omdat ik een inkomen heb. Dit zou kloppen als onze inkomens overeen zouden komen. Zijn bruto jaarinkomen is bijna 10x zoveel als dat van mij. Kijk, nu valt de redelijk van eis in één keer in twijfel te trekken. Ik ga ervanuit dat rechters redelijke mensen zijn, die kijken naar de wet, maar ook kijken naar de omstandigheden.

Als ik jouw verhaal zo lees ben je nog steeds heel erg boos, dat herken ik, dat ben ik ook. Vertrouw op je advocaat, die heeft vaker met het bijltje gehakt. Dit weet hoe het spelletje gespeeld moet worden. Als jij uiteindelijk in de rechtbank staat zal het in jouw voordeel spreken dat jullie steeds bereidt waren tot onderhandelen. Tenminste dat heb ik uit de verhalen hier begrepen. Neem een stapje terug, probeer het hele beeld te zien. Wat is voor jou het belangrijkste? Ik denk dat je van hem af bent, dat is het voor mij wel. Probeer dat voor ogen te houden, de rest is bijzaak.

Jaren isolement

"na jaren van isolement en door hem gekozen vrienden (zijn vrienden)" Dat is oa jouw deel aan de verantwoordelijkheid. Jaren lang isolement accepteren, waarom deed je dat? Verdiende jij en je kind niet beter?

Niemand is hier je vijand. Iedereen wil het beste voor je, kalmeer en luister naar de goede adviezen.

Nieuwevrijheid

Bekijk het eens door een ander bril. Je bent van die vent af! Dus dank eerst god op je blote knieën dat je met hem geen kinderen hebt gekregen en dat je dus echt niks meer met hem te maken hebt. Wikkel vervolgens die scheiding zo snel mogelijk af, kijk wat je eruit kan slepen, lukt het niet, jammer dan. Jouw grootste winst is dat je klaar bent met die man en jij en je dochter hem nooit meer hoeft te zien of te spreken.
Voor wat betreft Fikkie, of hoe het betreffende beestje mag heten. Het is heel verdrietig, maar als je afstand van het beestje neemt, dan is het chantagemiddel weg. Hoe harder je er voor gaat vechten, hoe beter je ex zijn best gaat doen Fikkie bij hem te houden, hoe langer je met die man bezig bent. Dat is die vent helemaal niet waard! Natuurlijk is voor je dochter geen dier liever en leuker dan Fikkie, maar er zijn nog honderden andere baasloze beestje die minstens zo lief zijn en therapeutisch werking kunnen hebben voor haar, dus als je dochter het echt nodig heeft, geef een van hen een thuis bij jullie. Wellicht dat je ex toch nog een menselijke kant heeft en Fikkie later alsnog aan haar teruggeeft, als de gemoederen zijn gaan liggen en hij inziet wat voor achterlijke actie het van hem is geweest het beest te houden.
Veel sterkte en wijsheid toegewenst.