hoe verder na onhandige uitspraken tegen puber.
Soms gaat het in ons samengestelde gezin niet helemaal zoals het moet gaan..
Ben erg stom geweest.. heb me vreselijk laten opnaaien door een 14jarige puberdame.
Mijn bonus dochter . 14 jr maar wil al graag 18 zijn, draagt veel make up maar tanden poetsen ? Ho maar...Grote mond, ( je bent mijn moeder niet ) etc etc een echte normale puber dus die dit weekend vol gal over mij naar haar eigen moeder en ik mag weer op het matje komen....
Wanneer er eens een beste ruzie was tussen vader en mij , en die waren niet te zuinig. ( klopt natuurlijk van geen kant van ons, maar beide pittige karakters ..heeft ze ( 14jr) teveel informatie meegekregen wat een kind niet zou moeten horen op die leeftijd. Erg onhandig van mij..
Nu is dat in de afgelopen 6 jaar wel eens vaker gebeurd, en waar ik dacht ; valt wel mee , of horen kinderoortjes niet..?
Komt het nu allemaal op tafel. Ik had beter moeten weten...
Nu natuurlijk allemaal verwijten door haar moeder naar mij omdat het nu allemaal in dat puberbrein begint door te dringen,.. en er dingen een soort van uitgelegd worden maar niet begrepen? ( deed papa dat bij jou ook mama, en waarom ging papa bij jou weg dan ?)
Het is een meisje met een gemiddeld iq met soms wat add trekken, doet kader niveau klas 2 en is sinds een jaar een dame ipv een meisje . Ik ben sinds dat jaar ineens een moeder die niet meer hoeft te verzorgen.. ze is immers "al bijna volwassen" zoals ze zelf zegt.
Ik kan het niet terug draaien , heb al spijt betuigd en beterschap beloofd aan moeders. Maar die is nu op oorlogspad.
ik moet zeggen dat ik ook niks heb met mijn puberdochter van 14. haar zusje van 10 kan ik beter mee. Toen ze al klein was en we nog niet in deze situatie zaten vond ik deze dame al een apart karakter hebben, dus dat helpt niet echt mee. Ik heb hier dus nu zelf best wel een slechte rol in gehad zonder dat ik dat met kwade bedoeling doe of wil.... echt fouten gemaakt.
Ik zit nu me handen in het haar.... een hysterische app vol verwijten , een man die zelf maar steeds roept : wat gebeurd is is gebeurd en naar toekomst kijken... maar naar welke??
Uit eidelijk moet ik het toch veel zelf doen.... en ben ik dat beu. Is mijn energie op.
Wil wel verder.. en niet opgeven!
dus
Jullie maken ruzie waar de kinderen bij zijn en daarbij worden intieme verwijten gemaakt begrijp ik? En je bonusdochter gaat vervolgens naar haar moeder om het daarover te hebben. Waarbij JIJ dan ter verantwoording geroepen wordt?
Het wordt tijd dat jouw man, de vader zijn vaderrol eens op gaat pakken. Laat hij met zijn ex eventueel bespreken hoe het met hun dochter gaat, dat is niet iets waar jij je voor moet lenen. Het is wel jullie gezamenlijke verantwoordelijkheid om te zorgen dat de kinderen geen intieme details van jullie ruzies meekrijgen.
En dan even daargelaten dat ik het onbegrijpelijk vind dat je je niet kunt beheersen met een ruzie met je partner, 'pittige karakters' vind ik dan een slap excuus. Ik vind dit echt heel onvolwassen en onverantwoord gedrag. Jullie zullen dit voortaan gewoon stomweg moeten beheersen om verdere excessen te voorkomen.
Ik vind de manier waarop je over je dochter zegt dat je niets met haar hebt ook nogal shockerend. Alsof je niet door hebt wat een impact dit heeft op een kind. Ik hoop maar dat je het niet al te veel merken en je andere dochter niet voortrekt.
Voor nu zou ik zeggen, ga verder niet in discussie met de moeder, de ex van je partner maar met je partner zelf. En hij mag het verder opnemen met zijn ex voor zover hij dat nodig vindt.
Dit komt niet goed
Ga latten, of als je dat al doet houdt je op de achtergrond.
Je kunt een heel verhaal typen, maar met alle Hollandse nuchterheid komt het hier op neer.
Hmmm
Ik begrijp het hele bericht niet. Wat is er precies bij moeder terecht gekomen nu?
En zoveel ruzie is niet normaal hoor. Je denkt misschien van wel, omdat je niet beter gewend bent, maar ruzie en schreeuwen is niet normaal.
Eens met Phryne
Ik snapte er niets van terwijl ik het toch meerdere keren gelezen heb. Waar heb je het nu over. We hoeven niet de details te weten waardoor het herkenbaar is natuurlijk, maar wat meer info zou helpen om het te snappen.
Aagje
vader voedt op
Ik zou me inderdaad wat meer terughoudend opstellen naar je stiefdochter. Laat de communicatie verder tussen je partner en zijn ex. Wat gebeurd is, is gebeurd, daar kan je nu toch niets meer aan doen.
Maar begrijp ik dat je je ermee bemoeit of zij haar tandenpoetst? Dat zou ik dus nooit doen, dat is een zaak tussen haar vader en haar. (je kunt wel vader, zonder dat je stiefdochter dat weet, inseinen dat ze haar tanden niet poetst)
Ik vind dat je je wel een beetje met huishoudelijke dingen mag bemoeien naar de stiefkinderen toe, maar niet over opvoedkundige zaken.
Als mijn stiefkinderen al hun was naast de wasmand kiepen dan vraag ik als eerste aan hun vader om het met ze op te lossen, daarna zou ik het misschien zelf eens een keertje opmerken (alhoewel ik dat zo min mogelijk doe eigenlijk speel ik alles via vader wat ook maar een beetje negatief is) positieve dingen deel/vraag ik wel van ze. Zo hou je het het langste vol denk ik.
Wat ik lees
Is dat je zelf zegt dat je fouten hebt gemaakt. Behoorlijk grove fouten lees ik tussen de regels door, dingen die nooit gezegd hadden mogen worden.
Je geeft toe dat dat fout was, dat lijkt me een mooi begin
Tegelijkertijd geef je allemaal info in je post over je stiefdochter die niet relevant is. Over haar iq bijvoorbeeld, (dat is blijkbaar een dingetje voor jou? Waarom?) en andere zaken waardoor ik het gevoel krijg dat je je eigen fout probeert af te zwakken door haar net ff in een minder licht te zetten. En dat vind ik echt niet ok. Jouw fout is jouw fout, los van waarvoor meisje het is. Daar moet je verwoordelijkheid voor nemen, mee dealen.
Je schrijft dat je vriend eroverheen wil stappen terwijl zijn dochter er verdriet van heeft. Vind ik ook heel raar. Zo maak je jullie probleem haar probleem terwijl zij het kind is. Zij heeft niet gekozen voor een samengesteld gezin, dat hebben jullie gedaan.
Dus ik snap heel goed dat de moeder van het meisje in de bres springt voor haar kind. Godzeidank zou ik bijna zeggen.
Mijn advies;
1) ga naar een coach/peut/training oid om je te leren beheersen zodat je niet meer zoveel schade aanricht als je boos bent.
2) ga met je vriend in gesprek over relatie coaching of andere hulp om jullie relatie harmonieuzer te krijgen
3) ga met moeder van stiefdochter in gesprek om te vertellen dat je het heel naar vindt, deze bovenste stappen heb gezet en beterschap beloofd
Latten?
Latten vind ik te kort door de bocht. En zoals Ely praat kan ik veel meer mee..je leest mijn bericht precies zoals ik het bedoel.
Je hebt helemaal gelijk. Ik neem ook de schuld deels wel op me en wil graag verbeteren.
Vader is hier degene die letterlijk roept. 'iedereen moet eens even normaal gaan doen dan wordt het een stuk makkelijker'! Neemt geen deel aan schuld.. Schuift dat weg.
Vader zal nooit instemmen met wat voor soort therapie. Is al vaker aan de orde geweest en ik en zijn ex zitten te praten bij een coach. Maar over opvoedkundige zaken.. Dus nee. Dat moet hij doen. Ik werk wel aan mijzelf...
Het dat ook aangegeven aan ex van hem maar die is momenteel niet voor rede vatbaar. Misschien de gemoederen eerst even laten zakken...
Maar met iemand die elke dag zeker 10x appt met allerlei hysterie... Dat werkt niet.... Bedankt Ely om me de realiteit op een fatsoenlijke manier mee te helpen in te laten zien.. Iemand die het snapt maar niet direct zwaar staat te oordelen of afbranden.. Maar dat heb je ook als je hier komt 'praten' natuurlijk... Allemaal meningen.. Mag.
pijnlijk
"ik moet zeggen dat ik ook niks heb met mijn puberdochter van 14."
Hoe pijnlijk moet dit voelen voor een meisje van 14. Ze wordt mede opgevoed door een boze stiefmoeder. Dit lijkt me van alles het voornaamste probleem.
Hysterie
Ik vind jou ook niet het toonbeeld van innerlijke rust, Zuchtje. En ook ik stoor me heel erg aan de manier waarop je over de dochter van je vriend praat. Je vriend lijkt wel de enige verstandige in het hele verhaal - behalve dan dat hij dus ook heftige ruzies uitvecht waar zijn kinderen bij zijn.
Mijn conclusie is dat jullie letterlijk allemaal veel te dicht op elkaars huid zitten. Wat een drama allemaal. Geef elkaar ruimte, zodat iedereen zichzelf kan zijn. Latten is niet kort door de bocht, maar een realistische handelwijze in een situatie die vastdraait, zoals bij jou. En dan wil je de 'meningen' van anderen ook liever niet horen.
Niemand hier brandt jou af of veroordeelt. Wat je schrijft is heftig en wordt ook als zodanig geïnterpreteerd door de mensen die buiten de situatie staan. Jij zit er middenin en lijkt niet meer voldoende de rust en afstand te kunnen bewaren. Maar dat is wel wat de volwassenen in dit geval moeten doen. Van de kinderen mag je dat niet verlangen.
Ga eens bij jezelf te rade wat het zijn van stiefmoeder voor jou is. En of je wel een moederfiguur (niet 'de', maar 'een') van een meisje dat je niet mag. Want dat is wat je neerzet. Ik vind dat ook heartbreaking, eerlijk gezegd, voor dit meisje. Ze komt op mij over als een doodnormale puber van 14.
Latten
Waarom is latten kort door de bocht ?
Had je dit beter niet wat langer gedaan alvorens samen te wonen, om jouw bonusdochter beter te leren kennen (en zij jou) en vooral om de impact van jullie relatie op haar af te wachten ?
Wij zijn ook blijven latten omdat samenwonen ons niet haalbaar leek omwille van een 'moeilijke' puberdochter, en we gaan dat moeten blijven doen, hoezeer we het ook anders zouden willen.
Beter een harmonieuze lat relatie, dan hetgeen waar jullie mee bezig zijn, recht naar exit relatie.
In ieder geval is ruzie maken in haar bijzijn nooit een optie, en jou 'moeien' met haar opvoeding eigenlijk ook niet, dat is aan haar vader.
En wat sommigen hier aanraden, maar waar ik absoluut tegen zou zijn, is dat jij in gesprek moet gaan met haar moeder. Doe dat in geen geval, zou ik zeggen, laat dat soort dingen aan jouw partner over.
Meer kids
Wij hebben meer kinderen... En ook samen 1 kleine.. Dus latten?
En de vraag : had je niet beter?... Tja... Inderdaad. Maar wat heb ik daar nu aan..
🤔
Latten en nog een kind elke weekend wegbrengen vind ik geen optie. Koe bij horens vatten wel... Maar eerst idd maar even wat rust..
Vader aansporen tot praten..., gesprek met moeder.. DAT mag hij nu eens doen.. 7jr al met de kop in het zand. Na verzorgen van de Kids nu vooral opvoeden... Maar kennelijk mag je als ze puberen een stapje terug doen als stiefmoeder..
En nu mag vader zich er mee bemoeien? Hij heeft een makkie gehad dus..
En als moeder van 2 kids en 2 kids van hem en 1 van ons.. wat voor moeder ben je dan he.. 1 die veel mag aanpassen en schipperen.. En nu de kinderen wat mondiger worden mag ik mijn mond vooral houden... Voelt apart dit.
het zijn niet jouw kinderen
Ja, maar de meisjes hebben al een moeder, dus ik zou het opvoeden echt beperken tot de huishoudelijke dingen, net zoals je met een huisgenoot zou doen, en wat betreft haar, kleding, make-up, tijd om uit te gaan, wat dan ook, dat is iets tussen haar vader en moeder.
En je had volgens mij nog nergens geschreven dat jullie ook samen een kindje hebben, dus dat latten had was dan een optie geweest, alhoewel ik dat ook niet zou doen hoor.
Vanaf nu gewoon goed aanpakken, wat gebeurd is, is gebeurd en jullie gaan er gewoon op letten dat dit niet meer gebeurd in het bijzijn van de kinderen. En verder maar even laten rusten, de hysterie van kind en moeder zakken wel weer weg.
Sterkte met alles
zie het
als een wake-up call. Jullie moeten echt iets doen aan dat ruziën waar de kinderen bij zijn, dat is niet goed en moet dus anders.
En eens met voorgangers: jij bent niet de opvoeder van je stiefkinderen. Laat dat aan hun vader en moeder over.
Pubers en stiefouder
Dat komt heel vaak voor, hoor zuchtje, dat een puber ineens veel lastiger wordt tegen een stiefouder. Misschien kun je je daar eens in verdiepen, zodat je ook weet wat er in het hoofd en hart van dit meisje omgaat. Ik krijg nu het gevoel dat ze weinig ruimte krijgt om haar emoties te laten zijn wat ze zijn. Jij oordeelt best scherp over haar. En dat is nou net een van die dingen waar pubers zich tegen afzetten. En jij bent als stiefouder een makkelijke prooi.
En waak ook een beetje voor het stellig veroordelen van de moeder. Die strijd verlies je sowieso.
Samengesteld gezin
Ik heb zelf een samengesteld gezin met een eigen puberdochter en een bonus puberdochter.
Ik lees hier een paar keer dat je als stiefouder niet mag opvoeden. Daar ben ik het tot een bepaalde hoogte niet mee eens.
Ik denk dat je eigen grens aangeven bij je stiefkind ook een vorm van opvoeden is. Kinderen moeten wel leren wat grensen zijn. Ik zeg ook zeker tegen mijn stiefdochter dat ze niet te lang mag douchen (die van mij staat rustig een uur).
Doordat wij een samengesteld gezin hebben hebben we ook te maken met 2 andere manieren van opvoeden waar wij 1 manier van proberen te maken. Dat heeft invloed op regels. Zo wel positief voor de 1 als negatief voor de ander en andersom. Wij bepraten dit en leggen dit uit. Dan hebben de dames ook nog eens eigen regele nodig. Die van mij moet haar mobiel inleveren na het avond eten. De ander mag hem houden. Dit heeft zo zijn redene.
Anyway... het feit wil dat je toegeefd dat je ergens niet zulke slimme keuzes heb gemaakt. Dat is heel groot van je. En het is nog groter dat je er aan wilt werken.
Het heeft tijd en ruimte nodig om dit vertrouwen terug te winnen. Gun en geef iedereen dat.
Bedankt
Bedankt voor jullie reacties
Ik ben blij dat er ook ergens tussendoor ruimte is om niet alleen alles maar af te keuren.
Ik probeer het beste er uit te halen maar heb ook nog veel te leren! De gemoederen zakken hier wel wat. Moddergooien is gestopt. Hysterie ook over...
Ben wel erg op mijn hoede. Heb het gevoel maar iets verkeerd te doen en dan de beerput weer te op enen. De stokken om mee te slaan zijn er wel.
Veel goede voornemens en weet dat het niet in 1 wk klaar is. Maar poeh! Niet makkelijk hoor.
Dit weekend nu alleen ons kind samen, en de rest naar andere kant. Rust... En praten.
Ik roep nu steeds een beetje meer : iedereen zoekt 'tmaar uit of bekijkt 't maar. Vraag maar aan je vader, moeder.. Ik wil niet de' beslissende 'ouders zijn over de stiefkinderen. Maar wel apart : toen ze nog klein waren mocht ik practisch alles doen/beslissen (alle partijen vonden het wel prima en makkelijk) en nu er tegengas komt (puber..) nu moet ik pas op de plaats...
Kon iemand me dat niet even eerder zeggen 
Ja Zuchtje
Ja hoor eens, het leven met pubers gaat niet over rozen hoor
Pubers zetten zaken op scherp, en spiegelen je fouten.
Geen enkele ouder (stief-of niet) kan zich openlijke ruzies veroorloven met een puber in huis, dat komt ergens in terug. (bij jongere kinderen uiteraard ook, maar die zijn natuurlijk weerlozer)
Stop met klagen en kijk in die spiegel. Genoeg te leren.
Elk huis heeft zijn kruis
Ik heb een stiefdochter die alles aan haar moeder verteld. Maar dan ook alles. Tijdens die communicatie worden er of wel eens woorden verdraaid of woorden worden verkeerd begrepen.
Hierdoor krijgt mijn man regelmatig appjes van zijn ex met wat heeft hij of ik nu weer gezegd. En dit terwijl er niks negatiefs is gezegd.
Meestal ben ik de boeman en heb ik het volgens de ex allemaal gedaan.
Ik kan mij er wel druk om gaan maken. En ja soms doe ik dat ook. We kunnen niet altijd sterk zijn. Meestal laat ik het maar gaan. Het zegt meer over ex hoe zij reageert dan over mij.
Misschien heb je hier iets aan?
kaneelstok
Klagen mag hier toch nog wel 
Anders kwam ik hier ook niet zo maar aan waaien, voor een gezellig babbeltje .
Ik zoek vooral steun in de zin van .. bevestiging of ik nog een beetje menselijk ben. En afkeuring.. tja kritiek is niet leuk maar ik hoop er wel wat mee te kunnen.
Het is fijn om te weten dat ik dus niet alleen sta.
De juiste oplossing bestaat niet zomaar, maar ik kan wel proberen die richting in te slaan.
Zeg net nog tegen ex-stief-opa ( jaja... die bestaan ook ) : ik bedoel het niet met kwade opzet, en denk de opstandige puber ook niet.
Maar mijn voornemen is wel om vader veeeeel meer naar voren te schuiven en nu ipv de oppas/moeder voor de kleintjes de wat meer afzijdige stiefmoeder van pubers te zijn.
Wel vel rollen hoor., moeder van 4jr, moeder van 9 en 13, stiefmoeder van 10 en 14.. vrouw van 50jarige . Zelf 38 trouwens. Dit had ik 7 jr geleden niet zien aankomen.
Maar schouders er onder ...!!!
Sandy D
Dank Sandy, ik herken het idd heel erg. Het "" Klikken"" , en dan liefst zo snel mogelijk via de app tegenwoordig.
Maar gekke is als mijn kids terug komen van weekend bij hun vader en er is wat aan de hand ik toch vaak roep : Tja.. daar zal je het met je vader over moeten hebben, kan ik nu niks mee. Mits het iets "ergs "is .. en wat is erg he? waar ligt je grens...ook verschillend voor iedereen.
Heb ook wel eens boos in de app gehangen toen mijn dochter vertelde dat haar stiefmoeder er bij haar benen uit zag "als een kalkoen mama", ze deed er een watje in?!
Ja dan heb ik mezelf ook wel even iets teveel geuit op de app... soms blijf je toch ook gewoon een mens ? En mensen maken fouten , en leren er hopelijk van. Ik wel denk ik.
Mijn man zijn ex is een vrouw die alle oude koeien steeds uit de sloot er bij haalt van de afgelopen 7 jr, dus iets recents plus, dit , dat en dit en dat,....dat maakt het voor mij erg lastig dan. Maar daar heb ik nu wel zoiets van : daar ga ik niet meer tegen in.
Dat is echt haar frustratie. Mag...
Nou .. ik ben blij met alle feedback, en we zullen zien wat de toekomst brengt.
Mijn man ziet het soms wel anders,
oeps
die laatst zin ... mijn man ziet het wat anders.... die hoorde in een eerder stukje tekst. vergeten weg te halen
Zuchtje
Het is niet klikken wat ze doet. Het is meer van mijn moeder is mijn beste vriendin. Laatst maakte stiefdochter de opmerking in de trant van. Ik vertel mama maar alles want ik ben bang dat ik anders niet...
Ik schok nogal van die uitspraak.
De moeder is ook heel trots dat dochter haar alles verteld. Er komt alleen af en toe gedonder van door een miscommunicatie tussen die 2. En dan krijgen wij voornamelijk de schuld. Meestal ik alleen.
Ik sta daar inmiddels boven en probeer mij er niet zo druk om te maken. Is soms wel moeilijk als je van iets wordt beschuldigd wat je niet heb gezegd of gedaan.
hysterische apps
Hysterische apps: niet op reageren. Niet communiceren over lastige dingen over de app maar face to face.
Sterkte met het afzijdig houden, maar lijkt me ook beter. Blijf wel geinteresseerd in je stiefdochter. En bedenk: met al die oude koeien kan je het nooit goed doen bij de moeder.
Soms blijf je toch gewoon een mens
Tuurlijk! En je stiefdochter ook. En haar moeder ook. Dus dat kunnen we dan tegen elkaar wegstrepen. Hoeven we het niet meer over te hebben.
Het zou het best werken als je zonder excuses voor jezelf te verzinnen zou toegeven dat je volwassen dingen bij kind hebt gedropt die daar niet thuishoren en waar zij als dochter van je man van in de stress raakt. Dat je het 'klikken' noemt als ze zoiets tegen haar moeder vertelt, vind ik bijzonder. Ze is toch niet je vriendinnetje. En zelfs al was dat wel zo: als zij dingen hoort, waarvan ze in verwarring raakt, heeft ze het vanzelfsprekende recht om er met haar moeder over te praten. Als er bij jullie thuis dingen gebeuren die ze moet verzwijgen voor haar moeder, gaat er simpelweg iets niet goed. Aan jou de lastige taak om de volwassene te zijn in deze relatie en je issues met haar vader aan te gaan in plaats van haar tot zondebok te maken. Excuses zijn alleen waardevol als ze oprecht zijn. Als je eigenlijk vindt dat het allemaal wel meevalt en dochter en haar moeder niet zo moeten overdrijven, zijn excuses nogal dun. Ik vind het wel heel goed dat je meer je grenzen in acht neemt. Dat brengt rust in de situatie. Dit moet ook gewoon weer zakken. Vertrouwen komt langzaam weer terug.
Groet,
Jo Hanna