Man wil scheiden maar ik niet, denk ik
Na bijna 10 jaar en 2 kinderen 4 en bijna 6 wil mijn partner niet meer verder. Twee weken geleden is de bom gebarsten, niet helemaal onverwachts maar had nooit verwacht dat hij dit echt door zou zetten. Nog geen 4 weken geleden zei hij nog na een ruzie dat jij me echt niet kwijt wilt en drie weken later wil ie bij me weg. Geeft aan dat het gevoel weg is, nog wel van me houd maar niet meer samen verder wil. Twee weken langer avonden gepraat en ik gehuild, hij toont weinig emotie en is enkel bezig met alle praktische zaken. Wel hebben we e gewoon nog sex maar dat zal ook wel bij het afsluiten horen. Gisteren is hij twee weken na de bom weggegaan.. en nu zit ik alleen met mijn twee kinderen en hun emoties.
Weet zelf even niet zo goed wat ik moet, voel me alleen gelaten en verlaten. Vind zelf dat we er te weinig aan gedaan hebben en alles voor lief hebben genomen heb voorgesteld dat indien hij het toch nog een kans zou willen geven om in relatie therapie te gaan maar dat wil hij niet geloofd daar niet in, terwijl ik dit pas echt zou kunnen loslaten op het moment dat je weet dat je er alles aan hebt gedaan. Hij is al tijden niet zich zelf drinkt veel en heb het idee dat hij ook al lang niet happy meer is, weinig tot geen vrienden meer over door bepaalde dingen waarin hij zelf toch wel een groot aandeel heeft gehad.
Ik weet gewoon even niet zo goed wat ik moet doen en hoe ik verder moet... dus dacht wel fijn om op zo’n forum wat ervaringen te lezen 😔
tsjor schreef op 18-02-2021 om 08:03:'Een organisatie als Pactum is er een voorbeeld daarvan. Zo een organisatie komt in beeld als het scheiden niet netjes verloopt en ten koste gaat van de kinderen. Dat traject heet Ouderschap Blijft.'
Pactum, dat is toch jeugdzorg? En dat is dan hulp als het niet netjes verloopt. Maar daar is nu dan toch nog geen sprake van? De verwarring en wisselende emoties, paniek, verdriet, dan weer aanpakken, dat klopt helemaal met de fase waarin Jeda80 nu zit. Wat normaal is moet je niet gaan problematiseren. Er zijn al genoeg problemen in de wereld.
Tsjor
Doe ik dat dan? Problematiseren?
Je adviseert een organisatie die 'inspringt' als er problemen zijn bij de scheiding. Maar dat is nu nog niet aan de orde en hoeft ook niet aan de orde te komen.
Tsjor
Advocaat/Mediator, hadden wij ook, iemand die het liefste dus ook denkt als een advocaat, maar dan voor jullie beiden. Die van ons woog alles goed af, liet onze emoties toe en zorgde dat we beiden tevreden eruit kwamen. Op een gegeven moment wilde ik bijvoorbeeld iets perse wel en zei suste en relativeerde en gaf aan dat gelijk hebben in iets niet betekent dat je dan niet meer met de ander mee kan denken/veren. Op dat moment was ze even niet 'voor' mij, maar andersom sprak ze mijn ex ook wel eens aan over 'wat is eerlijk'. Ik kijk er tevreden op terug, we hebben zo'n 5 gesprekken gehad daar. Onze scheiding kwam voor mij enorm onverwacht (ex had een ander ineens) maar toch alles in 6 maanden geregeld, de handtekening werd 6 maanden na de melding gezet. Ik had namelijk al snel door dat er geen redden meer aan was (ex was al bij haar ingetrokken) dus dan maar door, ik wilde duidelijkheid.
tsjor schreef op 18-02-2021 om 10:42:Je adviseert een organisatie die 'inspringt' als er problemen zijn bij de scheiding. Maar dat is nu nog niet aan de orde en hoeft ook niet aan de orde te komen.
Tsjor
Nee, dat heb ik verkeerd verwoord. Ik adviseer niet om de deze club er direct bij te betrekken. Ik zeg namelijk ook "Zo een organisatie komt in beeld als het scheiden niet netjes verloopt en ten koste gaat van de kinderen".
Ik weet dat dat niet aan de hand is, en dus hou ajb deze club er buiten als je ze niet nodig denkt te hebben. Helemaal met je eens. In eerste instantie is een mediator prima. Maar die zal niet al teveel sturen. Die zorgt er alleen voor, dat jullie afspraken maken en dat deze op papier komen. En dat wanneer de aanvraag naar de rechtbank gaat, alles compleet is om de scheiding uit te kunnen spreken.
Ik probeerde alleen aan te geven dat er organisaties zijn die helpen bij scheiding. En ik weet dat je Pactum ook als particulier kunt aanschrijven als je hulp wilt. Ze hebben verschillende trajecten. Maar ik vermoed dat dit dan wel duur is. Maar zolang je het samen kan, vooral zo houden.
tsjor schreef op 18-02-2021 om 08:03:'Een organisatie als Pactum is er een voorbeeld daarvan. Zo een organisatie komt in beeld als het scheiden niet netjes verloopt en ten koste gaat van de kinderen. Dat traject heet Ouderschap Blijft.'
Pactum, dat is toch jeugdzorg? En dat is dan hulp als het niet netjes verloopt. Maar daar is nu dan toch nog geen sprake van? De verwarring en wisselende emoties, paniek, verdriet, dan weer aanpakken, dat klopt helemaal met de fase waarin Jeda80 nu zit. Wat normaal is moet je niet gaan problematiseren. Er zijn al genoeg problemen in de wereld.
Tsjor
nee dat is zeker niet aan de orde.. er is tot nu toe helemaal geen strijd soms wat ruzie maar hoor eerder niks van hem. Zijn verplichtingen/verzorging naar de kinderen toe komt ie gewoon na. Laatste waar ik op zit te wachten is jeugdzorg 
Is echt niet van toepassing, wat nu speelt is mijn verdriet en angsten maar zullen er alles aan doen om dit zo rustig mogelijk te laten verlopen.
neem een advocaat als mediator
Als je een mediator in de arm neemt, neem er dan eentje die ook echtscheidingsadvocaat is. Je hebt ook psychologen etc die als mediator werken. Die doen het mediaten vast prima, maar aan een echtscheiding zitten wat financiële en juridische haken en ogen, en je moet iemand hebben die daar verstand van heeft. Het komt nog wel eens voor dat mensen een mediator in de arm nemen die geen advocaat is, en er dan later achter komen dat er dingen niet of verkeerd geregeld zijn die wel geregeld hadden moeten worden.
Groeten,
Temet
Jeda80, '... wat nu speelt is mijn verdriet en angsten maar zullen er alles aan doen om dit zo rustig mogelijk te laten verlopen.'
Ik heb er alle vertrouwen in dat jullie dat kunnen. Het kan best zijn dat je verlatingsangst te maken heeft met de wijze waarop jouw vader jou in de steek heeft gelaten. Maar probeer een stap verder te zetten: dat was jouw ervaring toen, als kind. Nu ben je volwassen en ben jij de moeder, die haar kinderen daarvoor kan behoeden. Juist jouw ervaring maakt je sterker. Zoals je het beschrijft heeft jouw man echt een andere insteek.
Het zou mooi zijn, als je kunt ervaren, dat je dingen los kunt laten, terwijl je daardoor niet armer, maar sterker wordt (ook al blijft het altijd een gemis als je kinderen niet om je heen hebt, maar dat geldt ook voor -goede- vaders; en laten we er maar van uit gaan dat de meeste vaders deugen).
Veel sterkte, Tsjor