Kind vriend vraagt extreem veel negatieve aandacht

Omgekeerd

Beste Fernanda, wat een nare situatie. Vooral voor de betrokken kinderen.
Ik hoop dat je goed beseft dat deze gezinssituatie verre van gezond is, dat jouw partner geweld gebruikt tegen een 4-jarig kind (!) en dat je dat niet langer moet vergoelijken als reactie op 'moeilijk gedrag van een kleuter'.
Deze ouder(s) hebben dringend hulp nodig, opvoedondersteuning en tools om geweldloos en liefdevol met hun kind om te gaan. Mensen die hun kinderen mishandelen kunnen hele lieve partners zijn. maar wel hun kind mishandelen.
Geweld binnen het gezin is nooit acceptabel. Nooit.

Ik zou naar de huisarts stappen en dit bespreken. Dat kan vertrouwelijk. Ik krijg het gevoel dat er veel meer speelt dan jij ziet bij het zogenaamd lastige gedrag van dit 4-jarig meisje.
Geen kind heeft zomaar spontaan een gedragsprobleem en als dat wel het geval is, moeten ouders niet aarzelen om hulp en opvoedondersteuning in te schakelen.

Ik leef ook met je mee, maar ik denk ook dat je niet werkloos hoeft toe te zien hoe dit escaleert. Jij kan voor deze kinderen zomaar het verschil maken door te zorgen dat deze vicieuze cirkel van verbaal en fysiek 'hard aanpakken' wordt doorbroken.

Is dit echt mishandeling?

Ik vind het moeilijk om te spreken van mishandeling. M.i. gaat het hier om 2 ouders die gewoonweg niet weten hoe ze om moeten gaan met het moeilijke gedrag van hun dochter. Maar waar ik aanvankelijk dacht dat het probleem bij haar lag (problemen ivm de scheiding) zie ik nu steeds helderder dat het probleem misschien wel bij de ouders ligt. Op het feestje zag ik voor het eerst hoe de moeder omgaat met het gedrag en het deed me gewoon pijn om te zien hoe hard ze tegen haar dochter was. Ik had gedacht of misschien wel gehoopt dat moeder zachter tegen haar dochter zou zijn, maar ze deed eigenlijk precies hetzelfde als wat mijn vriend deed. Ze schreeuwde weliswaar niet, maar reageerde precies zo star en vijandig en uiteindelijk boos en geërgerd op haar als mijn vriend. Ik schrok echt van het gebrek aan geduld, liefde en warmte. Zo'n hysterische huilende, hulpeloze kleuter wil je toch alleen maar knuffelen, zeker als moeder? Ik zou dat zo graag willen doen, heb het ook al een paar keer geprobeerd maar ik ben gewoon niet de juiste persoon daarvoor.

Ze plast tegenwoordig heel vaak in haar broek. Laatst gebeurde dat toen vriend hard tegen haar aan het schreewen was. Toen hij zag dat ze in haar broek had geplast werd hij alleen maar bozer en dreigde hij met een luier. Natuurlijk wilde ze dat niet en het is dat ik er tussenkwam dat hij zijn zin niet doordreef, maar ik weet zeker dat als ik er op dat moment niet was geweest de situatie opnieuw was geëscaleerd. En vriend ziet op zoń moment dus niet dat dochter gewoon bang en gestresst is. Hij ziet het als een actie tegen hem, dat plassen. En toen ik zei dat hij haar dus echt geen luier om ging doen zei hij: maar dan heeft ze gewonnen!

Zijn gedrag stoort me trouwens al langer maar ik heb het altijd los van onze relatie proberen te /kunnen zien. Nu kan ik dat echter niet meer omdat het me allemaal teveel aangrijpt en ik vrijwel machteloos ben. En hou ik het niet meer vol. Want dat geschreeuw, wie zegt dat hij niet zo tegen mij zal schreeuwen in de toekomst? Ik heb het hem te vaak zien doen.

Definitie

Beste Fernanda, de definitie van kindermishandeling doet niet ter zake. Het enige echt relevante is dat dit meisje schade ondervindt van de situatie waarin ze zit. En jij staat er als weldenkende volwassene bij en je kijkt ernaar.
Ik snap heel goed je aarzeling, maar je zoekt hier op het forum bevestiging en die wil ik je gerust geven. De wijze die deze ouders kiezen om hun dochtertje van 4 te behandelen geeft op z'n minst aanleiding om daar met elkaar over te praten en ondersteuning bij te zoeken.
Ga met de huisarts van dit meisje praten, die heeft een functie als vertrouwenspersoon. Ik weet niet precies hoe ongezond de situatie in jouw ogen moet worden om te concluderen dat een grens wordt overschreden. De realiteit is dat die grens in veel gevallen steeds verder opschuift.

Een kind van 4 met opstandig en agressief gedrag, en een vader die zo hard tekeer gaat tegen haar dat ze in haar broek plast. En pa denkt dat ze dat doet om hem te jennen? Sorry, maar dan spoor je niet als ouder.
Hoeveel bewijzen wil je eigenlijk hebben?
DOE iets.

Wel hulp zoeken!

Het gedrag van dit meisje lijkt op het gedrag van een nichtje van mij toen ze klein was. Er werd geen-bodem-syndroom geconstateerd en later borderline persoonlijkheidsstoornis. Ik zeg niet dat dat bij het dochtertje van je vriend aan de hand is maar dat ik vind dat het er op lijkt. Moeder heeft het ook jaren verkeerd aangepakt maar daar kon ze eigenlijk niets aan doen. Ze was alleenstaand, werd voortdurend uitgedaagd en het bloed werd onder haar nagels vandaan gehaald, de hele dag. Later zei ze dat ze veel meer specialistische hulp nodig had gehad want de 'normale' interventies zijn te zwak voor deze verwarde kinderen. Bovendien ga je als ouder reageren op een onhandige manier: je wordt bang voor de driftbuien in het openbaar, je wordt boos op het zuigende onredelijke gedrag. Maar dat nichtje vereiste gewoon een heel andere aanpak dan een gewone opvoeding. Ik zeg dit ook omdat iedereen klaar stond moeder te veroordelen op haar opvoedmethodes maar de vrouw zat ook met haar handen in het haar.
Ik zou dit voorleggen aan vriend, er op aandringen dat er degelijke hulp gezocht wordt en zelf even afstand nemen. Je kan als stiefouder weinig in deze situatie -zeker als het meisje er maar 2 van de 14 dagen is- maar dit kan je wel doen. Heel veel sterkte, ik vind dat je je heel empathisch en wijs opstelt.

Boekje

http://tinyurl.com/breinbalans

Misschien kun je hem een boekje aanreiken van Ross Greene: het explosieve kind, over het opvoeden en begrijpen van snel gefrustreerde en chronisch inflexibele kinderen.

https://www.ouders.nl/forum/algemeen-ouderschap/het-boek-het-explosieve-kind
Een aanrader volgens veel ouders van OOL.

https://www.balansdigitaal.nl/
Bij de ouderorganisatie Balans kun je meer vinden over kinderen bij wie het opgroeien niet van een leien dakje gaat.

Het gaat er vooral dat door zelf, als ouder, je eigen houding te veranderen je de kansen voor een kind op het leren kennen en beheersen van de wereld om hen heen en de emoties zo veel beter wordt. Als je er meer van begrijpt wordt dat ook iets makkelijker voor jezelf.

Ach

Wat een intens verdrietig verhaal, ik leef erg met je maar vooral met het meisje mee. Ik heb helaas geen oplossing behalve wat er al gezegd is:
Zoek idd hulp in de vorm van huisarts en/of zoek voorzichtig toenadering bij andere volwassene in hun kring waarvan je kan aannemen dat hij/zij ook kan zien wat jij ziet.
Dat jij extra lief voor t meisje bent is heel goed maar ik ben bang dat er meer nodig is.
Durf je de vader te confronteren? Zeggen dat ofwel hij zijn gedrag moet veranderen ofwel jij weg bent?

Risico

Ik vind het dapper hoe je handelt, Fernanda, maar ik zie er ook een risico in. Namelijk dat jij een stabiele factor wordt, die andere volwassenen om haar heen niet zijn. Maar ook dat jouw relatie met haar vader het mogelijk niet gaat redden (daar zinspeel je zelf al meerdere malen op), wat betekent dat dit kind straks andermaal in de kou staat.

Anders dan sommigen hier misschien, zou ik de oorzaak van dit 4-jarig gedrag niet per definitie zoeken in het kind zelf of een 'vlekje' bij deze kleuter. Het is belangrijk dat door deskundigen wordt onderzocht wat in haar gedrag oorzaak is en wat gevolg. Het sleutelen aan een kind dat gedragsproblemen vertoont door haar omgeving en huissituatie vraagt iets anders dan als er sprake is van een 'clean' gedragsprobleem. Alle omstandigheden moeten worden meegenomen, aangezien er ook sprake is van stress-verschijnselen bij het meisje. Als de oorzaak daarvan niet wordt weggenomen, is het een doodlopende weg. Daar is goede hulp voor nodig en de wachttijden zijn helaas lang.
Ben je al bij de huisarts geweest?

stabiele factor

Ik wilde nog schrijven dat er ze bezig zijn met huisarts en kinderpsycholoog dus wat dat betreft wordt ze hopelijk snel geholpen.
En een stabiele factor, ik denk niet dat ik dat ben/wordt, daarvoor zie ik haar veel te weinig. Het is nog de vraag wat ze meekrijgt van mijn "acties", ik denk dat die niet genoeg opvallen of impact hebben.
Wat betreft mijn vriend en mij twijfel ik erg. Niet alleen vanwege hoe hij tegen zijn kinderen doet. Er zijn meer dingen gebeurd waardoor ik me afvraag of dit is wat ik wil. Het wordt binnenkort denk ik tijd voor een gesprek ...

Moeilijk

Dat zal niet makkelijk voor je zijn. Ik wens je veel wijsheid...
Je hebt je hart in elk geval duidelijk op de goede plek.

Plast meerdere keren per dag in broek

Hallo allemaal,
Even een update: dochter heeft de laatste tijd veel minder woede aanvallen en de sfeer was een stuk beter. Wel is ze snel op haar teentjes getrapt en kan ze erg humeurig zijn, maar daar is mee te leven. Maar ze is nu onzindelijk geworden (ze is 4,5 nu) en plast de hele dag door in haar broek. Gisteren voordat ze weer terug naar mama ging heeft ze zelfs, vlak voor de ogen van vriend, midden in de kamer geplast. Dat was heel vervelend omdat ze dat dus bewust deed en het geen ongelukje was. Vriend was natuurlijk woedend, maar dochter was niet onder de indruk. Zei doodleuk dat ze niet van plan was om een luier aan te doen en dat ze dat ook met mama zou afspreken. En inderdaad, toen we haar wegbrachten wilde moeders het er helemaal niet over hebben met mijn vriend.
Bij ons kan dit gedrag echt niet door de beugel, maar hoe moeten we hier nu weer op reageren? Een luier gaat ze echt niet accepteren. Maar dat plassen is wederom een manier van negatieve aandacht vragen.
Ik heb heel lang tegen vriend gezegd dat hij hier niet te boos op moest reageren, maar haar gedrag van gisteren kwam ook op mij over als provoceren en niet als een onschuldig ongelukje.

Tussen mijn vriend en mij gaat het nu veel beter trouwens.

1 tip

Geen punt van maken (och wat jammer...), maar wel alles zelf laten schoonmaken. Natte kleren in een emmer water zetten, uitgebreid laten douchen, droge kleren aan. Geef haar ondertussen zo min mogelijk aandacht. Als ze hulp nodig heeft, bijvoorbeeld bij het afdrogen, doe dat dan zo stoïcijns mogeljik. Niet babbelen, niet ingaan op gesprekken. Gewoon: nee, nu eerst alles schoonmaken en jezelf weer aankleden. Probeer ervoor te zorgen dat het haar meer kost dan oplevert aan tijd en aandacht.
Niet boos worden, boosheid is ook aandacht!!

Goede tip

Ik zal het doorgeven aan mijn vriend en hopelijk staat hij er voor open om dit uit te proberen Hij zei dat hij dit niet zomaar door de vingers kan zien en dat het consequenties moet hebben in de vorm van straf. Maar inmiddels weten we ook dat boos worden en straffen totaal niet werkt. Het verpest alleen de sfeer en zij eist alle aandacht op. Hopelijk lukt het op deze manier.

Eigenlijk ging het heel erg goed de laatste tijd en woede-aanvallen van minstens een half uur waren niet meer aan de orde. Ze was in een relatief goed humeur en ook het afgelopen weekend was eigenlijk gewoon gezellig. Afgezien van dat broekplassen dan. Maar de laatste 10 minuten werden wel even goed verziekt door het feit dat ze gewoon de boel gaat staan te sarren door voor onze ogen de boel vol te piesen. Mijn vriend werd woedend, ik bleef rustig en we hebben het over luiers gehad, maar dan zegt ze doodleuk: nee ik trek geen luier aan. En dat is natuurlijk ook geen optie want ze trekt dat ding natuurlijk gewoon weer uit.

Volgens mij werkt het beter om te zeggen dat ze best in haar broek mag plassen maar dat ze dan een natte broek heeft die ze zelf mag verschonen. Ik denk dat de lol er dan snel vanaf is. En er dan misschien bij zeggen dat het wel heel raar is, een groot meisje met een natte broek, misschien ook erbij verzinnen dat ik heb gezien dat mensen daarom moesten lachen? Het gebeurt namelijk altijd in het openbaar. En misschien kunnen wij er ook een beetje lacherig over doen als het gebeurt, zo van: haha, kijk nou, een groot meisje dat nog in haar broek plast. Of is dat not done? Want echt, ik dacht zelf dat het ongelukjes waren, maar inmiddels van je toch niet echt spreken van ongelukjes. Ik zou het bijna provoceren noemen, al doet een kleuter dat natuurlijk niet bewust.

Is dat een idee?

Echt echt, het ging de laaste tijd goed bij ons, mede doordat we rustig blijven en vooral vriend niet meer tegen haar schreeuwt maar rustig met haar praat. Dat scheelt zo veel.

Beter?

Wat je beschrijft vat ik nou niet direct op als een verbetering van de situatie. De kleuter vertoont nog steeds moeilijk gedrag, jouw vriend wordt daar nog steeds woedend om en uit dat ook volop tegen het meisje van 4 (!). ‘Gelukkig’ kan de schuld gemakkelijk worden weggeschoven naar de moeder/ex, want die voedt toch niet op zoals zou moeten.

Niet alleen dit meisje heeft hulp nodig, ook vader kan wel wat ondersteuning gebruiken. Een agressietraining.,En inzicht in protestgedrag van kinderen.

Ik snap serieus niet wat je voor leuks kunt zien in een vent die tegen zijn kleuterdochter schreeuwt en dreigt, als ze -hoewel zindelijk- middenin de woonkamer plast. Natuurlijk is dat broekplassen een machtsmiddel van die kleine. Veel meer middelen om haar wil te uiten heeft ze nog niet. Of dacht je vriend een diep gesprek met haar te voeren?
Ze kan totaal niet op tegen de volwassenen om haar heen. En die luisteren ook niet naar haar.
Zo ongelooflijk sneu.

Tis een kind

Geen mini-volwassene die weloverwogen keuzes maakt. Misschien is het negatieve aandacht vragen maar dat doet ze niet bewust! Het is pure onmacht van haar kant om met de situatie om te gaan, ze is simpelweg te jong om bewust te kunnen manipuleren op deze manier. Tis géén groot meisje, tis een kleine kleuter die nog heel veel moet groeien en ontwikkelen en nu vooral Eem veilige haven en liefde nodig heeft en begeleiding. Maar zeker geen papa die boos wordt omdat ze zich gedraagt naar haar leeftijd. Mijn neefje ging op zn zesde weer broekpoepen, ‘toevallig’ lag zn moeder in scheiding. Kon dat mannetje niet helpen.

Focus op de dingen waar je invloed op hebt. Een eenduidige opvoeding is utopisch, komt er toch nooit helemaal dus zet daar geen energie op. Praat met je vriend over die idiote woede naar zo’n kleine gup en vouw een warm, welkom en veilig thuis, daar moet je prio liggen.

Verantwoordelijkheid

We schuiven de verantwoordelijkheid niet af naar de moeder, maar ze is nu eenmaal het grootste deel van haar leven bij haar en van buren en broer horen we dan af en toe verhalen waaruit blijkt dat het daar totaal niet loopt en ze het gewoonweg niet aankan. Daar komt bij dat moeders direct na de geboorte van 2e kind besloot te willen scheiden en dat deze situatie dus aan haar te danken is. Vriend heeft hier totaal niet om gevraagd en heeft ook weinig invloed op de situatie.

En de situatie is bij ons beter geworden doordat vriend rustiger reageert en niet meer schreeuwt. Dat ze dan midden in de kamer plast zonder enige aanleiding op dat moment, de sfeer was goed, valt dan wel rauw op onze dak natuurlijk.

Met zoontje gaat het erg goed trouwens, gelukkig.

Voor ze terug ging naar moeder

Je schrijft dat jullie een gezellig weekeinde hebben gehad en net voordat ze terug ging naar moeder plast ze midden in de kamer. Denk je dat dat moment belangrijk was? Gaat ze niet graag terug naar mama, heeft ze het gevoel dat jullie blij zijn dat ze weg gaat? Wat zit erachter? Dit is onmacht van een kind, geen macht. En ook geen verwend gedrag, maar een signaal dat er iets helemaal niet goed gaat.

Schreeuwen

'Daar komt bij dat moeders direct na de geboorte van 2e kind besloot te willen scheiden en dat deze situatie dus aan haar te danken is. Vriend heeft hier totaal niet om gevraagd en heeft ook weinig invloed op de situatie.'

Misschien is moeders wel gescheiden omdat jouw vriend ook tegen haar schreeuwde. Of ander agressief gedrag vertoonde. Zo'n lot uit de loterij lijkt je vriend niet. En zijn kind is daar de dupe van.

Zou kunnen

Ja daar dacht ik ook al aan toen ik het opschreef. Misschien had dat er wat mee te maken. Ze zegt ook regelmatig dat ze bij ons wil blijven als we haar wegbrengen.
Ik vind haar trouwens een heel bijzonder kind, ze is ontzettend grappig, slim en verbaal behoorlijk sterk. Ik zeg regelmatig tegen haar dat ik haar lief of knap vindt. Daar moet ik dan maar mee doorgaan als ik jullie zo lees. Ik weet niet of wij de indruk wekken dat we blij zijn dat ze weer weggaat, dat is bij ons namelijk zeker niet het geval.

Slim

En omdat ze verbaal zo sterk is vergeet ik soms dat ze pas 4 jaar is. Het is ook echt geen dom kind, eerder het tegenovergestelde.

Niet boos worden

Ik denk dat jullie engelengeduld moeten hebben en vooral niet boos moeten worden. Veiligheid bieden in alle situaties, ook als ze lastig is. Juist als ze lastig is.

Ex niet onschuldig

Knurf, ex is zeker geen onschuldig slachtoffer en heeft de situatie van tevoren goed uitgedacht zodat ze er lekker warmpjes bij zit nu. Daar kan ik echt geen medelijden mee hebben. En het feit dat ze niet communiceert met vriend over de kids, daar heb ik al helemaal geen begrip voor.

Dat zegt Knurf niet

Knurf doet geen uitspraak over ex. Ze doet een uitspraak over jouw vriend.
Gedrag dat hij bij jou vertoont zal hij toen ook vertoond hebben. Sommigen accepteren dat niet en gaan dan weg.

Mja

Dus je hoort via/via dat er in het huis van de ex van je vriend hard geschreeuwd wordt? Misschien hebben jullie buren ook weleens last van zijn geschreeuw tegen zijn 4jarig dochtertje.

Vader en moeder schreeuwen dus allebei tegen haar. Ik zou ook midden in de kamer gaan staan plassen als ik haar was.

Lachen?

O, en om op je vraag terug te komen: nee, het is geen goed idee om haar uit te gaan lachen of te zeggen dat andere mensen om haar moeten lachen, nee. Dat had je echt niet zelf kunnen bedenken?

Zeker niet uitlachen

Negatieve aandacht is ook aandacht. Net als uitlachen, en dat is nog schadelijk ook.

Gewoon flauwtjes zeggen: Ach, wat jammer. En dan steeds dezelfde lauwe reactie: Tja, ga nu maar even je natte kleren in water zetten en ga maar douchen. Dat moet ze dan het liefst alleen doen. Doet ze moeilijk, probeer dan ijzig kalm te blijven. Gewoon even douchen. Niemand is boos, maar je moet wel even schoon worden en droge kleren aan.

En zorg dat vader in elk geval niet meer tegen haar schreeuwt, dat kan echt niet. Op moeder heb je geen invloed, op vader wel.

Jee

Ik word eigenlijk heel verdrietig van dit topic. Dat meisje krijgt totaal niet wat ze nodig heeft, en dan heb je als peuter weinig andere middelen om invloed te kunnen uitoefenen dan plassen/poepen, (niet) slapen of niet eten. En dan word je nog uitgelachen, en krijgen je ouders advies om je maar heel kil te behandelen en zelf je plas op te ruimen.
Wat als jullie dat kind gewoon eens positief gaan benaderen? En na een actie als zo’n plas de boel zelf opruimen, en weer over tot de orde van de dag. Stoppen met schreeuwen en straffen, en ook eens aan het kind vragen wat zij dan wil.