Iemand ervaring mee!!!
Hallloo.
Ik zal een kleine uitleg proberen te geven. En het niet te lang te maken 😉.
Na 14 jaar hebben mijn vrouw en ik besloten om er een punt achter te zetten. Nu weten de meeste wel hier hoe je je dan voelt. Moet er wel even bij zeggen dat er bij ons geen 3de persoon in het spel is. Momenteel zitten we dus midden in de scheiding. En alles verloopt soepel. Afspraken zijn snel gemaakt. En ik moet toch mn ex daarin een pluim geven. Want ze gunt me van alles. En ze is er niet op uit om me financieel uit te kleden. Ze ziet van alles af. En alimentatie voor de kids is gewoon netjes.
Door verschillende omstandigheden is het zo dat de scheiding pas in dec. Kan worden doorgedrukt. En we ook nog tot die tijd bij elkaar moeten wonen. Ik kan gelukkig dus ook het koophuis overnemen. En daar zit het hem dus in. Ik zou het huis graag willen hebben. En de kids zien dit ook heel graag. ( kids zijn trouwens 6 en 11 jaar )
Nu ben ik een weekje uit huis om op het huis van een vriendin te passen die op vakantie is..
Nu komt dus mijn vraag ( Ja eindelijk he)
Ik merk dat ik het heel zwaar heb dat ik dus niemand om me heen heb. Thuiskom en weg ga in een leeg huis. Alleen in bed slapen. Voor dat mensen zeggen ga dan naar vrienden of ga iets doen. Had gekund maar ik pas op 2 hondjes. Die al overdags alleen zijn..
Waar ik dus bang voor ben is als ik het al zo moeilijk heb in dit huis. Hoe moet het dan wel niet gaan. In mijn eigen huis. Met al die herinneringen. En in de avond langs lege kinderkamers lopen. Begin dus toch te twijfelen nu. Maar wil de kids ook niet teleurstellen. Iemand ervaring die dit ook heeft gedaan. En kan zeggen van niet doen. Of juist wel doen. Graag hoor ik jullie ervaringen
Waarom
Jullie hebben ervoor gekozen om uit elkaar te gaan omdat het niet werkt tussen jullie.
Het alleen zijn is ook erg moeilijk en zal wel een tijdje duren voordat je daar aan gewend bent.
Maar of angst voor alleen zijn nu een reden is om van de scheiding af te zien....daarmee los je het alleen zijn probleem op maar dan werkt het toch nog steeds niet tussen jullie denk ik?
Komt vanzelf
Je kon nu even "oefenen".
Ik had liever in het eigen huis gebleven, want nu moest ik dubbel wennen: weg gezin, weg vertrouwd huis.
Het kost tijd en als je gevoelig bent misschien wat langer. Maar dat mag, dat is niet erg en die tijd moet je jezelf geven plus er op vertrouwen dat het niet blijvend is en ook niet 24/7 aan je knaagt.
Kop op ☺
Top
@ gingergirl. Ik bedoel of ik toch het huis zal kopen of niet. Niet de scheiding uitstellen.
@ liek ik hoop het.
Oeps verkeerd begrepen
Sorry verkeerd begrepen.
Ja lastige keuze. Aan je eigen huis zitten zoveel herinneringen, misschien wel een goede keus om in een andere woning opnieuw te beginnen maar ja of dat voor de kinderen prettig is....
Heel veel succes gewenst met je keuze.
Dankjewel
Ja heel veel herinneringen.
Dat maakt het ook zo moeilijk.. het gevoel dat je dan ook echt alles kwijt bent.
Bij twijfel niet oversteken
Ik vrees dat je op basis van gevoel deze keuze niet kan maken. Ik zou de voor en nadelen op een rijtje zetten en daarop een keuze baseren.
Nieuwe plek
Ik heb toendertijd ook getwijfeld. Uiteindelijk had ik geen keus, want ik kon de hypotheek niet op alleen mijn naam zetten, verdiende te weinig.
Achteraf gezien ben ik heel blij dat ik zelf iets nieuws heb gekocht, zelfs van de stad naar een dorp gegaan.
Ik denk dat in het andere huis teveel herinneringen zouden hebben gelegen en niet veel positieve. Nu heb ik echt mijn eigen plek, waar ik nieuwe herinneringen maak met mijn kinderen.
Dus ik zou voor een nieuwe plek gaan.
Handiger
Bedankt alvast voor de reacties.
Misschien is het toch handiger. Als ik er toch nog even goed over nadenk. En de rest vd week afwacht. Miss dat het dan al wat beter gaat met het alleen zijn
het huis
Ik ben in het huis gebleven en ex is vertrokken (zijn keuze) en ik ben erg blij dat ondanks dat er heel veel veranderd is, dit gebleven is zoals het was. Langzaam aan ben ik het huis een beetje gaan veranderen, ben van slaapkamer gewisseld, dochter heeft nu de grote slaapkamer (die zit veel meer op haar kamer) en ik ben in een kleinere slaapkamer gaan slapen (past 2 persoons bed nog in) omdat ik toch alleen maar slaap op die kamer.
Dus zo het huis weer wat 'eigen' gaan maken.
In de dagen dat ik alleen ben ben ik in het begin veel gaan plannen met vriendinnen, om afleiding te hebben, maar inmiddels vind ik het wel prettig zo. Mijn eigen series kunnen kijken of een goed boek kunnen lezen zonder afgeleid te worden. (mijn ex zat vastgekleefd aan de afstandsbediening) dus ik vind het heerlijk om gewoon eens een rustig tv avondje te hebben.
Het went en je gaat het zelfs prettig vinden (vind ik dan)
Gebleven
Ik ben na mijn scheiding ook in het huis blijven wonen, en mijn ex-man is vertrokken. En hoewel ik in eerste instantie ook bang was dat het huis teveel herinneringen zou oproepen, ben ik dolblij dat ik gebleven ben, omdat mijn kinderen dat heel erg fijn vonden. Met alle veranderingen die er al waren, was het huis tenminste 1 ding dat bleef.
Wel heb ik net als Patricia veranderingen aangebracht. Wat muurtjes geschilderd, de inrichting wat veranderd, een nieuwe bank en voor mezelf een nieuw bed. Zo was het toch voor mij "mijn eigen plek".
Jaren later ben ik alsnog verhuisd, maar dat was omdat ik dat graag wilde en zonder dat daar voor de kinderen de bijsmaak "door de scheiding moeten we verhuizen" bij zat.
Echt, het went.
Het went
Het went, natuurlijk, maar niet in 5 dagen 
Denk eerder aan een halfjaar of een jaar. En dat is niet erg. Je hebt tijd nodig om alle veranderingen te verwerken. Alles staat op zijn kop en iedereen moet zijn weg daar weer in vinden. Voor jullie kinderen zal het in ieder geval fijn zijn dat "het huis" blijft. Mijn scheiding is al bijna 10 jaar geleden en mijn kinderen geven aan dat ze het fijn vonden dat ik en het (nu mijn) huis de stabiele factoren in het hele proces zijn gebleven. Hopelijk kun jij je kinderen die stabiele factoren ook bieden.
Dankjewel
Heel erg bedankt voor al jullie reacties
Geen ervaring
maar het kan voor je kinderen wel fijn zijn dat het ouderlijk huis er nog is. Als ze moeten wennen aan twee totaal nieuwe huizen met nergens meer iets wat oud en vertrouwd is, zijn dat wel veel veranderingen in hun leven. Wie weet dat je over een paar jaar alsnog kunt verhuizen, daar kun je dan een soort gemeenschappelijk project van maken met je kinderen. Dat ze je helpen met zoeken, inrichten e.d.. Nu even kalm aan doen dus. En als je zo hier en daar wat verandert, ook niet gehaast vanwege de kinderen, zou het zomaar kunnen dat de behoefte om weg te gaan slijt.