Kleding bij papa, kleding bij mama

Kleding is van de kinderen

Hier 2 kids jongen 13 jaar, meisje 12 jaar. Ze zijn 1 tot 3 nachten per week bij hun vader. Ik krijg alimentatie en koop alles voor ze. Ze kiezen hun eigen kleding uit in de winkel. Gaan ook wel eens winkelen met papa (op mijn verzoek, ik heb een hekel aan winkelen) dan betaal ik. Er ligt kleding bij papa. Niet veel meestal maar 1 setje bovenkleding, in de zomer meer dan ligt er 1 setje lang en 1 setje kort spul. Ondergoed en sokken veel meer maar toch krijg ik wel eens sokken van mijn ex hier in de was en mijn ex wel eens sokken van mij bij hem. Maakt niet uit komt wel weer terug. Ze moeten verplicht 1x per week schone kleding aan doen bij hun vader omdat ik er eerder wel eens achter kwam dat er nieuwe kleding daar in de kast terecht kwam wat er dan pas maanden later weer uit kwam. Vaak paste het dan niet meer of was het seizoen er niet meer naar.
Maar het is hun kleding, ze mogen aan wat ze willen en wanneer. Wat ik wel eens lees in kleding weer laten gaan waarin ze gekomen zijn is hier absoluut niet aan de orde.

Ik snap je punt niet

Waarom zijn de kleren minder van de kinderen als ze twee garderobes hebben? Wat zullen ze dan niet meer pikken?

Hier een (stief)zoon met twee garderobes. Als hij iets nieuws wil hebben vraagt hij dat en soms krijgt hij het en soms niet, net als zijn vriendjes in een kerngezin. Alleen heeft hij wel extra kans dat als pa het niet wil kopen, ma het misschien wel doet of andersom .
Alleen kan hij niet iets uit de andere garderobe aan als hij bij de ene ouder is. Maar ja, er is ook weleens iets in de was, dus dat lijkt me niet echt traumatisch.

Hier wel als twaalfjarige een keer erachter gekomen dat hij beter kan luisteren naar het verzoek om niet alles in 1 huis op te hopen. Hij zou een weekje weg maar trof een zo goed als lege kledingkast. Vroeg hem al tijden om weer eens goed door de kast in het andere huis te gaan (krijgt daarbij aan die kant blijkbaar geen hulp) en hij kwam er toen achter waarom ik het had verzocht . Gelukkig wonen we vlakbij elkaar dus dat was snel opgelost.

Maar goed, misschien zie ik iets genadeloos over het hoofd dus ik ben wel benieuwd wat je bedoeld....

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Pragmatisch

Ja, ik ga inderdaad van mijn eigen gemak uit maar mijn kinderen zijn niet zo kieskeurig met kleding dus ik heb ze er nog nooit over gehoord. Als ze er wel problemen mee gaan hebben, verzinnen we wat anders.
Groet, Jo Hanna

Maar chris

Waarom betaalt je ex die kleren dan niet van de kindrekening? Waarom alleen als jij kleren koopt van die rekening? Dan is het toch geen kindrekening maar "gewoon" alimentatie?

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Wat ik bedoel

is dat ik me niet voor kan stellen dat kinderen zich dan dus moeten omkleden of zo als ze van hui wisselen. Dat ze ook moeten opletten dat ze kleding van de mama garderobe niet in de was van de papa garderobe doen. Dat ze bepaalde lievelingskledingstukken niet aanmogen omdat dat ergens anders is...
IK heb er vooral ook zo'n gevoel bij dat de ouder die deze eisen stelt zichzelf ook zo centraal zet en niet het kind.

Vriendin

Mijn vriendin gaf haar kinderen inderdaad meestal een wat ouder setje kleding mee toen de kinderen nog klein waren. Bij papa lagen dan de kleren die papa gekocht had. Vriendin deed dat omdat eerder er nogal eens kleding kwijtraakte of compleet verwassen terugkwam. Zo ging het toen de kinderen kleiner waren.
Nu ze zelf hun tassen inpakken komt wel het juiste weer mee terug, meer ook omdat de meiden dat nu zelf ook belangrijk vinden (12 jaar en ouder zeg maar)

Dubbel

mijn dochter heeft een dubbele garderobe. Haar bonusmoeder is dol op shoppen. Ik ben meer van het praktische 1 vakantiedag opofferen. En op de een of andere manier blijft het redelijk gescheiden. Maar als ze iets aan heeft hoeft dat zeker niet uit en ook regelmatig wordt er even gebeld: zeg ligt dat en dat bij jou want ze moet..... (op de foto, naar een feest) en ze wil het dan aan. En dan blijkt het kwijt op school.
Of dan blijken er kledingstukken van haar halfzusjes bij mij in de was te zitten. Die gaan gewoon in de was en bij de volgende weekendwissel mee.
We hebben het standpunt het zijn haar kleren, maar een beetje overzicht van wat er is is wel makkelijk.

Slavink

Ik heb aangegeven dat hij sóms kleding koopt en dan de kindrekening niet wil belasten. Hij heeft nul verstand van meisjeskleding, daarom hebben we afgesproken dat ik in principe de kleding koop. Hij kiest er zélf voor om zijn gekochte kleding voor haar van zijn eigen geld te betalen (zijn nieuwe vriendin heeft een dochter die niet bij haar woont en shoppen voor mijn dochter is dan leuk, denk ik). En vader vindt dus kennelijk dat het zijn kleding is niet van mijn dochter. En btw, van de kindrekening wordt ook sport, schooldingen, kadootjes voor feestjes, kapper e.d. betaald, dus hoe je erbij komt dat het partneralimentatie zou zijn........?

Ingewikkeld hoor!

Mijn ex en ik hebben volledig co-ouderschap over de kinderen (12 en 9).

Meestal koop ik de kleding voor hen, vaak een boel in 1x en soms tussendoor nog wat bij. Over het algemeen Hennes, Hema en zo. Betaald van de kinderrekening.

Er gaat dan een stapel mee naar papa. Hij koopt trouwens ook wel eens wat tussendoor van de kinderrekening.

We "wisselen" de kinderen 2x per week, als een van de kinderen iets nodig heeft voor een feestje of zo dan nemen we dat op een van die wisselmomenten mee.

Ik ben iets kritischer dan mijn ex, dus wat ze aan hebben en wat ik te klein / vlekkerig / versleten vind om nog te dragen haal ik uit de roulatie.

Geen punt van maken zou ik zeggen, er zijn belangrijker dingen.

"gewoon" alimentatie

Bedoel ik geen partneralimentatie mee. Eigenlijk vind ik partneralimentatie verre van gewoon in die zin dat ik hoop dat de meerderheid van de gescheiden vrouwen het niet nodig heeft maar dat terzijde.
Ik bedoelde dat ik het verschil niet zie tussen kindrekening en alimentatie als alleen moeder zeggenschap over de besteding heeft en alleen toegang heeft. Is natuurlijk semantiek

On topic: zoals gezegd verdwijnt alle kleding naar het andere huis als we niet opletten en komt helaas niet zonder herhaaldelijk vragen en aandringen terug. En dan is de kast hier leeg en dat is dus niet zo handig. Omdat het vragen en aandringen de sfeer tussen de ouders bepaald niet ten goede komt kiezen we ervoor op te letten (dus de avond voor wisseldag kleren klaarleggen van het andere huis of iets wat komende tijd gemist kan worden) maar ik heb niet de indruk dat dat een zware last is. Een onaangename sfeer heeft hij meer last van want dan wordt er slechter gecommuniceerd over belangrijkere dingen.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Verschillend

Mijn oudste is puber en regelt zelf dat ze op twee adressen voldoende kleding heeft (krijgt kleedgeld, en af en toe wat basisspul van mij). Haar vader betaalt alimentatie en ik ben altijd tegen een kindrekening geweest omdat we nogal van mening verschillen over wat noodzakelijk is, en ik het niet denkbeeldig acht dat hij bijvoorbeeld een hele ski-uitrusting van de kindrekening zou kopen voor zijn skivakantie. Jongste wordt bij haar vader omgekleed. Hij is nogal een enthousiaste winkelaar en ik haal voor haar meestal een stapeltje broeken en shirts bij de Hema. Kleding is bij haar meestal versleten voordat ze er uit is gegroeid Zo nu en dan blijft er wel eens iets hier en daar, maar in principe heeft ze twee verschillende garderobes.

Omkleden in de gang

Heb er een keer bij gezeten. Moeder kwam kinderen bij vader waar wij op bezoek waren halen, en in de gang werden ze door haar omgekleed in de kleding die zij voor hen had meegebracht. Het gaf me een heel ongemakkelijk gevoel.
Ze waren toen nog klein, iets van 5 en 7, geen idee hoe het verder is gegaan. Op gegeven moment heeft een kind hier toch echt geen zin meer in, lijkt me!