Kind wil andere omgangsregeling

5 jaar wachten

Over 5 jaar wordt t kind gehoord bij een rechtszaak. Dus 5 jaar wachten en dan die zaak starten.

"Zijn moeder wil dit niet omdat zij dan geen alimentatie krijgt,"
Klopt niet; ook bij co-ouderschap bestaat recht op alimentatie. Mss haar dat vertellen??

Praten met moeder

Het zou handig zijn als er een onafhankelijke derde er met de moeder over zou praten. Ik weet niet of er een dergelijk iemand is? Een ouder, een schoonzus? Een vriendin die beiden goed kent?
Alimentatie lijkt mij ook een onzinreden. Die wordt misschien minder, maar ze heeft dan ook minder kosten.

Prulletje

Broer moet nagaan wat hij wil..

Blijkbaar wil je broer co-ouderschap koppelen aan het betalen van geen alimentatie. Hij zou moetem beginnen met het loslaten van deze koppeling. Verder als het maar om twee dagen verschil gaat (per week? Of per 14 dagen?), dan is er ook nu al een ruime omgangsregeling. Dat schept het vermoeden dat de vraag naar een fifty-fifty regeling meer door hem gevoerd wordt dan door zijn zoon van zeven.

De eerste stap die je broer moet zetten richting zijn ex is de kou uit de lucht halen. Haar garanderen dat het niet gaat om de alimentatie (kom nou... zoveel kost eten voor twee dagen extra niet.. aannemende dat de rest van de kostenverdeling gelijk blijft). Verder kan hij voorstellen dat hij bereid is om naar een (door de moeder uit te zoeken) mediator te gaan, om er samen uit te komen.

De opstelling van je broer lijkt met schadelijk voor je neefje.

Aanvullende vraag

Als je broer straks iets doet wat je neefje niet leuk vindt, gaat hij dan meer naar zijn moeder?
Je schrijft namelijk dat je neefje niet goed met de vriend van zijn moeder op kan schieten. Dat punt kan ik me vanuit een 7-jarige best voorstellen. Het is al heel wat als ouders uit elkaar gaan en als er dan een nieuwe partner om de hoek komt, is dat voor een kind heel confronterend.
Verder schrijf je dat de moeder boos wordt als je neefje vraagt om meer omgang met zijn vader. Vanuit de moeder kan ik me dat eerlijk gezegd goed voorstellen. Je neefje is veel bij zijn vader. Moeder probeert haar leven op poten te zetten en nu dreigt haar zoon met meer verblijf bij zijn vader (zo voelt het misschien voor haar)?

Kinderen zijn gebaat bij duidelijke afspraken die gehanteerd worden, niet bij afspraken waar flexibiliteit in zit. Het kind weet bij dat laatste namelijk niet waar het aan toe is.

Een voorbeeld uit mijn praktijk: ex ging hertrouwen. Kind kwam op een dag thuis dat papa en *** een nieuwe baby kregen en dat kind deze baby in elkaar zou gaan slaan als het vervelend zou zijn.
Daar had ik heel instemmend op kunnen reageren, maar dat heb ik niet gedaan. Ik heb kind verteld dat baby's niet ineens vervelend zijn en dat in elkaar slaan geen oplossing is.
Inmiddels is baby al ruim 3 jaar en is kind helemaal gek op baby. Kind heeft zich aangepast en is blij met de huidige situatie.

Bij jullie krijgt neefje gehoor en voelt dat er twijfel is over de omgangsregeling, dat kan onzekerheid geven waardoor neefje er nog meer over gaat praten en dus feitelijk door de familie 'gevoerd' wordt.

Vervolgens komt daar de alimentatie ook ineens om de hoek kijken. Dat raakt direct de inkomsten van moeder waarmee voor neefje gezorgd wordt.
Wat verwacht jij dat er gaat gebeuren als jouw broer straks iets doet wat je neefje niet bevalt? Dit gedrag kan in een patroon terecht komen waardoor neefje volgend jaar weer iets anders wil.

Laat dit tussen de ouders en laat de ouders de afspraken handhaven die er zijn.
Beide ouders kunnen dan tegen neefje zeggen dat de afspraken zo liggen en dat neefje zich eraan moet houden. Neefje leert dan dat niet altijd alles leuk is, maar dat hij er wat van moet maken. Daarnaast ziet neefje beide ouders veel en krijgt stabiliteit.

Voor jou de tip om niet alles van een kind direct heel zwaar en serieus op te nemen. Kinderen zijn meesters in manipuleren en spelen getrouwde ouders vaak al tegen zich uit. Als de ouders gescheiden zijn, krijgen kinderen vaak nog meer ruimte om de situatie uit te spelen. Dit doen ze niet omdat ze iemand kwaad willen doen, maar omdat het mensen zijn. Mensen willen graag liefde en aardig gevonden worden. Dat maakt ook dat kinderen tegen vader soms het ene zeggen en tegen moeder het andere.

Sjonge

ik ben het echt ontzettend met moeder ONeens.
grote genade, het gaat hier om een kind van 7. Die wil graag meer bij zijn vader zijn, is dat zo raar? Moeder die hier boos over wordt, ontzettend egoistisch. Misschien trekt de jongen meer naar zijn vader, dat kan, moeders zijn heus niet altijd zaligmakend. En dat neefje niet op kan schieten met haar vriend zou ik ook heel serieus nemen. De moeder zou dat ook moeten doen. Misschien doet ze dat ook, dat weten we niet. Eigenlijk weten we heel weinig van de situatie, hier neergelegd niet door betrokkenen zelf, maar door een tante met goede bedoelingen. Goed dat je het lot van je neefje aantrekt, Annie, begrijp me goed. Heb je nog contact met je schoonzus? Ik zou in de eerste plaats willen weten wat voor vent dat is, die vriend. Wie weet wat voor een creep dat is, weet ik veel?
Maar reactie's als: 'de jongen heeft maar te doen wat hem gezegd wordt' (moeder) en 'over 5 jaar mag hij wat zeggen'. Tinus P, ga je schamen.

Moeilijk

Moeilijke situatie ja omdat de moeder van het kind het niet wil. Ik begrijp zowel de reactie van Klokje 2 en moeder wel. Bij ons is het zo dat mijn zoontje ook heel graag bij zijn vader is en heb ook het idee dat hij liever daar is dan bij mij maar ja dat is heel vervelend voor mij maar omdat ik er een rot gevoel van krijg vind ik niet dat ik mijn zoontje daar onder moet laten lijden. Mijn zoontje is elke woensdag bij zijn vader vanaf 17.00 uur tot de volgende ochtend waarna hij hem naar school brengt en om het weekend. Ik heb wel aan co-ouderschap gedacht maar dat lukt niet met het werk van mijn ex. Nu is het zo dat mijn zoontje vaak na het eten belt naar zijn vader dat hij graag een extra nachtje daar wil slapen en als het werk (hij moet soms erg vroeg beginnen) het toelaat dan mag hij wat mij betreft lekker naar zijn vader toe. Het komt nog regelmatig voor dat mijn zoontje als hij net bij zijn vader vandaan komt gaat huilen omdat hij papa zo mist maar mijn ex hoor ik nooit over dat mijn zoontje zegt dat hij mij zo mist, ja dit doet pijn maar ik weet ook wel weer heel goed dat mijn zoontje heel veel van mij houdt (ik ben alleen wat strenger dan zijn vader, hahaha en dat krijg ik dan nog weleens als argument te horen). Als het jouw ex-schoonzus alleen om de alimentatie gaat vind ik dat wel een raar argument om zijn vader niet vaker te kunnen zien. Dan nog, als hij meer bij zijn vader is heeft ze die alimentatie toch ook niet nodig want op de dagen dat hij bij papa is is hij degene die dingen betaald.

Weet ook niet zo goed hoe ze dit op kan lossen.

Aanvullende informatie

Mijn neefje en zijn vader hebben een hechte band, mijn broer heeft van kleins af aan altijd alles samen met hem gedaan. Vandaar dat mijn broer een uitgebreide omgangsregeling heeft, hij wilde geen weekendpappa zijn. Mijn broer is ook het type "strenge vader" met "strenge" regels en hoge verwachtingen wat betreft normen en waarden, daar waar mijn ex-schoonzus een stuk makkelijker is. Mijn neefje kan goed met de vriendin van mijn broer opschieten alsmede met haar meiden. Ik zie niet zo snel gebeuren dat neefje van gedachte verandert, mocht de omgangssituatie veranderen.
Wat betreft de alimentatie, mijn broer heeft aangeboden de alimentatie zo te houden als hij is.
Mijn broer heeft zelf niet het 50/50 omgangsregeling idee opgepakt, want er zijn duidelijke afspraken gemaakt en daar heb je je aan te houden (normen en waarden) en alles liep op zich goed. Mijn neefje kwam er zelf mee. Mijn broer is al een aantal jaren gescheiden, dus het is niet zo dat hij ineens de behoefte heeft aan zijn kind te trekken, zoals wel eens gebeurt na een scheiding. Hij heeft er, een aantal maanden nadat mijn neefje erover was begonnen en hier niet mee ophield, met moeder over gepraat en er is niet over te praten. Tegen neefje legt hij dus elke keer weer uit, dat er afspraken zijn gemaakt en dat zij zich daar gewoon aan moeten houden.
Mediation wil ze niet. Ik praat nauwelijks met mijn ex-schoonzus, een hoi en dagpraatje, meer niet. Ik heb wel een sterke band met mijn broer.
Ik ben niet de juiste persoon om over die vriend te oordelen.
Ik begrijp dat er weinig aan te doen is, bedankt voor jullie reacties.

Ben het helemaal eens

met Klokje, moeder is egoïstisch als ze alleen haar eigen gevoel volgt!

Jaren ging het goed met de co-ouderschap tussen mij en mijn ex. Meiden waren week op week af bij mij. Tot de jongste aangaf dat ze toch echt veel liever bij haar vader was. Oef, pijnlijk voor mij als moeder, had het idee dat ik faalde als moeder zijnde. Over en weer gesprekken gehad met ex en dochter en toen het besluit genomen dat ik haar moest loslaten, dat zij gewoon gelukkiger zou zijn als ze bij haar vader is. 1x in de 2 weken was ze in het weekend bij mij. Nu na bijna een jaar heeft ze aangegeven dat ze weer een paar dagen meer bij mij wil zijn. Dus we zijn het weer aan het opbouwen.

Waar het mij omgaat is dat je altijd het geluk van de kinderen voor ogen moet houden, ook al gaat het tegen je eigen gevoel in.

Schaam me niet

klokje:
'Maar reactie's als: 'de jongen heeft maar te doen wat hem gezegd wordt' (moeder) en 'over 5 jaar mag hij wat zeggen'. Tinus P, ga je schamen."
Er valt weinig te schamen, want dat 'over 5 jaar' is wat er in de praktijk geldt.

Alsjeblieft zeg....

...hou je er omwille van het kind buiten. Je zit er veel te veel middenin en je trekt volledig naar de kant van je broer met wie je een goede band hebt. Feit dat je die met je schoonzus niet hebt, wil niet zeggen dat er dan maar gestreefd moet worden naar de uitgebreider regeling in het 'voordeel' van je broer. Je zult het ongetwijfeld goed bedoelen, maar je mengen gaat het kind meer kwaad dan goed doen.

Emine

Klokje

"Maar reactie's als: 'de jongen heeft maar te doen wat hem gezegd wordt' (moeder) en 'over 5 jaar mag hij wat zeggen'. Tinus P, ga je schamen."

Ook ik ga me niet schamen. Klokje, als jij je kind altijd zijn/haar zin geeft, moet je dat zelf weten. In mijn huis ben ik degene die de regels bepaalt en ja, dat betekent soms dat mijn kinderen gewoon te luisteren hebben. Die van jou mogen bijvoobeeld bij het spoor spelen, die van mij niet.

Kom later alsjeblieft niet zeuren als jouw kinderen niet te handhaven zijn en geen respect hebben voor orde en gezag. En als je wilt citeren, citeer dan wat er staat. Maak niet je eigen citaat om het vervolgens te brengen alsof ik dat ergens geschreven heb. Ik kan in mijn bericht namelijk niet terug vinden dat er maar gedaan moet worden wat ik zeg, mijn bericht was wat genuanceerder.

Arm ventje

ik leef me nogal makkelijk in ben ik bang, misschien niet terecht, dat weet je natuurlijk nooit. Bij dit verhaal van de tante krijg ik heel sterk het beeld door van dat jongetje. Ik lijk Jomanda wel, sorry. Ik zie dat ventje voor me en je zult zijn probleem maar hebben. Je bent eigenlijk gelukkiger bij vader en zijn nieuwe gezin dan bij moeder met haar vriend. Dat kon niemand, en jij al helemaal niet, van tevoren weten, hoe dat allemaal zou voelen. Er is beslist voor jou. Ventje geeft nu zijn wensen aan omdat hij merkt hoe het werkt in de praktijk en er nu iets zinnigs over wil/kan zeggen. Lang verhaal, maar ik zet mijn gedachten even op een rijtje. En dan wordt er niet naar je geluisterd. Want het is zo beslist en officieel mag je over 5 jaar weer wat zeggen en we gaan niet aan iedere nuk toegeven, want dan ontspoor je, even kort samengevat. Ik wil je niet nog bozer maken moeder, maar ik zit niet te wachten op schouderklopjes. Ik heb met het ventje te doen. Misschien dus onterecht en dat hoop ik dan eigenlijk maar. Jezus zeg, wat is nou 7 jaar. Als het hier nou ging om een puber die bij iedere scheet verongelijkt van de ene naar de andere ouder rent.
Overigens komt tante op mij ook heel redelijk over. Die mensen bestaan hoor, die het echt goed menen met een neefje.

Maar klokje2

...misschien bedoelt de moeder het ook wel heel goed met ventje en is de visie van tante toch wel erg gekleurd. Ik lees namelijk niks positiefs over moeder, maar wel over haar broer met weie ze een goede band heeft.

Wat is dat toch met kinderen van gescheiden ouders, dat iedereen zich daar maar mee denkt te mogen bemoeien? Getrouwde ouders kunnen het hebben over 'onze' kinderen, als het om kinderen van gescheiden ouders gaat, dan meent iedereen er ineens wat over te zeggen te hebben. Bleh.

Nou,

ik begrijp je punt wel, Emine. Ik vind alleen dat er hier zo hard wordt geoordeeld. Ik heb trouwens niet de ervaring dat iedereen zich denkt te mogen bemoeien met kinderen van gescheiden ouders. Maar ik kan me best voorstellen dat er kinderen zullen zijn die blij zijn met een tante met een luisterend oor als niemand anders luistert. Ze moet ook niet te ver gaan, maar hier een briefje posten ter orientatie kan geen kwaad lijkt mij. Ze is begaan met neef en haar broer en natuurlijk is haar visie gekleurd.
Ik vond met name dat zinnetje wat ik ergens in het begin las: zijn moeder wordt heel boos als hij langer bij zin vader wil blijven, heel erg fout. Zou Tante dat echt zelf bedacht hebben? Geloof ik eigenlijk niet. Het kan, alles kan. Maar ik ga er even niet van uit.
Overigens, waar is tante zelf gebleven?

Das een goeie

Tante Annie, ben je er nog?

Hetgeen mij nogal triggert in deze draad is de stelligheid waarmee gezegd wordt dat neefje liever bij vader is, zou daar eerder mee weg zijn als het bijvoorbeeld de zus van moeder was die daarmee kwam. Hoewel je dan ook weer moet uitkijken dat het niet gewoon een jaloerse zus is die haar eigen zus het licht in de ogen niet gunt.