Hoe om te gaan met volwassen kinderen van partner?

Onbeschoft

Ik vind je nogal onbeschoft om in andermans huis dingen te gaan veranderen. Het is niet jouw huis, jij woont er toch niet? Jij bent er op bezoek. Hoe zou jij het vinden het in jouw huis deed?
Verder is het ook het huis van de kinderen niet meer, dus als je het al met iemand zou moeten bespreken is het met je vriend.

Verder vind ik het ook raar dat je klaagt dat zijn kinderen te lang blijven. zij zijn op bezoek en jij bent er ook op bezoek. jij hebt niet meer recht om er te zijn dan zij.

Kinderen

Het lijkt erop dat je de onwennigheden met je nieuwe vriend afwentelt op zijn kinderen. Komt hij nooit bij jou? En zo ja, neemt hij dan ook allerlei huisraad mee om zo jouw huis het zijne te maken? Wat zegt je vriend eigenlijk over de situatie. Je kunt er beter met hem over praten ipv met zijn kinderen. Natuurlijk komen ze bij hem: op die leeftijd bleef ik zelfs regelmatig logeren bij mijn ouders, en je vriend zal tijd voor ze willen hebben, zonder jou.

Nou zo vreemd vind ik het niet

We zijn weer lekker op dreef met elkaar de maat nemen.

Hoe zo is koken bij iemand anders vreemd? Ik kook ook bij vrienden thuis, ik kookte ook bij mijn vriend thuis, zelfs bij zijn moeder. En nee, we woonden ook niet samen.

Ze is geen gewone logé, ze is de vriendin van de bewoner. Na 1,5 jaar mag je echt wel iets eigens meenemen. Volgens mij lag toen ook een deel van mijn kleding al bij mijn vriend, had ik ook een ander kussen gekocht voor in bed en deed ik onze was in het weekend. Het is de opbouw naar een langere relatie en wellicht samenwonen, dat gaat bij volwassenen die verder van elkaar wonen toch iets anders als bij pubers die bij elkaar op school zitten.

Dat de kinderen zo lang blijven snap ik ook, want ook nu ik ben toch echt ruim 25 jaar het huis al uit slaap ik nog regelmatig bij mijn vader, de afstanden zijn gewoon te groot.

Ik raad je aan het met je vriend te bespreken. Als hij het prima vind om samen met jou wat dingen in het huis te veranderen dan is het prima natuurlijk, daar gaan uitwonende kinderen niet over.
Ook dat jij het moeilijk vind zo lang hem te moeten delen in de beperkte tijd die jullie samen hebben moet je met hem bespreken. Zijn kinderen zijn dat zo gewend van huis uit, dat is iets tussen hen en hun vader. Het is niet dat je de kinderen niet leuk vind maar je wil graag wat meer tijd met je vriend om elkaar beter te leren kennen. De afstand is blijkbaar te groot om bv 's avonds even heen en weer te gaan. Maar misschien wonen de kinderen ook op wat grotere afstand en kunnen zij dat ook niet.
Tijd voor een avond op de bank en een goed gesprek.

Fijne relatie opbouwen op de beste manier.

Beste Flavia,

Dankjewel. Dit had ik even nodig. Hij is een hele fijne goede man, dus ik wil dit allemaal goed aanpakken. En een fijne relatie opbouwen op de beste manier.Zijn kinderen zijn ook netjes en beleefd naar mij toe en heten me welkom.

wat zijn jullie hard

TS heeft een relatie met de man waar ze gaat "logeren" of "op bezoek" is, beetje oneerbiedig vind ik. Ze schrijft letterlijk: "hij is in het huis blijven wonen waar de hele relatie en het hele huwelijk en de kinderen geboren zijn."
Dat huis is 25 jaar lang bewoond door man en zijn ex en nagenoeg alles is nog steeds hetzelfde zoals toen zijn ex er was. Natuurlijk is dat niet zo prettig en wil zij er zich toch ook wat thuisvoelen. Je zit wel in de zetel waar hij en zijn ex 25 jaar in gezeten hebben, je ligt in hetzelfde bed.

Ik zou gewoon met hem wat zaken bespreken over de toekomst, nu echt dingen veranderen lijkt mij misschien wat snel. Maar bespreek hoe jij je er uiteindelijk misschien meer thuis kan voelen. Met zijn kinderen, die hun eigen woonst hebben, zou ik niets bespreken.

Samen met je vriend stappen zetten

Ik vind het juist heel respectvol dat je zijn kinderen een stem wil geven omdat je beseft dat het hun ouderlijk huis is. Maar toch denk ik dat het zo niet per se werkt. Jouw verlangen om je thuis te voelen in zijn huis duidt op een verlangen naar ‘part time samenwonen. Of jullie relatie inderdaad aan die stap toe is, moet je met je vriend delen en bespreken. En dan heb je het ook over wat dat betekent in de beide huizen: hoe word je gaandeweg minder gast en buitenstaander en meer ‘eigen’. Ik kan me goed voorstellen dat dat meer speelt als je in een huis komt waarin het hele voormalige gezinsleven zich heeft afgespeeld. Als je vriend jouw verlangen deelt en openstaat voor veranderingen, kan hij dat met zijn kinderen bespreken als hij dat nodig vindt. Ik zou overigens zeggen dat dat bij volwassen kinderen zou moeten blijven bij aankondigen zodat het ze niet overvalt en delen dat je als mens een volgende stap gaat zetten in je leven. Hij hoeft geen toestemming te vragen aan zijn kinderen. Ik kan me wel voorstellen dat je elkaar betrekt in transities, zodat je gemakkelijk kan meebewegen en je laat zien dat je beseft dat het voor zijn kinderen ook iets betekent. In die zin kan het er best eens over gaan in een gesprek maar hoeft er volgens niet formeel overlegd te worden.

Groet,
Jo Hanna

Harley

Ik vind het niet gek dat je dingen verandert als je het in samenspraak doet met je vriend. Zijn kinderen wonen al lang niet meer thuis, dus tja waarom zouden ze eigenlijk een stem in de inrichting willen hebben? Of is hun moeder overleden (in dit geval ligt het gevoeliger).
Ik zou wel kijken wat de toekomst van de relatie is. Hebben jullie samenwoon plannen? Of blijft het latten? Kijk, eigenlijk vind ik het een beetje een non-vraag, als je vriend het goed vind en zijn kinderen er geen moeite mee hebben. Tja, dan gewoon door gaan!
Sini