Negatief praten ex
Mijn dochter komt regelmatig thuis met het verhaal dat papa nare dingen heeft gezegd. Dikke tranen.
Ooit zei hij dat als mama ooit weer zou trouwen ( en dat staat nou niet bepaald op mijn wenslijstje) dat hij zijn huis zou verkopen en met de noorderzon zou vertrekken.Dikke paniek want ik moest haar echt beloven dat ik nooit meer zou trouwen.
Nu kwam ze dit weekend thuis en vertelde dat papa had gevraagd wie ze nou het alles liefste vond. Papa, mama, de nieuwe vriendin van papa of de nieuwe vriend van mama.
Mijn broek zakt hier hier echt vanaf. Het enige wat ik op zo`n moment doe ik het aanhoren, knikken en haar vertellen dat ze bij papa moet aangeven dat ze dit soort dingen niet leuk vindt en dat het pijn doet. Want wat moet ik anders zeggen? Ik weiger me te verlagen tot zijn niveau.Uit mijn mond komt niets negatief over haar vader. Het kost me soms best moeite maar ik hou me maar voor dat ze me er over 20 jaar dankbaar voor is.
Hoe doen jullie dit toch? Wat zeggen jullie tegen de kinderen?
Sjonge
Ik geloof toch dat ik dochter zou proberen uit te leggen dat paps die dingen zegt omdat hij moeite heeft met de situatie. Volgens mij zou ik gerust een term durven gebruiken als in de war. Volgens mij is het belangrijk naar kinderen toe de realiteit te benoemen. Je schrijft al dat je dochter er van in de war raakt. Maar volgens mij is het in feite de verwarring van je ex die hij op haar overbrengt. Ik denk dat het belangrijk is haar te helpen te zien dat het zijn verwarring is die haar weliswaar pijn doet maar waar ze toch (zo veel mogelijk) buiten kan blijven. Voor mij heeft dit niets te maken met negatief praten over je ex. Dit hoeft niet op een negatieve toon.
Groet, Hannes
Negatief
Ik denk dat je goed gereageerd hebt naar je dochter toe, dat ze best mag aangeven dat dit haar pijn doet. Ik weet niet hoe lang jullie al uit elkaar zijn, en hoe de relatie met je ex nu is, maar het zou best kunnen dat hij nog met onverwerkt verdriet en boosheid zit en dat op deze manier uit. Beetje onhandige manier, dat wel, en dat mag ze hem ook duidelijk maken.
Ik denk dat het heel belangrijk is dat ze weet dat ze met die verhalen bij jou terecht kan (ook al is het voor jou ook zwaar, kan ik me voorstellen).
Mijn kinderen komen soms zelf af met negatieve verhalen over hun papa (dat hij zeurt, dat hij het huis verwaarloost, dat hij kritiek heeft op hen, ...) en daar heb ik het dan weer moeilijk mee omdat het een hoop dingen weer naar boven haalt. Anderzijds ook goed: het bevestigt mijn keuze om op te stappen en ergens is het ook goed dat zij nu ook merken waar ik zoal last van had. Ik kan dan ook niet anders dan een luisterend oor bieden en zeggen dat hun papa het waarschijnlijk lastig heeft om een aantal dingen geregeld te krijgen en te verwerken.
Maar het blijft moeilijk.
Dank
voor de reacties.
Mijn dochter weet dat natuurlijk niet maar voor mij is het zo zuur dat hij deze dingen doet temeer omdat hij jaren lang de huwelijkse trouw niet zo nauw heeft genomen. Soms denk ik: als je toch eens wist wat je vader al die jaren heeft uitgespookt.
Ik heb hem wel eens gevraagd om er mee te stoppen. Gevraagd of hij dat lekker bij zijn vrienden kan gaan doen en zijn kinderen als zijn kinderen gaat zien en niet als zijn maatjes. Dan gaat het weer heel even goed en dan begint het weer.
