Hoe kan ik verder?
Hallo,
Ik heb al eerder een post gedaan toen ik erachter kwam dat mijn man vreemd ging met iemand die de helft van zijn leeftijd is. Om een lang verhaal kort te maken; we hebben therapie gehad (en zouden hier mee doorgaan) maar mijn man gaf aan niet meer te willen. Hij voelt het niet meer en denkt ook niet dat dit nog komt. Hij gaat toch zijn verliefdheid achterna. Het is dus officieel klaar. Sinds gisteren woont hij in bij zijn ouders. Inwonen bij zijn nieuwe liefde kan niet want zij woont nog thuis bij haar ouders. (Hij is overigens haar leraar op een MBO school dus niemand weet het nog). Ik ben er helemaal kapot van. Ik heb gestreden als een leeuwin om het leuk te maken thuis maar hoe meer ik mijn best deed hoe meer hij in zijn schulp kroop. Het feit dat hij zegt dat hij niets meer voor mij voelt kan ik in mijn hoofd nog wel accepteren maar dat hij doodleuk verder gaat met haar en hiervoor zijn gezin opoffert is voor mij onverteerbaar. Dus terwijl zij samen daar romantisch de liefde bedrijven liggen wij hier in puin. In mijn hoofd krijg ik dit niet op een rijtje. Hoe kan ik zoiets nu verwerken? Het enige waar ik aan kan denken hoe leuk ze het wel niet samen hebben maar deze gedachten maken mij alleen maar gek. Heeft iemand tips, wel of niet uit eigen ervaring, om deze vernietigende cirkel te doorbreken? Alvast bedankt van een gebroken hartje....
Temet schreef op 07-06-2023 om 17:29:
Nee, natuurlijk is dit hartstikke fout, dat ziet iedereen hier op dit forum. Maar toen ik ging googlen verwachtte ik eigenlijk informatie te zien met de strekking : strafbaar is dit niet, maar het kost je wel je baan omdat de school hier regels tegen heeft opgesteld.
En dat is dus het gekke, dat schijnt - volgens wat ik zo zag - helemaal niet standaard het geval te zijn. Al hou ik rekening met de mogelijkheid dat wat ik zo snel zag verouderde informatie was. Dat hoop ik eigenlijk
Ik vind het helemaal niet zo verwerpelijk als het gaat om volwassenenonderwijs. Waarom is het ‘hartstikke fout’?
MMcGonagall schreef op 07-06-2023 om 23:59:
[..]
Ik vind het helemaal niet zo verwerpelijk als het gaat om volwassenenonderwijs. Waarom is het ‘hartstikke fout’?
Omdat de relatie tussen docent en student niet gelijkwaardig is. Net als dat een relatie tussen jou en je leidinggevende niet wenselijk is. Natuurlijk kunnen twee mensen van elkaar houden. Maar dat is niet verenigbaar met bepaalde arbeidsverhoudingen of afhankelijkheidsrelaties als baas-werknemer en docent-student.
Het staat objectieve beoordeling en een zakelijke verhouding in de weg.
Ik wilde al reageren maar MamaE heeft mij bekwaam het gras voor de voeten weggemaaid 
MMcGonagall schreef op 07-06-2023 om 23:59:
[..]
Ik vind het helemaal niet zo verwerpelijk als het gaat om volwassenenonderwijs. Waarom is het ‘hartstikke fout’?
Verwerpelijk is natuurlijk ook wel weer een ander uiterste, maar dat het hardstikke fout is lijkt me duidelijk. We hebben de afgelopen jaren voorbeelden te over toch? Hallo Marco. Of vieze Jeroentje.
Gebrokenhartje schreef op 07-06-2023 om 17:51:
Mijn vraag gaat vooral over hoe ik mijn gedachten kan veranderen of kan stoppen. Een ander perspectief van iemand is daarom fijn om te lezen
Hoe je die gedachten kunt stoppen weet ik niet. Je kunt wel veranderen wat die gedachten in je losmaken. Dat kan met cognitieve gedragstherapie. Google maar eens op ' niet helpende gedachten'. Je kunt de oefeningen op eigen houtje doen. Een POH-ggz (gratis bij de huisartsenpraktijk) kan je er ook bij helpen.
Heel veel sterkte.
Wat een narigheid, Gebrokenhartje.
Hoe je gedachten kunt stoppen, weet ik niet. Ik weet ook niet zeker of je dat wel moet willen. Misschien is goed voor jezelf zorgen nu wel: jezelf toestaan alles te voelen wat je voelt en alles te denken wat je denkt.
Wat WEL helpt, is om de momenten van contact met je ex tot een minimum te beperken. Uiteraard moet er over de kinderen overlegd worden, maar dat hoeft niet ieder uur. Er moeten afspraken gemaakt worden over huis en inkomen: laat dat over aan een advocaat (en regel een goede advocaat!). Verwijder je ex van social media als je die hebt, zet foto's waar hij op staat op een aparte harddisk of zo zodat je niet in dronken en/of zwaarmoedige buien naar gezinsfoto's gaat zitten kijken. Maak van je huis, nu je er nog woont, je eigen plek. Zet die stoel waarin ex altijd TV keek ergens anders neer, schilder een muurtje in een kleur die jij alleen mooi vindt, haal die lelijke vaas van je schoonmoeder weg, koop knispernieuw beddengoed helemaal alleen voor jezelf - nou ja, je snapt het.
Wat ik zeker weet, uit eigen ervaring, is dat die akelige gedachten aan die 2 innig verstrengeld in tedere momenten terwijl jij het snot van je kinderen die verdriet hebben zit weg te vegen terwijl je zelf het liefst huilend op de badkamervloer wil liggen, minder worden. Eerst beheersen ze je gedachten, dan betrap je je erop dat je al 2 uur niet meer aan ex-idioot en zijn leerlinge hebt gedacht, en dan worden die periodes steeds langer tot je je ineens beseft: ik heb er vandaag helemaal niet meer aan gedacht. En dan komt er heus zomaar ineens weer een dag waarop je terugvalt en je denkt dat je weer terug bij af bent, maar dat is niet zo. Daarna komt dan weer een goede dag. Echt waar, dat beloof ik je: op een bepaald moment interesseert het je niet meer. Echt waar. Tot die tijd moet je denk ik maar gewoon bij de dag leven en jezelf toestaan gewoon rotmomenten te hebben, je MOET helemaal niks en je mag je tijd nemen.
MamaE schreef op 08-06-2023 om 00:11:
[..]
Omdat de relatie tussen docent en student niet gelijkwaardig is. Net als dat een relatie tussen jou en je leidinggevende niet wenselijk is. Natuurlijk kunnen twee mensen van elkaar houden. Maar dat is niet verenigbaar met bepaalde arbeidsverhoudingen of afhankelijkheidsrelaties als baas-werknemer en docent-student.
Het staat objectieve beoordeling en een zakelijke verhouding in de weg.
Ik ben met je eens dat de leraar-leerling situatie niet kan blijven bestaan maar met de relatie an sich is niets mis. Ik heb overigens ook wel eens les gekregen van mijn eigen partner. Hij was gastdocent en ik volgde nu eenmaal die opleiding. Daar zat verder geen examen bij anders zou hij dat niet mogen beoordelen (waar ik overigens geen voordeel aan zou hebben).
MMcGonagall schreef op 09-06-2023 om 12:20:
[..]
Ik ben met je eens dat de leraar-leerling situatie niet kan blijven bestaan maar met de relatie an sich is niets mis. Ik heb overigens ook wel eens les gekregen van mijn eigen partner. Hij was gastdocent en ik volgde nu eenmaal die opleiding. Daar zat verder geen examen bij anders zou hij dat niet mogen beoordelen (waar ik overigens geen voordeel aan zou hebben).
Ja, bij een eenmalige gastles is het ook wel anders. Maar als jouw 18-jarige dochter thuiskomt met een docent van haar school als vriendje dan is dat niet oké.
Er is ook wel een verschil tussen al een relatie hebben die is ontstaan in een gelijkwaardige uitgangspositie en dan in de situatie komen dat er vak/les gegeven wordt door je partner of dat er iets opbloeit in de periode dat je een ongelijkwaardige uitgangspositie hebt. In het eerste geval kun je dat ook vooraf eerlijk aangeven, in het tweede geval moet het allemaal geheim blijven.
MamaE schreef op 09-06-2023 om 12:28:
[..]
Ja, bij een eenmalige gastles is het ook wel anders. Maar als jouw 18-jarige dochter thuiskomt met een docent van haar school als vriendje dan is dat niet oké.
Er is ook wel een verschil tussen al een relatie hebben die is ontstaan in een gelijkwaardige uitgangspositie en dan in de situatie komen dat er vak/les gegeven wordt door je partner of dat er iets opbloeit in de periode dat je een ongelijkwaardige uitgangspositie hebt. In het eerste geval kun je dat ook vooraf eerlijk aangeven, in het tweede geval moet het allemaal geheim blijven.
Het gaat hier om een vrouw van 25, toch net iets anders dan 18. Maar goed, het gaat nu om TO natuurlijk en niet of het erg is wat haar ex doet.
Hoe kun je dit verwerken.
Je bent gewoon boos en verdrietig. En dat is helemaal terecht. Ik denk dat je daar verder weinig aan kunt doen. Je voelt wat je voelt. Je kunt wel nadenken hoe je daarmee om wilt gaan. De een gaat het liefst met een vriendin praten, de ander een stuk hardlopen. Zoek manieren om met je gevoelens om te gaan, die goed zijn voor jou.
Ik ben zelf ook eerder gescheiden. Ik had er veel aan dat ik naast al die gevoelens ook de routines had van bijv mijn werk. Die routines zorgden ervoor dat ik toch overeind bleef en ook tijd moest besteden aan andere dingen. Neem het dag voor dag en dan merk je dat op een gegeven moment dat je er minder last van krijgt.
Al is het wel zo dat jullie nog lang niet klaar zijn. Hij woont dan wel bij zijn ouders, maar jullie moeten de scheiding ook nog door. Dat is gewoon een pijnlijke aangelegenheid. Het wordt wel rustiger als dat achter de rug is. Tot het zover is, kun je alleen maar goed voor jezelf zorgen. Misschien kun je mediteren of affirmaties gebruiken. Dat vind ik zelf altijd een krachtig middel om mezelf te versterken.
In de eerste plaats wil ik je veel sterkte wensen. Soms is je best doen niet genoeg. Ik wil niet al te optimistisch doen, maar misschien kom je er (heel veel) later achter dat het uiteindelijk ook voor jou beter is geweest dat jullie uit elkaar gegaan zijn. Omdat jij daardoor dingen gaat doen die je veel gelukkiger maken dan je ooit samen met hem zou kunnen zijn. Dat is heel erg op de zaken vooruitlopen, dat realiseer ik me. Voor nu is het gewoon heel erg zwaar en rot en dat mag je aan jezelf en je kinderen ook gewoon toegeven. Waak er wel voor dat je tegenover je kinderen respectvol over hun vader blijft praten. Maar eigenlijk heb ik het idee en het vertrouwen dat je dit uit jezelf al doet. Sterkte!
Goedeavond,
Inmiddels zit ik zelf een in een scheiding en ben vader van 2 kids. Met de kids geloof ik wel dat dat goed gaat komen tussen ons om dat in juiste banen te lijden. Zelf denk ik alleen maar aan wat nu? Ga ik nou echt alleen oud worden? Zit ik nu in het weekend alleen op de bank? We zijn inmiddels bijna 2 weken verder dan dat je het bericht plaatste, hoe gaat het nu met je? Heb je het een plek kunnen geven?
Goedeavond,
Inmiddels zit ik zelf in een scheiding en ben vader van 2 kids. Met de kids geloof ik wel dat dat goed gaat komen tussen ons om dat in juiste banen te lijden. Zelf denk ik alleen maar aan wat nu? Ga ik nou echt alleen oud worden? Zit ik nu in het weekend alleen op de bank? We zijn inmiddels bijna 2 weken verder dan dat je het bericht plaatste, hoe gaat het nu met je? Heb je het een plek kunnen geven?
Dubbel
Gebroken hartje,
Dit doet heel erg veel pijn . Weet ik uit eigen ervaring . Mijn inmiddels ex is er ook vandoor gegaan met een werkneemster van hem die de helft van zijn leeftijd is. Vooral het bedrog er om heen. En al is het discutabel dat zij zijn leerling is daar heb jij weinig aan . Tijd , dit kost heel veel tijd. Zie het als een rouwproces . Laat het verdriet er wezen . Zoek steun bij de mensen om je heen . Zoek proffesioneler hulp als je daar voor open staat. Communiceer zakelijk met hem . Probeer het goed voor jezelf te regelen. Hoe moe je ook bent en hoe moeilijk. Je zult zie dat je straks heel trots op jezelf kunt zijn dat je dit kan . Regel het goed voor je kinderen , er is best een kans dat je partner niet eens tijd voor ze heeft ( mijn ex kijkt niet meer naar ze om)
Heel veel sterkte