Ik ben ziek...beter dochter bij vader laten? Rechter gaat beslissen...
Ik ben erg zenuwachtig voor de uitslag de 28e. Dan gaat een rechter beslissen of ik mijn dochter mag verzorgen of dat het beter is dat ze bij haar vader blijft. Ik ben ervan overtuigd dat ze beter bij mij kan zijn, maar zou heel graag serieus jullie mening hierover willen weten, misschien zie ik het helemaal verkeerd...
Ik ben 38 en heb kanker en het is uitgezaaid. Gemiddeld hebben mensen in mijn situatie maar een jaar. Ik ben al twee jaar verder en het gaat nog goed. Ik ben hoopvol en doe mijn best de kanker in remise te krijgen via de alternatieve circuit. Ik blijf realistisch, maar ook hoopvol, want ik zal niet de eerste persoon zijn met uitbehandelde kanker die na 7 jaar toch nog in leven is... Mocht dit allemaal niet goed uitpakken dan kan ik altijd nog chemo proberen en is er kans dat mijn leven met 2 jaar verlengt wordt.
Mijn man heeft me flink in de steek gelaten. Verzorgen is niet zijn sterkste kant, dit heb ik pijnlijk gemerkt bij mezelf, maar ook bij onze dochter, en bij onze katten. Nu heeft hij besloten te willen scheiden en onze dochter van 4 is daar erg de dupe van. Het is iedere keer drama als ik haar naar papa moet brengen (niet dat hij een slechte vader is, maar ze wil gewoon niet dat mama weggaat en andersom heeft ze daar geen last van).
Vanaf haar geboorte af aan heb ik me als een alleenstaande ouder gevoeld. Ik was de gene die haar om de 2 uur (ook snachts) een flesje gaf (en om de drie uur probeerde ik te kolfen, maar dat ging helaas niet, vast vanwege chronisch slaaptekort). Ik ben altijd degene geweest die haar troost en vaak bij haar was (ik ben fulltime moeder), die haar naar bed bracht en verhaaltjes voorlas. Oke...hij moest werken, maar een beetje meehelpen kan dan toch wel? Hij werkte 40 uur en ik dag en nacht!
Nu we in scheiding liggen, ben ik bij mijn familie in de buurt gaan wonen. Dit is een half uur van mijn ex vandaan. Voor mij is het 1,5 tot 2 uur reistijd omdat ik geen rijbewijs heb. Ik mis al haar schooltijd. Ze zit op de vrije school en daar worden ouders erg betrokken met alles en het is erg moeilijk voor mij om voor een uurtje op school, 2 uur te moeten reizen en daarna weer 2 uur terug (dit doe ik toch wel zo af en toe, zo graag wil ik erbij zijn).
Van de leerplichtambtenaar heb ik toestemming om haar 1 dag in de week thuis te laten, zodat ik haar donderdag al kan zien ipv vrijdag. Maar ik zou haar graag hier in de buurt op eenzelfde soort school willen zetten, en haar zelf 5 dagen in de week naar school willen brengen. Hierbij heb ik (mocht het niet goed meer gaan) hulp van mijn ouders en zusje, maar denk en hoop niet dat dat nodig zal zijn. Ik voel me goed. Emotioneel gaat het slechter dan lichamelijk. Ik mis mijn dochter. Ze wordt nu grotendeels verzorgt door de moeder van mijn ex (zij vond vroeger 1 dag in de week oppassen al een erg zware opgave), terwijl ik haar moeder ben en niets liever wil.
De visie van mijn ex is:
Hij vind dat ze op dezelfde school moet blijven. Ze is erg verlegen, en zal waarschijnlijk erg moeten wennen weer op een nieuwe school. En tegen de tijd dat haar moeder er niet meer is, moet ze weer naar deze school terug en opnieuw wennen en het verdriet om haar moeder tegelijkertijd verwerken.
Hoe denken jullie hierover? Ik snap de kant van mijn ex wel, maar het werkt niet voor mij en mijn dochter. Ik ben ervan overtuigd dat het beter is voor haar en mij om haar zolang en zo vaak (als nog) mogelijk (is) bij me te hebben en dat ze 3 weekenden in de week bij papa is.
Ongelooflijk zwaar
Dit lijkt met ongelooflijk zwaar voor je. Ik vrees alleen dat je heel weinig kans maakt in je rechtszaak. Rechters hebben de neiging om de bestaande situatie in stand te willen laten. Dat het nu al zo is dat ze bij haar vader woont en daar naar school gaat zal de rechter dan ook niet veranderen vermoed ik.
Overigens is ze nog niet leerplichtig met 4 jaar, dus de toestemming van de leerplichtambtenaar is helemaal niet nodig. Ook als ze vijf is mag je haar nog voor vijf uur in de week thuishouden (en dat is vaak genoeg om de vrijdag vrij te nemen), zodat je haar ook dan nog een lang weekeinde bij je kunt hebben.
Verder denk ik dat ondanks de situatie je toch beter woonruimte in je oorspronkelijke woonplaats kunt zoeken als je een gelijk aandeel wilt hebben in het opvoeden van je dochter. Gezien de afstand kan je familie je toch ook daar komen helpen?
Zit eerst even een traantje weg te pinken
~dus we nemen het meiske haar moeder nu alvast maar af~
[cinisme aan} Goed idee, dan kan ze al vast wennen aan het feit, en dan is haar verdriet wat minder tzt [cinisme uit]
Sor, ik heb hier geen woorden voor, zo erg vind ik deze opstelling van je ex-man.
Is het mogelijk?
Wat een ongelooflijk verhaal. Het belangrijkste argument van je ex is dat ze dan op dezelfde school kan blijven. Is het mogelijk voor jou om in de buurt van de school te gaan wonen, ook al is het maar op één kamer? En dan in het weekend bij je ouders etc. te zijn?
Tsjor
Zware situatie
Het cynisme dat Jasam gebruikt is inderdaad terecht, maar omdat je zelf ook hoopvol bent voor de toekomst denk ik dat je je er zelf dan ook als enige strohalm op moet richten. Haal desnoods je rijbewijs in een spoedcursus, zodat je van die 2u een half uur reistijd kan maken en het beste van beide werelden (school/ vrije tijd van je dochter en hulp van je familie en vrienden) hebt.
Om die hoopvolle toekomst kan je ook zeggen dat het belangrijk is dat je dochter haar leven bij jou en je omgeving opbouwt! Voordat ze idd verplicht naar school moet (5jaar) is het juist makkelijker om te switchen. De 2-weekse kerstvakantie komt eraan, het ideale moment om in januari fris en fruitig in een nieuwe groep/ school te beginnen!
Ik heb zelf een stiefdochter van inmiddels 10 jaar, we kennen elkaar nu bijna 8 jaar en ik kan wel zeggen dat juist die eerste jaren moeilijk zijn. Je dochter begrijpt niets van een andere vrouw die de aandacht van haar papa opeist en stiefmoeder kan helemaal niks met een klein kind dat ws instinctief alle aandacht en energie van haar nieuwe partner vraagt. Een paar jaartjes wachten met daar gaan wonen is helemaal niet zo erg. Ook al is ze maar iets ouder, ze zal al veel beter snappen dat er nog iemand meedoet met papa en haar dan nu ze nog ZO klein is.
Heel veel succes de 28ste!
Ik heb hier geen woorden voor
....hoe kan dit?
Ik persoonlijk vind het in het belang van het kind dat ze zoveel mogelijk herinneringen met je opbouwt. Ik weet dat deze opmerking van mij niet strookt met jouw optimisme, maar als ik het argument van je ex lees, is dat hetgeen ik hier nota bene hardop tegen mijn computer zit te zeggen. In die zin zeg ik ook: hij kan straks de verzorging op zich nemen. Jongens toch, je zal dit kind maar zijn. Je moeder heeft misschien nog maar even en jij krijgt niet de kans band en herinnering op te bouwen.....gaat ze daar geen last van krijgen?
Wat zegt je advocaat hiervan?
school
Ik weet niet hoe je verweer is bij de rechter. Heb je daar je plannen goed aangegeven?
Je kunt nu bijna niet meer zelf beslissen hoe het gaat. Er komt een uitspraak.
Maar zelf zou ik inderdaad moeite doen om een kind van 4 jaar van school te laten veranderen, bij mij in de buurt. Je weet niet wat de toekomst brengt maar het is niet logisch om haar nu al zolang bij de moeder van je ex te brengen, je kind heeft jou nu nodig. Echt zo spoedig mogelijk naar een andere school dichtbij jou.
Ik weet niet hoe dit ontstaan is, dat kan toen een oplossing geleken hebben maar dat is het niet meer.
Zonodig ga je in hoger beroep. Kun je eenzijdig je kind van school laten veranderen? Gewoon argeloos doen? Na de uitspraak bijvoorbeeld. Je gaat dan direct in beroep maar wijzigt wel de situatie. Want inderdaad zijn rechters geneigd om de status quo te handhaven.
Je ex draagt blijkbaar niet veel bij aan de zorg, dat zou ik als argument aandragen. Je dochter is jou gewend en heeft jou nog heel erg nodig. Niet haar oma al is het nog zo fijn dat ze inspringt, jij gaat voor als haar ouder.
Geen woorden voor
Wat een nachtmerrie. Wilde je alleen maar alle sterkte en wijsheid wensen.
waarom ik bij mijn familie wil blijven
Bedankt voor jullie reacties, dat waardeer ik enorm (ik heb een erg lang verhaal geschreven zag ik 
De reactie van Wizzer daar ben ik zo bang voor dat de rechter inderdaad de situatie zoals die nu is niet wil veranderen. Mijn advocaat zegt dat het echt aan de rechter zelf ligt wat de beslissing gaat worden, dat ze zelf geen idee heeft.
Ik zou inderdaad ook urgentie in de buurt kunnen krijgen, maar ik woon nu bij mijn zusje en heb haar hulp met motivatie en gezonde voeding echt hard nodig. Als ik zover weg ga wonen, kan mijn zus hoogstens 1x in de week langskomen (ze heeft twee kleine kinderen en moet rekening houden met hun slaapjes en peuterschool e.d.) en anders kan ze bijna elke dag wel even langskomen of ik kan bij haar langskomen. Mijn ouders steunen mij op een andere manier (wordt aan gewerkt), maar zullen ook echt niet vaker dan 1x in de week langskomen als ik verder weg ga wonen. Als ik dichterbij woon kunnen ze me helpen met mijn sapjes klaarmaken en groente smooties e.d. Dit is echt niet te doen voor mij. (Ben overspannen, dit soort dingen er nog bij moeten doen, bij alles wat ik al doe, zou teveel worden). Ik ga ook regelmatig naar therapieën. Met vervoer daarnaartoe helpen mijn ouders en zusje ook, dat kan niet zo makkelijk als ik verder weg woon.
Rijbewijs lijkt me echt geweldig om te hebben, maar heb ik echt geen geld voor. Ik verdien onder het bijstandsniveau (kan ik pas aanvragen als ik een woning heb). Toen we getrouwd waren had mijn ex wel geld om mij te helpen met supplementen etc. en meteen vanaf dat we uit elkaar gingen kreeg ik niks meer. Hij werkt nu ook alleen maar zwart. Hij krijgt de kinderbijslag maar wil mij niet de helft geven. Ik sta al 6000 euro rood en als we de woning verkopen kom ik nog dieper in de schulden.
En hij zegt tegen (vroegere) gezamenlijke vrienden, dat hij me alles gunt en me met alles wil helpen. Hier trapt bijna iedereen in, zelfs mijn ouders. Hij kan nl. echt heel lief en oprecht overkomen. Hier maak ik me zorgen over bij de rechter ook. Hij zal zeggen dat hij de regeling zo wil houden omdat dat het beste is voor chayenna en dat hij me alle tijd met haar gunt, vooral in de vakanties. Maar laatst de eerste keer dat ik hem vroeg een dagje langer met mijn dochter, appte hij nee, omdat het leven kort is en hij ook zo onder een auto terecht zou kunnen komen. (oke, hij zei het op een andere manier dan ik nu schrijf, op een voor hem lief bedoelde manier, maar het geeft aan dat hij dit allemaal niet serieus neemt en me helemaal niet alle mogelijke tijd met haar gunt).
Pluspunt voor mij misschien is wel dat hij binnenkort zijn woning verliest en geen baan heeft en in de schuldsanering komt en dat ik binnen 3-6 maanden een woning zal hebben, met vast inkomen (bijstand). Tevens ben ik fulltime moeder. Hij zal toch ooit weer eens moeten werken lijkt mij.
Ik weet niet of ik dit ook aan de rechter moet zeggen, maar mocht de rechter voor mijn ex kiezen, dan heb ik toestemming van de leerplichtambtenaar om haar een heel jaar thuis bij mij te houden om veel op vakantie te gaan enzo. Dit lijkt mij absoluut niet het beste voor mijn dochter, zoveel school moeten missen, maar misschien als de rechter hoort dat ze dus zowiezo bij mij komt als het aan mij ligt, dat hij snapt dat het dan beter is dat ik haar dat jaar hier in de buurt naar school breng ipv thuis houden. Maar dit zal waarschijnlijk overkomen als een soort van dreigement, ipv wat het voor mij voelt...als een wanhoopsdaad.
eenzijdig van school halen
dat ga ik eens informeren. Als ik bv voordat ik naar de rechter moet, tegen mijn ex zeg dat ik haar een jaar thuis hou met schriftelijke toestemming van de leerplichtambtenaar en haar dan toch maar op school zetten hier bij mij...pff klinkt niet best, denk niet dat de rechter dat zal waarderen...maar ga het wel uitzoeken en misschien zelfs bespreken met mijn ex. als hij echt het beste voor haar wil dan is het beter dat ze hier bij mij naar school gaat dan een jaar niet naar school lijkt mij...
Hoger beroep kan ik uiteindelijk ook nog proberen inderdaad, bedankt
Pas op met te herkenbaar te zijn.
Ik heb er nog eens over nagedacht, ik zou bij de rechter inzetten op het recht van je kind jou te leren kennen, herinnering op te bouwen etc. Ik zou de vrees tonen dat je er op een gegeven moment niet meer bent en je kind amper herinneringen heeft. Dit lijkt mij schadelijk voor een kind. Ik zou toezeggen tegelijkertijd aan een situatie te werken waarbij de overstap naar vader 'straks' als vanzelfsprekend te zijn, daarmee bedoel ik een heel goede regeling met vader, alsook de toezegging dat zodra de zorg door jou in gevaar komt, deze aan vader zal worden overgedragen en de wens uitspreken waarborgen te willen treffen voor contact met jou tot het einde. Hiervoor mediation of gespreksbegleiding. Bereid je voor op de vraag of je los van alle bedoelingen wel in staat bent zorg te geven.
Mocht de rechter iets anders willen, bv raadsonderzoek, dan vragen om voorlopige toevertrouwing.
Ik weet dat ik in mijn posting erg uitga van een aflopende zaak en wil jou niet kruisen in je positiviteit. Ik hoop dat ik dat niet gedaan heb, heb besloten toch te schrijven, omdat je er misschien wel wat uit op kunt pikken.
Het klinkt niet
Alsof vader nu al veel bijdraagt in de verzorging. Ik zou dan ook niet inzetten op het aanhalen van de band met vader. Dat zou ik verder gewoon negeren. Wie weet hoe het gaat. Mocht je niet meer in staat zijn je kind te verzorgen dan heb je ook nog de kans dat je eigen familie dat kan overnemen hopelijk. Ik zou me toch niet in bochten gaan wringen om vader een goed gevoel te geven dat verder nergens op gebaseerd is.
Misschien kun je deze week nog contact zoeken met scholen in de buurt. Of misschien, nog beter, dit eens overleggen met de leerplichtambtenaar. Die heeft al ingestemd met langdurige vakantie maar een school dichtbij is misschien ook een goede optie.
en vader
Gewoon een weekend in de 14 dagen. waarbij hij haar haalt en brengt. En dan zie je wel hoe het loopt. Ik zou hier toch de regie terug nemen die je waarschijnlijk in het begrijpelijke gedoe rondom je ziekte en de echtscheiding teveel uit handen hebt gegeven. Jij hebt al die tijd voor haar gezorgd, dat moet gewoon weer verder gaan. Het is een incident geweest dat je dochter nu als noodoplossing zo ver van je is. Nogmaals het is beter als ze bij jou naar school gaat, het is niet wenselijk dat ze die tijd door je schoonmoeder verzorgt wordt maar door jou.
rechter
Je kunt nooit zeker zijn van zo'n beslissing door de rechter maar ik denk dat een rechter wel kan begrijpen dat jij degene bent die altijd voor je dochter heeft gezorgd en dat je dat zoveel mogelijk wilt blijven doen. Het is niet nodig en niet nuttig dat je dochter nu niet bij jou is. Ze kan gewoon van school veranderen. En dan is de situatie voor haar zo prettig mogelijk. Jij hebt steun, benadruk dat vooral, dat je je behulpzame familie om je heen hebt zodat je niet gezien wordt als alleenstaande zieke ouder wat kwetsbaar is, maar je bent ingebed, je hebt je netwerk. En wie weet wordt je wel weer beter. In alle gevallen is het beter om je dochter bij jou te laten.
Mocht je haar al voortijdig van school laten veranderen dan kun je dat via je advocaat aan de rechter laten weten.
Uh AnneJ
Jij weet toch ook dat als de ene ouder wegvalt de voorkeur van de rechtbank ernaar uitgaat dat de andere ouder de zorg op zich neemt? En je weet toch ook dat in het nemen van beslissingen over de verblijfplaats het een belangrijk punt is hoe het contact met de ander geregeld wordt? Ik zou het nu vooral niet in strijd zoeken, maar in het regelen van zaken.
wat erg allemaal
Ik wil eigenlijk alleen maar zeggen dat ik het heel erg vind voor je allemaal en bewondering heb voor je sterkte!
Ik vind de bijdrage van AnneJ en Emine erg goed. Houd je daaraan vast en wil je nog wat extra knuffels en steun toesturen.
groeten albana
Argument bij de rechter
Sor, de rechter zou zomaar een vrouw kunnen zijn. Ik meld het maar even, weet je dat.
ik denk dat jouw advocaat en jij tijdens de hoorzitting (ik begrijp dat die de 28e is) duidelijk moeten maken aan de rechter dat jij wel zou willen terugverhuizen, maar dat dat niet kan vanwege je gezondheid, omdat je graag zo lang mogelijk en zo lang mogelijk gezond wilt leven. En dat jij vanwege geen auto haar met deze school niet veel kunt zien.
En dat het nu kiezen is tussen twee "kwaden": dochter naar andere school of dochter ziet jou heel weinig.
Bij die keuze heeft het dan echt de voorkeur dat ze bij jou komt wonen en bij jou naar school gaat. Om redenen als: jij hebt altijd voor haar gezorgd, beter jij dan veel bij schoonmoeder en zoveel mogelijk tijd bij jou om herinneringen op te bouwen. En verder kan ze vader dan ook nog regelmatig zien, natuurlijk.
Idd
Dat heb ik in mijn reactie onvoldoende benadrukt: het feit dat jij altijd voor haar gezorgd hebt. Dus die wil ik nog aan mijn reactie toevoegen.
Nog wat vragen
Ik vraag me nog af: hoe lang geleden ben jij verhuisd?
En woont je dochter sindsdien bij haar vader? (oftewel: hoeveel is ze precies bij hem en hoeveel bij jou?)
Past zijn moeder altijd op als hij er niet is?
Is je ex aan het solliciteren?
Gaat ze dat ook doen als hij gaat werken?
En klopt het dat de 28e een hoorzitting is?
Jullie hebben dus nog geen hoorzitting gehad?
Nog een tip voor als de hoorzitting de 28e is:
Als je ex mooie dingen gaat zeggen/beloven tijdens de hoorzitting, zeg dan tegen de rechter dat hij heel charmant en geloofwaardig overkomt (en dat meer mensen dat geloven), maar dat hij dat in de praktijk niet is.
Geef daarbij concrete voorbeelden, zoals die kinderbijslag of zo (bedenk ze van tevoren, schrijf ze op en deel ze van tevoren met je advocaat). Hij zal dat dan wellicht ontkennen (dat hij gezegd zou hebben dat jij de helft van de kinderbijslag zou moeten krijgen), maar je hebt dan wel een beeld geschets waar de rechter rekening mee kan houden.
En geef dus ook aan dat ALS de rechter iets wil beslissen en daarbij uitgaat van mooie woorden/toezeggingen/beloftes van hem, of ze dat dan ook expliciet in haar uitspraak wil opnemen dat hij dat dan ook moet doen (omdat jouw ervaring is dat dat niet zo is).
In zijn algemeenheid: mail je wel eens met hem over praktische dingen bijv.?
Als hij nou vaker leuke beloftes doet: bevestig het dan in een vriendelijk mailtje aan hem (combineren met andere praktische dingetjes/vragen) dat hij dat gezegd heeft, zodat je later een mail hebt (bewijs!) van zijn toezegging. Handig bij de rechter.
Als hij vervolgens meteen op de mail reageert dat het onzin is en dat hij dat niet gezegd heeft, dan is dat jammer, maar dan is het ook meteen helder.
goeie tips
Bedankt voor de goeie tips!! Ik ga ze vanavond allemaal noteren. Van de leerplichtambtenaar (was een andere dit keer) krijg ik nu toch geen toestemming om haar een jaar thuis te houden (niet dat ik dat ook echt voor haar had gewild hoor).
Ik ga me heel erg goed voorbereiden, ik heb mijn ex ook gesproken en nog eens uitgelegd waarom het in mijn ogen beter is dat ze bij mij naar school gaat, hij gaat er met iemand over praten die er verstand van heeft zegt ie en zal er over nadenken (maar ik verwacht dat hij met deze beide opmerkingen niets zal gaan doen). Dit vond ik wel een goed idee, ik ga morgen een goeie kinderpsycholoog zoeken en haar het verhaal uitleggen en vragen wat ze voor het kind het best zou vinden.
Bedankt allemaal! Ik zal nog laten weten wat de uitspraak ik geworden.
kinderpsycholoog
Ik zou er toch niet teveel mensen bij betrekken. En psychologen laten zich meestal niet zien als het tot een rechtzaak komt, die willen niet betrokken worden in een vechtscheiding. Je zult hier je eigen plan moeten trekken denk ik.
voorbereid
'ik ga morgen een goeie kinderpsycholoog zoeken en haar het verhaal uitleggen en vragen wat ze voor het kind het best zou vinden.' Ben je er ook op voorbereid dat het antwoord zou kunnen zijn dat je dochter beter op haar oude school en bij haar vader kan blijven?
Wellicht kun je dan de vraag anders gaan stellen: wat kun jij doen om zo goed mogelijk voor je dochter te zorgen, gegeven de omstandigheden (dus dat ze niet bij jou woont). Misschien kun je dar creatief in zijn. Bijvoorbeeld: eigen kleertjes maken, een fotoboek maken voor haar, is ze al online en kun je daar iets mee? Kortom, misschien is het goed om voorbereid te zijn op alle mogelijke situaties.
Tsjor
antwoord van kinderpsycholoog
ja, dat is waar, ik ben eigenlijk enorm bang dat ik als antwoord krijg dat het beter is dat ze bij de vader blijft...ik zie dit echt absoluut anders, maar hou er rekening mee dat ik het allemaal misschien helemaal verkeerd zie.
Fotoboek en herinneringen kistje wordt aan gewerkt
En..
(ot) Denk niet alleen aan foto' van jou en haar samen, maar ook aan filmpjes van jullie samen. Vooral van hele gewone dingen. Daar zal de liefde van jou voor haar vast goed uit blijken.
Maar....
....geen mooiere herinneringen dan wat je samen hebt ervaren, toch?
Waarom wil je een kinderpsycholoog zoeken, ter bewijsbouwing bij de rechtbank of om jezelf te helpen een standpunt te bepalen of voor haar of.....?
rechter
lieve Sor
Ik wou dat ik rechter was, dan wist ik het wel, daar hoeft geen bewijs van deskundigen bij. Je ex behandelt je nu alsof je er niet meer bent, alsof het al niet erg genoeg is..
Heb je ook met jouw familie overlegd over hoe jij meer contact met je dochtertje kan houden als de rechter anders beslist? Of kunnen ze je toch helpen om te verhuizen?
Nog wat vragen
Hoeveel zie je je kind op dit moment? Je hebt het over een lang weekeinde (3 dagen?). Is dat elke week? Of om de week? Als de rechter besluit dat ze in de woonplaats van haar vader naar school blijft gaan kun je daar ook over onderhandelen. Bijvoorbeeld dat ze bijvoorbeeld op 1 weekeinde in de maand alle weekeinden bij jou is.
Bah
Sor,
wat ontzettend naar voor je dat je, in plaats van je volledig te richten op je herstel, je nu bezig moet houden met het afronden van een scheiding en het vechten voor de omgang met je dochter. Ik kan heel goed begrijpen dat naarmate de 28e nadert het heel spannend voor je wordt. En wat een hork van een ex om je dit aan te doen.
Hoe de rechter zal oordelen, daar kan geen mens een pijl op trekken. Waarschijnlijk zal hij/zij oordelen naar wat de kinderbescherming aanbeveelt. En dan ben je weer afhankelijk van welke medewerker bij jullie zaak zit, sommige kunnen echt niet die vinger op de zere plek leggen en kijken met oogkleppen. Aan de ene kant heb je als moeder altijd een streepje voor, maar aangezien dochter nu niet bij jou woont, kan de medewerker van de kinderbescherming gaan schermen met woorden als: "ze moet ergens kunnen wortelen". Tenenkrommend is dat.
Er zijn al hele goede tips gegeven over waar je op in zou kunnen zetten. Zorg ervoor dat je kan vertellen wat je haar kan bieden, ondanks je gezondheid. Als blijkt dat de rechter neigt om de verblijfplaats wel bij vader te laten, zou ik om een zo ruim mogelijke omgangsregeling verzoeken en in hoger beroep gaan.
Probeer zo rustig en zakelijk mogelijk te blijven tijdens de zaak. Laat je advocaat zijn/ haar werk doen. En spreek alles van te voren goed met je advocaat door, zodat je niet voor verrassingen komt te staan, het is zo al spannend genoeg.
Ik hoop dat je een steengoede advocaat hebt, met veel ervaring op het gebied van familie- en jeugdrecht, die je a.s. ex alle kanten van de rechtszaal laat zien, want in mijn ogen verdient hij dat.
Emotie
Je mag best je emotie tonen, zolang het maar geen hysterische toestand wordt met een onverstaanbaar en niet te volgne verhaal en je niet de indruk wekt dat je niet meer tot zorgen in staat bent.
En als het zover mocht komen dat je voor de kinderbescherming komt te staan die met dit soort dingen gaat schermen, kom dan maar gauw hier terug, zullen wij je wel helpen aan tegenargumenten.
de beslissing van de rechter
Ik heb gister de (tijdelijke) beslissing van de rechter gekregen.
Alles waar ik om vraag wordt afgewezen. Het is stabieler voor mijn dochter om bij mijn man te blijven, omdat ik geen woning heb(wel bijna) en ze moet wennen op een nieuwe school en daarna weer naar haar oude school.
Mijn man wordt de hoofdverzorger van onze dochter (wat hij nooit gedaan had, dat deed ik altijd). Hij hoeft geen alimentatie e.d. te betalen, omdat het hoofdverblijf bij hem is (okal heb ik haar 3 nachten). Partneralimentatie hoeft ook niet zolang hij geen werk heeft (en hij heeft mij verteld dat hij 3 jaar lang niet of amper gaat werken, totdat hij uit de schuldsanering is, hoe meer hij gaat werken, hoe meer hij moet inleveren, zegt ie).
Hij krijgt het huis incl. inboedel (weet niet of ik ook nog wat meekrijg, daar zijn we nu mee bezig).
Zelfs mijn verzoek om haar tijdens de vakanties wat meer te hebben als bij mijn ex, is afgewezen, het wordt netjes door de helft verdeeld. De rechter haalt daarbij steeds aan dat man aangeeft dat hij mij alle tijd met mijn dochter gunt en dat hij niet moeilijk zal doen als ik haar wat langer heb dan hem. Maar dat zijn maar mooie woorden van hem naar iedereen, als ik vraag voor een extra dag, okal heb ik een goeie/leuke reden, dan wijst hij dit af. Ik heb hiervoor zelfs bewijs van in mijn apps.
Met andere woorden: man wil van zijn zieke vrouw af (is zelfs vreemd en alles gegaan), krijgt het huis, krijgt het kind, mag de twee auto's houden en de inboedel zoals het ernaar uitziet blijkbaar ook. De vakanties worden braaf in tweeen gedeeld. En als ze 6 wordt (en ik ben er dan nog), mag ik haar nog maar 2 nachtjes zien in de week.
Ik ben echt geen vreselijke moeder, geloof oprecht dat ik beter voor haar kan zorgen dan mijn ex, die tot het extreme liever lui is dan moe. Ik kan/ga niet meer vechten, het is/wordt teveel allemaal. Maar ik heb verschrikkelijk het gevoel dat er totaal geen rekening met mij wordt gehouden door de rechter. Een paar dagen langer bij mij in de vakanties zou toch wel het minste kunnen zijn wat ze had kunnen toewijzen. Het voelt alsof ze het mijn eigen schuld vind, had ik maar een huis ver van mijn familie vandaan en dicht bij mijn dochter moeten nemen, dan was het waarschijnlijk anders geweest. Misschien had ik dat ook moeten doen, maar nu heb ik al urgentie en bijna een woning bij mijn familie in de buurt, en ik heb hun hulp ECHT nodig.
maar hoe zit het nu met de weekeinden?
Ik heb het al eerder gevraagd volgens mij, maar ik krijg de indruk dat ze elk weekeinde bij jou is. Dat is toch geen onredelijke verdeling? Dat geeft je best veel tijd met je kind. (en haar vader best weinig, ik kan me voorstellen dat hij de helft van de vakanties wil in dat geval).