Mijn kids zijn niet gelukkig bij papa
Ik zit met een probleempje..ik heb 3prachtige meiden van 9-11 en 16 jaar..ze wonen sinds 2jaar bij de papa omdat ik in mijn huwelijk redelijk wat problemen en agressie heb gehad.. ondertussen is alles verandert en zijn we verhuisd naar een groot huis zodat de kids ooit terug kunnen komen zonder probleem.. sinds een hele tijd merk aan de kids dat ze anders zijn..veel ruzie maken onder elkaar..de punten op school zijn redelijk verzwakt..hier en daar hoor ik verhalen dat papa altijd boos is en dat ze daar heel veel klusjes moeten doen..papa werkt sind kort part-time omdat hij het leven niet meer aankan zogezegd en snijd zichzelf, hebben de meiden gezien..ze willen dan ook niets liever dan terug naar mij komen..papa heeft als antwoord dat als ze bij mama gaan wonen ze niet meer welkom zijn daar en ze voor hem geen dochters meer zijn.. wat kan ik er aan doen om de kids een fijne thuis te geven zonder dat hun papa die dreigingen waar maakt want de kids durven niet anders dan tegen hun papa te zeggen dat ze niet weg willen bij hem..maar tegen mij vertellen ze dat ze bij ons willen wonen..
Vraagje
Wonen jullie zo ver uit elkaar dat co-ouderschap geen optie is? Dan wordt vader ontlast en is het vaderschap misschien beter te dragen voor hem.
waar ik benieuwd naar ben
"ze wonen sinds 2jaar bij de papa omdat ik in mijn huwelijk redelijk wat problemen en agressie heb gehad.."
Is "de papa" nu wel of niet degene met wie je was getrouwd en in welk huwelijk je redelijk wat problemen en agressie hebt gehad? En zo ja, wie was er dan agressief?
En die 'we' en 'ons' waar je het over hebt, is dat misschien de partner met wie je in dat agressieve huwelijk zat? Of is er sprake van 1 papa, 1 agressieve ex, en 1 huidige partner?
Ik kan er mijlenver naast zitten, maar ik heb zomaar een vermoeden dat onder jouw korte verhaal een hele hoop ingewikkelde voorgeschiedenis zit en dat er op enig punt vast ook wel een of meer hulpverleners in de zaak betrokken zijn geweest. En misschien is het geen gek idee om advies in die hoek te zoeken, in plaats van hier. Dus ga eens praten met de hulpverlening, zou ik willen voorstellen.
Groeten,
Temet
Ontlast de vader van je kinderen
Al genoemd maar dat is ook mijn eerste gedachte en ga, hopelijk is dat mogelijk, praten met je ex-partner. Fulltime werken en 3 kinderen alleen opvoeden valt niet mee. Begin klein en vraag aan hem waarmee hij hulp kan gebruiken. Uit jouw verhaal maak ik op dat er best veel gebeurd is en ik vind het belangrijk dat de kinderen rust krijgen dus zomaar weer terug verhuizen nu het met jou weer goed gaat vind ik niet voor de hand liggend, hoe stabiel is jouw situatie nu? Nogmaals ga praten en kijk wat de wensen van iedereen zijn en werk daar in een rustig tempo naar toe. Ga, in overleg met je ex, ook eens kijken of er van buitenaf hulp is.
Het is niet goed te praten om tegen de kinderen te zeggen dat als ze bij hun moeder gaan wonen dat ze bij hun vader nooit meer welkom zijjn maar het zou pure onmacht kunnen zijn, onstaan uit angst zijn kinderen te verliezen en uit angst dat hij, in zijn ogen, faalt in zijn vaderschap. Allemaal invulligen...
Ik weet uit ervaring hoe afschuwelijk het is als je er alleen voor staat en het niet meer aankan maar toch door moet. Dus mijn eeste prioriteit zou hulp aan de vader zijn waardoor het waarschjnlijk ook voor de kinderen verbetert en dan maar eens verder kijken. Tenzij de vader al ver heen is, dan de kinderen ophalen.
