hoe help ik mijn zoon?
Dag allemaal,
Wie heeft er goed advies? Na een heerlijke vakantie met mij gaan de kinderen nu 3 weken met hun vader op vakantie waar ze ook erg naar uit keken. Afgelopen week is mijn opa overleden en is volgende week de uitvaart. Met de kinderen van te voren de mogelijke scenario's besproken of ze daar bij willen zijn of niet.
Dochter geeft aan dat niet te willen en ik lees haar gedicht voor, zoon geeft aan het erg moeilijk te vinden om niet bij de uitvaart aanwezig te zijn maar ook graag op vakantie met zijn vader te willen. Dit met ex besproken, aangegeven at hij dit niet zelf kan beslissen gezien het loyaliteitsconflict waar hij in kan komen, en dat dit door ons als ouders besloten moet worden. Nu wil ex daar zelf geen keuze maken en heeft de keuze toch bij zoon gelegd en zegt deze keuze te steunen.
Zoon heeft al vaker aangegeven bang te zijn zijn vader voor zijn boosheid en om hem teleur te stellen en durft dan ook niet tegen hem in te gaan of aan te geven wat voor hem belangrijk is. Wie heeft hier ervaring mee, hoe kan ik mijn zoon het beste hierin ondersteunen?
Maak de keuze voor hem
Ik kan alleen maar zeggen wat ik zelf in zo'n geval zou doen. Ik zou de keuze voor hem maken en tussen zijn vader en hemzelf in gaan staan. Vinden sommigen ook een minder goede keuze, maar met een vader die allerlei belangrijke en minder belangrijke zaken persoonlijk neemt als afwijzing neem ik de verantwoordelijkheid over.
Naar vader heb je het al uitgelegd. Je wil dat vader zijn zoon geen loyaliteitsconflict bezorgd en blijkbaar niet in staat is om de keuzes van zoon te respecteren.
Je zou hem graag die ervaring gunnen dat vader zoon's keuzes wel respecteert maar dat zal hij dan in minder geschikte zaken eerst moeten zien op te bouwen met zoon. De persoonlijke ervaring is nu anders en daarom neem je hem in bescherming.
Bovendien
Zou het hier heel vreemd zijn om niet naar de begrafenis van de grootouders te gaan gezien de relatie die mijn kinderen hadden met hun grootouders.
Ook de dochter. Vreemd dat het zo hoog gespeeld wordt.
Kan de vakantie niet ingekort? Na de begrafenis nog een paar dagen weg? Een gereserveerde vakantie laten herzien op grond van een plotseling overlijden?
Niet gaan naar verdere familie
Ik denk dat ik de kinderen met vader mee zou geven. Tenzij de band met hun overgrootvader opvallend goed was. Vermoedelijk is dit moment voor jou wel heel moeilijk maar nu kun je ook meer aandacht geven aan jouw eigen verdriet en dat van je ouders.
Een zomervakantie met hun vader missen is achteraf een stuk minder mooie herinneringen.
Overgrootouder
Hadden je kinderen zo’n hechte band met hun overgrootvader? Ik zou hem lekker op vakantie laten gaan. Misschien is het voor de uitvaart nog mogelijk om afscheid te nemen. Opa is toch al dood, dus je zou alleen gaan voor de familie.
je kunt niet
Zo maar stellen dat het vreemd is om niet naar de begrafenis van grootouders te gaan, Anne J. Wat een niet-flexibele oordelende mening is dat.
Alles ligt aan de omstandigheden. Bovendien gaat het hier om overgrootouders! Hoe was de band met overgrootouders, hoe vaak zagen ze elkaar, de leeftijd van de kinderen en hun eigen wens om er wel of niet heen te gaan. En heel belangrijk hierin: waar gaat de vakantie naartoe. Als dit erg ver is wordt het alweer problematischer.
Ik vind het wat jammer dat je helemaal geen vertrouwen geeft aan vader. Als hij nu zegt de keus van zoon te respecteren? Als zoon dan zo vreselijk bang is vader voor het hoofd te stoten is dat voor een deel zijn eigen verantwoordelijkheid. Je kunt ook overmatig bang zijn om een kind in loyaliteitsconflict te brengen vind ik.
Daarnaast heeft dochter haar keus al gemaakt en evengoed een stempel gedrukt op de uitvaart. Mooi toch?
Zou je je zoon kunnen steunen door een manier te verzinnen waardoor hij er ook iets aan toevoegt? Kan hij een mooie tekening maken of zoiets die bij de kransen wordt gelegd? Of kan er een muziekje gedraaid worden wat voor hem een herinnering is aan overgrootvader?
reactie
Ik denk dat je gelijk hebt AnneJ, ik zal de keuze voor hem moeten maken.
Ik ging er al vanuit dat de kinderen niet bij de uitvaart zouden zijn, gun ze hun vakantie met hun vader zeker. Net zo goed dat ze niet bij de uitvaart van mijn oma zullen zijn die in komende dagen zal overlijden. Ik heb dit ook met ze voor besproken, ook gesproken over wanneer zit dit nieuws willen horen. Zoon wil dit niet op vakantie horen (want gaat dan piekeren) dus dit horen ze als ze terug zijn.
Echter toen zoon aangaf er moeite mee te hebben niet bij de uitvaart van zijn overgrootvader aanwezig te zijn heb ik dit met ex besproken. Beiden hadden afgelopen week voor het overlijden nog een bezoek kunnen brengen aan hem wat heel fijn was voor hen. Band was goed, zeker zoon keek tegen hem op, en het is weer een mannelijk rolmodel waar hij afscheid van moet nemen.
Voor mij persoonlijk is het om het even of ze er bij zijn of niet, het gaat hier niet om mij en wat ik wil maar wat voor beide kinderen (11 en 9) goed is, daar verschillen ze ook in en ook dat is prima! Ik zal in ieder geval de uitvaart laten filmen zodat ik dit met hem kan terug kijken als hij dat wil.
Ze zouden sowieso geen hele vakantie missen, ze gaan zondag rijden om op dinsdag of woensdag op de bestemming aan te komen. Aangeboden dat hij als ze niet later kunnen/ willen vertrekken (wat ik ook begrijp) begeleid kan vliegen naar de vakantie bestemming op dinsdagavond of woensdag waar hij hem dan op kan halen maar ook dit wou hij niet.
@Juf Ank, je geeft aan het jammer te vinden dat ik geen vertrouwen heb ik vader. Klopt absoluut, dit is alleen wel in gegeven door meerdere voorvallen de afgelopen tijd. Vooral zoon doorziet zijn keuzes en handelen, heeft daar last van en moet daarmee leren om te gaan. Vandaar mijn vraag hoe ik hem daarin kan ondersteunen.
Ja maar ja maar
Ex geeft aan de keuze van zoon te respecteren, wat is dan het probleem?
Dat hij hem niet wil ophalen vanaf het vliegveld? Is daar geen oplossing voor te verzinnen?
Ik denk dat ik zoon bij de uitvaart zou laten zijn, dit is namelijk nooit meet over te doen. En ik zou hem daarna bij zijn vader afleveren. Al moest ik zelf dat hele eind rijden.
Beiden
' zoon geeft aan het erg moeilijk te vinden om niet bij de uitvaart aanwezig te zijn maar ook graag op vakantie met zijn vader te willen'.
Kan het zijn dat je zoon ook jou niet teleur wil stellen en daarom geen keuze kan maken? Er zijn nog andere manieren van afscheid nemen.
Tsjor
Loyaliteitsconflict
Je geeft het zelf al aan: er is een conflict in je zoon. Hij wil beide ouders tevreden houden. Aan de ene kant: op vakantie met papa, maar ook naar de uitvaart voor mama. Het zou mij niet verbazen als hij het gevoel heeft dat hij er voor jou moet zijn.
Jij zult dus de keuze voor hem moeten maken. Kun je een filmpje maken van de uitvaart, zodat zoon het toch mee kan beleven? Is er bij vader ruimte om de dag van de uitvaart even stil te staan bij overgrootvader? Kan vader misschien met zoon wat leuke momenten met de beste man aanhalen? Een uitvaart is natuurlijk ook maar een moment, een klein onderdeel van het rouwproces.
Persoonlijk zou ik er dus voor kiezen om zoon lekker met zijn vader mee te laten gaan op vakantie. Vader weet het en kan hierin een mooie rol vervullen om zijn kinderen te helpen met het rouwen.
Paddington
Precies Paddington, zo zou ik het ook doen. Inderdaad voor je zoon beslissen, door hem gewoon lekker op vakantie te sturen. Geef aan dat je hem de vakantie gunt en dat er andere manieren zijn van afscheid nemen en rouwen. Dan heeft je zoon geen loyaliteits conflict tussen papa en mama en het was jou toch om het even. Dus lijkt me de keuze niet zo moeilijk.
Kaarsje
Ik was 14 toen mijn overgrootmoeder overleed. De eerste begrafenis waar ik bij was maar ik heb haar niet in de kist willen zien. Mijn jongere zusje van 11 wilde niet bij de uitvaart zijn. Hier was geen sprake van scheiding, vakantie etc. en de band tussen ons en overgrootmoeder was goed. Maar ze was bang dat haar laatste herinnering een kist zou zijn en mijn ouders hebben haar daarin niet willen forceren. Juist omdat houden van en verdriet niet af te meten zijn aan het bijwonen van een uitvaart en je afscheid nemen niet wilt vertroebelen met frustraties. Ze is toen bij een tante van de "andere"kant gebleven en samen hebben ze foto's gekeken en een kaarsje gebrand. Zo nam ze ook afscheid. Zoiets kan je ex ook doen. Door bijvoorbeeld even een kerk binnen te gaan op de dag van de begrafenis en ze dan een kaarsje te laten aansteken. Zelfs al ben je niet kerkelijk, dat kleine ritueeltje geeft ze toch het gevoel dat ze op het juiste moment afscheid nemen en er even bij stil staan in een stemmige omgeving. Als ze jou willen bellen dan kan je ex daar ruimte voor geven. Ik zou je ex wel informeren als oma ook komt te overlijden tijdens hun vakantie en met hem overleggen of en wanneer het de kinderen verteld wordt. Ook die beslissing mag je je kinderen nog niet laten nemen. Juist als je zoon het niet wil weten tijdens zijn vakantie, betekent dat hij er over gaat piekeren en bang is plezier te hebben terwijl er thuis wat ergs gebeurd kan zijn! En de oudste doet puberaal stoer, maar vindt het waarschijnlijk ook moeilijk.
Sterkte!
live stream
Mijn oom is onlangs op hoge leeftijd overleden. Mijn tante (zijn vrouw) was lichamelijk niet meer in staat om naar de uitvaart te gaan. Het uitvaartcentrum bood een live stream aan: zijn kon thuis op een laptop meekijken. Eén van haar zussen is bij haar gebleven terwijl de rest van ons bij de uitvaart was. Misschien is zoiets mogelijk, dat je kinderen vanaf hun vakantieadres kunnen meekijken?
vakantie of begrafenis ?
De zoon laten kiezen tussen een leuke vakantie met zijn vader of een begrafenis van zijn overgrootvader ... oftewel kiezen tussen zijn moeder en vader ??
Ik zou hem op vakantie laten vertrekken, en een andere wijze zoeken om hem afscheid te laten nemen, zoals anderen al suggereren. Jonge kinderen hebben trouwens bitter weinig aan begrafenissen, eerder traumatiserend; hun laatste beeld van jouw grootvader was tijdens een recentelijk fijn bezoek, laat dat hun laatste beeld blijven.
Ik heb mijn (oudste) zoon toen hij nog klein was ooit meegenomen naar de begrafenis van mijn schoonvader; achteraf had ik hier spijt van.
dank
voor alle reacties, en goede tips, nu pas tijd om te reageren maar had het wel allemaal gelezen 
.
Uitvaart is ondertussen geweest en was een mooi afscheid (mooie foto's gemaakt om met de kinderen terug te kunnen kijken als ze dat willen). Volgende week ook de uitvaart van mijn oma dus het is een beetje druk. Ergens ook wel prettig dat de kinderen niet zijn, nu kan ik mijn aandacht daar volledig op richten.
Ex had aangegeven zoon niet later te willen laten reizen en zelf niet later op vakantie te willen, dus de beslissing is voor hem genomen. Op geen enkele wijze wou ik dit bij zoon neer leggen, vandaar dat ik het jammer vond dat ex het initieel wel bij hem neer had gelegd.
Zoon afgelopen zaterdag nog gesproken en hem duidelijk gemaakt dat hij er niet bij is en dat dit voor hem besloten is. Hem ook duidelijk aangegeven dat hij vooral moet gaan genieten van de vakantie, hij mij op geen enkele manier teleurstelt en dat ik me prima redt. Hoop dat dit hem rust heeft gegeven.
Samen met mijn familie besloten om op een later moment een samen komen te organiseren om het glas te heffen op onze opa, we zullen zorgen dat dit gebeurd als de kinderen bij mij zijn en er dus bij kunnen zijn.
Helaas is het niet zo dat vader iets heeft gedaan om de kinderen hierin ruimte te geven/ te begeleiden of nog zal doen. Hij wist niet eens de dag meer van de uitvaart terwijl dit meerdere malen door mij is gecommuniceerd.
Dat zou namelijk betekenen dat hij moet kijken en handelen naar wat een ander nodig heeft en hier eventueel zijn eigen plannen voor aan passen. Dit is niet iets wat hem gemakkelijk af gaat, ik heb hier gelukkig geen last meer van en beide kinderen zullen hiermee moeten leren omgaan.
Roosje77
"Dat zou namelijk betekenen dat hij moet kijken en handelen naar wat een ander nodig heeft en hier eventueel zijn eigen plannen voor aan passen. Dit is niet iets wat hem gemakkelijk af gaat, ik heb hier gelukkig geen last meer van en beide kinderen zullen hiermee moeten leren omgaan."
Hier heb ik het moeilijk mee; alweer een topic waar de gescheiden vrouw "de goede" is en de vader de slechterik.
De vader heeft geoordeeld dat de begrafenis van jouw grootvader geen hogere prioriteit heeft voor de kinderen dan hetgeen hij van plan was, en dat is zijn recht.
Wees gerust; jouw kinderen gaan hier geen trauma aan overhouden, maar misschien wel goede herinneringen aan hun vakantie en de tijd met hun vader.
William,
het gaat niet om goed of kwaad, dader of slachtoffer, zwart of wit. Eenieder heeft absoluut recht op eigen keuzes, gelukkig maar 
! Als kinderen zelf aangeven last te hebben van gedrag of keuzes van bijvoorbeeld een ouder zullen ze hier zelf handen en voeten aan moeten geven richting de ouder waar dit afspeelt M/V. Hier moeten/ mogen ze ook in (op-) groeien, gebeurt buiten een gezinssituatie ook en moeten ze mee leren omgaan en in begeleidt worden. Tijdens een relatie/ huwelijk zijn dat (als het goed is) zaken die tussen ouders onderling bespreekbaar zijn of die door een wisselwerking in balans zijn, na een scheiding vaak niet meer.
Ik maak me echt geen zorgen om het feit dat mijn kinderen om deze keuze wellicht een trauma zouden oplopen, en ik hoop dat ze een geweldige vakantie hebben, ik hou genoeg van ze om ze dat oprecht te gunnen. Dat neemt niet weg dat er sinds onze scheiding met enige regelmaat keuzes worden gemaakt waar de kinderen zelf aangeven de dupe van te zijn en waar frustratie en boosheid uit voortkomt bij vooral de oudste. De jongste legt zich ondanks teleurstellingen sneller neer bij beslissingen want kan ook (nog?) niet anders.
Om één voorbeeld te geven, onlangs werd op het laatste moment de eerder gegeven toestemming ingetrokken voor een familie event waar kind met mij naar toe wou en waar enorm naar uitgekeken werd en speciaal feestkleding voor was aangeschaft. Dan wordt door kind aangegeven dat het wel verwacht werd want het was eigenlijk vader zijn weekend en het zou dan eigenlijk niet eerlijk zijn naar vader.
Dat frustreert enorm maar is vader zijn keuze, kan ik wat van vinden maar helpt niemand, in de laatste plaats mijn kind. Die frustratie uit ik wel bij mensen om mij heen, en moet ik daarna los laten. We hebben in dit geval een andere gelegenheid gecreëerd waarbij kind de feestkleding aan kon. Dit soort voorvallen, want staat niet op zichzelf, zijn dan ook de grondslag van mijn eerdere opmerking.
Ik bespreek ook met de kinderen dat iedereen, los van relatie tot een ander, zijn eigen keuzes maakt en mag maken en dat een ander mag aangeven waar een wens of behoefte ligt. Dat communicatielijnen open moeten blijven en dat sommig gedrag niet bewust is (zwarte vlek). Dit geldt net zo goed voor mij, ik maak ook mijn eigen keuzes, al dan niet afgestemd met de kinderen en vertoon ook soms niet constructief gedrag. Ik maak hierin net zoals iedereen fouten en verkeerde beslissingen, moet er niet aan denken om perfect te (willen?) zijn. Probeer wel open te staan om gespiegeld te worden, ook door mijn kinderen (en de mensen om mij heen). Hiermee zeg ik niet dan een ander dat niet doet, kan dat alleen voor mijzelf zeggen....
Geen keuze
Het zou voor ons geen keuze zijn. Natuurlijk zouden mijn kinderen meegaan naar de uitvaart. Vakantie kan je altijd nog vieren. De uitvaart is maar eenmalig. En als familie zou ik ook samen willen zijn op dit soort momenten. Ik heb vorig jaar ook onze vakantie onderbroken en ben samen met mijn oudste kinderen naar de begrafenis van hun oudtante geweest. Mijn kinderen kenden deze oudtante ook wel en hadden een band met haar. Bovendien wist ik dat de oma van de kinderen het ook erg op prijs zou stellen als ze er zouden zijn.
Een paar jaar terug stierf een nichtje van mijn kinderen. Mijn kinderen kenden haar niet zo heel goed meer maar toen ze peuters waren speelde nichtje vaak met hun (zij was ongeveer 7 jaar ouder dan mijn kinderen). Ze woonde in de VS en ver uit de buurt van de grote steden. Het koste ons 2 dagen om er te komen en 2 dagen om terug te gaan. Ik wilde eerst niet gaan. Mijn kinderen hadden weinig herinneringen meer aan haar. Ze hadden haar 1x terug gezien sinds ze klein waren. Ik had haar maar een paar keer ontmoet en haar ouders ken ik ook nauwelijks. Het zou te veel geld kosten, te lang duren en het was ook nog midden in het schooljaar. Na een gesprek met een goede vriend en een geestelijk begeleider ben ik toch gegaan. Het was een goede beslissing. Haar ouders vonden het zo fijn dat we er waren en het was goed om met de familie samen te zijn en samen afscheid te nemen.
Vakanties kunnen altijd wel weer. Een gemiste bruiloft of doop kan je niet inhalen maar je kan later altijd nog samen herinneringen maken en iets speciaals doen. Maar een uitvaart dat kan echt maar 1x.