Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Linda

Linda

30-04-2016 om 18:23

Help ik weet het niet meer

Help ik weet het niet meer
Hallo allemaal,

Ik hoop dat iemand wat advies heeft over wat te doen, ik zit echt met mijn handen in het haar en ik weet het gewoon niet meer.

Mijn man en ik zijn bijna 5 jaar samen. Hij heeft een zoontje van 8 uit een eerdere relatie die de helft van de week bij ons woont. Destijds hebben mijn man en ik afgesproken dat wij gezamenlijk de opvoeding zouden gaan doen, ook ik kreeg hier een rol in en dit is ook altijd prima gegaan. Het zoontje verdanderd echter , logisch natuurlijk hij wordt ouder, maar naar mij toe krijgt hij een grote mond, luisterd minder en ik merk dat ik het steeds lastiger vind om wat met hem te doen. Als ik iets wil gaan doen wil hij niet mee en als ik hem al mee krijg dan is hij alleen maar boos (bijvoorbeeld met boodschappen doen) Ik merk dat ik echt op mijn tenen loop. Nu gaat het met mij de laatste tijd niet heel goed, ik ben doodmoe, gespannen en heel erg gestresst. Ik merk dat ik minder kan hebben, prikkelbaar ben en niet altijd meer even aardig ben.

Mijn man werkt op donderdagavond, vrijdagavond en zaterdag overdag wat er dus op neer komt dat ik elke donderdagavond naar de hockeytraining moet, vrijdagavond nooit een vrije avond heb en ik elke zaterdagmiddag naast het veld sta voor de hockeywedstrijd. Mijn man speelt zelf hockey op zondag. Mijn vrije avonden en weekenden ben ik dus kwijt. Ik merk echt dat het te veel wordt en door zijn gedrag (ik vind het verwend gedrag) en mijn gedrag (prikkelbaar) wordt het er allemaal niet beter op.

Ik ben hierover gisteravond het gesprek aangegaan met mijn man en aangegeven dat het mij echt te veel wordt en dat er wat aan gedaan moet worden. Er moeten dingen anders geregeld gaan worden. Onze relatie lijdt er verschikkelijk onder en af en toe voel ik mij meer de oppas dan de vrouw van mijn man. Mijn man ziet het alleen allemaal heel anders... Hij vindt dat het erbij hoort dat ik wat voor zijn zoon doe (deels ben ik het hier mee eens) en als ik dat niet meer wil doen moet hij zijn baan opzeggen en komt er dus geen geld meer binnen, hij legt het probleem als het ware bij mij neer. Daarnaast vindt mijn man dit ik te streng ben voor zijn zoon, en dat hij niets te zeggen heeft (door mijn oververmoeidheid ook deels waar) hij heeft zelfs laten vallen dat hij twijfelt of hij later nog kinderen wil op deze manier, hij weet dat ik wel kinderen wil. Na een hele nacht niet slapen en veel nadenken begin ik nu zelf te twijfelen of ik dit wel wil.

Wie heeft hier mee te maken gemaakt, of heeft andere tips voor mij. Ik wil gelukkig zijn met zijn met mijn man en stiefzoon maar op het moment voel ik dit helemaal niet.

Bedankt alvast.

Oh en trouwens, ik heb al voorgesteld dat het misschien handig is dat mijn stiefzoontje wat vaker naar zijn moeder gaat maar dit wil zowel moeder als vader niet.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.