Help
mijn partner en ik willen na 30 jaar uit elkaar. Nu wil hij graag in het huis blijven wonen en mij uitkopen. We hebben veel ellende meegemaakt. We hebben 3 kids van 21 22 en 23 jaar. Door moeilijke periodes zit ik er helemaal doorheen. Hij heeft een concept akte van verdeling opgesteld waar ik uiteindelijk mijn handtekening onder heb gezet. Het moet nog bij de notaris worden vastgelegd. Het gaat alleen om ons huis waar we beide voor 50 % eigenaar zijn. We hebben verder alleen n samenleefovereenkomst. Hij is 61, Ik 51.
Nu ben ik ineens heel bang dat hij zodra ik weg ben het huis gaat verkopen voor veel meer dan wat ik denk dat t waard is. We hadden 1 makelaar laten komen en zoals hij de waarde bepaalde klopt t ongeveer wel maar in deze gekke huizenmarkt zou t veel meer kunnen opbrengen. Ik heb er n heel akelig gevoel over en wil die handtekening liefst ongedaan maken. Wat kan ik nu nog doen????
Hoe wil je gaan berekenen wat die 'veel meer waard' zal zijn?
Je kunt wellicht een notaris bellen en vragen of het mogelijk is, dat de akte niet zal passeren, omdat je de handtekening terug wil draaien. Wellicht kun je iets toevoegen in de zin van 'of 50% van het bedrag waarvoor het huis verkocht wordt, mits het binnen 1 jaar na dato (bijvoorbeeld) verkocht zal worden.
En anders: kijk even naar jezelf. Kun je met het bedrag waarmee je uitgekocht wordt een nieuwe start maken? Focus je dan op je eigen leven en laat je leven niet verzieken door jaloezie.
Tsjor
Als hij jou heeft uitgekocht, dan is het huis op dat moment van hem en kan hij ermee doen wat hij wil. Dan heeft hij de voor- en de nadelen. Maar inderdaad, elke maand wordt het huis meer waard, pas als de huizenmarkt instort, zal zijn huis in prijs dalen.
Ik weet de juridische status van een handtekening onder een conceptakte niet, maar Temet, een jurist hier, antwoordt je misschien deze vraag wel.
beste tsjor, het gaat niet om jaloezie maar om eerlijkheid. En dan vooral in het belang van onze kinderen. Niet voor mij. Onze kinderen zijn jongvolwassenen en zorgen redelijk goed voor zichzelf. Zij zullen wel bij mij wonen want op kamers gaan is geen optie. Ze studeren in de plaats waar we wonen. Hebben met hun vader een moeizame band. Verder snap ik wat je zegt. Natuurlijk wil ik me t liefste focussen op mijn leven. Dank voor je bericht.
Rhonda hoe kom ik met temt in contact?
Bvd
Dit is een vraag die je telefonisch (zonder meteen geld te betalen) even kunt voorleggen aan advocaten gespecialiseerd in echtscheidingsrecht (kijk of ze lid zijn van de Vfas, de vereniging voor echtscheidingsadvocaten, dan is de kans dat het goede echtscheidingsadvocaten zijn groter.
Onder omstandigheden is er misschien nog wel wat aan te doen, maar dat kunnen zij je vertellen. Je zult dan ook een advocaat nodig hebben om het ongedaan te maken. Dat kost je geld, maar heb je bij succes vast wel terugverdiend.
Vraag wel met welke reden ze het ongedaan kunnen maken en wat de kans op succes is. Je kunt er een paar bellen en zeggen dat je misschien een advocaat nodig hebt en dan vragen hoe zij jouw kansen zien. Als je het wilt proberen ga je in zee met degene waarmee je het beste gevoel hebt over kundigheid en kans op succes. Maak goede afspraken over de kosten.
aps je een rechtbijstandsverzekering hebt zou ik toch eerst advocaten bellen en als die een kans voor je zien, het dan met de rechtbijstandsverzekering opnemen. Vraag de advocaten dan ook of zij weten hoe je het het beste met de verzekering kunt aanpakken als je met een advocaat verder wilt.
Ga in elk geval meteen maandag bellen, niet langer wachten.
Concept staat toch voor "idee" of "ruw plan"? Volgens mij is een concept overeenkomst niet bindend, maar pas als de definitieve akte bij de notaris wordt getekend. Of hebben jullie in de conceptversie een artikel opgenomen dat die door onderteking wél bindend wordt?
Leonidas, dit vind ik altijd een te gemakzuchtige redenering: 'En dan vooral in het belang van onze kinderen. Niet voor mij. Onze kinderen zijn jongvolwassenen en zorgen redelijk goed voor zichzelf.'
Jouw kinderen zijn jongvolwassenen en het kan best zijn dat zij nu nog thuis wonen, maar gezien hun leeftijd is het waarschijnlijk dat zij over enkele jaren toch het huis uit vliegen, hopelijk.
Maar stel, je man blijft in het ouderlijk huis wonen, hij wil jou uitkopen. Moeten de kinderen dan ook uit huis? Misschien willen ze wel in hetzelfde ouderlijke huis blijven, gewoon omdat dat het gemakkelijkste is. Het hoeft geen concurrentiestrijd te worden over met wie de kinderen de beste band hebben toch? Praktische argumenten kunnen ook heel handig zijn. En als ze niet bij vader willen wonen en jij geen huis hebt waar ze in kunnen trekken, dan kan het zijn dat ze op kamers gaan wonen, zoals zoveel studenten. Dat is geen ramp, soms zelfs een zegen.
Dan gaat het je vooral om de overwaarde die je man eventueel zou kunnen krijgen voor de woning als hij die zou gaan verkopen (jouw gedachte, ik neem aan dat hij nog niet zoiets gezegd heeft). Een eerste vraag zou dan zijn of jij niet zelf de woning wil en kunt overnemen. Dan koop je hem uit en als de kinderen uit huis zijn kun jij de woning verkopen.
Nog even terugkomend op de theoretische overwaarde waar je je nu druk om maakt. Dat gaat om geld. Stel: ex verkoopt de woning binnen 1 jaar en vangt er 50.000 meer voor dan de huidige taxatie. In theorie zou je dat nu al willen weten en dan nu al 25.000 meer willen ontvangen. Hoezo is dat in het belang van de kinderen? Ga je dat geld aan hen geven of moet je dat geld gebruiken om een eveneens duurdere woning te kunnen kopen? Let wel, uiteindelijk erven de kinderen ook van hun vader, dus als hij die 50.000 investeert in een groter en mooier huis, dan komt dat geld toch wel op een dag bij hen terecht.
Laat het even los. Je hebt jezelf in een gedachtestroom gezet waar je erg ongelukkig van wordt (stel dat hij en stel dat dan, dan ben ik de pineut) Laat de kinderen even los. Ze kunnen zelf vliegen. Neem even je eigen situatie als uitgangspunt: waar wil je landen en vooral: hoe zie je je leven over 10 jaar? Wat heb je daarvoor nodig? Wat kun je nu al realiseren en wat wil je in de toekomst nog realiseren?
Tsjor
Is dat ook iets wat al besproken is met iedereen dat jij de 'kinderen' meeneemt naar het nieuwe huis? Ik vind het eerlijk gezegd gek dat dit zo'n vanzelfsprekendheid is. En mocht dat inderdaad zo zijn is het toch voor de hand liggender dat hij het huis uit gaat en misschien de woning overkoopt op het moment dat de kinderen uitgevlogen zijn.
@tsjor hij kan mij wel uitkopen. Ik hem niet. Verdien net iets minder dan hij. Maar je hebt gelijk ik moet me meer focussen op mezelf en wat meer los leren laten. Mensen in mijn familie denken dat hij heel berekenend is. Ik heb me daar iets te veel in mee laten slepen alhoewel ik weet dat daar ook waarheid in zit. Mijn emoties schieten alle kanten op en ben ook gewoon bang. Om alleen te zijn bijvoorbeeld. Tegelijkertijd krijg ik stiekem wat meer kracht om ook de leuke dingen te zien van niet meer in n relatie zitten waarin alles zo'n strijd is
@pippeltje als er iets is waar ik niet tegen kan is het als de ene ouder het kind tegen de andere ouder op zetten. Het is mis gegaan in de opvoeding en de kinderen mogen hem niet. Ik vind dat heel erg en wil niks liever dan dat ze van hun vader houden. Wat wonen betreft zijn ze vrij in hun keuze en praat ik ze niks aan
'Mensen in mijn familie denken dat hij heel berekenend is. Ik heb me daar
iets te veel in mee laten slepen alhoewel ik weet dat daar ook waarheid
in zit.'
Mensen uit je familie willen het beste voor jou. Maar het gebeurt (te) vaak dat vanuit familie, vrienden of kennissen een scheiding richting strijd wordt geduwd. Mensen begrijpen dan niet dat strijd je veel meer kan kosten aan energie en levensvreugde, dan 25.000 (een theoretisch bedrag) oplevert. En uiteindelijk zit jij alleen met al die negatieve gevoelens en al die strijd. Ja, er zal waarheid in zitten. Ja, het kan zijn dat er meer uit te slepen is. Maar wat is het je waard? Een moeizaam huwelijk echt kunnen afsluiten en niet meer omkijken geeft zoveel meer vrijheid dan een moeizame echtscheiding die nog jaren door kan slepen.
De angst is goed voorstelbaar, ook de angst voor het alleen zijn. Je gaat een nieuwe levensfase in en bijna alles wat je daarvoor had, waar je je leven omheen gebouwd hebt valt weg. Des te meer reden waarom ik aangaf, dat je je toekomst niet meer op de kinderen moet bouwen of de kinderen moet aanvoeren als argument. 'De kinderen' zijn eigenlijk de gemakkelijkste invulling van de zin van je leven: 'ik doe alles voor de kinderen'. Maar er komt een moment, waarop de kinderen uitvliegen en hun eigen leven gaan leiden. Je bent gelukkig nog niet te oud om daarna maar achter de geraniums te gaan zitten. Dus wat nu? Een paar vindplaatsen:
- werk, doe je werk wat je leuk vindt of wil je eigenlijk iets anders? Een mooi moment om daarover na te denken;
- wonen, droom even weg, waar zou je willen wonen als je nergens meer verplichtingen toe had;
- hobby's, wat vond je vroeger leuk, maar kom je al jarenlang niet meer aan toe;
- vriendschappen, er zullen vriendschappen verdwijnen, maar er kunnen ook andere vriendschappen terugkomen, wat is een goede plek om nieuwe mensen te ontmoeten?
Ik hoop dat je angst (wat dat zal een beetje blijven) kunt omzetten in uitdaging en het 'gevaar' van nieuwe levenspaden inslaan.
Tsjor