Echtscheiding en erna Echtscheiding en erna

Echtscheiding en erna

Anno

Anno

30-01-2018 om 08:21

Kind wil niet meer naar vader

Mijn zoon 13 jaar geeft te kennen gegeven dat hij niet meer naar zijn vader wil om de week(co-ouderschap).
Hij heeft durft dit niet kenbaar te maken naar zijn vader omdat hij bang voor hem is.
Heb meeerdere keren met hem gesproken hierover en hem gevraagt wat de reden hiervan is.Hij geeft aan dat hij altijd met zijn huiswerk bezig moet en als hij klaar is er geen ruimte is voor leuke dingen.Helpen in huis en papa kijkt de hele dag film.
Ik vind dit voor hem vervelend maar heb hem duidelijk gemaakt dat hij de regels en opvoeding bij zijn vader moet respecteren ookal is die anders dan bij mij.Ik ben wat losser qua opvoeding.Hier zijn ook regels waarden en normen.maar er isook ruimte voor leuke dingen te ondernemen.
Nu heeft hij van het weekend zijn vader gevraagt of hij deze weeek bij mij mocht blijven zijn vader gaf aan als jij dat wilt.Ja gaf hij aan dat wil ik.Daarop kreeg ik een berichtje heb je weer mooi voor elkaar.
Ik vind het belangrijk dat hij zijn vader ziet,maar tegelijker tijd kan ik hem niet dwingen.Hij is inmiddels op een leeftijd dat hij heel goed keuzes kan maken.Hij heeft al vaker aan gegeven mam ben liever bij jou.Ik heb dit altijd weg gewuifd,maar wel in mijn achterhoofd gehouden.
Er is met vader geen gesprek mogelijk op geen enkele manier helaas.Hij is narcistisch aangelegd en alles moet gaan zoals hij zegt.
Iemand van jullie tips wat ik hier mee moet.

tante Sidonia

tante Sidonia

30-01-2018 om 09:26

je moet goed

bedenken dat je hiermee een vrijbrief geeft aan zoon en aan vader dat zoon ten alle tijden toch bij jou kan blijven als dat goed uitkomt voor vader en zoon. Want wat ik mis in het verhaal was de vraag of het jou ook goed uitkwam dat hij bij jou bleef. Dat vraagt vader zich blijkbaar ook niet af.

Je moet je wel realiseren dat het een verschuiving in kosten met zich meebrengt, maar goed ik weet niet hoe je financieel zit natuurlijk.
Daarnaast moet je wel in de gaten houden dat het contact niet helemaal verloren gaat want je begeeft je op een afglijdende schaal. Dat zal toch ook niet de bedoeling zijn?

Quality-time

Kan je je ex uitleggen dat quality-time onderdeel is van ontwikkeling en goed voor de vorming van een band tussen vader en kind?

Haalt je kind goede cijfers zodat huiswerk gerust afgewisseld kan worden met een leuke activiteit met elkaar.

Laat ze het eerst eens proberen zodat je ex zelf kan beleven hoe gezelligheid positief werkt. Wegvluchten is de boot missen tot verbetering van het contact.

"Bang".

Heeft je zoon echt een reden om bang te zijn voor zijn vader? Je ex is streng en ongezellig, dat daar niet over te praten valt is erg jammer.
Streng kan ook bedreigend zijn.

Contact tussen vader en zoon is belangrijk, maar het moet bij vader wel veilig zijn. Gaat je zoon nu nog wel bijvoorbeeld het weekend naar hem toe?
Het is nu idd wel belangrijk om ervoor te waken dat vader en zoon contact houden. Daar is met een 13 jarige best over te praten.

Waarom moet je zoon altijd met zijn huiswerk bezig zijn van je ex? Ik zou daar als puber ook de balen van hebben. Presteren, presteren.
Er is meer in het leven. Heeft je ex het misschien zelf verpest op school?

Niki73

Niki73

30-01-2018 om 10:09

Sterker nog Flanagan

Quality time is zo belangrijk, dat is even goed broodnodig als je kind geen goede cijfers haalt!

Overigens kun je vader wel een voorzetje geven over hoe hij het contact met zijn zoon kan verbeteren. Ga vooral geen verwijten maken, maar je kunt wel iets schrijven als: "Zoon durft het zelf niet zo goed te vragen, maar hij zei mij dat hij volgend weekend graag x, y of z met je zou willen doen. Zou je daar eens over willen nadenken?" Denk bijv. aan samen gaan zwemmen of een andere sport, naar het strand/bos, iets koken/bakken, een bordspel, naar een tentoonstelling/voorstelling, naar de bioscoop (aansluitend bij papa's interesse). Vraag je zoon wat hij kan bedenken om samen met vader te doen en moedig hem aan het zelf te vragen/appen, maar als dat voor hem een brug te ver is, kun jij het dus ook doen.

Anno

Anno

30-01-2018 om 10:28

Nav opmerkingen

Nav eerdere opmerkingen

Ik wil mij kind niet afwijzen en geef hem de ruimte.als hij beslist om bij mij te blijven mag hij dat.
Iets voorstellen om wat te ondernemen wordt van tafel geveegd.
Hij moet zich maar aanpassen aan vader wordt er dan gezegt.
Als vader zin heeft om weg te gaan en zoon zegt mag het een andere keer dan wordt zijn mond gesnoert en hem medegedeelt dat hij naar hem moet luisteren.
Hij heeft het gevoel daar niet gehoord te worden.Iets wat hier in huis absoluut niet het geval is.Hij mag zijn mening geven maar ik ben degene die een eind bealissing maakt.Ben tenslotte de volwasse hier en zijn moeder.
Een appje sturen durft hij niet bang voor een discussie.
Vanochtend kwam hij bij me.mam pap wil me volgen hoe weet hij mijn anomieme profiel.Ik wil dat niet.Ik zeg dus als dat jou gevoel is,maar denk er maar goed over na wat je doet.is goed mam ik kijk wel ef.
Als hij eerder bij vader was dan kwam hij elke dag langs.waarom omdat het hier goed voelt zegt.Gewoon normaal geen gezeur geen druk.
Nogmaals ik heb hier nooit de nadruk op gelegt maar nu valt alles wel op 'n plek.
Ik stimuleer hem wel om contact te onderhouden maar hij maakt daarin zelf zijn keuze en die moeten we beide respecteren.
Een kind wat ongelukkig is en op de tenen moet lopen hebben beide oudes niks aan toch........

Paddington

Paddington

30-01-2018 om 10:47

Lastig

Je zoon is 13, hij is nog niet oud genoeg om het gevolg van zijn keuze te overzien. Daar heeft hij zijn ouders nog voor nodig. Jij zult dus hem daarin moeten begeleiden. In mijn ogen is het toestaan dat hij nu al zelf gaat kiezen dat hij minder bij zijn vader wil zijn een slechte keuze. Probeer eerst zoon te helpen, door hem de mogelijkheid te bieden om deze problemen op te lossen met zijn vader. Wellicht kan een kiescoach, maatschappelijk werk of een vertrouwenspersoon op school hem helpen.

Zie het als een hele mooie mogelijkheid om je zoon de ruimte te geven om te leren omgaan met een conflict op een goede manier. Laat hem er niet van wegvluchten door hem de ruimte te geven om af te wijken van de omgangsregeling. Leg je zoon uit dat hij nog niet zelf mag kiezen of hij naar zijn vader gaat.

Natuurlijk is een kind dat ongelukkig is en op zijn tenen loopt niet wat je wilt, maar er zijn in mijn ogen veel betere oplossingen dan de oplossing die jij nu hebt gekozen.

Niki73

Niki73

30-01-2018 om 11:45

Ik herken het

Helaas herken ik het maar al te goed. Hier een soortgelijkse situatie. Wij zijn inmiddels een paar jaar verder, mijn zoon is 15, en ik heb er (zoals Paddington al suggereert) op ingezet om beter met conflicten te leren omgaan, met behulp van coaching door een psycholoog. Er zullen immers wel meer vervelende mensen in zijn leven komen. Weglopen en vermijden zijn niet altijd een optie. Bij een vader vind ik het al helemaal geen optie. Het is pijnlijk als een vader zo reageert, maar het is wel zijn vader. Het is mede jouw taak om ervoor te zorgen dat de band behouden blijft.
Hier heeft zoon geleerd beter met zijn vader te communiceren. Niet vanuit angst maar vanuit een zeker weten dat hij geen rare dingen vraagt. Hij heeft ook geleerd uit te leggen wat zijn gevoelens zijn bij een vraag, een afwijzing en als het wel lukt. Hij vangt nog steeds regelmatig bot, maar het gaat over de hele linie al beter. Er is veel minder ruzie, er zijn meer gesprekken.
Het is natuurlijk de omgekeerde wereld als een kind zijn vader dit soort sociale vaardigheden moet bijbrengen, maar ik verkies het tien keer boven het verbreken van het contact.

Martijn

Martijn

30-01-2018 om 12:03

Hoe staat vader er zelf in?

Ik lees hier veel goedbedoelde raad over het door moeder in stand moeten houden van de band met vader. Een traditionele dynamiek die moeders vaak goed afgaat maar soms ook contraproductief werkt. Maar goed de band moet in stand gehouden worden. Ik ben het daarmee eens, maar maar tot zekere hoogte. De vader zelf is de eerstverantwoordelijke voor die band natuurlijk. Dat mis ik hier een beetje.
Als die band niet goed is, en een kind wil niet naar vader, waarom moet je hem dan dwingen wel te gaan? Ja als er eens een conflictje is dan moet kind daar mee om leren gaan vanzelfsprekend. Maar als er langdurig en chronische (bijna)conflicten zijn, vind ik het een beetje politiek correct om het maar door te gaan duwen.
Maar... ik vind er veel vanaf hangen hoe vader er zelf in staat. Wat zegt hij er over?

Overigens lijkt de situatie naadloos

Martijn

Martijn

30-01-2018 om 12:07

Overigens lijkt de situatie naadloos

op die van een kennis van ons. Kind (inmiddels 16) wilde niet naar pa. Mocht ook steeds bij ma blijven. Vader was ook streng en 'zag' het kind weinig in wie ze was. Hij wilde daar niet in veranderen.
Het is een heel ongelukkig meisje nu. Maar ik weet niet of dat nu komt doordat ze toch bij moeder mocht blijven vaak en vader juist een goede invloed had kunnen zijn omdat hij minder toegeeflijk was (itt moeder), of dat het komt doordat ze vaak toch gedwongen werd naar vader te gaan (om de band goed te houden) of gewoon omdat ze 16 is/ haar karakter zo is.
In ieder geval viel me toen al op dat moeder zich in allerlei bochten wrong om zowel kind als ex te bedienen maar dat vader gewoon zich op geen enkele manier wilde voegen in eens een andere aanpak overwegen.

jota

jota

30-01-2018 om 12:29

Wij zijn niet gescheiden

maar beiden ook geen super-ouders.
En we spreken elkaar hier op aan.
Ik vind mijn partner een geweldige vader maar soms heeft hij momenten dat hij imo onredelijk is.
Ik spreek hem daarop aan, hij corrigeert zich (meestal) en lost het op met puber. En meestal is het dan weer oké.
Net zo goed geef ik puber ook weleens tips of advies over hoe met vader om te gaan.

Hoe dan ook, gedoe is moeilijk te omzeilen met pubers.

Jullie situatie is natuurlijk anders. Lastiger om elkaar aan te spreken.
Ook makkelijker voor puber om weg te lopen, te kiezen.
Maar iedere ouder heeft zijn sterke en zwakkere kanten.
Iedere ouder kan ook groeien!

Nu past jouw karakter hem misschien het best, wb de ontwikkelingstaak die hij nu heeft. Dat kan zomaar weer veranderen.

Ik zou wat middelen. Niet al te star met omgangsregels, maar ook niet te soepel. Proberen om vader losjes wat tips te geven, maar kind ook. En blijven zoeken naar juist positieve kanten van vader.

jota

jota

30-01-2018 om 12:31

En voor de duidelijkheid

voordat daar weer over gevallen wordt
Ja, ook ik heb mijn momenten.
En wordt net zo goed door man aangesproken.
Of gewoon door puber zelf.
Daar leren we allemaal van.
Het loopt niet altijd over rozen.

overigens

Ik las dit: "Waarom moet je zoon altijd met zijn huiswerk bezig zijn van je ex? Ik zou daar als puber ook de balen van hebben"

en ik besefte dat de definitie van "altijd met huiswerk bezig zijn" voor een kind wel eens heel anders zou kunnen zijn dan voor een ouder...

Maar dit enigszins terzijde.

Groeten,

Temet

Temet.

Precies, maar daar volgt verder geen uitleg over.

Het ging mij er idd om, om wat meer zicht te krijgen op het verhaal van de 13 jarige. Ook wat betreft het "bang zijn" voor vader.

Is vader echt enorm dominant en streng of is hij een ongezellige mopperkont.

Anno

Anno

30-01-2018 om 15:23

Opmerking

Bezig zijn met huiswerk.Vader is erg steberig en wil dit ook graag over brengen op zijn zoon.Kijk huiswerk maken moet hij ook bij mij en ja zie ook graag goede cijfers.Maar als hij moeite heeft met een vak vennik al blij met een 6je maar vader eist bijna een 8.
Vader is erg dominant ook tijdens het huwelijk.Hij is neigd zelfs nacistisch.

Martijn

Martijn

30-01-2018 om 15:39

narcistisch

Je zal snel overal horen "je mag niet zomaar narcistisch zeggen over iemand". Daar ben ik het gedeeltelijk mee eens. Maar het is wel goed echt te onderzoeken of dit aan de hand is en als het zo is, daar je 'beleid' op af te stemmen.
Natuurlijk moet je dat in alle integriteit doen: niet zomaar gaan roepen 'hij is narcist dus ik houd mijn kind weg'. Aan de andere kant: narcisme wordt heel vaak ontkend door de omgeving, alleen de (ex) partners en kinderen weten hoe ontluisterend het kan zijn.
Dus voor alles: onderzoek dit, dan kan je gerichter handelen.
hier wat links. Ik heb ze niet allemaal bekeken maar dan heb je alvast een beginnetje en kan je doorklikken.


https://www.youtube.com/watch?v=kX-vo8kFh8Y

https://www.youtube.com/watch?v=6NRqo845ZCM

https://www.youtube.com/watch?v=dEOA6-ZsOHE

niet doen

Hoe zou je iemand moeten diagnosticeren die zelf niet meewerkt? Ik zou het houden op "het lijkt op". Maar wat maakt het uit?

Ik zou overigens geneigd zijn om aan zoon duidelijk te maken dat hij en jij niets te kiezen hebben en dat hij gewoon moet. Probeer dat neutraal te brengen en niet te negatief over vader etc, je kent de vermaningen ongetwijfeld. En dat als het hem daar niet bevalt, hij dat met zijn vader moet bespreken want dat jij dat niet kan doen. Dat kon waarschijnlijk tijdens jullie relatie ook al niet, maar nu helemaal niet meer. Vader luistert toch niet.

En als vader inderdaad erg star is, zoon voortdurend op de huid zit en er geen gezelligheid te bespeuren is, dan komt er een moment dat zoon 16 is, een half hoofd groter dan zijn vader, en eenzijdig aankondigt dat hij niet meer komt. Mag vader gaan kort-gedingen om zijn zoon te dwingen. Dat zal hem dan niet lukken.

Het is zuur voor je zoon, maar ik denk dat de mannen het onderling moeten zien te regelen. Jij kan het namelijk toch op geen enkele manier goed doen.

Wat wel bij mij opkomt is dat er misschien vrienden of familieleden van hem zijn naar wie hij wel luistert. Misschien kan jij of je zoon die mensen vragen om met hem te praten.

Groeten,

Temet

Martijn

Martijn

31-01-2018 om 14:03

Temet

Als iemand echt een NPS heeft, dus een full blown narcist is, zal hij nooit meewerken. DAt is inderdaad een kenmerk van narcisme.

Je zegt 'Ik zou het houden op. Wat maakt het uit" Nou er zijn wel testen die juist via de partner een assesment van NPS maken omdat het via die persoon niet mogelijk is. En ja, het maakt wel degelijk uit in hoe je met die ander om kan moet gaan en wat realistische verwachtingen zijn alsmede hoe je je kind kan steunen, mocht het zo zijn.

Het is nooit weg je licht op te steken.

Paasei

Paasei

31-01-2018 om 15:22

Begrijp het

Heb helaas ervaring met (gediagnosticeerd) narcisme en herken wat TS zegt. Het is inderdaad heel moeilijk om als moeder dan 'politiek correct" te blijven, als in; het kind stimuleren om de band met vader te onderhouden of om zelf in gesprek te gaan met vader. Iemand met narcistische trekken begrijpt je namelijk niet. Of is uberhaupt niet in staat om althans te accepteren dat zijn/haar gedrag vervelende gevolgen heeft. In de wereld van de narcist is er maar 1 persoon belangrijk en is er maar 1 waarheid. En daar heeft iedereen zich maar naar te voegen.

Het enige dat TS kan doen is het kind leren daar mee om te gaan. Eventueel met hulp van een psycholoog, zoals iemand hier boven aan geeft. Want het gedrag van vader zal niet veranderen en zoon zal moeten leren daar mee om te gaan, voor de rest van zijn leven. Nu, maar ook straks als volwassene. Dat kan er toe leiden dat het kind er voor kiest om het contact te verbreken. Uit zelfbescherming. Dat verwacht ik nu overigens nog niet; met 13 staat papa nog te veel op een voetstuk en is de loyaliteit nog te groot. Dat proces voltrekt zich naarmate ze ouder worden. En steeds meer los weken van papa.

Reageer op dit bericht

Op dit topic is al langer dan 4 weken niet gereageerd, daarom is het reageerveld verborgen. Je kan ook een nieuw topic starten.