Help! Probleem met zoon van vriend
De situatie hier thuis gaat uit de hand lopen.
Zoon van mijn vriend negeert mij al sinds dag 1
Moet niks van me hebben en zegt niks kijkt sagereinig en als hij wat zegt komt er heel zachtjes wat uit en wil hij liever niks zeggen of geen antwoord geven.
Kijkt erg raar en leeg naar mij en draait zich om naar papa en kan lachen en gezellig doen.
We hebben hier lange tijd wat van gezegd dat hij normaal moet doen en normaal moet kijken.
Maar het helpt allemaal niks.
Het word alleen maar eer gevolg dat ik het ook niet meer trek en onderling nu stroef gaat lopen.
Want ik zeg niks tegen zijn zoon
Pfff word hier moedeloos van
investeren
Ik begrijp je verhaal. Het is heel lastig als je stiefzoon zich zo gedraagt. Ik sluit me aan bij de rest: deze arme jongen heeft dringend hulp nodig en het is heel goed dat jullie deze hulp gevonden hebben. Verwacht niet meteen teveel hiervan. ook dit heeft veel tijd nodig voordat het kind zich vertrouwd genoeg voelt om zichzelf te geven. Hij zal echt niet meteen vanalles gaan vertellen over zijn ouders, of de situatie, of zijn gevoelens. Daarvoor is hij nog veel te jong. Maar wel heel goed dat er hulp is in ieder geval. Is het een kinderpsychologe ? Of is het via GGD ?
probeer nu vooral in jezelf te investeren, probeer er van een afstandje naar te kijken en stoor je niet aan het feit dat hij anders gaat doen als je voorbij loopt of met zijn allen aan tafel zitten. Het heeft echt een reden waarom hij zo doet. Misschien mag hij jou wel helemaal niet, wie zal het zeggen. Hoe goed jij je best gaat doen, des te meer zet hij zijn hakken in het zand. Laat hem uit zichzelf naar jou toekomen, en wacht af. Complimenteer hem met hele kleine dingen, en geef een aai over zijn bol in het passeren. Maar wat je ook doet: probeer positief te blijven, want van 'zich gedragen' heeft hij nog geen kaas gegeten. Deze regels leert hij van jullie, omdat jullie als voorbeeld dienen. Jullie moeten hem laten zien wat 'je gedragen' inhoud, dan gaat hij het hopelijk vanzelf ook zo doen. Maar hem steeds op zijn 'fouten' wijzen doet meer kwaad dan goed....
In idd, ik heb met mijn dochter ook via een handpop gepraat. Ze kon haar gevoelens niet kwijt over de scheiding, liep vast. Tegen de pop praatte ze wel. Ook mocht zij wel eens de rollen verdelen: deze pop is dan papa, deze ben ik, deze is enz... en vanzelf kwam er een verhaaltje. We hebben er heel veel aan gehad.
Ik wens je veel succes
