Nieuwe partner blijven slapen

Ik zou er vooral over vallen dat een 16-jarige van jou verwacht dat je altijd voor haar beschikbaar bent. Nog los van je nieuwe partner. Voor haar maakt het niet uit of je bij je nieuwe vriend bent of in de sportschool of naar de bioscoop. In alle gevallen ben je er even niet. Lijkt me niet zo erg. Hele avonden beneden stand-by zitten om op afroep beschikbaar te zijn zou mij ook niet zo trekken. 

Ik zou er rekening mee houden dat de kinderen misschien nog nauwelijks bekomen zijn van de scheiding én al een nieuwe partner hebben moeten verwelkomen. Dat vraagt best wat tijd om aan te wennen en om te helen van de scheiding. Want ook al zijn ze al wat ouder, zo’n scheiding is niet niks. Ze moeten in korte tijd veel verandering accepteren en kunnen blijkbaar ook (nog) niet bij hun vaders huis terecht.
Dat je kind van 16 graag wil dat je in de buurt bent snap ik en herken ik ook van mijn eigen kinderen. Het is een kwestie van het fijn vinden dat je ouder in huis is, dat voelt veilig en vertrouwd ook al gaan ze in huis hun eigen gang. Zeker omdat jouw kind van 16 graag thuis is en weinig voor zichzelf heeft. Kinderen van 16 lijken groot en zelfstandig, maar ze hebben hun ouders nog hard nodig. Ik zou niet kijken naar wat jij nodig had toen je 16 was of wat ‘men’ vindt dat een 16 jarige zou moeten kunnen, maar wat jouw 16 jarige nodig heeft op dit moment, in deze situatie. 
Ik zou het je kinderen en zeker je jongste gunnen om nog wat langer te mogen genieten van hun moeder dichtbij hen, in huis. Jouw tijd en de tijd met jouw partner komt nog wel toch ? Vanwaar die haast ? 

Nou dat gaat allemaal nog best snel als ik naar mijn eigen situatie kijk. Wat fijn dat je kinderen je nieuwe partner al zo geaccepteerd hebben, dat duurde bij mij veel langer (vanwege de hele geschiedenis voor en rondom de scheiding, had niks met partner te maken). Mijn kinderen (15 en 17) zijn tegenwoordig ook wel eens een nachtje alleen thuis als ik bij mijn partner ben, maar dat is dan omdat ze zelf dan liever in mijn huis zijn ipv bij hun vader (ik werk bij mijn partner in de buurt en blijf daar dan slapen, zij gaan dan normaalgesproken naar hun vader maar soms blijven ze liever thuis).

Dus dat is al iets om blij mee te zijn denk ik. Maar mijn kinderen zijn dus ook een beetje in die leeftijd, gaan graag hun eigen gang, maar ik merk ook dat ze het best fijn vinden als ik er ben. Ik hoef verder niet zoveel, (behalve soms eten en drinken aandragen want dat is zo lekker makkelijk als je op de bank hangt maar het zal een gevoel van veiligheid geven. 's Nachts alleen zijn is toch anders dan overdag lekker in je eentje de koelkast plunderen. En een scheiding is toch best ingrijpend, ik zou er wel begrip voor hebben.  

Je schrijft dat je 16 jarige dochter wil dat jij de hele avond beschikbaar bent voor haar. Maar is dat waar het werkelijk om draait? 
Is het wellicht niet zo dat zij er gewoon nog niet aan toe is om 's avonds/ 's nachts zonder ouder te zijn? je beschrijft hoe je zelf was als 16 jarige maar de ene 16 jarige is de andere niet.

Je bent net een jaar gescheiden, er is al een nieuwe partner bij,  vader heeft nog geen eigen plek, en nu wil jij vaker naar nieuwe vriend, waar dochter niet moeilijk over zou moeten doen want ze kan immers naar oma of een vriendin thuis uitnodigen. Ik kan me best voorstellen dat een 16 jarige hier stress van krijgt en niet gelukkig is met deze situatie.

IK snap best dat je iets op wilt bouwen met nieuwe vriend maar waarom zo'n haast? En dochter geeft eerlijk aan het niet te zien zitten, dan neem ik toch aan dat je haar op de eerste plaats zet en je eigen " ik wil" op de 2e plaats. Beetje meer begrip voor dochter mag wel.

Lastig wel. Ik snap goed je behoefte om met je nieuwe partner te zijn. Niemand weet hoe lang je hebt in het leven en alles maar uitstellen ben ik geen voorstander van. Aan de andere kant zijn de gevoelens van je dochter ook belangrijk. 
Op zich moeten een 16- en 18- jarige prima één avond+nacht per week alleen kunnen zijn. Dat dat misschien niet zo gezellig is is dan maar zo, jouw leven mag er ook zijn. Maar als er grotere gevoelens spelen bij je dochter moet je daar wel wat mee. Misschien vindt ze 's nachts zonder moeder in huis eng? Misschien voelt ze zich weinig verbonden met jou? Dat zou ik me wel kunnen voorstellen gezien de hele situatie. Misschien dat ze (onbewust) er moeite mee heeft dat vriend nu zo belangrijk voor jou is?
Ik zou er proberen achter te komen wat echt het probleem is en dat oplossen. Vermoedelijk kan ze dat zelf niet 100% onder woorden brengen dus probeer goed met haar mee te voelen. En heb het even niet over jouw eigen behoeftes als je dit met haar bespreekt.

Ik vind het trouwens wel goed dat jij naar je vriend gaat en niet andersom, een vreemde man in je huis lijkt me voor de kinderen best lastig. 

Eens met mijn voorgangers. Doe het rustig aan, je kinderen hebben immers ontzettend veel te verstouwen gekregen in heel korte tijd. 
Wanneer je ex een woning heeft, kun je al vaker bij je vriend slapen. Misschien is dat een werkbaar punt aan de horizon voor jou?

Je kind is 16, dat is gewoon nog niet af. De keus is aan jou, je kiest voor haar of voor jezelf, maar je kunt niet voor jezelf kiezen en dan ook nog eisen dat zij dat niet naar vindt.