Hoe pubers beïnvloeden in die paar dagen dat ze bij je zijn?
Ik heb drie pubers die vijf dagen bij hun moeder zijn en helaas maar twee bij mij. Ik denk dat hun moeder veel meer invloed op ze heeft door die scheve verhouding. Daar maak ik me zorgen om, want hun moeder is nu niet het goede voorbeeld van discipline. Niet dat ik mijn kinderen met ijzeren hand wil opvoeden, maar een volledig vrije opvoeding vind ik nu ook weer niet echt goed voor pubers.
Doordat ze maar zo kort bij mij zijn, kan ik maar heel weinig invloed op ze uitoefenen. Het gaat om huiswerk maken, aan tafel komen als het eten klaar is, gezond eten, voldoende andere activiteiten dan gamen.
Ik ben helaas bang dat wanneer ik er te veel van zeg, ze gewoon minder naar mij toe komen omdat hun moeder het allemaal toelaat.
Hoe gaan jullie daar mee om?
Niet, denk ik
Als je mazzel hebt heb je gezeglijke pubers die doen wat je zegt en wat goed voor ze is, en anders niet. Dan kun je overal wel een strijd van maken maar dan trek je aan het kortste eind en het wordt er niet gezelliger op.
En als je het toch anders voor ogen had, had je de regeling andersom moeten afspreken. Hoewel ik niet denk dat het dan zonder strijd zou gaan, het opvoeden.
Jouw huis jouw regels
Je kunt niet anders doen dan voorleven. Dus laat zien wat jij prettig gedrag vind en probeer je kinderen ook zover te krijgen. Of je er een soort strijd van moet maken.... dat lijkt mij niet verstandig
Jullie zijn waarschijnlijk niet gescheiden vanwege een dopje van de tandpasta, het verschil in opvattingen was er ongetwijfeld al, maar jullie kinderen werden wel door jullie samen opgevoed. Dus is wat je nu op de bank hebt zitten op die spaarzame twee dagen niet ook het resultaat van jóuw opvoeding?
Grappig Hendrik
Toch grappig Hendrik dat je ex wel goed genoeg was om kinderen mee te krijgen, maar nu jullie gescheiden zijn is ze blijkbaar niet meer goed genoeg om de kinderen op te voeden?
Pubers maken zich sowieso los van hun ouders en krijgen eigen ideeën. Het zijn niet meer de brave kleutertjes die precies doen wat je van ze wil. Ik neem aan dat je ex ook weleens verzucht dat ze zou willen dat de kinderen meer naar haar zouden luisteren.
preciies
het is toch de vrouw waarmee je verkoos kinderen te krijgen...
Samenwerken?
Ik zou ook niet in mijn eentje ‘de strijd’ aangaan in die twee dagen. Wanneer je toch (kleine) verandering teweeg wilt brengen zou ik de samenwerking met moeder opzoeken. Wanneer dit lastig is, valt misschien een middenweg te overleggen?
Brave Hendrik
Invloed uit willen oefenen op pubers is het beste recept om ze inderdaad minder bij je te laten komen, het goede voorbeeld geven en met ze bespreken welke keuzes ze hebben en wat de consequenties (kunnen) zijn van verschillende keuzes zal veel meer effect hebben. Als jij ze "strak" wilt houden zullen ze jou ook in de gaten houden en moet je wel perfect zijn om jezelf aan de regels te kunnen houden die je van hen verwacht. Bij een gespannen situatie/scheiding zullen pubers jou extra in de gaten houden en makkelijk iets vinden dat niet voldoet aan je eigen regels.
Zelf zit ik in de omgedraaide situatie. Moeder stelt verwachtingen maar kan er zelf niet aan voldoen en is niet consequent genoeg om haar regels te handhaven en op sommige punten stelt ze helemaal geen regels . Ik heb geen tijd, mogelijkheid en zorggenen om ze vaak te hebben maar de oudste heeft gekozen om fulltime bij mij te wonen, de anderen willen vaker komen dan mogelijk is. Ik heb maar 1 regel, we houden rekening met elkaar en dat is voor mij vaak al moeilijk. Van mij hoeven ze geen huiswerk enz. te maken maar ik heb ze wel gewaarschuwd dat dit gevolgen heeft als ze ouder zijn, ze mogen iedere dag stappen, drinken, blowen enz. als ze zelf de consequenties dragen. Het vreemde is dat ze precies het omgedraaide doen dan wat ze van mij mogen.
Dank voor jullie tips.
Het goede voorbeeld geven en als er toch iets acuut moet gebeuren de samenwerking opzoeken haal ik er vooral uit.
Marije en Juf Ank, inderdaad met mijn ex verkoos ik om kinderen te krijgen. Het lijkt mij echter niet zinvol om de redenen van mijn scheiding nu ter discussie te stellen.
goed genoeg om kinderen mee te krijgen...
Ik hoor deze opmerking wel vaker en vind dit zo'n dooddoener. Wat héb je nou aan zo'n opmerking?
Alsof mensen in de toekomst kunnen kijken?
Ik heb ook kinderen gekregen met mijn ex. Toen was het een hele leuke man, die man is in de loop van de jaren DAARNA veranderd. Vervolgens had ie andere vriendinnen en is er met eentje gaan samenwonen en we gingen dus scheiden.
Oh ja, en als ik soms klaag krijg ik ook wel eens (van mensen op fora) de opmerking 'dan had je niet moeten scheiden'... nog zo'n dooddoener, alsof het allemaal mijn plan was, ik wilde niet scheiden, had nog genoeg energie om wat van mijn huwelijk te maken, maar je hebt daar twee welwillende mensen voor nodig.
Dus ik ben wel benieuwd naar degenen die dit soort opmerkingen maken, wat ze daarmee bedoelen.
jasmijn
Nou, omdat het zo lekker makkelijk is om commentaar te leveren op iemand die toch het meeste werk verzet m.b.t. de kinderen?
Er zijn altijd verschillen in opvoeding tussen ouders. Daar moet je mee zien te dealen, gescheiden of niet gescheiden. ineens constateren dat de ander dan alles fout doet en jijzelf het zo veel beter kan, is zo misselijk.
Hendrik, ik wil de reden van je scheiding helemaal niet weten. Maar waar het om gaat is dat je na een scheiding toch moet proberen als volwassen mensen samen de taak te klaren die je ooit samen aangegaan bent.
Kinderen hebben nergens om gevraagd. Niet om op de wereld gezet te worden en niet om de scheiding. Dat is jouw verantwoording als ouders tot ze groot genoeg zijn om hun eigen verantwoordelijkheid op te pakken.
Kinderen hebben is geen werk!
Houdt toch eens op om altijd, zonder verder te kijken dan je neus lang is, de inspanningen van de ene ouder de hemel in te prijzen boven die van de ander zoals Juf Ank hier doet.
In mijn geval zou ik zeer graag meer met mijn kinderen doen, maar mijn ex zit als een verstikkende moederkloek boven op mijn kinderen. Ik zie het al gebeuren hoe gefrustreerd zij later zullen zijn vanwege de benauwende opvoeding van mijn ex.
En ha ik wil reuze graag daarvoor in overleg met haar. Maar het enige wat goed is zijn die dingen waarvan zij denkt dat het goed is. Als je je er niet in wil verdiepen, houd dan ook jouw oordeel voor je!
maar dan
is je taak in de tijd dat de kinderen bij jou zijn om te laten zien hoe het ook kan. Losser, minder benauwend, minder rigide. Zonder dat je ooit maar enig oordeel hoeft te laten horen kun je wel laten zien en voelen hoe het ook kan.
Dat ze minder tijd bij jou zijn maakt dan niet uit, dat goede voorbeeld blijft toch wel ergens hangen.
oh grappig
ik reageerde nu op je laatste bericht:
"mijn ex zit als een verstikkende moederkloek boven op mijn kinderen. Ik zie het al gebeuren hoe gefrustreerd zij later zullen zijn vanwege de benauwende opvoeding van mijn ex"
Dat klinkt toch wel wat in tegenspraak met je oorspronkelijke boodschap:
"want hun moeder is nu niet het goede voorbeeld van discipline. Niet dat ik mijn kinderen met ijzeren hand wil opvoeden, maar een volledig vrije opvoeding vind ik nu ook weer niet echt goed voor pubers"
Eh ja, wat is het nu eigenlijk dat je vindt dat niet goed gaat bij moeder?
invloed?
Het zijn je kinderen! Geen project waarbij je je invloed wat wilt doen toenemen.
Richt je vooral op goed contact, oprechte aandacht. Luisteren! Neem hen serieus. Stel je positief op, ga pas eten als iedereen aan tafel zit en ruim met z'n allen op. Lekker muziekje erbij, maak er wat van.
Doe geregeld iets met een van hen apart. Het gaat om relatie. Niet om de perfecte naleving van regels.
Jippox
Hoezo in tegenspraak? Ouders kunnen bijvoorbeeld emotioneel bovenop hun kind zitten, maar gelijkertijd erg slecht zijn in grenzen stellen. Ik zie daar geen vanzelfsprekende tegenstelling.