Moeder komt verplichting niet na.
Hallo allemaal.
Ik heb een vraag en benieuwd hoe jullie hier over denken.
Mijn vriend heeft een zoontje en alles is zo geregeld dat de moeder en zoon in het huis konden blijven zitten na de scheiding. Mijn vriend betaald ook nog mee aan dat huis en natuurlijk de allementatie. Maar nu loopt het zo dat de moeder elke keer als de zoon dat weekend bij de vader is, mijn vriend dus, krijgt hij weinig tot geen kleding mee, en wat hij mee krijgt is 2 maten te klein. Hier over is afgesproken en vast gelegd dat de moeder de zoon moet voorzien van alles en bij eventuele grotere kosten de vader bij springt.
Maar inmiddels is dit ook aan gekaart en krijg je gelijk te horen jij hebt ook niks voor je kind over. Dit doet zeer want dit is niet zo. Het is ook met meer dingen dat zolang het maar bij moeders in dr straatje past het allemaal leuk en gezellig is en alles maar kan maar ow wee als het niet in haar straatje past.
Even erbij gezegd de moeder heeft genoeg wel passende kleding voor de zoon maar geeft dit niet mee. Ondertussen is er wel kleding gekocht en normale schoenen en een jas, dus een volledige garderobe. Maar de moeder komt eigenlijk haar plichten niet na. Hoe hier mee om te gaan?
Praktisch
Ik zou het toch zo praktisch mogelijk oplossen en, als vriendin van vader, me er zo min mogelijk mee bemoeien. Er kan van alles spelen wat op die manier afgereageerd wordt. Misschien heeft vader wel een keer teveel vuile niet gewassen of kapotte kleding mee teruggegeven en zit moeder daar weer mee over te reageren.
Wat je nog kunt doen is zorgen dat er bij jullie genoeg goede kleding is en dan kind omkleden, moeders kleding wassen en na het weekend weer omruilen voor kind terug gaat. Zonder commentaar.
Een ander kun je nou eenmaal niet veranderen maar wel wat je er zelf mee doet.
Momenteel gaat het ook zo
Momenteel gaat het ook zo. Ik weet dat er nog nooit kapotte of vuile was mee terug is gegaan. Maar ik vind het erg jammer dat ze zo doet.
Loslaten
Het is lastig, vooral voor het kind. Daarnaast kan het kind er helemaal niets aan, die is er alleen maar de dupe ervan.
De ouders moeten daar toch echt samen een weg in vinden. Als zij daar samen moeite mee hebben, dan kunnen ze kijken of er in de gemeente hulp is om de stap te gaan zetten van partners met kind, naar samen ouder zijn, zonder een liefdesrelatie.
Jouw rol hierin is alleen maar adviserend naar de vader toe. Verder het gezellig maken voor het kind, dat het kind zich welkom voelt. Als je dat oplost met zelf een garderobe te hebben voor het kind, dan is dat maar zo. Ik zou het wel zo proberen te regelen dat het kind er geen last van heeft. Dus als het kind op vrijdagavond komt en zondag weer naar moeder gaat, dan zou ik de kleding zaterdag wassen en zondag weer aangeven.
Verder zou ik zeggen als advies naar de vader: Pick your Battles. Kijk goed wat voor het kind echt van belang is. Een voorbeeld uit mijn omgeving. De ex-partner van mijn vriend geeft standaard veel te weinig kleding mee op vakantie. Nu kan ik mij daar enorm druk over maken, maar ik calculeer het in en was gewoon een keer extra. Nu zijn het pubers en ze liggen bijna de hele dag in het zwembad, dus maak ik mij er al helemaal niet meer druk om. Een ander punt is sport. Een van de kinderen wilde heel graag op dansen, maar moeder kon geen dansschool vinden (kind met beperking) en wilde dat kind ging tennissen. Mijn vriend heeft toen geregeld dat kind wel kan dansen en dus niet op tennissen hoefde. Kind helemaal gelukkig, moeder over de zeik, maar de storm is weer gaan liggen. We zien kind genieten en daar ging het ons om. Een kind die met plezier beweegt.
Het leven met een ex-partner waarmee je samen ouders bent over kinderen is altijd wikken en wegen. Het leven wordt er niet makkelijker op, al denken veel mensen dat vaak wel. Je zult beide vaker water bij de wijn moeten doen, omwille van het kind. Het kind wil niet kiezen tussen papa en mama. Dat betekend dat je soms als ouders een stap terug moet doen en blij moet zijn voor je kind. Ik vind het verschrikkelijk dat mijn kind nu 3 weken weg is met haar vader en zijn vriendin met kinderen. Zij weet dat niet, zij hoort namelijk van mij alleen maar: veel plezier, geniet ervan, maak het gezellig. En vragen als: is het lekker weer? ben je al bruin?
Kortom, kijk hoe je de zaken kunt oplossen en probeer het kind er niets van te laten merken. Zeg ook niets negatiefs over de moeder, geef er een positieve draai aan.
idd
als je de moeder bekritiseert bekritiseer je kind en vader ook. Het kind is uit haar, vader hield waarschijnlijk lang geleden van haar.
Ik zou daar zeker geen strijd van maken, geen opmerkingen over maken maar zorgen dat er bij jullie genoeg te dragen ligt.
Zorg dat je geen kampen creeert, want uiteindelijk is degene die verliest jij.
Neem het als feit en zoek dan een oplossing.
Je hebt nu eenmaal een man met een verleden en dat is niet uit te wissen, zelfs niet als een ander de plaats heeft ingenomen.
Anders dan Anno
Zorg dat je geen kampen creëert, want uiteindelijk is het kind de verliezer.
kleren kopen!
Ik zou sowieso zorgen voor een fatsoenlijke garderobe voor kind bij vader thuis. Paar broeken, shirts en ondergoed. Hoeveel kost dat nou? Heb je dit gezeur ook niet en voorkomt dat overbodige gesleep met spullen.
Ik neem aan dat vader ook een pyjama en tandenborstel voor zoon heeft? Of is het echt een logeerpartijtje?
Bedenk dat dit het 2e huis van kind is, ook daar moet hij eigen spullen hebben.
Niki idd
Dat sowieso. Ik bedoelde even uitgaande van TS dat hoe meer zij kampen zou (ik zeg niet dat ze het doet) creeeren, dat de vader toch voor zijn kinderen zal kiezen, ze altijd met de ex te maken zal hebben, ze zelf voor een oplossing kan zorgen. Dat ze dan de relatie misschien zal verliezen, of dat deze gecompliceerd zal worden. Je moet die strijd niet aan willen gaan.
Het kind is al een verliezer bij de scheiding, dat moet met een nieuwe relatie niet nogmaals een verliezer worden, absoluut.
Proberen indien goed 2e thuis te maken.
Nee inderdaad kampen creëren moet je niet doen. En het is ook meer over hoe de vader er mee om moet gaan want die heeft er voornamelijk moeite mee. Er zijn nu gewoon bij vaders ook genoeg kleren voor hem. Het is wel met heel veel dingetjes waarmee de moeder heel moeilijk doet. We proberen het voor zoonlief het ook zo fijn mogelijk te maken. Zodat hij bij vaders een fijn 2e thuis heeft.
Loslaten
Hier een soortgelijke situatie al meer dan 4 jaar. Overal strijd over, niks wordt gegund, enz. Ook over kleding....
Hier springen opa en oma weleens bij met wat nodig is voor de jongens. En anders 2e hands via een vriendin of winkel.
Verder laat het los, je kunt haar niet veranderen, het is voor haar nog het enige machtsmiddel, de kinderen, en geld.
Als nieuwe partner van...je wilt graag helpen, je wilt dat de ouders beter konden communiceren. Ik heb mijn best gedaan, ben er na 3,5 jaar bijna aan onderdoor gegaan. Nu laten we meer los, en als iets niet kan dan maar niet. Het is soms moeilijk, maar we zijn een half jaar verder nu en het werkt echt.
Laten gaan!
Een paar maanden terug zelf voor 100 Euro bij Hema besteld, o.a. om dit soort gezeur te voorkomen en omdat we wilden dat de kinderen van mijn vriend zijn huis ook als een thuis zouden gaan zien en niet als een of ander logeeradres waar ze eens per twee weken met een tasje kleding naartoe gaan. We stellen hun belang voorop en praten niet over het maken van extra kosten buiten de KA om. En dat voelt goed!
mag ik hier op inhaken
goede tips al heb ik altijd wat moeite met dat woordje loslaten.
waar ik mee kamp is het volgende, ook ik dus een ex die het kind als machtsmiddel gebruikt en dus ook de kleding. zo kwam mijn dochter dus voor 3 weken bij mij met maar 2 lange broeken. Kleding met dochter gaan kopen is geen optie want dat wilt ze niet en als ik wat koop trekt ze het niet aan ( het zijn niet haar kleren, ik begrijp die gedachte ook wel) dochter is inmiddels bijna 12, heeft "met moeder afgesproken" dat als ze nog iets nodig heeft ze het wel komt halen. ik heb gezegd dat prima te vinden, dat ze vooral haar fiets dan niet moest vergeten om het heen en weer rijden te vergemakkelijken en welke bus ze zou kunnen pakken. Ik heb dochter verteld dat dit voornamelijk een probleem is tussen haar en dr moeder en dat ze dat samen maar moeten oplossen, ik mi9j daar niet meer mee bemoei. Dat laatste is natuurlijk niet helemaal waar want ik vind het belachelijk om je kind met 2 broeken weg te sturen. Dat laatste heb ik mn ex ook geschreven en gedreigd het naar alle kennissen rondom dochter toe te sturen zodat ieder weet dat dochter met 2 broeken naar vader voor 3 weken word gestuurd. wat volgde was een hele tirade waarna ik haar vervolgens maar weer blokkeerde.
Ik weet dat dat doorsturen niet juist is maar had wel tot gevolg dat er nog 4 broeken werd nagebracht. Nogmaals, ik weet dat het niet juist was maar het doel heiligt de middelen. Zij wilt die strijd voeren en blijven voeren, jammer maar prima. ik denk dat sociale controle een hele hoop kan schelen echter dat ontbreekt enorm in Nederland.
Als er eenmaal strijd is, is niets meer goed
Hier gaan de kinderen eens per 2 weken een weekend naar hun vader en zijn nieuwe gezin. En ik heb juist het idee het extra goed te moeten doen; meer dan voldoende kleding, schoenen, etc, alles schoon en keurig in orde. Mijn ex is zo ontzettend op zoek naar punten om commentaar op te leveren dat ik dat voor wil zijn en ook voor de kinderen wil dat ze ook bij pappa nog kunnen kiezen en kunnen anticiperen op de (weers)omstandigheden. Zoveel kleding hebben ze niet dus ik ben tot kort voor vertrek nog aan het wassen en aan het strijken.
Toch laatst een verdrietig kind omdat hij een ander shirt had moeten aantrekken voor de verjaardag van nieuwe partner, het was niet netjes genoeg. Het was een nieuw trendy shirt met van die half losse applicaties en nep verfspatten. Vervolgens was ik ook nog eens zo stom om daar weer op te reageren en toen was het cirkeltje weer rond. Wat ik wil zeggen is; los het op en doe wat je zelf hierin belangrijk vind, dit is maar een klein deel van het hele scheidingsverhaal en niet het belangrijkste.
zelf kopen
Mijn partner en ik zitten nu gelukkig in rustig vaarwater met zijn ex maar dit was twee jaar geleden niet zo.
Er is co-ouderschap en in het begin werd er geen alimentatie betaald. kosten werden gewoon gedeeld en elke ouder kocht zelf de spullen/kleding enz. voor het kind. Nadat moeder een alimentatie rechtszaak is begonnen moest mijn partner een groot bedrag aan alimentatie betalen en hebben wij haar gevraagd om dan als hij hier heen gaat wat setjes kleding enz. mee te geven zodat wij daar geen kosten meer aan hadden aangezien wij alimentatie betaalde. Wij hebben dit twee keer gedaan maar kregen telkens kapotte, te kleine en heel weinig kleding mee. Dit bracht zoveel irritatie vanuit onze kant met zich mee dat we hebben gezegd geef maar niets meer mee we kopen het zelf.
Ondertussen is de alimentatie weer van tafel en kopen wij gewoon kleding voor bij ons thuis. En dit is ook leuk, het kind heeft inspraak en mag zelf beslissen wat hij leuk vind. Daarnaast hebben wij een totaal andere smaak dan moeder dus dan is het ook prettig dat hij kleding aan heeft bij ons die hij en wij leuk vinden.