Mijn ex krijgt een kind
Gisteren belde mijn ex-man met het blijde nieuws dat hij weer vader wordt en onze dochter van 11 dus een broertje of zusje krijgt. Natuurlijk heb ik hem hartelijk gefeliciteerd. Nadat ik de telefoon had neer gelegd moest ik ineens heel erg huilen. Is dat niet vreemd? We zijn al heel lang gescheiden en ik zou hem echt nooit meer terug willen. Hij is ook alweer 6 jaar samen met zijn huidige partner. Met vrienden had ik het er wel eens over dat we verwachtten dat het tussen hen uit zou gaan als haar hormonen zouden opspelen. Mijn ex wilde geen kinderen meer en was daar erg stellig in (was ook een van de redenen, naast nog 'ergere', voor de scheiding). Ik ben een beetje teleurgesteld over mijn reactie. Voor mijn dochter is het natuurlijk erg leuk maar ik vind het lastig om haar enthousiasme te delen. Ik maak me ook een beetje zorgen over hoe dat verder gaat. De nieuwe baby woont natuurlijk fulltime bij haar vader en haar stiefmoeder (op wie ze ontzettend gek is) gaat er ook achter komen dat een eigen kind heel anders aanvoelt dan een stiefkind.
Heeft iemand hier ervaring mee?
Begrijpelijk
Ik heb geen ervaring hiermee maar kan me best voorstellen dat je het hier moeilijk mee hebt ondanks dat je je ex absoluut niet meer terug wilt. Je geeft ook aan dat het in jullie huwelijk een groot punt was dat hij geen kinderen meer wilde en dan is het wel heel zuur dat hij dus nu toch een 2e heeft terwijl hij met jou hier niet meer aan wilde beginnen. Daar komt nog bij dat dit kindje fulltime bij de ouders is en wat doet dat met jouw dochter, zal zij die aandacht die zij altijd had nog wel krijgen zoals ze het is gewent. Ik denk niet dat de relatie tussen stiefmoeder en jouw dochter erg veel zal veranderen. Tuurlijk zal de band tussen eigen kind en moeder altijd sterker zijn maar als jouw dochter nu al een goede band heeft met haar zal dit echt niet plotsklaps veranderen.
Ik kan je dus helaas geen adviezen geven of ervaringsverhalen vertellen maar ik kan me wel heel goed voorstellen dat je dit heel erg moeilijk vindt.
Sterkte
Natuurlijk
Het is misschien niet wat je wilt horen: maar laat je verdriet er gewoon even zijn. Op dit soort momenten word je achteraf geconfronteerd met dat dingen anders zijn gelopen dan jij ooit gehoopt/verwacht had. Zelfs als een scheiding op zich afgerond lijkt, heb je nog steeds in jezelf de verhalen die je vroeger aan jezelf vertelde over hoe alles zou zijn later. Die verhalen vergeet je of stop je weg, maar ze zijn er ooit geweest.
Het is ook vaak het gevoel dat komt als andermans leven doorgaat, terwijl jouw leven anders is geworden dan je ooit kon denken.
Echt heel normaal, dat verdriet! En vergis je niet, je kunt verdrietig zijn voor jezelf en blij voor je dochter. Dat kan gewoon naast elkaar. Verwarrend, maar het kan.
Rode beuk
je schrijft precies wat ik bedoelde.
Ik zit nu weer in zo'n periode. De 2e dochter van mijn ex wordt volgende week 1. Het verdriet is minder als vorig jaar, maar het wringt wel even.
En idd laat maar komen dat verdriet. Ik ben heel blij voor mijn dochter, die heeft een schat van een zusje, dat kind kan er ook niets aan doen natuurlijk.
Ervaring
Ik heb ervaring met de situatie waarin jij zit, maar dat maakt jouw verdriet niet minder of anders.
Mijn ex heeft inmiddels 2 kinderen met zijn nieuwe partner en ik heb zelf ook nog een kind gekregen met een nieuwe partner. Mijn kindje kwam pas later. Ex ging samenwonen, trouwen en kreeg een kind toen ik er nog alleen voor stond. Net als jij vond ik dat toen heel moeilijk, maar nu ik jaren verder ben, vind ik het niet meer moeilijk, het went. De kinderen kunnen prima met de situatie omgaan en zijn dol op de halfbrusjes.
Het enige wat ik je kan schrijven, is dat je verdriet er mag zijn! Het is allemaal anders gelopen dan je verwacht had.
Sterkte!!!