Leven weer oppakken na de scheiding !
Sinds eind oktober officieel gescheiden en op hele korte termijn verhuis ik naar m'n eigen huisje.
Verstandhouding met ex is goed en de kinderen gaan week op, week af naar ex en mij.
Het gaat niet goed met me, vind het allemaal doodeng en zeer emotioneel. Ik huil wat af, niet normaal...
Mijn gezin was mijn alles, mijn tijdsbesteding en mijn lol in het leven.
Straks wordt alles anders... Vreselijk...
Ik moet leren dealen met het feit dat ik de kids niet meer altijd bij me heb (vreselijk !), maar vooral m'n eigen leven weer oppakken.
Uiteraard eerst de tijd nemen om de scheiding te verwerken, dat moge duidelijk zijn.
Eerlijk is eerlijk; ik heb maar een paar vrienden (die koester ik ook!), maar ik ben zo bang voor eenzaamheid straks.
Ik ben meer gaan werken, dus veel tijd wordt al opgeslokt door werk en reistijd, maar verder...
Hoe leerden jullie nieuwe mensen kennen (wie zit er te wachten op een vrouw van bijna 50 ?!!) en hoe kwamen jullie je tijd een beetje leuk door ? Ik kan me er niets bij voorstellen.
Ik vind het leven even niet meer leuk.... Gaat dit goed komen ?
groet Anke
Hij gaat....
Ja, hij heeft nu dan eindelijk de sleutel. Van de week klussen en zaterdag dan de verhuizing.
Zoooo dubbel...
Ergens wil ik dat ie gaat, heb ik het rijk voor me alleen en anderzijds voel ik me zo leeg en verdrietig.
Het zal niet mee gaan vallen, ik voel aan alles dat ik wel een klein beetje in ga storten, maar ik hoop dat het zonnetje gauw weer een beetje gaat schijnen.
liefs
Anke
Het zonnetje schijnt hier nu al!
Inderdaad, heel dubbel, kan het me voorstellen. Probeer vooral te kijken naar het positieve, nu kun je eindelijk echt je eigen leven op gaan bouwen. En instorten mag, dat schreef ik eerder al. Maar je komt ook daar weer doorheen, die momenten gaan weer weg. Zorg je wel dat je kinderen dan ergens terecht kunnen? Ik denk trouwens dat het misschien wel mee gaat vallen. Het zou ook zomaar kunnen zijn dat het een opluchting voor je is. Ik heb zelf de afgelopen weken gemerkt hoeveel rust het geeft als je niet bij elkaar woont, elkaar niet elke dag ziet en spreekt...
Een raad nog: ga hem niet helpen klussen. En vraag hem om eerst te zorgen dat ie er kan slapen zodat hij snel over kan, hij kan best klussen als hij er al woont. Het is zijn probleem, jij hebt hem lang genoeg gefaciliteerd.
Ik wens je weer heel veel sterkte.
Hoe is het nu?
Ik herken zo veel in de verhalen hier voor. Mijn probleem zit vooral in het feit dat ik de scheiding zo goed mogelijk af wou handelen en toch na veel ruzie zoeken en verzwijgen van dingen van mijn ex uiteindelijk boos werd. En om uit die boosheid komen vind ik heeeeeel moeilijk. Hij heeft inmiddels 'de liefde van zijn leven' en ik wil zo graag vrede met de situatie, met mezelf.
Het ging zo 'goed' in het begin, maar vind de ellende nu veel ondraaglijker.
Dus ik ben ontzettend benieuwd hoe het nu met je is Anke. Krijg je vrede met jezelf en je situatie? Gaat het goed met je?
Reactie ASK
Hoi Ask
Mag ik je verwijzen naar mijn andere posting met de titel "eenzaam, hoe doorbreek ik dat ?"
Daar staan wat recentere berichten in over mijn wel en wee. Staat ook onder de rubriek echtscheiding dus...
groetjes Anke