na 4 jaar samengesteld gezin: nu in de problemen

Waar gaat dat dan om?

Meisjes van 18 zijn helaas vaak nog niet van die verstandige zelfstandige volwassenen die uit eigen beweging precies doen wat er van hen verwacht wordt. Ze zal zich nu ook gedragen op de manier die resultaat is van jouw opvoeding waar je het zelf dus altijd mee eens bent geweest. Wil je de relatie met je dochter op het spel zetten door het nu ineens anders aan te pakken? Grote kans dat ze met een jaar of drie echt wel het huis uit gaat.
Paar jaar latten, als hij zich er niet bij neer kan leggen?

Lou

Zo te horen staat je partner aan jouw kant en probeert je te helpen met het stellen van grenzen naar je dochter toe. Het klinkt nogal vreemd om om die reden een einde aan je relatie te willen maken.

Bovendien gaat je dochter hopelijk vroeg of laat de deur uit.

maar waarom

of waardoor vindt ze je vriend een vervelende vent? Dat vind ik nogal uitmaken voor de loyaliteitskwestie waar jij mee zit.
Als hij bijvoorbeeld heel humeurig de sfeer zit te verpesten of jou denigrerend behandelt, zeg ik: ja luister eens naar je dochter, kies niet automatisch voor je partner.
Als zij uit hele andere overwegingen hem vervelend vindt, bijvoorbeeld uit loyaliteit naar haar vader of gewoon omdat ze het moeilijk heeft dat haar ouders gescheiden zijn, is het tijd voor een goed gesprek waarbij je rekening kan houden met haar gevoelens. Niet overdreven, het is geen kind van zes meer, het hoort m.i. ook nog bij de opvoeding op deze leeftijd om je kind te begeleiden in zaken die minder leuk zijn voor haar maar waarmee wel te dealen valt.

Wat formeler

Dat klinkt raar in een gezinssituatie. Klinkt bijna als streng. En dat lijkt me voor een stief erg onwenselijk.

Formeel

Ja ik ben het wel een beetje eens met Jan. Deze man woont wel bij dochter in huis... Als ik achttien zou zijn en er komt een 'formele' man in huis die geen familie is en waar ik zelf niet voor gekozen heb, zou ik misschien ook op een bepaalde manier reageren. Niet recalcitrant, ik zou eerder ongemakkelijk geworden zijn en me terugtrekken. Zoiets merkte ik bij mijn zoon ook toen ik een relatie had. Daarom ben ik ook nooit met deze man samen gaan wonen.

ach toe zeg

iedereen moet zichzelf kunnen zijn in huis. Om de nieuwe partner maar direct te veroordelen om een woord, vind ik belachelijk.
Kun je, mama Lou, ernaartoe om de boel een beetje uit elkaar te houden? Dochter moet zich voor een deel aanpassen, je vriend ook.
Misschien kun je wat dingen loslaten om spanningen te voorkomen? gescheiden eten bijv.
Misschien kun je je ook oefenen in mindfull denken m.b.t. je dochter; als jij je niet druk maakt/boos maakt, kun je moeilijk ruzie maken in je eentje. Dat zou al een hoop spanning weg halen toch?
Want waarover maak je ruzie met haar?

En waar je loyaliteit moet liggen. Ik vind het een lastige. Je dochter is op een leeftijd dat ze echt moet leren rekening te houden met anderen, ook al ben je 'maar' haar moeder. Doet ze dat niet, dan moet dat haar probleem zijn. Zij is straks het huis uit en dan ben jij je vriend kwijt. Daar zou ik niet snel voor kiezen, als ik echt gek op hem was. Maar je weet zelf het best hoe redelijk of onredelijk het is dat zij last van hem heeft.
Je kunt anderen niet gemakkelijk veranderen, dus probeer zelf te veranderen in de manier waarop je met conflicten omgaat met haar.

Wel goed lezen:

er staat ‘misschien wat formeler’ dat is toch echt niet hetzelfde als formeel. En dan is het vooral in contrast met de vader, waarvan we niets weten. Bij een enorm joviale man steekt ieder ander misschien wel wat formeler af. Het zegt eigenlijk alleen dat de nieuwe man anders is dan vader. En dat dochter niet kan wennen aan anders.

Tja, lastig. Kinderen moeten aan de ene kant je eerste prioriteit zijn. Aan de andere kant is daar ook wel een grens aan: deze dochter is volwassen en start bijna haar eigen leven. Van haar mag ook het fatsoen gevraagd worden dat ze niet het geluk van haar moeder dwarsboomt en negatief beïnvloedt. Ze zal ook niet accepteren als haar moeder zich met haar partnerkeuze bemoeit, denk ik zo.
Om de tafel en aanspreken op volwassen gedrag van alle betrokkenen, lijkt me zo.

Aagje

Van parttime naar fulltime

Begrijp ik goed dat de problemen erger zijn geworden sinds je dochter fulltime bij jou woont? Was het daarvoor nog 'te doen'?
Ik schrik een beetje van je conclusie: 'Wat ik oppik uit jullie antwoorden is (in mijn eigen woorden): praten en vooral luisteren naar mijn dochter, maar niet opgeven in mijn relatie.'
Help, je gaat toch niet nog meer met je dochter praten en naar haar luisteren? Ze accepteert je vriend niet, maar dat is toch echt even haar probleem, daar zal ze zelf mee in het reine moeten komen. Jij moet haar duidelijk maken dat jij bepaald gedrag van haar niet accepteert.
Mirjam Lavell schreef ooit, dat een huis steeds minder van de kinderen wordt en steeds meer van de ouders, naarmate het kind ouder wordt. Eerst is alles ingericht, op kleine kinderen. Dat wordt minder, totdat de eigen kamer voor kleine kinderen is en de woonkamer weer van de ouders. zo is dat ook met je leven: eerst is alles op de kinderen gericht, totdat de kinderen groter worden en ouders weer meer hun eigen leven vorm gaan geven.
Je dochter is 18. Kom op! Natuurlijk zou ze wel op kamers kunnen wonen, alleen zou ze daarvoor waarschijnlijk studiebeurs moeten lenen, wat jullie beiden niet waarschijnlijk willen. Misschien is kamerhuur betalen dan nog wel een betere oplossing, aangezien het een korte tijd is.
Over enkele maanden gaat ze op stage, naar het buitenland. Het is goed om met je vriend in die tijd in je huis een sfeer op te bouwen, waarin jullie beiden met plezier leven. Als je dochter terug komt, dan mag duidelijk worden dat haar ruzies, interventies en negatieve meningen over de vriend niet meer gewenst zijn. Jij hebt gekozen voor je vriend. Ik hoop dat je daarna niet op dezelfde voet verder gaat, maar aan dochter duidelijk maakt dat het in jouw huis gaat zoals jij wil en dat zij haar eigen leven mag opbouwen, zoals zij wil. Zij heeft meer mogelijkheden om iets anders te gaan doen: wonen op kamers, bij vriend, bij vader. Alles heeft zijn nadeel, maar volwassen worden betekent dat je keuzes moet maken en nadelen daarvan moet opvangen of accepteren. Haar invloed moet echt beperkt worden. Door jou.
Ondertussen kun je mogelijk met humor gaan reageren: ja, saai is hij, niet waar, maar leuk dat ik dat vind! (ik hoop dat je betere humor kunt vinden).

Tsjor

problemen

dankzij