Ik wil niet meer, maar waar begin ik?
Waar moet ik beginnen? Ik heb hier een tijdje meegelezen en nu zal ik zelf mijn verhaal doen. Om maar bij de kern te beginnen: ik wil scheiden. Nou ja ‘wil’…ik zie gewoon echt geen andere uitweg meer.
Een hééél lang verhaal in het kort. Ik ben 52, twintig jaar getrouwd en twee kinderen waarvan er één al uit huis is en studeert, en de andere bijna. Tot een jaar of 4 geleden een min of meer gelukkig huwelijk. Geen 9, wel een dikke 7.
Maar sinds een jaar of vier volgt de ene crisis hier de andere op. Een korte opsomming: drie jaar geleden ontdekte ik dat mijn man een affaire had (gehad) met een collega. Was op dat moment achter de rug, maar had meer dan een jaar geduurd en de geslagen wond was diep. Veel gesprekken en relatietherapie volgden en met veel ups en nog meer downs besloten we tot een herstart samen, een huwelijk 2.0.
Maar vervolgens raakte hij tot twee keer toe door een eigen stomme fout zijn baan kwijt. Ook dat gaf veel stress en de impact voor het gezin was groot. Er kwam een nieuwe baan, maar toen sloeg vervolgens zijn ‘gewone’ somberheid om in een knetter van een depressie. Therapie en pillen volgden, met wisselend succes.
Dat gaat nu iets beter, maar vervolgens bleek er recent nog weer een andere adder onder het gras te zitten. Zijn alcoholgebruik bleek toch een stuk heftiger dan ik toch al vermoedde, en hij bleek zelfs regelmatig onder werktijd te drinken. Het verklaarde voor een deel zijn enorme wisselvalligheid, maar het drinken blijkt toch ook een groot probleem op zich. Hij heeft zich inmiddels via de huisarts bij een psycholoog gemeld en gaat uit zichzelf nu elke week naar de AA.
Maar hoewel hij er aan werkt, is er door die laatste crisis iets bij mij geknapt. Ik wil en kan hem hier niet meer mee helpen. Het drinken heeft zich vooral in het geniep afgespeeld en vertrouwen was, na het vreemdgaan, toch al een enorm item tussen ons. Ik wil niet meer, het is genoeg geweest.Ik loop inmiddels al een paar jaar op eieren en daar word ik zelf ook niet leuker van. Bovendien uit zijn frustratie over zijn eigen falen (mijn psychologie van de koude grond) zich vooral tegen mij en hebben we heel veel en heel heftig ruzie, iets wat me maar niet lukt om te voorkomen.
Ik wil dit dus echt niet meer. Maar jeetje. Wat nu? Ik word subiet benauwd als ik aan de consequenties denk. Nu heb ik een gezin met een man en twee kinderen. Eén is al de deur en, de ander gaat na de zomer. Als we nu gaan scheiden ben ik dus ineens alleen. Dat is nogal wat. Een leeg nest +++. Ik heb een inkomen maar dat is teveel voor sociale huur. Maar te weinig om iets te kopen. Denk ik. Maar wat dan? We laten een koophuis achter dat we geen van tweeën alleen kunnen betalen. Waar moet ik beginnen? Hoe hebben jullie dat gedaan?
Tja
Weet je man dat je wil scheiden? Hebben jullie al gesprekken gevoerd? Zo te lezen niet. Die affaire is natuurlijk rot, maar het is voorbij. De rest (tot 2 keer toe baan kwijt + alcolhol) ik snap dat het erin hakt maar...
ik ben 7 jaar geleden gescheiden. En hoewel ik nog steeds denk dat het beter zo is geweest EN een hele goede relatie heb met mijn ex-man en zijn nieuwe vrouw, is er toch iets dat enorm steekt: de kinderen zien we allebei 2 keer minder. Onze oudste was al het huis uit toen we uit elkaar gingen, onze jongste zal tussen 1 en 2 jaar van nu ook gaan studeren. En dan. En dan moeten ze steeds een keuze maken: gaan we naar mama of papa dit weekend. Voor de kinderen is het, ook al zijn ze groot, nog steeds moeilijk. Weet je zeker dat er niets anders is dat jullie samen kunnen proberen? Je man zit, zo te zien, al enkele jaren in een enorme crisis. Zijn er diepere liggende oorzaken?
Denk er goed over na.
Sterkte
Sini
Waar begin je?
Tja misschien met het inrichten van de zolderkamer voor je man, of voor jezelf.
Is het je waard (het gesplitste gezin en de verminderde financiën)? Zo ja, dan naar de advocaat/mediator. Zo nee, een andere oplossing zoeken.
als het goed is
heb je dus een lege kamer in huis? Ik zou eens kijken, ik ken je situatie niet, of je een hobby kunt ontwikkelen of er eentje hebt waar je meer aan zou willen gaan doen.
Het kan heel goed zijn om je energie ergens anders op te richten en daarnaast wat afstand te creëren tussen je man en jou.
Dit kan al heel veel lucht geven!
Maar stel dat dit niet voldoende lucht geeft dan is het ook een pre dat je een oude hobby hebt opgepakt of een nieuwe bent gaan ontwikkelen.
Want als je alsnog moet gaan scheiden, dan heb je ook zeeen van tijd voor je. Die moet je in gaan vullen!
Ik zat een paar jaar geleden in een moeilijke periode toen mijn zoon op vervelende wijze uit huis ging en ik me daar wat depressief door voelde. Ik ben toen gaan keyboard spelen en heb me daar meer in gestort. Dat helpt enorm!
Uiteraard
@Sinilind Weet je man dat je wil scheiden? Hebben jullie al gesprekken gevoerd? Zo te lezen niet.
Uiteraard weet hij dat. En hij is vooral heel erg boos. Niet verdrietig, boos. Want dat is zijn primaire emotie. En of we gesprekken gevoerd hebben? Ik zou bijna zeggen: we hebben afgelopen jaren niet anders gedaan. We zijn bij twee verschillende relatietherapeuten geweest en hebben een eindeloos aantal sessies achter de rug. Maar ook daar heeft hij zijn drankgebruik totaal ontkend.
hobby?
@juf Ank als het goed is heb je dus een lege kamer in huis? Ik zou eens kijken, ik ken je situatie niet, of je een hobby kunt ontwikkelen of er eentje hebt waar je meer aan zou willen gaan doen.
Ja, er is straks een lege kamer. Maar ik heb niet per se behoefte aan een hobbykamer ofzo. het is niet zo dat ik met mijn handen in het haar zit voor wat ik met mijn tijd moet. Ik werk fulltime, heb een uitgebreid sociaal leven en kom eerder tijd tekort. Dat is is probleem echt niet. Ik wil zonder mijn man verder, hij zit inderdaad in een mega-crisis en natuurlijk help je iemand daar normaal gesproken mee. Zeker als je 20 jaar getrouwd bent. Maar zijn crisis keert zich nogal tegen mij. Ik ben zijn boksbal, en dat wil ik gewoon echt niet langer zijn.
Woonruimte
Je hebt een eigen inkomen. Het lijkt mij van belang dat je je financiën zelf gaat beheren, fysiek afstand neemt door een eigen woonruimte (logeeradres?) te vinden en daar daadwerkelijk in te trekken. Jullie huis zal verkocht moeten worden, maar dat gebeurt niet als je er allebei blijft wonen. Zorg voor juridisch en financieel advies. Zeg niet alleen dat je weg wil, maar gá ook echt. Dat is nu een volgende, duidelijke stap.
Voor de kinderen komt het nooit goed uit en je man zal woedend zijn, maar dat is hij nu ook (btw: boosheid is geen primaire emotie maar een verschijningsvorm van verdriet of angst)
Je hebt je baan waar je je dagen mee vult. De rest van je leven vult zich echt wel tzt. Goed dat je nu al beseft dat dat niet meteen zal gebeuren.
Ik heb overigens niet makkelijk praten: blijven waar je bent en een leuke hobby zoeken of praten met je man is natuurlijk veel makkelijker, maar lijkt me voor jou een gepasseerd station.
Heb jij je al verdiept in wat hij aan het doen is bij de AA? Heeft hij daar een sponsor? Werken ze echt goed volgens het programma met de stappen? Bij sommige AA groepen blijven ze wat hangen in het 'niet mogen drinken', maar als ze het goed aanpakken zit er een enorm (enigszins religieus getint) programma van zelfonderzoek en zelfontwikkeling aan vast. Dit programma kan mensen echt veranderen, al blijft het een leven lang aan jezelf werken. Ze leren (bijvoorbeeld) hun boosheid onder ogen te komen, waardoor ze zich echt anders gaan gedragen. Als ze dit niet doen is de kans groot dat de fles weer wordt gepakt en dan vaak nog meer, soms tot de dood erop volgt.
(Ik weet dat er ook kritiek is op deze hele aanpak, maar ik ken toevallig mensen die er heel veel aan hebben gehad).
Ook als je echt wilt scheiden kan het de moeite zijn om eens mee te gaan, of een afspraak te maken met de sponsor en te kijken of jullie met behulp van het programma verder komen. Geef het een tijdje de kans. Al is het maar dat je op die manier meer in harmonie uit elkaar kunt gaan.
Hmm
Op zich goede uitgangspunten. Een bovenmodaal salaris en wellicht overwaarde in je huis. Een andere woning kopen zal dus vast wel lukken, met slechts een kind thuis kan dat ook een driekamerappartement zijn. Stap 1 is dus om je man duidelijk te vertellen dat je niet verder wilt, dan liefst samen naar een advocaat, huis te koop zetten, bedenken waar je wilt wonen, en dan gaat het balletje vanzelf rollen. Als ik je verhaal zo lees denk ik dat je er alleen maar op vooruit kunt gaan met een scheiding.
eens met Phryne
Je uitgangspunten zijn best goed voor een scheiding. Een zolderkamer of wachten of het AA programma wat gaat opleveren lijkt mij geen fijne oplossing als ik lees dat je al jaren op eieren loopt en er veel en heftige ruzies zijn.
Zo'n relatie kost bakken met energie. Je ziet nu op tegen een scheiding maar ik denk dat je het je zal verbazen hoeveel energie je overhoudt als je niet meer in zo'n relatie vol met spanningen zit.
Wat Phryne zegt zou ik ook doen, maak duidelijk dat je echt wilt stoppen en schakel een mediator/advocaat in.
4 jaar
Ja, dat is een lange tijd. Maar er zijn 16 redelijke jaren aan voorafgegaan. En feitelijk is deze man ernstig ziek. Als hij dit zelf onder ogen ziet is er hoop.
Een AA traject (het herstel) is erg ingrijpend. En het is niet enkel een interpersoonlijke therapie. Een belangrijk onderdeel is juist het omgaan met de mensen in je omgeving. Lang niet iedereen weet dat. Het gaat meestal alleen maar over het niet meer mogen drinken. Maar als je het programma goed volgt, is dat uiteindelijk niet het belangrijkste. Belangrijker is dat je verantwoordelijkheid neemt en dat je je niet meer als een klootzak gedraagt.
Maar ik snap goed wat jullie zeggen. Als de koek op is, dan is het op. Als je het niet meer kunt opbrengen, dan kun je gaan. En zijn alcoholisme (en hoe dat uiteindelijk afloopt) is niet jouw verantwoordelijkheid.
De kinderen zijn wel mede jouw verantwoordelijkheid. Voor hen zou ik nog wel willen investeren in een meer harmonieus relatie-einde. Ook voor grote kinderen kan dit veel betekenen in hun latere leven.
AA voor omstanders
De AA heeft ook een tak voor omstanders. Vraag daar eens naar. Mij hebben ze destijds veel inzichten gegeven. Namelijk dat de drank niet MIJN probleem was en dat ik dat ook niet tot mijn probleem mocht maken. Dus niet blijven omdat hij ziek is, maar blijven omdat er iets is om voor te blijven. Is dat er niet meer, dan zou ik ook weggaan. Weet je, als hij wonderbaarlijk herstelt en jullie elkaar daarna weer vinden, dan is dat mooi. Maar ik snap heel goed dat je geen toekomst met hem ziet.