Hij wil scheiden
Ik lees al een tijdje mee en dacht nu ik deel ook een stuk van mijn verhaal. Mijn man heeft aangegeven te willen scheiden omdat hij niet meer gelukkig is. Ik wilde in eerste instantie niet maar hij heeft inmiddels zijn eigen woning en een nieuwe vriendin. Of althans het heeft geen naam maar zij is er wel. Dat is voor mij ook een reden om inderdaad de scheiding door te zetten met ontzettend veel pijn in mijn hart. Nu zijn er dit jaar nog een aantal dingen die we samen doen zoals Sinterklaas vieren voor ons kind. Ik die dit voor mijn kind maar zie er zo tegenop. Iemand zegt dan tegen mij, zo trots dat je dit kan. Maar ik voel me zo ellendig en niets waard als ik in de buurt ben van hem. Hoe kijken jullie er tegenaan? Goed dat ik dit doe voor ons kind? En dat gevoel van niets waard zijn, ik hoop zo dat het over gaat...
Heel goed
Het is heel goed dat je dit doet en het zou nog fijner zijn voor de kindvals je dit soort vieringen samen kunt blijven doen.
Wij vieren Sinterklaas en de verjaardag van onze dochter samen. Sinterklaas bij mijn ex en verjaardag met het 'gezin' van dochter. Dat is inclusief half-Zusjes en stiefmoeder.
Ook andere belangrijke momenten doen we samen: eindmusical, afzwemmen, belangrijke toernooien.
Dochter, inmiddels 13, ziet het grote verschil met klasgenoten waarbij dat niet kan. En de klasgenoten zijn jaloers dat dochter nooit hoeft te kiezen wie er komt of dat wanneer we er allebei zijn dat het ongemakkelijk wordt.
Jullie blijven altijd samen ouders, welke personen er naast jullie ook bijkomen.
Ik krijg ook regelmatig te horen ' zo goed dat jullie dit doen' Nee, de andere manier zou niet de standaard manier moeten zijn dit is beter voor de kinderen.
Gelijk
Je hebt gelijk. Dat is natuurlijk wat ik uiteindelijk ook echt wil maar kan mijn gevoel nog niet zo goed uitschakelen.. maar dankjewel voor je reactie.
Beter verliezen
Het is een Limburgse uitdrukking, maar hij is toch wel mooi: beter om iets te verliezen, dan dat je het nooit hebt gehad.
Je bent wel degene met wie hij als eerste een gezin heeft opgebouwd. en gelukkig laat hij je kind niet zomaar zitten. Maar ik denk wel dat hij zich moet realiseren, dat zijn wensen houdbaar zijn tot aan de voordeur: jij bent nu degene die in jouw huis beslist wat er gebeurt. Hij laat jou los, dus jij kunt ook je eigen gang gaan en je eigen beslissingen nemen.
Dat betekent dat je niet zomaar slaafs moet doen wat hij wil rond je kind. Je mag duidelijk maken dat je er even over na moet denken, dat je het moeilijk vindt, maar dat je in het belang van je kind daar wel mee om wil gaan. Je mag ook bedenken of je iets anders wil, bijvoorbeeld dan maar even nog niet in jouw huis of in zijn huis, maar bijvoorbeeld op 'neutrale grond', zoals een dierentuin of zo.
Een zekere mate van aarzeling, aangeven wat jouw gevoelens daarbij zijn en mogelijk een plan van jou over hoe jij dat zou willen (dit jaar, volgend jaar is weer anders), dat laat hem in elk geval zien dat hij niet zomaar twee vrouwen heeft die hij even regelt, maar dat hij een nieuwe relatie is begonnen, terwijl er nog een binding is met een oude relatie.
Ik denk dat het goed is voor je eigen zelfrespect als je je realiseert dat je nu ook nog zeggenschap hebt over je eigen leven en deels ook over je kind en als je dat nu even ook laat merken. Dan maar even de moeilijke vrouw zijn, als je maar zeker weet dat het geen grote of langdurige problemen worden. Het gat nu even niet om 'altijd', maar om 'nu'. De paaltjes moeten nu nog even uitgezet worden en daar kun je zelf aan werken.
Tsjor
Tsjor
We vieren het op neutraal terrein bij familie. Ik wil het eigenlijk niet tegen hem zeggen hoe ik mij hieronder voel. Daar waar we het vieren weten ze dat wel. Als ik dat tegen hem zeg voel ik me zwak of een zeur en dat wil ik al helemaal niet. Over de binding met zijn oude relatie, dat is nogal een dingetj. Ik denk dat hij het zo bedacht heeft dat als hij van mij zou scheiden dat er een hele nieuwe wereld voor hem open zou gaan waarin hij kan doen en laten wat hij wil. De realiteit is natuurlijk anders en dat komt nog niet helemaal binnen bij hem heb ik het idee. Als je samen een kind hebt blijf je altijd verbonden. Hij wil zijn nieuwe ‘vriendin’ direct al voorstellen aan ons kind enz. Als ik daar iets over zeg in het belang van ons kind dan hoort hij alleen wat hij wil horen. Dat ik hem niets gun en dat hij alsnog niet door kan gaan met zijn eigen leven. Dus die moeilijke vrouw zijn is dan in zijn beleving uitermate moeilijk 
eigen viering
Ik heb vanaf het begin alle feestelijke dingen zelf gevierd met mijn kinderen en mijn ex ook weer bij hem met de kinderen. Kortom, als je het heel moeilijk ermee hebt, waarom zeg je niet dat het twee keer gevierd wordt? Schoolvoorstellingen e.d. daar ga je wel naar toe, maar wie zegt dat je het echt samen moet doen? Jij gaat en je ex ook. Prima toch. Heeft bij ons heel goed gewerkt. Oudergesprekken doen we wel samen, en ik hou me dan heel erg op de vlakte. Als ik iets wil vertellen aan school doe ik dat zelf wel.
Het voorstellen van zijn vriendin moet je echt loslaten. Er komen zoveel nieuwe mensen in t leven van je kind, dat gaat nog jaren opnieuw gebeuren. Jij blijft echt wel de moeder, dat staat daar los van.
Doenja
Het is allemaal nog maar net. Ons kind moet nog ‘wennen’ aan het feit dat we gaan scheiden. En dan direct in zijn nieuwe huis een andere vrouw voorstellen. Lijkt mij wat snel, staat los van dat ik echt wel de moeder blijf. Ons kind is nog erg jong en lijkt mij dat alles een beetje stap voor stap moet. Ik moet nog geheel mijn weg hierin gaan vinden.. wel bedankt voor je tips!
Wat in zijn huis gebeurt
daar heb je te weinig zicht op om je aanstaande ex aan te kunnen houden. Dus je kunt wel willen dat zijn nieuwe vriendin er niet is als je kind daar ook is, maar als hij wil komt ze echt wel. Je zou hem wel kunnen aanspreken op zijn verantwoordelijkheidsgevoel naar zijn kind toe. Het is gewoon niet goed voor kind als deze vriendin het begin is van een hele rits vriendinnen. Pas als hij het gevoel heeft dat een vriendin de vrouw van zijn nieuwe dromen is, is voorstellen een goed idee. Of hij dit serieus zal nemen, daar heb je wederom geen grip op en ik vrees dat je dat dan verder los zult moeten laten. Om hem iets meer te laten voelen wat jij bedoelt, zou ik de omgekeerde situatie schetsen. Jij hebt morgen een nieuwe vriend, man wat heb jij behoefte aan een arm om je schouder van iemand die er voor jou is!, daar wil je samen de kerstdagen mee vieren, hij slaapt dan ook bij jullie. Dit alles buiten wat je met hem hebt afgesproken uiteraard. Het is tijd om verder te gaan, dus daar heeft hij vast geen bezwaar tegen. Dit is alleen om hem te laten nadenken over dit 'fenomeen', dus doe niet of het echt waar is.
Wel een nare toestand hoor, zo vlak voor december. Het is het hele jaar rond 'naar', maar je wordt zo wel meteen geconfronteerd met een leegte, je verdriet en geharrewar met je kind, in wat een gezellige tijd had moeten zijn. Sterkte.
Alles moet snel?
Je ex wil in korte tijd snel door met zijn leven en jij moet maar meeveren.
Maar het is allemaal nog erg vers. Ik denk niet dat ik bij een scheiding direct behoefte heb om "gezellig met zijn allen" Sint en andere feestdagen te vieren.
Ik zou het zelf gezellig hebben met mijn kind en vader mag het vieren hoe hij dat dit jaar wil, volgend jaar maar weer eens kijken hoe je er dan over denkt.
Schoolse dingen, ziektes van een kind en andere belangrijke zaken lijkt mij toch anders om samen te doen, zo vlak na een scheiding. Het lijkt nu net of jouw verdriet er niet mag zijn; hup zeur niet, het leven gaat door. Dat is ook zo, het leven gaat ook door en jij vindt daarin ook je weg. Maar daar mag je zeker eerst je tijd voor nemen.
tja
Kinderen voelen heel veel. Meer dan wij denken. Ik weet niet hoe oud je kind is maar het zou me niet verbazen als het haarfijn aanvoelt dat moeder eigenlijk diep verdrietig is maar mooi weer denkt te moeten spelen voor... ja voor wat eigenlijk?
Reactie
Kaaskopje ik heb al aangegeven dat het fijn zou zijn als hij zich zou verplaatsen. Helaas is het een beetje ik doe nu waar ik zin in heb en niemand gaat mij nog iets vertellen. Ik geef dan ook aan dat het in het belang van ons kind is maar ja..
Deze ‘feest’ dagen helpen inderdaad niet echt mee.
Wil40 het is al besproken om samen te vieren, samen met familie zeg maar. Dat gevoel dat mijn verdriet er niet mag zijn komt terug in de zin van dat ik het allemaal niet waard ben of zo.
Marijn, ons kind is 4. Ik zal geen mooi weer gaan spelen, tenminste ik wil het zelf ook gezellig hebben en proberen er boven te staan. Vooral in het belang van ons kind. De tijd dat ik alleen ben laat ik alles toe qua verdriet enz.
Lukt wel
Ik kan in een groep van 5 mensen zijn en geen woord met mijn ex spreken zonder dat iemand het opmerkt. Met een "redelijke gewone" scheiding moet dat kunnen. Je blijft in gesprek of richt je op je kind. Afleiden en doorgaan, daar maakt je lichaam stofjes voor aan zodat het lukt. ( adrenaline/ endorfine)
Illosa.
Jouw eigen familie begrijpt jouw gevoelens toch wel hoop ik? En natuurlijk ben je het waard om je verdriet te hebben en mensen om je heen met begrip.
Het is al afgesproken, de Sint viering. De keuze is aan jou om te gaan of toch af te zeggen, wat iedereen daar ook van vindt. Ik kan daar ook geen keuze voor je in maken, maar kan je keuze wel respecteren.
Dat telt dus ook voor je ex en je familie.
Ik ga mijn best doen
En ga gewoon heen en hoop dat het een gezellige dag zal worden.
Boos
Ik ben natuurlijk een voorstander van goede verhoudingen tussen ex-en, maar ik vind wel dat iedereen het recht heeft een een periode gewoon lekker (on)redelijk boos te zijn als hij of zij zo aan de kant gezet wordt. Dat lijkt me niet meer dan gezond.
Als je niet boos en verdrietig zou zijn hierover dan is het zeker niet goed.
Als je ondanks je boosheid en verdriet dit voor je kind kunt doen (je doet het echt niet voor jezelf want dit wil je niet) dan doe je het gewoon goed.
Boos
Ik ben echt vanaf dag 1 ontzettend boos en verdrietig geweest. Onderhand neemt mijn verdriet de overhand. Ik zal het niet makkelijk hebben maar wil wel proberen te genieten van ons kind die het waarschijnlijk heel leuk gaat hebben.
Soms
Zou ik nog wel heel boos willen zijn maar ik hou nog teveel van hem. Vind het zo onwerkelijk dat we gaan scheiden. Af en toe denk ik: kon ik maar even in de toekomst kijken, weten of we echt nooit meer bij elkaar terug zullen komen..
Wie heeft de tip voor mij
Ik vind het zo moeilijk. Ik kan mijn emoties niet onder controle houden als we elkaar zien. Heb er ontzettend veel moeite mee om de situatie te accepteren en helemaal dat er direct een ander in het spel is. Ik weet dat ik me daar niet druk over moet maken maar het doet zo veel pijn. Ik wil me graag weer goed voelen en er proberen te zijn voor mijn kind maar wat is het lastig. Lastig om die knop om te zetten en te knokken voor mijn kind en mijzelf
Ik weet het even niet meer
Mijn bijna ex man wil scheiden. Ik wilde dat in eerste instantie niet maar om toch alles zo goed mogelijk te laten verlopen werk ik aan alles mee. Nu is er iemand anders in het spel wat mij behoorlijk kwetst. Af en toe zeg ik er iets over en dan wordt hij woest. Nu uiteindelijk waren er dingen toegezegd naar mij toe maar dat is in een keer niet meer waar. Hij heeft mij op een zeer respectloze manier laten weten dat hinwil scheiden. Toch heb ik geprobeerd alles zo goed mogelijk te doen maar het maakt blijkbaar niets uit. Alles wat ik zeg of doe is verkeerd. Eigenlijk moet ik nu op alles ja en amen zeggen anders heb ik het weer gedaan. Ik snap er werkelijk waar niets van. Vanwaar die woede? Iemand enig idee?
Er is geen korte weg
Er is geen snelweg die je uit de pijn haalt en je weer goed doet voelen. Er is alleen wel de zekerheid dat het minder zal worden, leefbaarder wordt, zelfs dat het op een dag echt niet meer van belang is. Als boosheid verdriet wordt komen de tranen. Maar op een dag zijn je tranen opgedroogd en kun je weer om je heen kijken.
Er ligt een nieuwe toekomst voor je open, waarin je nieuwe, onvermoede kanten van jezelf gaat ontdekken. Je kunt meer dan je dacht, bent sterker dan je dacht, kunt meer relativeren dan je dacht, en zelfs leven met een beetje minder geluk dan je dacht.
Maar tussen jou en die toekomst staat nog een heel zware taak en dat is dat je de scheiding zo goed mogelijk regelt, zodat je jezelf en elkaar zo min mogelijk pijn doet. Hebben jullie al afspraken over de procedure gemaakt?
Tsjor
Tsjor
Dankjewel voor je woorden. Het is best lastig om af te spraken te maken. Hij leeft al compleet zijn nieuwe leven, wat prima is maar hij heeft vanaf dag 1 gezegd dat ons kind op nummer 1 staat maar daar merk ik weinig van. Ik probeeer dat los te laten maar vind het moeilijk. We zijn gegevens aan het verzamelen voor de scheiding en het ouderschapsplan moeten we mee bezig.. zodra dat ingeleverd is komt er een 2e afspraak om dit alles te bespreken.. maar zodra ik dat mee bezig wil kan hij eigenlijk niet want hij heeft haast om samen te zijn met zijn nieuwe vriendin.
Hoe doen jullie dat?
Als ons kind wordt thuis gebracht vind ik het fijn als er kort wordt verteld van hoe en wat. Dit ook met name omdat ons kind begint met dingen te vertellen die niet helemaal juist zijn. Nu wil hij dus niets vertellen over wat er gebeurd is mede doordat zijn nieuwe vriendin bij hem thuis is als ons kind daar is terwijl we hebben gezegd tegen elkaar dat voorlopig nog niet te doen. Nu verteld ons kind van alles en ik weet niet wat wel en niet waar is. Hoe daar mee om te gaan?
Schrift
Wij gebruikten een schrift daar schreven we elke dag wat in. Hebben we 10 jaar volgehouden.
Zeg dat je het fijn had gevonden als vriendin wat langer buiten beeld was gebleven maar dat je accepteert dat ze er is en dat de situatie is zoals het is.
Dat je graag in het belang van je kind en hemzelf wel graag hoort wat daar gebeurt zodat je de verhalen van jullie kind op waarde kunt schatten en andersom. Zodat als jullie blind groter wordt jullie niet tegenelkaar uitgespeeld kunnen worden door jullie kind.
Flavia
Een schrift is een heel goed idee. Het punt is alleen dat hij zich helemaal vastbijt in het feit dat ik niets mag weten over wat hij doet en met wie. Het punt is dat ik dat ook niet wil weten, alleen als het ons kind aangaat. Ook daar krijg ik dus niets over te horen. Ik heb geen flauw idee hoe tot hem door te dringen... Ik heb ook aangegeven dat het me alleen gaat om het feit of de verhalen kloppen of niet en dan nog maakt het niet uit.
Misschien
moet je meer proberen los te laten of wat je kind vertelt waar is of niet. Ik weet natuurlijk niet precies waar het om gaat, maar je kunt het kind heel duidelijk zeggen: 'wat daar gebeurt is daar, wat hier gebeurt is hier en ieder huis heeft eigen regels'
Verder kun je op alles wat het vertelt neutraal reageren.
Het is wel moeilijk he, als je ex zo hard naar zijn nieuwe leven holt en jou zo respectloos behandelt. Ik denk ook dat hij je probeert te vermijden omdat hij niet geconfronteerd wenst te worden met de puinhoop die hij heeft aangericht. Omdat hij zijn kop in het zand steekt voor zijn eigen gedrag. Hij weet ergens heel goed dat hij je onrecht aandoet. Maar momenteel kan hij er niet bij, bij dat gevoel van spijt en verdriet, dus wordt hij maar boos...
Juf Ank
Ik snap heel goed wat je bedoelt maar ons kind is nog te jong om zo te reageren, anders had ik dat uiteraard gedaan! Maar wel bedankt voor je advies.
Fijn dat je dat zegt. Het is vreselijk moeilijk, ik heb zo ontzettend veel pijn en verdriet. Ik probeer alles zo goed mogelijk te doen maar niets is goed genoeg. Wat je zegt zit misschien wel een kern van waarheid in. Hij kan er inderdaad niet bij en daar zorgt hij ook voor door alleen maar samen te zijn met zijn nieuwe vriendin of met ons kind. Ik had zo gehoopt dat er nog een moment zou komen dat hij zou beseffen wat hij op dit moment allemaal aan het doen is. Ik had zo graag willen vechten voor ons maar helaas.. Soms denk ik, misschien als we de papieren moeten tekenen voor de scheiding, zou hij dan nog gaan twijfelen, maar dan hou ik mezelf alleen maar voor de gek
Voorlezen
Ik lees een boekje voor aan mijn kind, mama wat gaat het over? Ik: over hoeveel je van iemand houdt. Kind: ik hou van .... Mijn hart breekt en op dat moment moet ik daar positief mee omgaan.. Ik vind het zo moeilijk en het doet zoveel pijn. Diegene is nu 3 x bij toekomstige ex-man geweest als ons kind er ook is. Diegene neemt elke x van alles mee waardoor het misschien logisch is dat kind dit zegt?
lading
Een kind geeft er nog niet dezelfde lading aan als je als volwassene wel doet. Ze houden ook van hun konijn, hun knuffelbeest en snoepjes.
Ja het is hard en heel pijnlijk. Zelfs als het een blijvertje blijkt en ze al 12+ jaar samen zijn.
Ik gun mijn dochter een goede band met haar stiefmoeder maar soms doet het mij ook nog steeds pijn. Wat ik wel weet is dat dochter meer van mij houdt en op een heel andere manier dan van haar stiefmoeder.
Anders
Wat je zegt raakt me Illossa. Ik woon drie jaar samen met mijn vriend. Hij heeft drie tiener kinderen. De moeder van die kinderen doet al drie jaar alles om te voorkomen dat ik met mijn vriend en zijn en mijn kinderen samen op vakantie gaan. Niet in het belang van de kinderen zegt ze.
Hoe zou je mij kunnen adviseren? Ik heb het idee dat je misschien weet welke pijn of emotie daaraan ten grondslag ligt en wat we kunnen doen om die weg te nemen. Moeder heeft zelf om de scheiding gevraagd.
Doenja
Dat ligt er natuurlijk aan wat er allemaal gebeurd is tussen jullie? Zij zal in het begin misschien haar reden hebben gehad maar na 3 jaar nog steeds? Dan zit het wel heel diep lijkt mij. Zijn ex en zij nog op goede voet?
Voor mij is het allemaal heel vers, ik heb uiteindelijk zelf moeten vragen van hoe en wat en toe kwam het hoge woord er uit dat hij wilde scheiden. Zij wist dat hij, nu nog steeds, getrouwd is en een kind heeft. Hi woont nu net anderhalve maand ‘alleen’. In mijn beleving moet ons kind eerst wennen, waar mogelijk, dat de ouders gaan scheiden. Juist daarom doet het mij allemaal zo een pijn. Na 1 week zei mijn kind tijdens het voorlezen: ik mis ... Nu weet ik wel wat Flavia zegt dat het zo is maar kom op, hier moet mijn kind nog helemaal niet mee bezig zijn.