Jong getrouwd, jong gescheiden, en nu het betalen kinderalimentatie
Dag allemaal,
Graag zou ik wat eerste advies vragen aan hen die vaker met dit bijltje hebben gehakt. Alvast bedankt.
[b]Situatie[/b]
Toen ik 19 was trouwde ik vanwege een ongeplande zwangerschap. Destijds studeerde ik Hbo. 3 jaar later scheidde mijn (ex)vrouw van mij, ik was toen aan het afstuderen (2011).
Kinderallimentatie (KA) op moment van scheiden 0 euro i.v.m. draagkracht 0 euro (vastgelegd in besluit rechter).
Inkomen vrouw op moment van scheiden (2011) 8500 euro per jaar
Inkomen mijzelf op moment van scheiden (2011) 0 euro per jaar.
De afgelopen 2 jaar heb ik erg weinig verdiend (Master studie) en betaalde ik 25 euro per maand aan KA. Momenteel heb ik een nieuwe baan en heb ik een inkomen van 3200 euro bruto per maand. Ons kind is 7 jaar en om het weekend bij mij. Mijn nieuwe partner trekt binnenkort bij mij in, zij verdient 2400 euro bruto per maand.
Mijn ex-partner is opnieuw getrouwd en beiden hebben een inkomen (ongeveer 3500-4500 euro bruto per maand).
[b]Mijn vragen:
[/b]1.a Bij het bepalen van het gezinsinkomen op moment van scheiden, naar welke inkomsten wordt dan gekeken? Dit is 5 jaar terug. Volstaat de inkomstenaangifte van de Belastingdienst, of kijkt men ook naar huursubsidie, hoogte van de huur, etc?
1b. over welke periode rekenen ze, over het laatste jaar?
2. Mijn nieuwe partner woont nog niet bij mij in. Wij willen samen een huis kopen. Ook start ik in een nieuwe functie, waardoor ik op kort termijn actie van mijn expartner verwacht betreft KA. Welke stappen zijn nu aan te raden:
I: zelf initiatief nemen en onderling onderhandelen?
II: advocaat in de arm nemen?
III: afwachten op initiatief expartner
IIII: voorlopig aanbod expartner (75 euro per maand + 50% reiskosten/tijd) en na kopen huis en intrekken partner, officiele berekening laten maken?
Veel vragen. Ik ben benieuwd wie mij vooruit kan helpen. Zie door de (juridische) bomen het bos niet meer.
Hartelijke groet
0 euro
Als er inmiddels 4 inkomens zijn dan zou ik proberen de alimentatie op 0 te houden. Niet te precies en niet teveel gedoe.
En als je het idee hebt dat jij meer verdient dan je exvrouw, dan kun je dat eventueel in een studiefonds voor kind stoppen.
En neem je kind eens mee winkelen voor kleding of andere zaken die je voor je kind nodig acht. Moeder krijgt ook kinderbijslag en toeslagen en kan daar verder de verzorging voor rondkrijgen. Betaal een vaste rekening, bijvoorbeeld de begrafenisverzekering. Of het wekelijkse zakgeld voor je kind.
Ja, tenzij je er beiden op staat om het precies te doen natuurlijk. Maar mijn ervaring is dat precies niet bestaat en juridisch gedoe niet prettig is als het niet absoluut noodzakelijk is.
AnneJ
Het kind woont 12 van de 14 dagen bij de moeder. De moeder heeft dus veel hogere kosten dan de vader (boodschappen, water, elektriciteit...)
Een bedrag van 0 lijkt me totaal onrealistisch in deze situatie.
Wat ik zou doen is optie IV: een tijdelijk bedrag afspreken en dan straks een officiële berekening laten doen en vast laten leggen in samenwerking met een advocaat. Dan ligt het bedrag gewoon vast en is berekend door een neutrale partij.
Zelf berekenen
Je kunt bij het nibud tabellen raadplegen wat een kind kost bij een bepaald inkomen. En omdat het jouw kind is zou ik daar lekker een flinke schep bovenop doen. Het zal voor een kind ook fijn voelen om geen kostenpost te zijn maar iemand waar men graag geld voor over heeft en aan uit wil geven!!!!! Dat zal voor je zelf ook fijner voelen en het zal zorgen voor een goede basis in jullie ouder kind relatie nu en in de toekomst.
Tabel
Er zijn daar standaard tabellen voor. Daarin staat per netto salaris wat het bijbehorende alimentatiebedrag is. 75 euro is bij jouw inkomen geen serieus voorstel. De berekeningswijze kun je googelen of je kunt door LBIO een berekening laten maken.
Berekenen
kun je zelf doen.
Het is niet zo heel erg ingewikkeld. Vroeger was het veel lastiger. Natuurlijk kunnen jullie een berekening laten maken, maar dat zou ik het bij het LBIO laten doen. Dat kost 50,-
Tegenwoordig maakt het niet uit of de alimentatiebetaler samenwoont. Er wordt nu gewoon gerekend met tabellen en vaste formules. De moeder van je kind is opnieuw getrouwd, waardoor het inkomen van haar nieuwe partner wel meetelt.
Kortom, als je weet wat jouw nieuwe loon wordt kan het berekenen nu ook. Dat is het voordeel van de tabellen methode.
Ik zou zeker niet een advocaat in de arm nemen, maar haar aanbod voorlopig aannemen en als jij in je andere functie zit een berekening laten maken bij het LBIO.
wow
Je hebt in elk geval een hele lieve ex uitgezocht! 75 euro per maand is natuurlijk helemaal niets. Ik zou daarmee akkoord gaan, of een iets hoger tegenbod doen.
Ik zou oppassen met extra geld te geven in de vorm van kleren of kadootjes naar je kind toe. Dan lijk jij net de gulle vader, terwijl je ex juist meer kosten maakt. Dat gaat problemen opleveren. Het is natuurlijk wel leuk, maar dan zou ik even met je ex overleggen en het om en om doen ofzo.
Je zou kunnen aanbieden om een rekening voor het kind te openen, en daar regelmatig wat geld extra op storten. Voor grote uitgaves later bijvoorbeel(op een gegeven moment zijn ze niet meer blij met een doosje duplo) of als je ex een keer wat krapper bij kas zit.
Verdriet
Dat roept het bij me op. Echt, met vochtige ogen achter de PC.
- Veel vragen. Ik ben benieuwd wie mij vooruit kan helpen. Zie door de (juridische) bomen het bos niet meer.-
Hoe zo bomen, hoezo juridisch? Je hebt een kind, dat kind moet eten, drinken, wonen, kleding, schoolspullen. Of jij nou 0 of 6.000 euro per maand verdient. Dáár gaat het om, dat er geld nodig is om voor een kind te zorgen en nergens anders om, niet om bomen, niet om belasting of de hoogte van salaris.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik kind was, ik herinner me het gedoe om alimentatie. Mijn vader had altijd redenen om minder te gaan betalen, lager salaris, hogere kosten, van alles. Uiteindelijk kwam het bedrag, via de rechtbank, uit op 75 gulden per maand. Als mijn moeder ook 75 euro had uitgegeven, was ik er bekaaid van af gekomen.
Mijn moeder hád ook meer geld, maar dat heeft er niets mee te maken. Het ging om de (financiele) zorg voor mij.
Abrasax: zorg voor je kind. Ook financieel.
Als ik zou scheiden, zou ik zonder meer betalen wat een kind kost, het Nibud heeft daar vast berekeningen voor. Daar bovenop betaalde ik wat bij mijn salaris/levensstandaard zou passen. Is het kind meer bij de moeder: dan maakte ik het over, of betaalde sport, kleding of wat dan ook. Is ze meer bij mij? Dan deelde ze vanzelf mee.
Het inkomen van jou is maar matig relevant: je kind moet eten en drinken, ook als jij 0 euro verdient. Het inkomen van de moeder is maar matig relevant, het gaat om jouw financiële aandeel bij het groot brengen van je kind.
Ik heb sinds mijn pubertijd geen enkel contact meer met mijn vader. Niks waard, dat voelde ik me... voor hem dan. Hij wilde, blijkbaar, niet (financieel) voor me zorgen. Schoof het op mijn moeder af.
Jaren geleden dat ik hier verdrietig om was, nu 50+, gelukkig getrouwd en 4 kinderen, komt het naar aanleiding van dit bericht zomaar weer opzetten.
Wel prima als de moeder en jij het zo goed geregeld vinden natuurlijk! Bij samenwonende ouders kan ook de één al het geld binnen brengen tbv het gezin.
Het zijn de woorden juridisch,rechtbank, inkomstenbelasting en advocaat ed die me raken. Terwijl het gaat om zorgen voor het kind dat je lief is.
Verschillende adviezen
Abraxas, het is geweldig dat jullie allebei zo goed terecht gekomen zijn en dat je nu zulke vragen kunt stellen. Met de inkomens die je schetst zijn vragen over huursubsidie etc. niet aan de orde.
Je zou zeker nu een keer een realistische berekening kunnen laten maken. Laten maken is handiger dan zelf doen, omdat je dan geen onenigheid kunt krijgen. Dat je gaat samenwonen speelt wel degelijk een rol: het vergroot je draagkracht. Maar als je nu een huis koopt verkleint dat weer je draagkracht.
Tot nu toe heb je bijzonder weinig bijgedragen aan je kind. Je hebt jezelf altijd voor laten gaan: de masterstudie is geen natuurgebeuren, maar een keuze van jou. Voor jezelf zitten daar natuurlijk goede argumenten achter, maar die argumenten wegen niet op tegen de situatie van je e: als er een kind is moet dat kind eten en onderdak hebben, dat gaat voor alles en kan geen dag wachten. Als je nu overweegt om een huis te kopen, dan kan het zijn dat daar ook weer voor jezelf goede argumenten achter zitten, maar de vraag is op welk moment je kind dan prioriteit krijgt.
Als het dan in de vorm van geld moet zijn, dan heeft je kind over de afgelopen 7 jaren nog veel geld van je tegoed.
Je kunt een officiële berekening laten maken op dit moment. In overleg met je ex kun je ook een ander moment kiezen, bijvoorbeeld als je het huis gekocht hebt en samenwoont (eerst ik, dan het kind). Op dat moment wordt een berekening gemaakt op basis van het inkomen van dat moment.
De tabel waar Paddington naar verwijst is complexer dan het lijkt. Het gaat over inkomen op het moment van de scheiding. Lastig als je dat inkomen 7 jaar na de scheiding gaat bepalen. Het gaat om kosten waarvan men denkt dat ouders die hebben. Maar dat is inclusief huis, verwarming, vakanties etc. Ondertussen is dat allemaal al bestaand en niet fictief. En dan meot het bedrag verrekend worden naar de draagkracht van beide ouders, waarbij het kan zijn dat een van de ouders dergelijke zaken in natura geeft (huis, verwarming etc.). Het is zeker niet zo dat je hier je eigen netto-inkomen moet opzoeken en dan het genoemde bedrag moet betalen aan alimentatie. Dat is veel te kort door de bocht. een officiële berekening voorkomt dat je onenigheid krijgt over interpretaties.
Ik hoop dat je zelf ondertussen voldoende inzicht hebt gekregen in het leven en de kosten ervan, dat je beseft dat een bedrag van 75 euro betalen voor een kind waar je zelf verder nauwelijks voor zorgt veel te laag is. Een officiele berekening laten maken en daarna in goed overleg met je ex het bedrag vast laten leggen, ook voor de toekomst, lijkt mij nu het verstandigste. Realiseer je dan wel dat het kán zijn dat er in de toekomst bepaalde dingen niet kunnen, omdat je zoveel alimentatie moet betalen voor je kind. Die prachtige wereldreis zou wel eens te duur kunnen zijn, bijvoorbeeld. Of die vervelende baan zou je wel eens langer moeten houden bijvoorbeeld. Jij komt niet meer op de eerste plaats, je kind komt op de eerste plaats.
Ik ben overigens wel een voorstander ervan dat de betalende ouder als het kan bepaalde dingen in natura geeft. Mijn ex betaalt bijvoorbeeld alles wat met elektronica te maken heeft. Niet echt afgesproken, maar zo gegroeid toen zijn inkomen groeide en mijn inkomen drastisch daalde. Ik vind niet dat degene die de alimenatie ontvangt persé ook degene moet zijn die bepaalt welke lasten daarvan betaald worden. Vaste lasten (wonen, voeding etc.) zijn voor degene bij wie het kind wordt. Meestal is het ook gemakkelijk om kleding daarbij te doen. Maar ik vind het bijvoorbeeld niet vanzelfsprekend dat degene bij wie het kind de meeste tijd woont ook de wenselijke vakantie betaald krijgt door de alimenatiebetalende ouder. die alimenatiebetalende ouder zou ook zelf met het kind op vakantie kunnen willen gaan. Maar dergelijke varianten zijn alleen mogelijk als j in goed overleg dingen kunt regelen. Daarvoor moet je eerst weten waar je aan toe bent en dat is dan toch een officiële berekening laten maken.
Tsjor
reactie op bais van feiten en niet emotie
Beste Abraxis,
Om je vragen te beantwoorden naar de wetgeving omtrent kinderalimentatie anno 2016
1. Allereerst wordt de behoefte van je kind vastgesteld aan de hand van de mate van welstand waarin jij en je exvrouw leefden. En niet aan de mate van welstand waarin jullie nu afzonderlijk van elkaar leven.
Uitgangspunt is dan het inkomen in het jaar van scheiding (of een gemiddeld inkomen in de 3 jaren voorafgaand aan de scheiding (bij een financiële afwijking waardoor het inkomen in het jaar van scheiding niet representatief is.)
In jullie situatie zal gekeken worden naar jouw inkomen van 2011 (misschien studiefinanciering), het inkomen van je ex vrouw en de hoogte van het kindgebonden budget wat in 2011 is ontvangen. kinderbijslag wordt niet meegerekend in de behoeftebepaling.
Over het algemeen wordt gewerkt met nibudtabellen.
Uitgaande van de inkomensgegevens van jullie in 2011 was er een lage behoefte van het kind vanwege een laag niveau van welstand van jullie. Inkomen van je ex vrouw a €8800 per jaar aangevuld met kgb zal max een behoefte van je kind opleveren van €110,00 per maand in 2011. De behoefte indexeer je naar 2016 en wordt dan €116,75.
alimentatie wordt wettelijk nooit hoger vastgesteld dan de behoefte.
Dus het maximale aan alimentatie wat je zal moeten betalen wanneer je ex vrouw en haar man geen draagkracht hebben zal de €116,75 per maand niet overstijgen. Behalve als je zelf andere afspraken maakt en vastlegt.
In jouw situatie zijn er wettelijk gezien 3 verantwoordelijk om in de behoefte van je kind te voldoen, dat ben jij, dat is je ex vrouw en dat is haar man omdat het kind bij haar woont. Het inkomen van jouw vriendin doet niet ter zake, ook niet bij samenwonen. Dat jij kosten kan delen met je vriendin en daarmee je draagkracht hoger zou zijn doet annu 2016 al lang niet meer ter zake daar woonlasten al forfaitair meegerekend worden in draagkrachtberekeningen. Dit is anders bij partneralimentatie.
Pas als jullie gaan trouwen en het kind zou bij jullie wonen dan wordt zij verantwoordelijk (volgens huidige wetgeving, er ligt een nieuw wetsvoorstel klaar waarin nieuwe partners nooit verantwoordelijk zijn voor de kosten van het kind maar alleen de biologische ouders).
Jullie kind heeft dus een totale behoefte van ik vermoed €116,75.
Er wordt aan de hand van dit bedrag een draagkrachtberekening gemaakt wie wat kan betalen.
Dan wordt gekeken naar de afgesproken zorgregeling. Het kind is 15% van de tijd bij jou en daarmee besteed jij reeds 15% van haar financiële behoefte aan haar wanneer ze bij jou thuis is. Dit bedrag wordt van een eventuele alimentatie afgetrokken.
Blijft een bedrag van €99,24 over aan kosten die bij de moeder worden gemaakt en waar jij ook deels verantwoordelijk voor bent.
Deze informatie is puur gerecht op hoe het wettelijk geregeld is. Naar beneden bijstellen van dit bedrag gaat niet lukken (lijkt me ook niet nodig gezien je salaris)naar boven bijstellen mag altijd als je dit in het belang van je kind vindt. Dus je kan ervoor kiezen de moeder meer alimentatie te betalen omdat zij grotendeels voor het kind zorgt, je kan er ook voor kiezen dit niet te doen en zelf extra geld te besteden aan je kind of zelf voor haar te sparen. Dit is een vrije en niet door de moeder afdwingbare keuze.
Waak ervoor dat je geen behoeftebereking gaat maken naar de salarissen van jou en je ex over 2016 omdat 2011 al zolang geleden is om op te zoeken. Het gaat om de mate van welstand in jullie huwelijk van toen en niet over de mate van welstand die jullie in jullie nieuwe relaties hebben.
Jullie huidige inkomens zijn alleen van belang om te kijken wie welk deel van de geindexeerde behoefte moet voldoen.
Gezien de lage behoefte en de drie verantwoordelijke inkomens verwacht ik eigenlijk niet dat het veel verschil in te betalen alimentatie uitmaakt of je dat op basis van je huidige salaris doet of een betere functie afwacht en je wellicht een paar euro meer zou moeten betalen.
Ik zou er zeker voor kiezen wel een advocaat in de arm te nemen. Dit kan je nog op basis van een toevoeging doen want er wordt naar je inkomen van twee jaar terug gekeken ter beoordeling of je recht hebt op gesubsidieerde bijstand. Je kan ook vragen het LBIO een berekening te laten maken, zij zullen verwacht ik ook de wet volgen. Voordeel van een advocaat is dat deze de gemaakte afspraken via de rechter kan laten aftikken en daarmee vastliggen.
Wanneer vaststaat wat je wettelijke plicht is, dan is dat voor jou en je ex duidelijk. Overige afspraken kan je maken zonder dat daar een wettelijk recht op gaat bestaan. Wanneer je bijvoorbeeld meer wilt betalen dan verplicht moet dit een keuze zijn. wanneer je onverhoopt minder gaat verdienen wil je niet eerst naar de rechtbank moeten omdat je dit niet meer kan betalen maar je ex het wel van je eist.
Jullie hebben beide een mooi inkomen, laat je kind daar ook van genieten zowel bij je ex als bij jou.
Persoonlijk zou ik wanneer ik in jouw schoenen stond er voor kiezen om de behoefte van het kind samen met je ex vrouw te voldoen en niet haar man in de draagkrachtberekening mee te nemen. Jullie hebben voor dit kind gekozen, het is al prachtig dat hij bijdraagt in de verzorging maar laat het kind niet een financiële verplichting worden voor hem.
succes.
Klopt niet helemaal
Het is nu wel degelijk zo dat de beide inkomens van de ouders bij elkaar worden opgeteld. Aan de hand daarvan wordt de behoefte bepaald. Staat in een tabel is makkelijk te zien.
Vroeger werd de draagkracht hoger als je ging samenwonen. Dat is niet meer zo. Nu is er gesteld dat 70% van je draagkracht beschikbaar is voor kinderalimentatie. Bij samenwonen met een partner die niet zelfstandig in zijn/haar inkomen kan voorzien is dat berekend op 60%.
De ingewikkelde berekeningen van vroeger zijn er niet meer. Google maar even op Rapport alimentatienormen. Daarin is alles heel duidelijk beschreven. Of kijk naar deze link:
https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/Tremarapport-versie-2016-januari.pdf
https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/Behoeftetabel-2016.pdf
https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/Draagkrachttabel-2016.pdf
Het uitgangspunt is heel simpel: als jullie nog bij elkaar hadden gewoond dan had jullie kind ook geprofiteerd van jullie hogere inkomen.
Paddington
Ik wist niet dat de behoefte van het kind opnieuw bepaald werd, is dit niet alleen zo wanneer bij scheiden geen behoefteberekening is gemaakt?
Ik snap het uitgangspunt overigens wel, maar ben wel van mening dat dat ook niet eerlijk is, wellicht hadden ts en zijn ex-vrouw wel heel andere keuzes gemaakt wanneer ze bij elkaar waren gebleven. Beide parttime werken, of alleen ts terwijl zij voor het kind zorgde of andersom. Dan was er minder inkomen geweest dan dat ze nu samen hebben, terwijl ze niet meer samen zijn. En had het kind er dus ook geen hogere levensstandaard op nagehouden.
Zal de jurisprudentie er eens op nalezen.
Het blijft toch ondanks dat ze het graag eenvoudiger willen een lastig ding die alimentatieberekeningen.
Mijn advies blijft overigens hetzelfde alleen eigen en ex-partners inkomen bij behoeftebepaling en bij draagkrachtbepaling, nieuwe partners er buiten laten.
@Anna
Ik ben benieuwd wat jij kunt opdiepen uit de jurisprudentie.
Het is namelijk al weer een paar jaar geleden (2014) dat mijn vriend die mededeling kreeg van het LBIO. Ik heb toen ook gekeken naar de jurisprudentie en ik kon niets vinden wat de dame van het LBIO zou tegenspreken.
Ik hoop dat ook dat je het hier wil posten.
is het niet zo
de behoefte van een kind is afhankelijk van het inkomen van de ouders. Rijkere ouders spenderen meer geld aan hun kinderen dan armere ouders. (1 kind ongeveer 17%, 2 25% en 3 33% van het inkomen.)
Als het inkomen erg veranderd veranderd de behoefte ook, dus ik kan mee voorstellen dat in dit geval een nieuwe behoefte berekening wordt gemaakt.
Als het gaat om een gewone salaris ontwikkeling door de jaren heen zal dit niet snel zo zijn idd, daar is de indexatie voor bedoeld.
Maar als het inkomen sterk omhoog gaat door het afronden van een studie en dan een eerste baan dan mogen de kinderen daar van meeprofiteren. Handigste manier om dat te borgen is via de alimentatie, dat is minder vrijblijvend dan zeggen dat x of y wel wat meer betaald.
Noet en Paddington
Heb me nog eens verdiept in het tremarapport en daarin wordt aangegeven dat wanneer 1 van de ouders na het beëindigen van het huwelijk meer verdient dan het gezamenlijke inkomen gedurende het huwelijk er inderdaad een nieuwe behoefteberekening gemaakt "kan" worden.
Logisch natuurlijk ook dat het kind daar van mee mag profiteren.
Het inkomen van beide ouders wordt dan echter niet bij elkaar opgeteld om de nieuwe behoefte te berekenen. Zoals gebruikelijk is bij een normale behoefteberekening, maar er wordt een berekening gemaakt op basis van het salaris van de ene ouder wat de behoefte dan volgens het nibud is en op basis van het salaris van de andere ouder en welke behoefte bij dat salaris hoort.
Die twee verschillende behoeftebedragen worden bij elkaar opgeteld en dan gedeeld door twee, zodat duidelijk is wat de gemiddelde behoefte is van het kind. Daarna kan dan berekend worden wie voor welk deel in de behoefte moet voorzien.
Tenminste zo lees ik het
Behoefte
Zo wordt het in ieder geval niet door het LBIO gedaan. Daar tellen ze de netto inkomens van beide ouders bij elkaar op. Dan gaan ze kijken naar de behoefte tabel.
Voor het vaststellen van de alimentatie komen pas inkomens van eventueel verzorgende stiefouders in beeld.
In het tremarapport staat:
"Met ‘inkomen’ in de tabel is bedoeld het netto besteedbare gezinsinkomen tijdens het huwelijk (de relatie), dus van beide ouders opgeteld, dan wel na de (echt)scheiding het netto inkomen van de ouder(s) afzonderlijk, dus niet bij elkaar opgeteld, ingeval dit inkomen van één van de ouders het voormalige
gezinsinkomen te boven gaat."
en
"Stijging van het inkomen van een ouder voor zover dit hoger is dan het (gezins)inkomen tijdens het huwelijk behoort in beginsel wel invloed uit te oefenen op de vaststelling van de behoefte: indien het huwelijk zou hebben voortgeduurd, zou die verhoging immers ook een positieve invloed hebben uitgeoefend op het bedrag dat ten
behoeve van de kinderen zou zijn uitgegeven. Voor het geval het
inkomen van één van de ouders het voormalige gezinsinkomen overschrijdt, is daarom dat hogere inkomen van die ouder de maatstaf voor de bepaling van de kosten van de kinderen."
Volgens mij is het dus zo dat alleen als het inkomen van een van de ouders na de scheiding hoger is dan het gezinsinkomen tijdens het huwelijk, dit hoogste inkomen de basis wordt voor de behoefte bepaling.
nou kom, Abraxas
Het is nu vrijwel een week geleden dat je om advies vroeg. En je kreeg advies. Ook wel wat kritiek (hoort erbij en dat kun je vast wel hebben). Er waren ook mensen die zaken voor je uitzochten.
Zou fijn zijn om nog wat van je te horen.
bedankt voor de reacties
Hallo allemaal, inmiddels ben ik even verder en heb ik de verschillende reacties gelezen. Hartelijk dank daarvoor. Het meest prettig zou ik vinden wanneer (ex) partner en ik een financiële verdeling met elkaar afspraken waarbij we ons allebei goed zouden voelen. Na een intakegesprek met een advocaat heb ik zo snel het volgende vernomen:
Doordat mijn netto inkomen nu hoger is dan het gezinsinkomen uit het verleden, bepaalt mijn huidige inkomen de nieuwe behoefte van ons kind. Mijn netto maandinkomen + vakantiegeld wordt in de Nibud-tabel opgezocht.https://www.rechtspraak.nl/SiteCollectionDocuments/Behoeftetabel-2015.pdf
De totale behoefte van ons kind wordt geschat op 290 euro (mijn netto-inkomen+vakantiegeld).
Dan berekent men het aandeel in de kosten o.b.v. de netto totale inkomsten (bijvoorbeeld mijn ex-partner+haar nieuwe man = netto 3225 euro) (Mijn netto inkomen 2175 euro) Gezamenlijk is dat 5400 euro. Mijn aandeel is dan 2175/5400= 40%
Ik betaal in totaal 40% van de 290 euro = 120 euro
Wanneer ik om het weekend en 3 weken van de zomervakantie mijn kind verzorg, betaal ik reeds 15% van de totale kosten (45 euro) als hij bij mij is. Dit mag ik aftrekken van hetgeen ik moet betalen aan ex-partner.
Ik kom dan uit op 75 euro per maand. Nu kan het zijn dat hun inkomen compleet anders is, maar dat weet ik nu niet.
Betreft het extra betalen dan nodig, ik wil binnenkort een huis kopen en met mijn nieuwe partner kinderen krijgen (wij houden rekening met een huis voor 3 kinderen + mijn eigen zoon, dus minimaal 5 slaapkamers), dan zal ik ook rekening moeten houden met de financiële behoefte van die kinderen.
Te veel?
Abraxas, vind je het te veel omdat je ook een huis wilt kopen? En wel het liefs met 5 slaapkamers.
Hier in de Randstad is een huis met 5 slaapkamers ontzettend duur, tegen de 4k.
Je reactiies geven mij de indruk dat je zo laag mogelijk wilt uitkomen want 'Je moet namelijk ook rekening houden met de financiele behoeften van de 3 kinderen van je partner'. Met die €120pm draagt de man van je ex financieel bij aan de zorg van jouw kind.
Straks zal het inkomen van jouw vriendin ook meegenomen worden bij de herberekening van de KA van jouw kind, net zo goed als jouw inkomen meegenomen gaan worden bij de herberekening vn de KA van haar kinderen.
Je komt mij heel berekend over. Je bent zelfs naar een advocaat gestapt. Hopelijk heb je een rechtsbijstandverzekering want als er meer gesprekken volgen, valt er een pittige rekening op je deurmat.
Het is goed dat je je laat informeren maar die indruk komt wel onprettig over.
Helemaal omdat je je verhaal begon met de opmerking dat het een ongeplande zwangerschap betrof. Je mag blij zijn dat je ex niet net als de ex-vrouw van Ruud Gullit op haar strepen staat, en je verblijdt met 'achterstallige' kosten. Zeven jaar een KA van €25 pm en nu nog steeds zo laag mogelijk uit willen komen. Dat vind ik best brutaal.
Ik vind dat Tsjor het verhelderd beschrijft.
weinig
Ik vind het best weinig wat je gaat betalen, wettelijk of niet.
Daarnaast vind ik ook dat je nogal wat noten op je zang hebt. Je bent nog jong, verdient nog niet je max en je wilt een huis met MINIMAAL 5 slaapkamers? Dat is een soort villa bijna. Kijk uit dat je je verwachtingen niet te hoog stelt, het kan dan zo tegenvallen.
Abraxas, bestaand kind versus toekomstdromen
Even een beetje off-topic. Jij wilt met je nieuwe partner rekening gaan houden met gewenste maar nog niet bestaande kinderen. Maar een wens is nog geen realiteit. Het zou zelfs zo kunnen zijn dat jullie samen geen of maar moeilijk kinderen kunnen krijgen. Waarmee ik maar wil zeggen, wees blij met het hier en nu. De realiteit kan er altijd anders uit komen te zien dan je nu kunt bedenken.
Dit kind (weliswaar ongepland) is er nu. Het is jouw kind. Dit kind, voor hem kun je het niet overdoen... Hij is de realiteit en jij bent zijn vader. Geniet van hem, wees blij met hem, ga niet zitten muggenziften op een paar tientjes. Hij is nu al zeven. Stel dat je inderdaad kinderen gaat krijgen met je nieuwe partner, dan gaat dat sowieso nog wel wat jaartjes duren. Meestal willen vrouwen eerst een carrière opbouwen. Dat lijkt mij althans heel verstandig, voordat ze weer met een laag inkomen met kinderen zitten.
Enfin, voor je het weet is jouw oudste tien, twaalf, misschien wel vijftien jaar voordat zich een volgend kind bij jou aandient. Dan wil je toch niet zeggen dat je hem daarom nu dingen wil gaan ontzeggen, voor kinderen die er nog helemaal niet zijn...!
Wat je bijv. zou kunnen doen is gaan sparen voor een studietoelage voor hem. Studeren is duur, en ook dan komt de SVB bij jullie als ouders aankloppen. Als je nu voor hem gaat sparen, hoeft je zoon later niet zoveel te lenen. Dat bespaar zowel hem als jullie geld uit.
Verder: juist jij, met een ongepland kind, jong getrouwd en vroeg weer gescheiden, zou moeten inzien dat het leven lang niet altijd loopt zoals je het verwacht. Zet niet teveel in op een nog niet bestaande toekomst. Vergeet niet te genieten van het nu!
Jeetje
Weet je hoe ik van die types zoals jij noem? Dat kan ik helaas niet hier neerzetten want het is niet zo netjes.
Wat een zuinigheid zeg! Ongelooflijk dat je niet gewoon op een fatsoenlijke manier wilt bijdragen in de kosten van je kind. En trouwens... als je al niet wilt betalen voor je eerste kind, moet je zeker niet aan nog meer kinderen beginnen. Ik hoop dat je nieuwe partner ook op tijd inziet uit wat voor hout jij gesneden bent.
Altijd lastig
Het is altijd lastig reageren op een lapje tekst... Mijn post's lezen mensen ook vaak verkeerd. Wel ben ik het deels met voorgaande personen eens. Mijn ex ziet de 2 een nachtje per maand. Ik heb helaas de volledige zorg voor de 2. Hij betaald per maand voor 2 kinderen 79 euro. Zou hij de kinderen nooit zien dan 69 per kind.... Wij vonden dit beide eigenlijk een zeer laag bedrag, maar dat wil niet zeggen dat hij meer gaat betalen hoor. Wij hebben nu de afspraak dat pa de sport betaald voor beide.Dit scheelt al fijn in kosten, maar voor dat pa ging betalen zaten ze niet op een sport omdat ik dat niet kon betalen. De kinderen weten dat papa mee moet betalen aan de zorg en ze nu laat sporten. De kinderen zijn daar ook oprecht blij mee.! Ik snap dat jij weinig wenst te betalen maar denk ook aan je kind.Kijk vooruit, jij samen in je huis met 5 kamers ( hebben wij ook en zijn met zn 7e we hebben 5 kids )en drie nieuwe kinderen. Hoe gaat je kindje daar tegen aan kijken? Alles draait om je leven met je nieuwe partner en jullie kinderen. Het moet natuurlijk niet zo zijn dat je bestaande kind zich achtergesteld gaat voelen toch? ( Niet dat dat misschien zo is hoor ). Kan je niet beter het juiste bedrag betalen aan alimentatie en wat extra's doen. Hierdoor voelt je kindje zich gewaardeerd ook al zal hij ooit horen dat hij niet gepland was.
Sterkte.
Rekening houden met
Zie ik juist wel. Volgens mij wil TS daarom graag een huis met 5 slaapkamers, zodat elk kind een eigen slaapkamer heeft.
De berekening is keurig. TS betaald voor zijn kind. Dit is wat de werkgroep Alimentatie als redelijk wordt gezien. Voor mij is het onbegrijpelijk dat TS zo wordt aangevallen hierover. Er zijn nog steeds veel ouders die gewoon weigeren te betalen voor hun kinderen.
Paddington
Misschien komt dat ook wel door de toon van Abraxas. Zie#18.
'Ik kom dan uit op 75 euro per maand. Nu kan het zijn dat hun inkomen compleet anders is, maar dat weet ik nu niet.
Betreft het extra betalen dan nodig, ik wil binnenkort een huis kopen en met mijn nieuwe partner kinderen krijgen (wij houden rekening met een huis voor 3 kinderen + mijn eigen zoon, dus minimaal 5 slaapkamers), dan zal ik ook rekening moeten houden met de financiële behoefte van die kinderen.'
Hij weet niet of het inkomen van zijn ex en vriend klopt, argwanend.
En gaat alvast uit dat hij voor behoeften komt te staan die hoog zullen uitvallen.
Alsof hij €75 al te veel vind....
Oja, jij hebt een groot huis nodig omdat je reeds een groot gezin hebt.
Maar het moet daarnaast ook wel te betalen zijn.
verschillende mensen
Dag allen,
Bedankt voor het reageren, ook diegene die misschien wat belerend op mij overkomen. Dit is immers een forum voor iedereen.
Ik durf best te erkennen dat ik zuinig ben. Zo ben ik opgevoed. Ik wil mijn ex betalen wat ik haar wettelijk moet betalen, niet meer. Ik spaar liever uit eigen wil voor mijn kind(eren) om zelf leuke dingen met ze te doen. Mijn ex gaat een paar keer per jaar met hem en manlief op (ski)vakantie, dus zo slecht hebben ze het niet.
Ik begrijp dat sommigen een andere kijk op het leven hebben, maar ik vind het onplezierig als mijn kinderen met elkaar een kamer moeten delen, dit is puur mijn mening. Een geen vila hoor, gewoon middenwoning met een zolder opsplitsen in 2 en ik woon niet in de randstad. Ik kom hier om advies in te winnen en lange energievretende discussies (ruzies) met mijn ex te voorkomen, voor ons allemaal.
Ik vind het dan ook bijzonder dat er maar weinig mensen zijn die het begrijpelijk vinden dat ik graag zo min mogelijk 'verplicht' wil betalen. Wat als er weer een financiële crisis uitbreekt, wat als ik volgend jaar kinderen krijg, wat als ik werkeloos word? Ik moet dan ALTIJD naar de rechter om te zorgen dat ik minder moet betalen. Deze bureaucratie kost dan veel tijd, energie en geld! Ik wil dat graag voorkomen. Ik wil verder met mijn leven en niet afhankelijk zijn van mijn ex en haar streken.
Ik zal jullie alle negatieve emotionele verhalen besparen die zorgen dat ik mijn ex niet 100 euro extra toesteek, want zo'n schat is het niet.
Als een gescheiden man om het weekend alle tijd aan zijn kind geeft, ook in de vakanties, maandelijks betaald wat hij moet betalen en weer verder gaat met zijn leven en een nieuw gezin start, daar zou niets mis mee moeten zijn. Voor de rest zie ik hier een aantal bijzonder subjectieve verhalen/argumenten. Dit vind ik persoonlijk gebaseerd op snel getrokken conclusies, iets wat vaak gebeurd in fora.
En Paddington en soortgelijken, bedankt!! Bemoedigend om ook eens begrepen te worden 
Owjah, ter info. Mijn ex stelt mij nu een verzoek van meer dan 200 euro per maand. Dus diegenen die dachten dat ze 75 vroeg --> iets beter lezen aub. Dat was namelijk MIJN voorstel dat ze afwees.
Abraxas
Beter lezen?
'I: zelf initiatief nemen en onderling onderhandelen?
II: advocaat in de arm nemen?
III: afwachten op initiatief expartner
IIII: voorlopig aanbod expartner (75 euro per maand + 50% reiskosten/tijd) '
Punt 4: voorlopig aanbod expartner. Dat lees ik toch echt als een aanbod van je expartner omt jouw acties al ervoor genoemd zijn ( zie punt I en II)
Als het jouw aanbod was, had je kunnen schrijven aanbod aan expartner.
Je creëert zelf de verwarring.
Niet onderhandelen
je kunt toch samen een berekening laten maken, hetzij via het NIBUD, ergens online of via een advocaat/mediator waar jullie allebei vertrouwen in hebben.
Je moet het eens zijn over de weg die je gaat volgen, dan kun je ook de uitkomsten accepteren.
Ik vind dit overigens een merkwaardige redenering: 'Wanneer ik om het weekend en 3 weken van de zomervakantie mijn kind verzorg, betaal ik reeds 15% van de totale kosten (45 euro) als hij bij mij is. Dit mag ik aftrekken van hetgeen ik moet betalen aan ex-partner.'
Dus twee 26 keer 2 dagen plus 21 dagen, samen 73 dagen zorg, daarmee zou je 12 keer 45 euro is 540 per jaar besparen. Dat is fors! Zeker als je bedenkt dat haar investering dan 292 dagen is, wat omgerekend neerkomt op 2160 euro. Het zal toch je eer te na zijn dat je de verhouding zo scheef laat zijn.
Het is niet gebruikelijk om de weekenden en vakanties van de alimentatie af te halen. Dat zou pas kunnen gebeuren als je de zorg echt deelt, dus meer dan een weekendregeling.
De 75 euro had je berekend op basis van een fictief inkomen van je ex, maar ik denk dat het geen realistische berekening is, zeker niet als je de obligate weekendregeling in feite door je ex laat betalen.
Tsjor
Samen dromen
Wat betreft je toekomstige wens, het zal toch niet zo zijn dat jij moet zorgen voor het huis etc. Mogelijk heb je geleerd van je eerste relatie en ga je het gesprek aan met je nieuwe partner: zorgen dat er een huis komt zal beider zorg moeten zijn, ook wat inkomsten betreft.
Tsjor
Tsjor
Zo staat het beschreven in het Rapport Allimentatie. 15% is het minimum wat je aan zorgkosten aftrekt. Dat heeft namelijk ook te maken met de noodzaak voor een ruimere woning.
De berekening klopt volgens de laatste normen.
Ze kunnen de berekening samen laten maken bij het LBIO. Naar mijn weten doet de Nibud geen alimentatie berekeningen.
tja tsjor
Helaas klopt het van die 15%. Mijn ex-man ziet een nachtje per maand de kids betaald maar 75 euro voor 2 kinderen want hij mag die 15% aftrekken hij heeft tenslotte wel een hele dag per maand zorgkosten........Dus met 75 euro voor 2 kinderen kunnen ze in ieder geval nieuwe schoenen krijgen.
Maar ik ben het eens met het betalen want maar maximaal hoeft.! Ze houden rekening met het recht op zorgkorting, kindgebondenbudget en de behoefte van de kinderen ten tijden van het huwelijk.
Toevallig hebben wij net alles opnieuw laten berekenen ivm ons co-ouderschap over mijn bonus kids. Wij hebben 50/50 de kinderen ongeveer, sterker nog ze eten 4 keer bij ons ontbijt en avond eten in de week. Verder de helft alle vakanties, moeder verdiend net zo veel als vader met alle toeslagen erbij. Maar toch moet er ivm de behoefte van de kinderen 300 euro die kant op van papa..... Soms voelt het oneerlijk, zeker als je de kinderen ziet lopen bij mams met te kleine kleding en oude te kleine schoenen. Zelf eruit zien om door een ringetje te halen, nieuw huis en nieuwe auto gekocht....
Ach ja we doen het er maar mee.....Als ze het bij ons maar goed hebben denk ik dan.