Hoe nu verder?
Hallo allemaal,
Ook ik kan mij sinds kort toevoegen aan de bevolkingsgroep van 'gescheiden ouder'.
Na 17 jaar relatie waarin we best wel wat hebben meegemaakt; zwaar misselijke zwangerschap > zoontje met AML in 3e levensjaar > tijd van herstel (gelukkigste periode) > partner met BurnOut > het vervolgens door haar oppakken van een 4 jarige HBO avondstudie en nu de afronding daarvan, heeft ze een maandje geleden duidelijkj gemaakt dat ze wil scheiden.
De reden van de scheiding is dat ze begin 2024 op een studiereis iemand is tegengekomen, ze een jaar via mail/app contact hebben gehouden en begin dit jaar hem weer op 'studiereis' heeft opgezocht waarna de vonk oversloeg. Let wel, mijn 'ex' is 47 en hij 69.......
Ik ben erachter gekomen omdat ik e.e.a. aanvoelde na haar terugkeer en heb uiteindelijk gewoon op de vrouw af gevraagd wat er gebeurt is..... Tja, haar antwoord was dat het 'fantastisch' was. Daar sta je dan...
Ze wil met hem verder, onze relatie liep al slecht door alle gebeurtenissen van de afgelopen 10 jaar, en het afgelopen jaar ging het eigenlijk steeds meer bergafwaards en ik kon er niets tegen doen.
Afgelopen winter heb ook ik een beetje de moed opgegeven, kwam er niet meer doorheen, en dat heeft zeker bijgedragen aan de huidige situatie, stom van mij maar ik had echt het idee dat we na haar afstuderen eindelijk tijd voor elkaar zouden kunnen hebben, onze zoon is inmiddels een stoere, knappe puber dus dat zou wel goedkomen, dacht ik.
Maar ja, gisteren heb ik de moed volledig opgegeven en ben nu op zoek naar een klein appartementje in onze buurt wat ik kan kopen.... Huis staat op haar naam en geen contract, mooi de sjaak dus maar heb nog wel mijn eergevoel.
En dan.... Hoe nu verder met 55 jaar, een gebroken hart en al mijn minpunten?
Iemand enig idee?
Weekje later maar bedankt anoniemn!
Status mbt 'hoe nu verder':
-Ik ben op de achtergrond e.e.a. aan het samenstellen zoals rechten/plichten/lijstjes etc.,
adres van een goede advocaat/mediator gekregen/gevonden (waar geen relatie/historie aan vast zit),
-ik zit een stuk lekkerder in mijn vel,
doe en ervaar dingen die ik in de afgelopen 17 jaar gemist heb (eigenlijk hoe ik het liefste wil leven en het leven wil ervaren),
-ben iemand tegengekomen die mij 1-op-1 en uit ervaring kan vertellen hoe je door zo'n periode heen komt,
-psych is meer dan nuttig, inzichtelijk en constructief,
-ik ga niet meer in op uitnodigingen van mij ex..... (koffie enzo)...
Ex heeft het al wel gepresteerd om haar vakantieplanning bij mij 'over de schutting te gooien'. Niks overleg, gewoon 'dit, dan' en 'neem jij dan?'.... Zoonlief wist alleen deel 1 van haar plannen (wat in feite alleen een race van plek naar plek is), deel 2 (st Maarten) wist hij niks van :-S.
Zelf met mijn mooie man (zoon) afspraak gemaakt dat we samen gaan plannen wat we gaan doen (roadtrip, fly-drive, wat we willen zien etc.). Op aanraden betrek ik hem volledig in de planning en bouwen we dat langzaam uit van idee naar uitvoering...
Ik ga hem die periode opvangen, dat zeker, want hij is absoluut geen 'parkeerkind' en zoals jullie kunnen lezen maar ik hou/zie haar werkwijze wel degelijk als wijze les...
Huizenjacht is nog steeds gaande, zit alleen nog met (financiele) afhandeling en hoe dat uit gaat pakken.... Daar is de advocaat/mediator voor en volgens ervaringen is deze wel capabel 
Bij een goede/positieve uitkomst zal het iig bijdragen aan meer rust en een betere verblijfsplek....
