Ik word er zo moe van
Zit ik in een leuk reintegratietraject, om weer werkervaring op te bouwen. Kan ik mijn werkdagen verzetten ivm de herfstvakantie, heel mooi. Zou ik dus vanmorgen gaan werken, krijg ik een sms je van ex dat hij en zij nieuwe gezin ziek zijn en dat hij de kinderen niet kan hebben. Dus kan ik weer naar oplossingen gaan zoeken. Voor vandaag maar vrij genomen, maar ik hoop morgen wel te kunnen werken.
Moest het ff kwijt, het lost zich wel weer op maar toch het is wel frustrerend.
Muizemeis
Ex stief
@ex stief: ja het is een delicate grens, niet eens zozeer naar man maar ik merk dat -zelfs na acht jaar, of misschien juist na acht jaar- ik met mijn goede bedoelingen dan opeens de moeder tegen de schenen heb geschopt. Althans, dat schijnt, ik hoor het viavia nu terug, als ze mij ziet zegt ze opeens niks meer. Het is en blijft lastig. Maar dat scheve zoals Muizemeisje beschrijft lijkt me echt frustrerend.
Ely
Eerlijk gezegd wist ik ook niet dat er in mij zit wat er nu uitkomt(snap je het nog 
) Dus in dat opzicht ishet nog goed ook, maar ach we zien wel weer hoe het zal aflopen, ben er nu een beetje murf van
Muizemeis die eerdaags van naam gaat veranderen
Nieuwe naam of nieuwe nick?
Want als het nieuwe nick is stem ik voor iets krachtigs: tijgermeisje ofzo
Of naam alsin: had naam van ex?
Ik geloof absoluut niet de theorie of overtuiging (hoe je t noemen wilt) dat we de ellende voor ons kiezen krijgen die we dragen kunnen volgens het universum of hogere macht. Maar mijn eigen ervaring is wel dat het gebeurt dat je meer (aan)kunt dan gedacht en dat dat nog een soort van kicken is ook, ongeacht de ellende. Of zou dat nou een rare afwijking van mij zijn, dat kicken?
Een beetje van: if it doesn't kill you it will make you stronger maar dan minder fatalistisch
Maar enfin, het ene verhaal is het andere niet en van de zijlijn is t altijd makkelijk stoere spreuken roepen.
Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.
Ja tijgermeid!
Hoewel je de kracht van de muis ook nooit moet onderschatten. Heb ooit wel eens een deur gezien die dicht was en die ernstig te lijden gehad had van een muis die er toch perse doorheen wilde...
Ik herken het kicken van Ely wel, in de momenten dat het er echt opaan komt leer je jezelf pas echt kennen en dan kun je weleens verbaasd staan van jezelf.
Ely
Ja ik zou ook eerder voor iets krachters kiezen nu, het muizenmeisje is niet meer. Maar heb even geen inspiratie maar dat komt nog wel.
Ik geloof ook niet zo dat we voor onze geboorte vragen om deze lessen. Wat ik wel geloof is dat je kunt leren van wat je overkomt en dat je daardoor sterker kunt worden. En dat gebeurt ook, dat merk ik aan alles. Toen ik net op mijzelf weer woonde met de kinderen en het allemaal ondanks alles lukte vond ik dat zeker een kick, dus je bent niet de enige, in iedergeval twee die het zo voelen. En elke echte overwinning(en dan bedoel ik vooral overwinningen op mijzelf) voelen nog steeds als een kick.
Helemaal waar, what doesn't kill you bla bla Daar probeer ik ook naar te leven, alleen als er weer iets gebeurd schiet ik eerst tocj nog in de stress en zijn de beren op de weg er weer. Daarna zie ik dat ik er ook weer sterker van wordt en dat het echt wat oplevert dus dat ik er wel lering uit kan trekken.
Muizemeis
Rosase
Ik broed nog op een naam, kom nu alleen maar op Pooh beer, lief dat wel
En de olifant is toch bang van de kleine muis.......
Dat maakt ons al met zijn drieen dat we daarop kicken
rose
Muizemeisje
Om nog even antwoord te geven op jouw vraag of ik dan ook een reactie geef naar mijn vriend. Ik heb alleen gezegd dat het wel heel makkelijk is om er op deze manier onderuit te komen en dat ik vind dat hij ook zijn plichten heeft maar dat ik niet degene ben die hierin de beslissing kan maken of hij wel of niet zijn kinderen heeft in de vakantie. Hij weet in ieder geval wel hoe ik erover denk.
Ilse
Staat die houding van je vriend jullie relatie dan niet in de weg? Lijkt me heel moeilijk om een vriend te hebben die zijn kinderen niet belangrijk vindt. Een behoorlijke libidokiller 
Roosje katoen
Mijn vriend vindt zijn kinderen heel erg belangrijk zelfs en heeft ook een zeer goede relatie met ze maar aangezien hij ook nog in de schuldsanering zit en hij het zich niet kan permitteren zijn baan te verliezen en inkomen te verliezen heeft hij die beslissing genomen om toch te gaan werken ipv van zijn kinderen op te vangen. Dat punt begrijp ik wel maar ja toch vind ik dat erg makkelijk want zijn ex vrouw zal ook niet het dubbele aantal vrije dagen hebben om alles te kunnen opvangen en dat vind ik niet eerlijk. Moeilijke kwestie dus.