Kind 7 jaar mee 'uit' nemen???

Het loslaten en een deel van de tijd en verzorging/opvoeding van je kind uit handen geven is wel het gevolg van uit elkaar gaan. 
Als het uit de klauwen loopt veilig thuis erbij betrekken en punten verzamelen in een dossier met bewijs. Jij kunt zelf niet ingrijpen, dan had je bij je ex moeten blijven. 
Ik zou hierom wederom niet eens uit elkaar gaan al had ik het graag. Scheiden is lijden. Dan liever zelf op mijn tandvlees lopen dan steeds zorgen om mijn kindje.
Troost je met dat de nieuwe vrouw zwanger is en dan ook nuchter en sneller moe is en misschien ook extra liefde in zich heeft nu ze zwanger is. Dat zou mij geruststellen dat zij in de buurt van mijn kindje is.

Je kunt best wat proberen te bespreken, als je maar heel goed uitkijkt hoe je de zaken formuleert. Probeer het luchtig te houden. Ik probeer wat:
Beste ex,
Dochterlief geeft aan dat ze tijdens en vlak na een periode bij jou vaak buikpijn heeft. We zijn er nu achter dat dat obstipatie is. 
Verstopping valt te verhelpen door meer vezels te eten (die zitten vooral in groenten, fruit en bruin/volkorenbrood). Wat jullie eten gaat me niets aan, maar het zou fijn voor haar zijn als je er een beetje op let dat ze voldoende vezels binnen krijgt. Ik heb haar ook al gezegd dat ze waarschijnlijk minder buikpijn heeft als ze meer water drinkt.
Groetjes,
Ex

Zo val je hem niet frontaal aan en spreid je de verantwoordelijkheid tussen vader en dochter.

Als er verder geen kinderen zijn, is het waarschijnlijk niet geschikt voor kinderen. Ik zou ook eerder oppas regelen dan mijn kind naar zoiets meenemen.
Echter, daar ga jij niet over. Vond je dochter het daar wel leuk, of was ze moe en wilde ze naar huis maar ging dat niet?

Ik zou in de communicatie inzetten op beschrijven van wat je ziet/merkt, zonder waardeoordeel over hem als ouder. Ik merk dat dochter veel bijkomt/vaak ziek/erg moe is als ze bij jou is geweest. En vooral ook je dochter leren dat bepaald gedrag ook bepaalde gevolgen heeft en dat ze ook nee mag zeggen tegen snoep (is lastig) en af en toe kan vragen om fruit en groenten. Ik neem toch aan dat vader en nieuwe vrouw niet alleen maar ongezonde troep eten? Wat dat betreft is die nieuwe baby misschien wel een zegen. 

Verder is de vraag hoe vaak jouw dochter bij haar vader is. Heeft hij de helft van de tijd de zorg voor haar, dan is het probleem qua ongezond eten en laat naar bed een stuk groter dan wanneer ze er om het weekend en een deel van de vakanties is. Juist als een kind ergens maar af en toe is, kan het best dat vader dan extra wil verwennen. Zoals opa's en oma's dat ook wel eens doen.

Helaas pindakaas, je hebt er geen zeggenschap over. Het is niet levensbedreigend, vader en partner vinden het verantwoord. 

MayaLiu schreef op 17-08-2023 om 14:07:

[..]

Misschien als je niks positiefs kan bijdragen gewoon doorscrollen. Op sarcastische reacties zit niemand te wachten als je oprecht ergens mee in je maag zit.

Lees het dan maar zo. 

Het is vakantie, ze hebben het gezellig. Neem aan dat ze op je dochter letten en haar geen alcohol voeren. 

De rest in je bericht is gebaseerd op aannames en rancune richting ex en partner. 

Het enige wat je kunt doen is op een normale manier bij je ex aangeven dat je het feen fijn idee vind dat je dochter met hun mee gaat. En dat je je vrijwillig aanbied als oppas in zo'n situatie. 

Persoonlijk vind ik dat je een beetje overdreven reageert. Het komt op mij niet over als zorgen om kind, maar je frustratie botvieren op ex.

" Het enige wat je kunt doen is op een normale manier bij je ex aangeven dat je het feen fijn idee vind dat je dochter met hun mee gaat. En dat je je vrijwillig aanbied als oppas in zo'n situatie."

Met dat aanbod zou ik maar een beetje voorzichtig zijn, als ten minste het risico bestaat dat vader ineens elke maand een feest heeft. 

Tenzij je natuurlijk liever geen weekenden zonder dochter hebt, dan ligt het weer anders.

Allereerst: wat heerlijk  voor je dochter dat ze zo geliefd is en haar vader en vriendin haar graag meenemen!

Dan een vraag: hoe was de situatie geweest als jullie nog getrouwd waren geweest? Waren jullie dan niet naar dat feest gegaan? Of een oppas geregeld? Of zou hij alleen zijn gegaan? Zelfde vraag over voeding en bedtijd. Jullie hebben duidelijk verschillende opvattingen. Hadden jullie daar over gepraat of zou de opvoeding meer conform jouw ideeen zijn geweest? Natuurlijk is een voedselintolerantie wel een punt, want dan gaat het om haar gezondheid. 

Mija schreef op 17-08-2023 om 18:38:

[..]

Euh, dat is dus gebaseerd op jouw aannames dat ze op dochter letten en voor haar veiligheid en belangen zorg dragen en dat moeder de situatie puur vanuit negatieve emoties naar ex en partner beoordeelt. Ik zie daar geen onderbouwing voor.

Ik sla vooral aan op die laatste sneer richting pa en vriendin.. Het is dat ze zwanger is, want anders had ik het wel geweten..

Krijg bij TO niet het gevoel dat het haar echt om het kind te doen is, want zo dramatisch slecht zal papa het vast niet doen. Voelt voor mij vooral alsof ze op zoek is naar zaken om ex op te pakken. 

MayaLiu schreef op 17-08-2023 om 08:30:

[..]

Als ik wat niet ga doen?

Jij gaat je dochter niet tot laat meenemen naar een feest. Een variant op wat de rest zegt: het is niet aan jou om te vertellen wat ader wel en niet moet doen.

Stel: vader komt bij jou en zegt: goh, dochter klaagt erover dat het bij moeder zo saai is, altijd vroeg naar bed, nooit een feestje, je zou eens een keer een feestje kunnen organiseren of haar 's avonds ergens mee naartoe nemen. Wat denk je dan? Bedankt voor je advies, ik zal het doen? Of word je boos en denk je: waar bemoei jij je mee? Of ga je in de aanval: mijn ideeën zijn beter dan jouw ideeën.

Als je dochter in twee weken tijd zo afgevallen is dat je de maat van haar kleding moet aanpassen, dan zou ze echt ondervoed zijn (dus ook geen snoep) of wellicht erger, een onderliggende ziekte hebben. Als ze ondervoed is kun je veilig thuis inschakelen, bijvoorbeeld door haar eerst te laten onderzoeken door de huisarts en op die manier veilig thuis in actie zetten. Als ze een ernstige ziekte heeft moet je toch naar de huisarts.

Zoals iedereen hier al zegt: het welzijn van het kind is niet de kruiwagen op basis waarvan je kunt ingrijpen in andermans leven. Dat moet je overlaten aan instanties en als je dat niet wil doen, dan doe je het niet.

'Maar inderdaad, hij voelde zich vooral 'aangevallen' en ging meteen in de slachtofferrol alsof ik hem een slechte vader noemde en dat alles wat hij deed slecht zou zijn. (Wat ik absoluut niet doe, ik heb geen moeite om mensen en zelfs hem, te complimenteren wanneer ik iets moois of waardevols zie.)'

Hier pleit je jezelf behoorlijk vrij. In dit stukje alleen al laat je je behoorlijk negatief uit over je ex en zijn vriendin, en als het ene voorbeeld niet werkt komt er wel een volgend voorbeeld aan. De grondtoon is negatief. Ja, dat voelen mensen. Bovendien vind je het goed van jezelf dat je ook complimenten uitdeelt, maar je bent geen beoordelaar! Ze staan niet onder jouw toezicht. Het is niet aan jou om na te denken over of een feest wel of niet een goed feest is. Of dat ze goed in het bos gewandeld hebben en waarom niet.

Het is zoals dymo zegt: je voedt je kind op als je kind bij jou is, daar heb je invloed op. Na een scheiding is dat vaak helaas maar een deel van het leven van je kind wat onder jouw invloed staat. Wat niet eens altijd het beste deel hoeft te zijn.

Tsjor