Man wil scheiden - wat vragen voor de experts

ik ben geen expert....

maar het lijkt me stug dat jouw man in alles zijn zin zou moeten krijgen. En in het huis blijven en geen partneralimentatie hoeven betalen omdat dat huis te duur is? Dacht het niet. Ik denk dat het huis dan verkocht moet en beiden naar nieuwe ruimte.

Hij probeert zich er gemakkelijk vanaf te maken dat dochter wel alleen naar school kan en alles en zoon zijn zus moet halen en moet koken. Dit kan en mag absoluut niet. Je kunt niet van een jongen van 12 verwacht dat hij de vaste oppas van zijn zus wordt. Sterker nog: dat kun je ook niet van dochter vragen te accepteren. Dit zul jij duidelijk moeten maken naar de mediator.
Zoals veel mannen onderschat hij de taken die jij thuis deed ernstig. Hij denkt echt alleen aan zichzelf en wat hem allemaal goed uitkomt.
nee, ik zou eerder zeggen dat hij dan maar ergens anders moet gaan wonen en i.p.v. partneralimentatie jouw extra helpen met de op te brengen maandelijkse kosten van het huis.
Hij wil scheiden en er zelf zo min mogelijk last van hebben. Wat een ras-egoist zeg!!

Berekening

'Zoals het er nu naar uitziet, zal hij partneralimentatie moeten betalen, maar ik weet nu al dat hij dat niet kan opbrengen omdat hij per sé in onze huidige woning wil blijven wonen. Hoe ziet een rechter dat? Kan hij b.v. verlangen dat mijn man de woning verkoopt opdat hij zo wel in staat is alimentatie te betalen?'

Laat de alimentatie berekenen volgens de trema-normen, liefst via de advocaat. Bij die normen wordt wel rekening gehouden met woonlasten. ook met jouw eventuele woonlasten.
Berekenen van kinderalimentatie en partneralimentatie zijn twee verschillende dingen.

Als de woning een eigen woning is moet de waarde worden geschat, als er overwaarde is is de helft daarvan voor jou. Je man moet dan naar de bank om te regelen dat hij de hypotheek kan verhogen (of jullie hebben heel veel spaargeld). Als er een restwaarde is (woning is minder waard dan hypotheek, dan heb jij een schuld aan je man.

Wat betreft co-ouderschap: in principe ga je niet over hoe hij het eventueel zal gaan doen, evenmin gaat hij over hoe jij het doet (kinderen niet zelfstandig maken, in zijn optiek). Wat de verdeling betreft zijn er heel veel mogelijkheden. Het g4eeft jou wellicht ook meer mogelijkheden om werk te vinden op je eigen niveau, of je eigen niveau bij te spijkeren, zodat je later werk kunt vinden op je eigen niveau.

Stappen:
- samen een makelaar inschakelen om de waarde van het huis te bepalen;
- eigen woonplek zoeken, zodra je weet wat de uitkomst is van de makelaar (dan weet je ook of je geld hebt om te kopen of dat je moet gaan huren)
- samen eens worden over hoe je het gaat regelen: ieder eigen advocaat of samen een goede (!) advocaat/mediator. Ik ben voorstander van het laatste en het lijkt me in jullie situatie ook haalbaar.

Sterkte in deze verdrietige en verwarrende periode.

Tsjor

Jeetje

Dat is heftig. Om te beginnen dus heel veel sterkte.
Ik denk dat jij meer hebt aan een eigen advocaat dan aan een mediator. Een mediator kan heel goed werken als je allebei bereid bent de ander wat te gunnen en er graag samen goed uit wil komen. Het klinkt absoluut niet of je man jou wat gunt, dus dat lijkt me geen heilzame weg. Je klinkt heel rustig en beheerst, dat is fijn, want dan kun je je focussen op de zakelijke kant. Dat is heel belangrijk, dat je de scheiding zakelijk kunt bekijken en afhandelen. Verwerken kan daarna.
Ik zou vooral zorgen dat je overal goed de tijd voor neemt. De mededeling dat hij wil scheiden zal voor jou denk ik een verrassing zijn geweest. Dat betekent dat hij op je voorloopt, emotioneel en zakelijk. Die achterstand moet je in zien te lopen, en een eigen advocaat kan daarbij helpen. Die houdt altijd jouw belang in het oog. Daarnaast is het belangrijk dat jijzelf expert wordt op de zaken die geregeld moeten worden. Je geeft aan dat je niemand hebt om op terug te vallen, dus moet je dat zelf doen. Hoewel het je misschien zal verbazen hoeveel mensen je willen helpen als je daarom vraagt. Dus heb je iemand in je omgeving met verstand van zaken, door ervaring of door werk, schakel die dan in.

Zoek op internet wat voorbeelden op van ouderschapsplannen en echtscheidingsconvenanten en probeer die voor jezelf in te vullen. Dan krijg je een idee van wat er allemaal geregeld en besproken moet worden.
Zijn jullie in gemeenschap van goederen getrouwd? Zo ja, dan is alles voor de helft van jou. Het huis en jullie eventuele vermogen is het belangrijkste. Laat het huis taxeren, en leg vast dat je het eens bent over de vastgestelde waarde. Zorg dat je nu z.s.m. afschriften krijgt van al jullie rekeningen. Maak een soort momentopname, en zet daar de datum en allebei je handtekening op. Zorg dat jouw exemplaar ergens veilig wordt opgeborgen. Zo kun je voorkomen dat je man geld wegsluist of schulden maakt waarvoor jij nog verantwoordelijk voor bent. Kortom, dek jezelf in. Daarmee laat je zien dat je zelfstandig bent, en hem niet in alles zijn zin zult geven.

En, ontzettend belangrijk!, zorg goed voor jezelf. Jij moet het komende jaar alle stormen weerstaan. Ga direct naar de huisarts zodat die weet wat er speelt. Zorg ervoor dat je goed eet ook al heb je geen eetlust, zorg ervoor dat je goed slaapt, desnoods met slaapmedicatie of antidepressiva. En zorg voor geestelijke ondersteuning in de vorm van een coach of therapeut. Dat zal je ook helpen om zakelijk de dingen goed af te wikkelen. Laat ook de school van de kinderen weten wat er speelt, zodat die kunnen helpen signaleren als de kinderen het moeilijk hebben. Probeer de kinderen op hun niveau mee te nemen, ze hoeven geen details te weten, maar moeten wel weten wat er speelt. Ze moeten vooral ook weten dat jullie allebei heel veel van ze houden. Dat er veel gaat veranderen voor ze, maar dát verandert niet.

En wat goed dat je hier je vragen stelt, er is hier ontzettend veel kennis van zaken, zowel professioneel als uit ervaring. Ook als je gewoon je verhaal kwijt wil of een virtuele arm om je schouders ben je hier goed.

Heel veel sterkte. Er komt ontzettend veel op je af, maar je kan het aan. Helaas gingen velen je voor, maar die lukte en lukt het ook.

Zelfstandigheid

Als hij zulke ideeen heeft over de zelfstandigheid van de kinderen lijkt co ouderschap me inderdaad geen goed idee. Maar een baan onder je niveau onder schooltijd zodat je dochter haar hobbies kan uitvoeren is weer het andere uiterste. Zorg dat je een beter baan krijgt met meer uren, zodat je niet van alimentatie afhankelijk bent. Verkoop jullie dure huis of laat je uitkopen, met de opbrengst kun je vast een nieuwe start maken. Als hij wat minder gaat werken en jij wat meer, kan hij vast wel een middag in de week er voor de kinderen zijn. Maak goeie afspraken en laat hem niet weg komen met belangrijke werkafspraken als hij er voor de kinderen moet zijn, dat probleem mag hij zelf oplossen.

Birdnesting

behoort ook nog tot de mogelijkheid. Dus dat de kinderen in het huis blijven wonen en de ouders wisselen.

Daarbij zou ik niet meteen nee zeggen tegen co-ouderschap. Wel kun je jouw bedenkingen plaatsen bij de oplossing die vader heeft voor de dagen dat hij werkt. Misschien kun jij die uren wel opvangen als je jouw huidige baan behoudt.

Een andere mogelijkheid is dat jij een andere baan zoekt, dat de woning wordt verkocht en dat jullie 2 woningen zoeken niet te ver van elkaar af. Op die manier kunnen de kinderen zonder veel probleem wisselen doordat ze nog steeds zelf kunnen afspreken met vrienden/vriendinnen.

Wat jij heel duidelijk voor ogen moet houden is dat vader niet alles kan bepalen, maar jij ook niet. Probeer te kijken naar wat goed is voor jullie kinderen. Hoe ouder ze worden hoe belangrijker de rol van hun vader wordt. Jij mag dus niet alleen beslissen dat co-ouderschap geen goed idee is. Je mag wel aangeven dat een kind van 12 niet de verantwoordelijkheid van zijn kleine zusje kan en mag dragen.

Ga dus kijken naar oplossingen en niet naar problemen. Vader wil graag co-ouderschap, waarom is dat? Kan hij misschien regelen dat hij de week dat hij zonder kinderen zou zijn 5 dagen in de week werkt en misschien 9 uur per dag i.p.v. 8 uur en dat de week dat de kinderen bij hem zijn hij dus minder uren hoeft te werken. Als jij dan een baan op niveau zoekt en jij zo'n zelfde systeem hanteerd wordt het verhaal al heel anders. Het is maar voor een aantal jaar, want kinderen die ouder worden krijgen ook steeds meer hun eigen leven. Daarom is het ook van belang om niet te ver van elkaar te wonen. Of onze dochter nu bij mij of bij haar vader is, ze kan bij beide haar afspraken met vrienden/vriendinnen gewoon blijven maken. Evenals sporten en baantje.

Zoek voor jezelf echt iemand om mee te praten. Je kinderen kiezen niet voor jullie scheiding en dat zijn dus zaken die je los moet trekken van je eigen emotie. Wat goed voelt voor jou, hoeft niet goed te zijn voor jullie kinderen. Dat is vooral in het begin heel moeilijk. Meestal helpt het om jezelf te verplaatsen in je kind. Dus zou je zoon het fijn vinden om zijn vader nog maar 2 van de 14 dagen te zien? Ik kan mij niet voorstellen dat hij daar echt blij van wordt. Dat zou het namelijk worden met wat sommige mensen zien als 'standaard regeling'. Zeker op het moment dat er een andere partner in beeld komt. Dan zou hij de nieuwe man van zijn moeder meer zien dat zijn eigen vader.

Verder wil je veel sterkte en wijsheid wensen. Het is een emotionele rollercoaster waar jij nu voor staat. Ik had de tijd zonder mijn kind in het begin ook eerlijk gezegd hard nodig om mezelf te vinden.

Dank & nog meer advies gevraagd...

Allen hartelijk dank voor jullie meelevende en uitgebreide reacties.

For the record:
Mijn man werkt 36 uur, ik 32 uur. Ik heb een baan onder mijn niveau (maar nog steeds een goede baan) en dat is bewust omdat ik anders fulltime zou moeten werken. Als dat moet, moet dat, maar ik wil mijn kinderen ook nog zo nu en dan opvangen, zoals jullie begrijpen. Onze dochter gaat al twee dagen in de week naar de BSO. Mijn werkweek heb ik zo ingedeeld dat ik de andere twee dagen er kan zijn. Mijn man is vrijdag vrij.

De aanpak omtrent het huis is ons duidelijk. We hebben net verbouwd dus het huis is recent getaxeerd en we zijn goed op de hoogte van alles m.b.t. hypotheek. Zoals gezegd, mijn man blijft er wonen (weliswaar vrij prijzig voor hem; we dragen namelijk evenveel bij aan de kosten) en zal mij uitkopen. Ik heb een beetje zicht op dat bedrag.

We gaan naar een mediator, maar toch blijf ik zitten met een aantal vragen. Ik kan de mogelijkheden/antwoorden zo niet direct terugvinden.

1. Wat is mijn positie nadat mijn man mij heeft uitgekocht?
Zoals gezegd, is de markt hier erg krap (waar niet). Geen kans op huurwoning, ook niet in de vrije sector, en koopwoningen die voor mij betaalbaar zijn in de buurt zijn zeldzaam. Meeste kans heb ik 5 km verderop in het dorp, maar ook daar is het lastig. Maar ik worstel met het volgende: wat als ik geen geschikte woning kan vinden om te kopen of te huren? Ik ben niet pietluttig, maar ik moet het kunnen betalen. Hoe werkt zoiets? Heb ik recht om in het huis te blijven wonen met mijn man? Is het handig om me dan maar nog niet te laten uitkopen? Iemand ervaring?

2. Co-ouderschap of omgangsregeling
Ik heb me volledig ingelezen. Mijn man wil co-ouderschap. Ik zorg 95% voor de kinderen. Die situatie wil ik niet veranderen voor de kinderen. Daarnaast heeft mijn man aangegeven dat wij geen goed team zijn om kinderen op te voeden. Dan lijkt me co-ouderschap niet ideaal. Zelfs al zou ik het willen: wat als ik niet iets in de buurt kan vinden? Ik heb één kind op de lagere school en één kind op de middelbare. Dat moet v.w.b. afstand wel te doen zijn. Mijn man geeft aan dat het niet weten waar ik straks ga wonen voor hem geen correlatie heeft met het wel of niet kunnen afspreken van co-ouderschap. Stel dat we een 60-40 regeling treffen, dan nog wil ik graag dat ik de verzorgende ouder ben (met een omgangsregeling) en geen co-ouderschap. Kan dat?

Veel dank,
Odessa

Aanvulling...

Ik ben niet zo beheerst als ik klink. Ik ben kapot. Bijna alles waar ik van hield is weg. Mijn man, het gezin, het huis en de buurt. Ik kom niet uit dit dorp. Ken alleen deze buurt. Ik weet dat dit in andermans ogen allemaal verwend klinkt, maar ik voel me eenzaam in de rest van het dorp. Bovendien: vriendinnen zijn opportunistisch. Niemand gaat 20 minuten fietsen voor een speelafspraak met onze dochter. Zo werkt dat. Maak ik me zorgen over. Er zijn ergere dingen, maar ik voel me verslagen.

Ach gossie

Meis, dat is logisch! Je maakt je zorgen over alles, en vooral over je kinderen. Er gebeurt iets waar jij niet voor gekozen hebt, maar waar je wel de consequenties van moet dragen. Je hebt enorm veel verdriet, maar je moet er wel zijn voor je kinderen. Je toekomst is onzeker. Een mens zou van minder wiebelig worden.
Dat gezegd hebbend: er komen betere tijden. Deze periode, tussen hoop en vrees en vol onzekerheid, is vreselijk, maar op een dag heb je alles geregeld en komt er weer rust. Alleen, je weet niet wanneer. En dat is vreselijk vermoeiend.
Een goede raad: probeer bij de dag te leven. Je weet niet wat de toekomst brengt, dus maak het beste van vandaag. Tegelijkertijd moet je natuurlijk wel zorgen dat je voor jezelf en voor je kinderen de beste keuzes maakt, met de kennis van nu. En die kennis nu is dat je man blijft zitten in een (te) duur huis, wat betekent dat er voor de kinderen minder overblijft. Waar wel tegenover staat dat ze voor een deel van de tijd in hun vertrouwde omgeving kunnen blijven. Maar hoe groot is dat deel, en is dat het geld dan wel waard? Als jij nu 95% zorgt, lijkt het me nonsens om te denken dat dat straks heel anders wordt. Natuurlijk zal je ex meer moeten zorgen als ze bij hem zijn dan dat hij nu doet, maar er moet toch wel heel veel gebeuren lijkt mij als jullie naar een 60 - 40 verdeling toe zouden moeten. Ik heb het idee (net in mijn omgeving meegemaakt) dat je ex inzet op co-ouderschap en een bijna 50 - 50 verdeling omdat hij dan niet zoveel kinderalimentatie hoeft te betalen. Partneralimentatie zit er sowieso niet in vanwege zijn hoge woonlasten. Echt, ik zou er niet mee akkoord gaan. Huis verkopen, en allebei kleiner/goedkoper gaan wonen. Dat kan dan ook in een andere buurt/wijk/stad.

Hij wil scheiden, maar is niet bereid de consequenties die dat voor hemzelf meebrengt te dragen. Zo werkt het niet. Tenminste, jij hoeft daar niet in mee te gaan. En ik snap dat je 'voor de lieve vrede' en een goed nahuwelijk bereid bent veren te laten, maar ik kan je vertellen dat dat niks oplevert. In het geval in mijn omgeving in ieder geval niet. Daar zijn de kinderen ingeschreven op haar adres, dus zij krijgt de kinderbijslag en kindgebonden budget. Nu vindt hij dat hij recht op de helft daarvan. Scheiding is allang uitgesproken, alles is geregeld, maar hij probeert op alle mogelijke manieren minder te betalen dan was afgesproken, en van de afspraken uit het ouderschapsplan komt ook maar bar weinig terecht. Terwijl daar wel de alimentatie op gebaseerd is.

Dus, ik zeg het toch weer: zou je echt wel voor mediation gaan? Ik vind dat je daarmee echt een risico loopt. Een mediator is er namelijk alleen maar voor om ervoor te zorgen dat jullie het samen eens worden. Hij/zij is er niet voor om te zorgen dat alles eerlijk wordt verdeeld, of dat er werkbare afspraken worden gemaakt. Puur en alleen dat de afspraken op papier komen en dat jullie allebei tekenen. Ik denk echt dat jij jezelf daarmee tekort gaat doen.

En je vraagt "kan dat?". Alles kan. Jij hoeft niet akkoord te gaan met uitkopen en jij hoeft ook niet akkoord te gaan met co-ouderschap. Maar ik denk dus dat jullie er dan met een mediator niet uit gaan komen. Heb jij mensen die jou kunnen bijstaan in het proces? Familie of vrienden? In je eentje is het niet te doen. Je hebt steun nodig en een klankbord om te bespreken wat jij wil, en hoe je dat aan moet pakken. En bij het regelen. Er komt enorm veel op je af, en zoals je zelf al zegt ben je kapot. Niet het beste uitgangspunt om voor jezelf op te komen.

Hoe is het verder met je? Qua eten en slapen? Lukt het werken nog? Hoe is het met de kinderen?

Birdnesting?

De kinderen de hele week in het huis en jullie afwisselend?

Dat lijkt mij voor nu een oplossing voor jouw woonprobleem en vooral ook voor je dochter.
Als zij wat ouder is, wordt het denk ik voor jou ook allemaal wat makkelijker te regelen. Dan kan ze zelfstandig naar school en naar afspraken.