Kinderalimentatie na 18 jaar
Mijn ex en ik zijn 15 jaar gescheiden en kind wordt 18. Momenteel betaalt hij 250 euro kinderalimentatie per maand maar hij heeft laten doorschemeren dat hij de 18e verjaardag (en voorgenomen studie) als aanleiding ziet voor nieuwe financiële afspraken. De alimentatie is al 15 jaar ongewijzigd en ongeindexeerd (mag niet, weet ik). Volgens de informatie die ik heb gelezen moet de alimentatie eigenlijk ongewijzigd worden betaald aan het kind. Probleem is dat in de afgelopen jaren de inkomensverhouding tussen ons is gewijzigd. Als ik nu een alimentatiewijzer invul kom ik voor ex op 0 aangezien de zorgkorting hoger is dan zijn draagkracht op papier. Hij betaalt echter al jaren wel die 250 euro dus de draagkracht is er wel.
Wat is de beste aanpak om te zorgen dat hij blijft betalen wat hij nu doet? Dat is overigens ook alles wat hij betaalt want al die jaren heb ik alle zaken behalve levensonderhoud in zijn huis betaald (dus ook bijv de 10 euro voor een partijtje in zijn tijd, verrekende hij met de alimentatie).
?????
Hij betaalt echter al jaren wel die 250 euro, dus de draagkracht is er wel......
Wat een rare redenering! Weet wat hij ervoor moet laten of welke rekeningen hij niet betaalt om de 250 te kunnen betalen. Lijkt me voor hem niet bepaald fijn, zoals jij erin staat, terwijl zijn draagkracht kennelijk 0 is maar hij wel dat geld neerlegt. Ook zoals je erover praat 'dat is overigens alles wat hij betaalt.' Respectloos. 250 euro is voor sommige mensen heel veel geld. Zeker om iedere maand te moeten neerleggen.
Als de verhouding zo is dat hij op 0 komt en jij op alles, dan is dat zo. Hij draagt wel degelijk bij, hij zorgt. Waarom moet je het perse hebben als de inkomensverhouding zo ongelijk is?
Ik denk dat er weinig is dat je kunt doen om de huidige situatie te handhaven, misschien onderling afspraken maken en daarbij heel serieus nemen (lees: genoegen nemen met) wat hij wel vindt dat hij kan betalen.
Emine
(die zelf 0 euro krijgt)
Emine
Ze hebben een hoog gezinsinkomen dus hij hoeft niet krom te liggen.
ik vind...
..ik vind dat het jouw zaak niet is, dat je alleen, eventueel, je kind kunt adviseren. Het wordt een afspraak tussen twee volwassenen. Het geld moet ook niet meer aan jou overgemaakt worden.
Hopelijk kan je kind met vader praten en kijken of er toch nog íets mag worden bijgedragen. Kijken wat hij voorstelt. En hoe het gaat met vaders financien.
Men kan zich ook heel kinderachtig opstellen, dit in het geval dat het contact tussen kind-vader nihil is of zeer, zeer slecht. Want in feite dient de vader hetzelfde bedrag te betalen tot de 21e verjaardag. Als hij dat niet wil of niet kan, moet hij dat via de rechtbank laten wijzigen. Alleen al die wijziging zal hem veel geld kosten waarschijnlijk. Als hij niet betaalt, kan kind dat afdwingen via bijvoorbeeld LBIO.
Als de relatie OK is (dat wil zeggen: van matig t/m heel goed), zou ik dat allemaal niet doen. Dan kan kind gewoon vragen aan vader wat hij dan redelijk vindt. Met zo'n houding zou het ook best nog kunnen dat vader het lagere bedrag (bijvoorbeeld 100 euro per maand, ik zeg zomaar wat) langer dan tot 21 wil betalen, bijvoorbeeld tot einde studie - tenzij kind er met de pet naar gooit, ofzo.
Hoe dan ook: wat heb jij ermee te maken? Of vraag je advies voor je kind? Mag hoor, daar niet van...maar het gaat niet meer over jou en je zal dit denk ik los moeten laten.
Niet ik
Bedankt voor je reactie, Egel. Ik was in eerste instantie niet van plan om me ermee te bemoeien naar vader toe, maar heb kind wel verteld waar hij in principe recht op heeft. Mijn eigen inkomsten gaan fors omlaag als kind 18 wordt, en als vader blijft bijdragen wat hij doet hoeft er waarschijnlijk niet geleend te worden. Dat vind ik wel een puntje om moeite voor te doen. Aan de andere kant zie ik kind nog geen onderhandeling/discussie van vader winnen. De relatie is goed, maar vader is geen man die je tegenspreekt.
DUO groep
Kind gaat studeren? Dan berekend de DUO groep voor beide ouders (samen levend of niet) wat hun bijdrage zou moeten zijn. TS ontvangt zo'n brief en vader dus ook. Lijkt me een mooi uitgangspunt voor kind om de discussie met vader (of deze van plan is om het gevraagde bedrag te gaan betalen) te openen.
Let wel; die bijdrage is vrijwillig en er kunnen geen rechten aan worden ontleend. Aan alimentatie-afspraken wel.
Groetjes Paassei (die ook nooit een euro heeft ontvangen en wiens ex ok nooit een euro aan studie kind heeft bijgedragen)
Jeetje
Begrijp ik het nou goed? Je hebt eigenlijk geen recht meer op alimentatie maar wilt het wel ontvangen omdat je vindt dat jij & je kind ook aanspraak mogen maken op geld wat niet van de vader van je kind is (maar vermoedelijk van zijn huidige partner)? Daarbij ontvang je nu zelf geld maar omdat je aangeeft dat dat sterk minder wordt als je kind 18 wordt vermoed ik dat dat geen inkomsten uit door jou verrichte arbeid zijn? Is het niet vermoeiend om voor je geld zo afhankelijk te zijn van anderen waar je weinig invloed op hebt? Is het misschien een idee om te onderzoeken of je je inkomsten kunt vergroten op een manier die direct in je eigen invloedssfeer ligt? Of zijn die mogelijkheden allemaal onmogelijk en/of uitgeput? Als het wel kan is het denk ik een stuk minder frustrerend.
Tsjaja
Wat een rare conclusies trek je. Het grootste deel van mijn inkomen is uit arbeid, gewoon fulltime. Verder kinderbijslag, kindgebonden budget en dus de alimentatie. Die laatste drie verdwijnen. De alimentatie is door de rechter vastgesteld dus het is niet zo dat ik er geen recht op heb, zoals jij stelt.
Het gaat ook niet om mijn portemonnee, maar om dat van mijn kind.
Zoonlief
Je geeft aan dat bij jou inkomsten wegvallen (zoals bij elke ouder, waarvan het kind 18 wordt). Maar je hebt er niet over nagedacht wat je zelf kunt doen om die wegvallende inkomsten op te vangen. Ondertussen wil je wel dat je zoon zijn studie doorkomt zonder lening (ach, het manneke). En daarvoor moet vader dan wel op blijven draven met een bijdrage, die eigenlijk al niet meer gegrond is.
Zoon is vanaf 18 volwassen. Als zoon niet met vader kan praten omdat vader niet iemand is die je tegenspreekt, dan zal zoon dar (eindelijk) mee moeten leren omgaan. Hij zal toch niet zijn hele leven lang beschermd blijven door zijn moeder die zorgt dat hij zonder al teveel inspanning door het leven gaat.
Ik heb dus geen tips voor je.
tsjor
Jawel
Het komt natuurlijk niet als een verrassing, maar ik ga er inderdaad geen baan bijnemen. Die terugval in inkomen hoop ik dan maar te compenseren door hier en daar zuiniger aan, en minder sparen.
Maar je hebt gelijk dat het kinds verantwoordelijkheid is. Beetje zuur wel dat vader het al over lenen heeft gehad terwijl dat niet nodig is als hij tot kinds 21e zijn vastgestelde bijdrage betaalt. We gaan zien hoe heet die soep gegeten wordt.
Poeh, pittige reacties
".. Maar je hebt er niet over nagedacht wat je zelf kunt doen om die wegvallende inkomsten op te vangen.."
Maar Singel geeft aan dat ze al full-time werkt, wat kan ze nog meer doen? Ja, andere baan zoeken maar de kans dat er dan veel meer inkomen komt is niet groot.
Natuurlijk weet je dat als de kinderen 18 worden er het een en ander verandert maar dat lijkt me best moeilijk.
Mijn kinderen zijn nog jong en ik werk 4 dagen maar ik verdien weinig in losse contracten, heb een bijbaantje op de vijfde dag, ben eind veertig en heb mijn vaste lasten al heel ver gereduceerd maar ik maak me nu al zorgen hoe dat moet als de kinderen 18 worden. Begrijp me niet verkeerd, dat de kinderalimentatie verandert (naar kind gaat) en de toeslag stopt dat is zo en is logisch maar het lijkt mij niet gemakkelijk, het verschil is groot. Zoals ik het nu inschat zou ik met mijn inkomen, ook al zou ik dan fulltime werken, niet rond kunnen komen en houd er rekening mee dat ik tegen die tijd mijn huis ga verkopen ondanks dat de vaste lasten laag zijn.
Recht hebben op
Quote:
"Probleem is dat in de afgelopen jaren de inkomensverhouding tussen ons is gewijzigd. Als ik nu een alimentatiewijzer invul kom ik voor ex op 0"
Hoezo heb je recht erop? Ten eerste heb je er blijkbaar in de huidige situatie geen recht op, dat schrijf je zelf, zie je eigen quote. Je houdt je vast aan waar je 15(!) jaar geleden recht op had.
Ten tweede heb jíj er straks geen recht meer op, want kind 18, hij heeft er recht op.
Hartstikke goed en fijn dat je fulltime werkt en je eigen geld verdient maar waarom kijk je naar anderen dat die jou inkomen moeten aanvullen? Wat bedoel je dat het gezinsinkomen van je ex goed is en er daarom draagvermogen is? Hoe zit dat dan?
Nou
Ik geloof niet dat ik ga antwoorden op een kruisverhoor van iemand die er overduidelijk geen verstand van heeft.
Tsjotsjo
Lees jij dan niet tussen de regels door dat vader zijn inkomen kunstmatig laag maakt, zodat hij een negatieve draagkracht heeft.
Zo'n man zou je toch ook...
Paasei
Als het alimentatiebedrag hoger is dan de duo bijdrage moet toch het alimentatiebedrag geindexeerd en wel betaald worden aan de 18+er.
Wijziging
Als er geen wijziging is geweest in de Alimentatie en deze is gerechtelijk vastgelegd dan kan zoonlief deze gewoon van vader verwachten. Mocht vader niet betalen, dan kan zoonlief daarvoor gewoon het LBIO inschakelen. Natuurlijk zal dat niet helpen bij de onderlinge verstandhouding.
Voor zoon is het in deze belangrijk dat hij heel duidelijk is tegen vader in het feit dat hij het geld gewoon nodig heeft. Als de verstandhouding goed is dan komen ze er echt wel uit. Dat hoort bij het proces van volwassen worden. Misschien kan hij regelen dat zijn vader het lesgeld en de boeken betaald. Dan weet vader zeker waar het voor wordt uitgegeven. Zo zijn er nog meer creatieve oplossingen te bedenken. Persoonlijk zou ik zoonlief adviseren om samen met vader een begroting te maken voor alle kosten en inkomsten en daarna de vraag wat vader daarin wil bijdragen.
helaas een bekend probleem
En als je alleenstaande ouder bent, zelfs fulltime werkend, is het best even slikken als kindgebonden budget en kinderbijslag én alimentatie wegvallen. Helaas was ik net zo'n watje als jij, durfde ook geen indexering te eisen want tegen zijn grote bek kon niemand op.
Alimentatiebetalers zijn, tenzij het duidelijk in het convenant staat, verplicht te betalen tot ze 21 zijn, je bent namelijk tot hun 21e onderhoudsplichtig. Niet betalen = LBIO inschakelen.
Als vader te weinig inkomen heeft (het LBIO kan het controleren; zwart werk valt daar helaas buiten) kan kind extra studiefinanciering krijgen.
Kind zal wegens meerderjarigheid zelf LBIO moeten invullen.
Overigens: het is heel zuur, zeker als je bang bent geweest indexering te eisen en in het verleden ook de kosten voor bijv. feestjes bij vader hebt moeten betalen. Maar ik weet dat het zelfs mogelijk is met een minimiuminkomen en een studerend kind dat geen tijd heeft voor een bijbaan, te overleven. Leuk is het niet. Maar we zijn toch zonder schulden, alimentatie etc. erdoor gerold. En ik heb het gevoel dat ik, in tegenstelling tot vader, wél mijn best heb gedaan voor de kinderen wat ik kon en mijzelf indien nodig op het tweede plan heb gezet.
Leuk was het niet, het was keihard werken, het was ontzettend zuur (zeker toen er bij hem nog heel onfrisse lijken uit de kast kwamen rollen), maar de kinderen doen het nu fijn als jongvolwassenen. Daar bleken ze hun pa niet bij nodig te hebben, al was het natuurlijk wel makkelijker geweest als die zijn verantwoordelijkheid had genomen. Maar wij kunnen trots zijn op elkaar en pa heeft zichzelf op een zijspoor gezet. Dat lijkt mij een groter verlies dan die stomme rotcenten.
correctie
"Als vader te weinig inkomen heeft (het LBIO kan het controleren; zwart werk valt daar helaas buiten) kan kind extra studiefinanciering krijgen."
Sorry, LBIO moet DUO zijn.
Ginny
Nee ik lees wel een suggestie daarnaar maar ik lees vooral: nieuwe partner verdient meer dan genoeg *dus* papa kan/moet gewoon doorbetalen. Helaas wordt mijn vraag dooromtrend niet beantwoord. Ik vermoed dat de post met kruisverhoor ook op diezelfde vraag sloeg dus ik heb het donkerbruine vermoeden dat ie ook niet beantwoord gaat worden :/. Sowieso wordt mijn invalshoek niet heel erg gewaardeerd door TS vrees ik. Kan gebeuren.
Tsjaja
Je stelde geen normale vraag maar insinueerde van alles, waaruit blijkt dat je er weinig verstand van hebt. Je hebt namelijk recht op alimentatie, tenzij je nieuwe afspraken hebt gemaakt. Er is door anderen prima uitgelegd hoe dat werkt tot 21 jaar.
Mijn ex heeft geen kunstmatig laag inkomen. Hij werkt gewoon bijna niet. Dat is nooit zijn hobby geweest en nu hoeft hij niet meer omdat zijn partner kostwinner is. Prima dat je in je relatie zulke afspraken maakt, maar vind jij dan dat je niet meer voor je kind uit het eerste huwelijk hoeft te betalen in dat geval?
Singel
Met alle respect, er zijn ook veel vrouwen die zo weinig werken, dat ze niet voor de kosten van hun kinderen kunnen opdraaien en daarom willen leven van hun man of exman. Wel knap dat hij dan nooit om een herziening heeft gevraagd en dat zijn kostwinner wil opdraaien voor zijn alimentatiekosten.
Tsjor
Verstand hebben van logisch redeneren
Singel, je zegt zelf: ex heeft aangegeven nieuwe afspraken te willen maken. En je zegt dat je recht hebt op alimentatie en daarmee bedoel je neem ik aan het eerder afgesproken bedrag tenzij je nieuwe afspraken hebt gemaakt. Het lijkt erop dat je ex dat nu wil, volgens mij is dat de kwestie toch?
En in de huidige situatie heeft hij volgens de door jou ingevulde alimentatiewijzer echter niet voldoende draagkracht om een bijdrage te leveren. Jij lijkt dat onterecht te vinden omdat jij vindt dat zijn huidige partner dat kan of moet compenseren. Zodat jij en jullie kind weinig of geen invloed merken van de financiële afspraken die je ex met zijn huidige partner heeft.
Volgens mij stel je morele kwestie aan de orde: moet het inkomen van een stiefouder meetellen in de berekeningen/afspraken? Wat dan dus ook betekent dat als jij een vriend hebt of krijgt zijn inkomen dus ook weer meetelt.
Een andere kwestie die het ook raakt is: ben je als (gescheiden) ouder verplicht om zelf te werken zodat je draagkracht hebt om eventuele alimentatie te betalen?
Zoals ook door anderen opgemerkt- hierboven bijvoorbeeld door Tsjor- zijn er veel vrouwen die bewust kiezen om te leven van geldstromen vanuit partners en ex-partners. Verwerp je dat dan ook?
Enfin, het kan dus een interessante discussie zijn. Of jij er wat aan hebt in jouw situatie weet ik niet. Ik denk dat jij de meeste kans maakt als je een open en eerlijk gesprek voert met je ex en accepteert dat het verder is wat het is.
Wat ik nou nooit begrijp (beetje offtopic )
Als een kind 18 word woont hij/zij in de meeste gevallen nog bij de moeder en haar kosten voor zijn / haar levensonderhoud gaan dus gewoon door.
Waarom dan alimentatie aan bet kind betalen?
Wat Singel zegt er valt al heel veel weg als kind 18 word en dan ook nog de alimentatie terwijl die in principe doorloopt tot 21.
Jip
En wat ik nou nooit
begrijp is waarom je wel verplicht wordt om te gaan werken als je partneralimentatie krijgt, maar deze verplichting niet geldt voor levensonderhoud kinderen. Waarom zou je als verzorgend ouder als je jongste 12 jaar of ouder is niet gewoon kunnen gaan werken?
De vraag
Ik ben eigenlijk wel benieuwd hoe jullie dat zien. Hoef je geen alimentatie te betalen als je inkomen laag is ivm weinig uren omdat je in je nieuwe relatie een goedverdienende partner hebt?
Of, stel dat je ex die altijd minder verdiende, na de scheiding meer gaat werken om het wat ruimer te krijgen. Mag je dan besluiten om als alimentatiplichtige maar wat minder te verdienen en betalen omdat je ex dan wel financieel voor het kind zorgt?
(Het zorgen wordt niet meer, want de alimentatieplichtige heeft natuurlijk ook tijd voor zichzelf nodig),
Dilemma
Mij lijkt de situatie bij scheiding een mooi uitgangspunt.
Maar ik snap heel goed dat dat vaak in het voordeel van al parttime werkende moeders werkt, en vaders net zo goed de wens kunnen hebben om meer voor hun kinderen te zorgen en daarbij dus minder te gaan werken.
Toch voelt dit in geval van Singel niet fair. Ik snap haar gevoel heel goed.
Bij 18
bij 18 vind ik dat beide ouders hun bijdrage naar het kind moeten overmaken en dat het kind dan van zijn totaal inkomen weer een bedrag terug stort naar de ouder waar zij/hij woont.
Dan is de financiele stroom duidelijk en weten beide ouders wat de ander bijdraagt.
Kind kan zelf kiezen bij wie het gaat wonen of dat het op kamers gaat en weet welk budget beschikbaar is.
En natuurlijk begeleid je je kind dan bij het maken van een budget en door spreken van de mogelijkheden.
Paddington
Daar gaat het niet om of je wel of niet werkt...
Ik vraag me af waarom de vader vanaf 18 ineens de alimentatie aan kind moet betalen terwijl moeder voorziet in levensonderhoud(kost en inwoning heb ik het dan over) kind net als daar voor..
De discussie over wel of niet werken staat daarbuiten... ook fulltime werkende moeders gaan er op 18jarige leeftijd van kind flink op achteruit...maar je zet je kind toch niet op straat zo van ga nu maar voor jezelf zorgen?
Jip
Kosten voor levensonderhoud
wordt een discussie tussen kind en de ouder waar hij/zij woont.
Als je niet gescheiden bent heb je dat ook. Er vallen veel toeslagen enzovoort weg. Het kind krijgt dan toeslagen en eventueel SF. Je zult dan ook moeten overleggen.
Ik zie echt niet in waarom dat dan aan de verzorgende ouder betaald moet blijven worden. Op dit manier krijgt een kind ook niet de mogelijkheid om financieel volwassen te worden.
Jip
"Als een kind 18 word woont hij/zij in de meeste gevallen nog bij de moeder en haar kosten voor zijn / haar levensonderhoud gaan dus gewoon door.
Waarom dan alimentatie aan bet kind betalen?
Wat Singel zegt er valt al heel veel weg als kind 18 word en dan ook nog de alimentatie terwijl die in principe doorloopt tot 21."
Dat klopt. En dat is een grote frustratie, ondanks eventuele studiefinanciering of bijbaantjes (tussen 18 en 21 krijg je niet het normale minimumloon maar heb je wel de normale vaste lasten). En al helemaal als er sprake is van een jongvolwassene met een beperking waardoor studiefinanciering of baan niet vanzelfsprekend is.
Maar dat de alimentatie naar het kind MOET, klopt niet.
Mijn kinderen moesten toen ze 18 werden aangeven of de alimentatie (voor zover die is te innen...) voortaan op hun rekening moest, of nog steeds op die van mij.
Alles bij elkaar
Als vader voet bij stuk houdt moeten alle afspraken maar worden heroverwogen. Het is nu zo dat alle kosten door mij betaald worden. Vader heeft sport erg aangemoedigd, kind wilde niet zo graag, en de kosten a 80 euro per maand zijn voor mij. Verder vindt vader zaken als deo, scheerspullen, gel onder de alimentatie vallen. Die neemt kind dus mee. Als kind bij vader is komt hij hier broodjes hamburger maken, want bij vader is er doordeweeks alleen sober beleg. En zo wel meer.
Ik ga dat allemaal niet kunnen betalen straks zonder alimentatie, kgb en kinderbijslag.