Hoeveel alimentatie ontvangen jullie en was is gemiddeld?

Uh....

...om precies te zijn?

Helemaal niks.

en nee hij is geen kale kip, eerder een sluwe vos of gladde al die gewoonweg niet te pakken is.

in natura

Vader draagt bij in natura en daar heb ik geen bezwaar tegen. Hij houdt de kinderen goed in de kleding, schoenen en soms ook tassen en telefoons. Geld was hier een probleem geworden. Danwel omdat vader daar bezwaar tegen had, danwel omdat ik misschien hem wel zou moeten onderhouden. We hebben maar afgesproken dat vader bijdroeg zoals hij tijdens het huwelijk ook bijgedragen heeft.
En dat wordt automatisch geindexeerd.

niks

Sterker nog: hij staat stevig in de schuld bij de kinderen wegens alimentatieschuld en diefstal. Maar we hebben inmiddels al knarsetandend geaccepteerd dat je van een (inmiddels) kale kip niet kunt plukken en dat je ook zonder alimentatie kunt overleven.

Soms moet je je verlies nemen om verder te kunnen.

Niets

Hier ook niets. Nooit om gevraagd trouwens. Ten eerste heb ik daar destijds nooit om gevraagd; ex had een hele grote 'zieligheidsfaktor'. Ten tweede wilde ik dat gedonder over geld niet, ik had al genoeg nare verhalen gehoord in mijn omgeving over beloftes en afspraken die niet worden nagekomen.

Voor wat mijzelf betreft heb ik er nooit spijt van gehad. Ik dopte mijn boontjes zelf wel, met mijn 2 (toen nog) minderjarige kinderen. Het werd pas een issue toen de oudste 18 werd en ging studeren; omdat ik geen alimentatie ontving was er ook geen onderhoudsplicht die doorliep tot zijn 21e. En ex weigerde de door de DUO groep vastgestelde bijdrage te betalen.

Niets

Ik ontvang niets. We hebben 50-50 zorg voor onze dochter en storten allebei een vast bedrag per maand op een rekening voor haar waar kleding, kadootjes, ouderbijdrage van school etc van betaald wordt. Niet veel overigens, allebei 100 per maand en de kinderbijslag etc komt daar ook op binnen. Met kerst en rond het vakantiegeld storten we allebei het dubbele. We hebben allebei een pasje van deze rekening. Het bedrag loopt gestaag op want er komt meer op binnen dan er uit gaat.

Hoezo vervalt bij 18?

Arawen, hoezo vervalt de verplichting bij 18 als je daarvoor geen alimentatie ontving? Voor zover ik weet kan het kind bij 18 zelf een procedure aanspannen om om onderhoudsgeld te vragen. Vangen ze dan nul omdat, zoals in mijn geval, vader eerder ook altijd weigerde te betalen? Tjonge, dan wordt slecht gedrag wel beloond zeg.

Emine

Onderhoudsverplichting loopt door tot (volgens mij) de 21 jaar. Vanaf de leeftijd van 18 wordt de alimentatie aan het kind over gemaakt. Wanneer er dus geen afspraken over alimentatie zijn, ontvangt het kind niets.

De DUO groep berekend de bijdrage alle twee de ouders onafhankelijk van elkaar zouden moeten kunnen bijdragen aan de studie van het kind. Deze bijdrage is vrijwillig, ouder is dus niet verplicht dat bedrag te betalen. Of uberhaupt te betalen, eigenlijk. Was er al een alimentatie-afspraak geweest, dan had het kind althans dat bedrag ontvangen tot zijn/haar 21ste. Als de ouder nu niet betaald, kan het kind dat inderdaad alleen maar gerechtelijk aanvechten. Maar ja, dat is theorie.. Er zullen niet veel kinderen zijn die hun eigen ouder(s) aanklagen. Dat gaat wel behoorlijk ver.

Zoon wilde dat dus ook niet. Hij kreeg mijn bijdrage, zoveel als ik kon, en heeft verder gewoon meer geleend. Heeft dus nu ook meer schuld. Hij is trouwens klaar, dus dat was nog het oude leenstelsel.

Dank je wel Arawen

Eerlijk gezegd heeft hier kind zich juist voorgenomen juist wel een zaak aan te spannen tegen vader. Kan het niet verkroppen dat het een vader heeft die alleen maar voor negatieve dingen zorgt en echt geen cent bijdraagt. Ik denk dat kind een stuk erkenning wil, zo van 'ik ben het waard om voor te betalen.' Zoiets.

Maar dat kan dus wel, dat het kind dus alsnog alimentatie aanvraagt? Of kan dat dan ook weer alleen als het studeert? Ik kan er heel weinig over vinden.

Niets

0 alimentatie. Co-ouderschap (50-50) en allebei een baan, niet zelfde inkomen, maar geen van beiden arm. Kinderrekening waar we beiden een pasje van hebben en naar draagkracht op storten voor schoolkosten, kleding, kapper etc.

Het valt me op dat veel mensen reageren die niets krijgen.

Ik trouwens ook niet. Geen lusten (geld) geen lasten (gezeur en discussies).

Emine

Ik heb altijd geaarzeld om het LBIO in te schakelen om diverse redenen. Na een reeks heftige gebeurtenissen drong mijn oudste, toen net meerderjarige kind er op aan de knoop door te hakken. Dit kind ging zelf een procedure opstarten, wilde mijn hulp en steun daar wel bij, en vond dat ik het voor mijn jongste ook zou moeten gaan doen.

Helaas, vader was inmiddels kale kip.

Maar een meerderjarig kind kan dus wel degelijk een procedure opstarten. Sterker nog: bij studiefinanciering is het (mede) belangrijk dat het LBIO loopt om vader eventueel buiten beschouwing te kunnen laten als het contact ernstig gestoord is. Ook daar hebben we ervaring mee: vader wordt inderdaad buiten beschouwing gelaten. Scheelt een boel gezeik.

Bel het LBIO anders eens op.

Dank je Hortensia

Dank je wel Hortensia, deze vader is geen kale kip en zal dat niet worden ook. Hij is alleen glad en sluw.

Wat heeft de procedure met je kind gedaan? Kon hij/zij daardoor dingen afsluiten, accepteren, etc?

is afhankelijk van zoveel

Ik krijg nu nog 450 euro per maand voor twee kinderen, maar omdat ex ontslagen is gaat dat terug naar 70(ligt nu bij de rechtbank).
Ligt aan hoeveel ex verdient en een evt partner, of er kinderen van nieuwe partner zijn, vaste lasten, leningen etc etc etc etc. Er is een "eerlijke" berekening voor, het is niet zo dat je bij een kind recht hebt op bv 150 euro
Tigerfeet

Hortensia

Hortensia, bedankt voor je reactie. Ik snap je. Heb alleen thuis, na een keer goed in de problemen te zijn gekomen, afgesproken geen privécontacten te hebben nav forums. Maar bedankt voor je info tot nu toe.

LBIO en alimentatie

Ik geef toe dat ik best een beetje trots op mezelf ben, dat ik het zonder hulp (financieel of op enig ander gebied) van ex heb gered. Maar ik realiseer me goed dat er genoeg andere vrouwen zijn die niet de mazzel hebben, zoals ik, dat ze in hun eentje hun kinderen kunnen onderhouden. En als mijn ex 'plukbaarder' was geweest had ik waarschijnlijk ook gewoon gevraagd waar ik recht op had.. Hij had het namelijk wel, maar ik had reden om er niet om te vragen.

Nog even over dat LBIO, dat kun je volgens mij alleen inschakelen voor het innen van (achterstallige) alimentatie. Zijn er geen alimentatie-afspraken, dan lijkt me dat dus niet het juiste loket om alimentatie c.q. studie-ondersteuning aan te vragen. In ons geval (geen alimentatie) moest zoon echt naar een advocaat c.q. de rechtbank stappen om de vastgestelde DUO bijdrage bij zijn vader te innen. En dat wou hij niet.

Je doet wat je kan, je doet wat je moet...

Natuurlijk mag je daar trots op zijn Arawen. Ik ben dat zelf ook op mezelf. Ex heeft mij niet anders dan tegengewerkt echt op vele manieren. Maar je doet wat je kan en je doet wat je moet. Dat mijn kinderen eveneens trots op mij zijn, is wel de allermooiste prijs.

Ik hoef niet verl te betalen

Maar dat komt dan ook dat ik in de WIA zit en nu 70% van mijn laatsverdiende loon ontvang.
Mijn toekomstige ex is boos op mij en vind het schandalig dat ik maar zo weinig alimentatie hoef te betalen, ze vergeet alleen dat ik 30% minder inkomsten heb.

Ik neem aan dat ook Vaders nog een eigen leven mogen leiden, dat ook vaders een eigen woon verblijfplaats mogen hebben dat ook vaders net zoals hun ex tv mogen kunnen kijken en internet mogen hebben ze net als hun ex vrouw auto mogen blijven rijden etc. Etc.

Mijn ex doet net alsof ik het heb verzonnen om de hoogte te betalen aan alimentatie, terwijk daar allerlei ingewikkelde berekeningen en formules voor nodig zijn.

Vind het allemaal erg vervelend hoe mijn ex zich opstelt.
Ik heb naast plichten toch ook rechten!!??

Emine

Dat begrijp en respecteer ik

Als ik op andere vragen wel antwoord kan geven zal ik dat zeker doen!

thuiszitter

Hoe alimentatie in Nederland wordt berekend, weet ik niet maar in Spanje heb je een heleboel mannen die financieel geen kant op kunnen. Bij een loon van pakweg 800 euro netto is de alimentatie voor één kind al gauw 150 à 200 euro. Ik vind dat best veel.

Maar wat zo raar is....

....in dat hele alimentatieverhaal....

Is dat wel gekeken wordt of de niet-zorgouder kan betalen.
Maar dat niet gekeken wordt of de zorgouder het kan betalen.
Maw als de niet-zorgouder niet kan of wil betalen, dan moet de zorgouder maar zien hoe die zijn/haar kind voedt. Dat daardoor soms schrijnende toestanden ontstaan met weekbudgetten van 30 euro en pakketjes van de voedselbank, tja, jammer dan?

Ik persoonlijk snap echt niet dat het mogelijk is dat een ouder niet kan/wil en hoeft te betalen. En (de zorg) voor het kind dan?

emine

Helemaal mee eens.
Kennis van mij heeft jaren onder niveau gewerkt om niet te hoeven betalen; expres. Toen er eindelijk werk van gemaakt werd heeft hij zichzelf uit de ouderlijke macht laten zetten. Was hij er alsnog vanaf.
Je "maakt" en krijgt samen een kind en samen is niet alleen.

Emine

Dat klopt helemaal, helaas.

Ik ben zelf verbijsterd door het gemak waarmee een alimentatiebetaler van zijn of haar verplichting af kan komen. Maar als jij als verzorgende ouder ook krap zit, kun je je kind ook niet elders over de schutting gooien onder het mom van "sorry, geld is op." En daar zit je dan, met grote kinderen die je ook niet meer voor de gek kunt houden, een flinke zorglast (want diagnoses in da house) en alle kosten. Dan kun je maar één ding doen: slikken en doorgaan.

Maar ik weet dat ik dan wel de lasten heb, maar ook de lusten, de mijlpaaltjes! Ik heb mijn kinderen door hun schooljaren en examen heengetrokken, ik heb een kind getroost na zijn eerste liefdesverdriet, ik heb een kind mogen helpen met verhuizen en klussen in zijn eerste eigen flatje, met een stel vriendinnen hebben we overal gezocht voor gratis of zo goedkoop mogelijke inboedel (gelukt!) en ik ga hem dit weekend vertellen hoe hij de was moet doen .

Ik sta er dan wel als ouder alleen voor qua zorg en financiën, maar niet als mens, en dit soort mijlpalen maakt het allemaal weer goed!

De logica van ex...

...in mijn geval:

"Jij laat de kinderen niet verhongeren. Dan vreet je zelf wel niet. Jij laat ze niet bloot rondlopen. Dan loop je zelf wel in je blote kont. Dus waarom zou ik betalen, als ik weet dat ze toch wel alles hebben?"

Toch zeer opmerkelijk dat hij tegelijkertijd op alle mogelijke manieren geprobeerd heeft om mij tot incapabele ouder te laten verklaren door de instanties. Hij vond/vind me kennelijk zo incapabel dat hij er wel op vertrouwt dat ze alles hebben, ook al heb ik niks om van te geven.

Later heeft hij het een en ander bijgesteld naar: "Omdat ik wil dat jouw leven zo moeilijk mogelijk is....." Heeft me ook financieel echt geruineerd, loop nog steeds achter de feiten aan. Echter de echte prijs daarvoor betaalt hij zelf. What goes around comes around. In de vorm van hoe kinderen tegen beide ouders aankijken.

En Hortensia

......zo is het echt maar net!

het trieste is...

...dat mijn ex niet rancuneus is. Het is eerder een vorm van onvermogen. Maar ook daarmee had hij kunnen leren omgaan.

Rancune en de dreiging je kapot te maken lijkt me nóg erger. Dan zit die dreiging er ook nog eens op...

Anyway, het resultaat is hetzelfde. Je verliest het respect van je kinderen na zulke acties. En dat klinkt voor buitenstaanders misschien als "lekker puh", een gevalletje "the winner takes it all, the loser has to fall", maar dat is het niet. Er zijn alleen maar verliezers. Want we willen allemaal toch twéé betrokken ouders voor onze kinderen, ouders die allebei hun brede verantwoordelijkheden nemen, ook na een scheiding.

Perfectie bestaat niet, je best doen wel. En als één ouder het op een verschrikkelijke manier verzaakt op allerlei fronten, dan voelt dat kind dat natuurlijk ook, ze zien op wie ze kunnen rekenen en op wie niet. Maar ik zie ook wat dat met kinderen doet als ze ouder zijn. Maar goed, dat zul jij ook wel kennen, vermoed ik.

Yep.....

........

Wel hebben de kinderen in mijn huidige partner een vader gevonden.

En ex, die vraagt zich oprecht af wat er toch aan de hand is, waarom de kinderen tegen hem aankijken zoals ze tegen hem aankijken. Dus net zo goed onvermogen denk ik. Onvermogen om de gevolgen van eigen daden (zowel vooraf als achteraf) te overzien.